▫️اشک‌های آموزگار بر مزار رودکی

از خجند به سمت پنج‌رود، آرامگاه ابوعبدالله #رودکی پدر شعر #فارسی (درگذشتۀ ۳۲۹ قمری)، روانه شدیم که در نزدیکی شهر مرزی پنجکِنت (پنج‌کَند، پنج ناحیه یا شهر) قرار دارد. در بنای جدید آرامگاه اثری از ساختمان یا کتیبه قدیمی نبود. از اینکه کنار سرایندۀ «بوی جوی مولیان آید همی» به همراه بانو دکتر #ژاله_آموزگار و دکتر (علی‌اشرف) صادقی، دو عضو پیوستۀ فرهنگستان زبان و ادب فارسی سر تعظیم و ستایش بر آستان این دردانۀ شعر فارسی فرود می‌آوردیم، احساس غرور و فروتنی داشتیم. با صدای بلند این بیت از رودکی را خواندم که:

هیچ شادی نیست اندر این جهان
برتر از دیدار روی دوستان

ناگاه متوجه شدیم که اشک شوق و شادی از چشمان استاد آموزگار جاری است و او در چند جمله احساس وصف‌ناپذیر خود را ابراز داشت [...]

از اینکه هیچ نوشتۀ فارسی حتی بیت شعری از او روی سنگ قبر رودکی نبود، احساس خوبی نداشتیم...

✍🏼 اکبر ایرانی (مدیرعامل مؤسسۀ میراث مکتوب)
📍سمرقند و بخارا، بخش سوم سفرنامه
🔗 منبع، متن کامل و عکس‌های بیشتر

#پارسی‌زدایی #ایران_فرهنگی
@Jaryaann

✍🏼 #محمدعلی_اسلامی‌_ندوشن
📚 #کتاب برگریزان
🔗 منبع: کانال دکتر اسلامی نُدوشن
#خلیج_فارس #جزایر_سه‌گانه #زوال_امر_ملی
@Jaryaann

⭕️ آینده‌ی مردم‌نامه

مجله‌ی #مردم‌نامه پس از هشت سال انتشار در زمانه‌ی عسرت و دست‌و‌پنجه نرم‌کردن با انبوهی از کاستی‌ها و تنگناها و مشکلات، و بویژه به علت بحران فروش، در آستانه‌ی تعطیلی قرار گرفته است. چه‌بسا شماره‌ی آینده واپسین شماره‌ی این مجله باشد. همه‌ی کوشش ما این است که چنین نشود و مردم‌نامه بپاید. کار سختی است.

گویا برای گسست از تاریخ شخصیت‌زده که مروج و مبلغ و ریشه و اساس کیش شخصیت است و برای ما ایرانیان مصیبت‌های فراوان به بار آورده هنوز چندان آمادگی نداریم...

✍🏼 #داریوش_رحمانیان
🗓 ۲۴ مهرماه ۱۴۰۳
🔗 منبع: مردم‌نامه

❗پی‌نوشت جریان:
خبری نگران‌کننده و ناگوار است. پیش‌تر در فرسته‌ای مردم‌نامه را معرفی کردیم. (اینجا می‌توانید ببینید و بخوانید) در شرایطی که بودجه‌های فرهنگی مملکت صرف طرح‌ها و پروژه‌هایی با کمترین سود و بازدهی می‌شود، امیدواریم با همت و یاری مردم و خرید این نشریه توسط شهروندان جلوی تعطیلی آن گرفته شود و جامعه و در واقع #تاریخ ایران از خدمات فرهنگی ارزشمند این مجلۀ مستقل بی‌بهره نماند.
@Jaryaann

🎶 ای ایران امروز ۸۰ ساله شد.

#ای_ایران که آن‌را سرود ملی غیررسمی ایرانیان می‌دانند با آهنگی از #روح‌الله_خالقی در‌ آواز دشتی و شعری از #حسین_گل‌گلاب نخستین بار ۲۷ مهرماه ۱۳۲۳ خورشیدی با صدای یحیی معتمد وزیری در تالار دبستان نظامی دانشکدهٔ افسری، در خیابان استانبول اجرا شد.

مشهورترین اجرای این آهنگ با صدای استاد #غلامحسین_بنان در خاطراه‌ها مانده است.

🔺 شعر با دست‌خط زنده‌یاد حسین گل‌گلاب
🔗 منبع تصویر: پادپخش مترونوم
#تاریخ #موسیقی
@Jaryaann

🔴 #روسیه از ۲۱۱ سال پیش با هدف کشورگشایی و با تجاوز به ایران و سپس تحمیل #عهدنامه_گلستان و بعد ترکمانچای و سال‌ها بعد پیمان آخال، بیشترین و کلیدی‌ترین مناطق را در قفقاز و آسیای میانه از ایران جدا، و به خود ملحق کرد و حاکمیت قاطع ایران بر دریای کاسپین (خزر) را مخدوش کرد. روسیه در تاریخ معاصر ایران با این تجاوزها و اشغال‌گری‌ها، در کنار بریتانیا بیشترین ضربات فرهنگی، اقتصادی، راهبردی و جغراسیاسی را به ایران زد.

شوروی، سال‌ها بعد به‌قصد جدایی‌افکنی و قطع #ریشه‌های_مشترک مردم آن مناطق اشغالی با ایرانیان، به #ایران‌زدایی و #پارسی‌زدایی در آن مناطق پرداخت؛ سپس در #جنگ_جهانی دوم با اشغال ایران، و در سال ۱۳۲۴ با ایجاد #فرقه_دموکرات_آذربایجان و #جمهوری_مهاباد به دستور شخص استالین، با هدف ترویج #قوم‌گرایی و ایجاد ولایات خودمختار و تحریک آنان به ساز جدایی‌طلبی کوشید تا با تحت فشار گذاشتن دولت ایران از نفت شمال ایران بهره‌مند شود.

روسیه در سال‌های اخیر نیز با امضای بیانیه مشترکی با امارات با موضع این کشور نورسیده برای اقامه دعوی علیه ایران در رابطه با #جزایر_سه‌گانه در جنوب ایران همراهی کرده و به تازگی از ایجاد #دالان_زنگزور در مرز شمال غربی کشور با ارمنستان که موجب خفگی ژئوپلیتیک ایران می‌شود پشتیبانی کرده است و در همین سال‌ها با نیرینگ پای ایران را به جنگ فرسایشی خود با اوکراین کشانده تا اکنون به تاوان کمک نظامی ایران به روسیه، هم تمام پروازهای خطوط هوایی ایران به اروپا لغو شود و هم کشورهای اروپایی که خود بیشترین سابقهٔ استعمار و اشغال‌گری را دارند در اقدامی بی‌سابقه ایران را متهم به اشغال #جزایر_سه‌گانه در #خلیج_فارس کنند. جزایری که از قرن‌ها پیش به صورت تاریخی بخشی از خاک ایران بوده‌اند و نه تنها اعتراض حقوقی دولت ايران نسبت به اشغال اين جزاير از سوی بريتانيا و در راستای تأکيد بر حق حاکمیت بی‌چون و چرای ایران بر این جزایر مربوط به چندین سال پیش از وجود کشوری به نام امارات است که به ثمر رسیدن این اعتراض‌ها و بازگشت حاکمیت ایران بر این جزایر در ۹ آذر ۱۳۵۰ و همزمان با خروج بریتانیا از منطقه در سال ۱۹۷۱ هم چند روز پیش از شکل‌گیری امارات بوده است.

روشن نیست ایران تا کجا باید بهای اعتماد به روسیه را بدهد و ما تا کی باید در قضایای گوناگون شاهد #زوال_امر_ملی باشیم. اما اروپایی‌ها،‌ روسیه، چین و کشورهای نورسیده اگر #تاریخ بخوانند درمی‌یابند که ایرانیان با وجود اختلافات بسیار با یکدیگر بر سر #یکپارچگی_سرزمینی کشورشان هم‌پیمان‌اند.

👈🏼 اطلاعات بیشتر درباره این جزایز

#وضعیت
@Jaryaann

▫️مقایسۀ سرود ای ایران با سایر سرودهای ملّی

سرود #ای_ایران […] ویژگی‌های پنهانی دارد که آن را به اثری کم‌نظیر تبدیل کرده است. در این سرود خبری از «نفرت» از دیگری نیست. با اینکه منطق وجودی آن با دوران اشغال [ایران] در جنگ دوم جهانی گره خورده اما متن آن از بغض نسبت به یک دشمن متعین فراغت دارد. مفهوم دشمن در این سرود دربارهٔ این دشمن یا آن دشمن نیست، بلکه صرفاً درباره «دشمن» است. باید توجه داشت که همه سرودهای ملّی چنین نیستند. تصویرسازی یا اشارهٔ غیرمستقیم به دشمنی معیّن در بسیاری از سرودهای ملی که در حین جنگ یا مقاومت خلق شده‌اند، وجود دارد. برای مثال می‌توان به سرود «مارسییز» اشاره کرد که رنگی از تحقیر و تهدید دشمن و مناظر خون‌آلود دارد:

نعرهٔ این سربازان هراس‌آور را می‌شنوی؟
می‌آیند که به میان شما بتازند،
تا پسران، همسران و دوستانتان را از دم تیغ بگذرانند
بگذار تا خون پلشت دشمنانمان،
شیارهای دشت‌هایمان را سیراب سازد.

سرود «ای ایران» فارغ از طبقه‌بندی‌های صنفی، جنسیتی، نژادی و زبانی است. حتی برخلاف سرود «لید در دویچن» و «لند در بِرگ» (سرود آلمان و اتریش) فارغ از ارجاعات مردانه است. اگرچه ستایش و توصیف میهن مقتضای هر سرود ملّی است؛ اما این ستایش در «ای ایران» با صُور خیال و معانی ادبی به شکلی ظریف گره خورده است؛ در قیاس با «لید در دویچن» که با ترجیع‌بند اصلی «آلمان برتر از همه» آغاز می‌شود و با «سرزمین پدری» پایان می‌یابد. در «ویلهلموس» (سرود ملی هلند) نیز مدلول‌های نژادی و مذهبی معینی دیده می‌شود. در بیت اول آن اشاره به «خون ژرمنی» و سپس مسیحیت نمود پر‌رنگی دارد.

دیگر ویژگی سرود «ای ایران» آن است که در متن آن نام هیچ حاکم یا فرومانروایی (مانند ویلیام اورانژ در سرود هلند) دیده نمی‌شود .حتی هیچ نام خاصی غیر از «ایران» در متن دیده نمی‌شود. به نظر می‌رسد به‌ طور کلی هر اُتوریته‌ای غیر از میهن در این متن به کنار رفته و معنویت آن نیز با کمک‌گرفتن از «نور ایزدی» تأمین شده است. در این سرود «انسان ایرانی» نه با حاکمان بلکه با خود سرزمین پیمان می‌بندد؛ زیرا در طول تاریخ حاکمان می‌آیند و می‌روند؛ اما استمرار میهن ابدی است. حتی تأکید نیرومند بر استقلال و ضدیت با اشغالگری در متن سرود مستتر است و نامی از آن برده نمی‌شود تا هدف اصلی یعنی تداوم بقای موجودیت ملّی در رأس باشد. به طور کلی تعلق مکانی در این سرود، ارجحیت دارد و در نهایت این پیام کلی یعنی آرزوی جاودانگی سرزمین در آن مستتر است.

🔗 منبع
#ایران‌دوستی
@Jaryaann

🔺 در شرایطی که این روزها عوامل ناامیدکننده و اخبار ناگوار و نگران‌کننده ما را احاطه کرده است، پیشنهاد می‌کنیم این سخنان دکتر #آرش_حیدری، جامعه‌شناس، در گفت‌وگو با روزنامهٔ هم‌میهن را که سویه‌های روشن و امیدبخش جامعه در دل سختی‌ها و تیرگی‌ها را نشان می‌دهد، بشنوید.

#شنیدنی
@Jaryaann

✨ #هادی_چوپان، نایب قهرمان مستر المپیا ۲۰۲۴ پس از بازگشت به کشور، در جمع کسانی که در شیراز به پشوازش آمده بودند:

«حتی اگر در سخت‌ترین شرایط هم بودید، هیچ‌وقت حتی اندازه‌ی یک کلمه هم، بدِ ایران را نگویید. یادتان نرود شما #فرزند_ایران هستید...»
#ایران‌دوستی
@Jaryaann

▫️در برابر تهدیدها و بحران‌های جمعی چاره‌ای جز #همبستگی نداریم.

در چنین رخدادهایی، در کنار نقش نجات‌بخش ارادهٔ جمعی، نباید از #عاملیت و #شجاعت #نخستین_نفر به سادگی گذشت، فردی که به‌جای آن‌که منفعلانه منتظر واکنش دیگران بماند، با وجود خطر احتمالی تصمیم می‌گیرد و فعالانه با #کنشگری خود الهام‌بخش دیگران می‌شود.
#آموختنی
@Jaryaann

🎞 فیلم کیک محبوب من منتشر شد.

🎥 فیلمی از: مریم مقدم و بهتاش صناعی‌‌ها
👥 بازیگران: لیلی فرهادپور و اسماعیل محرابی
🗓 محصول سال ۱۴۰۲ | مدت زمان : ۹۷ دقیقه
🔗 منبع و نسخه‌های با کیفیت متفاوت

❗️پی‌نوشت جریان:
این فیلم با توجه به عدم نمایش در سینماها و شبکه‌های نمایش خانگی داخلی همرسانی شده است. اگر در هر جایی و به هر شکلی، به‌ویژه در خارج از ایران، امکان خرید اثر را داشتید لطفاً حمایت خود را از بانیان و خالقان فیلم دریغ نکنید.
@Jaryaann

❇ سمن ایرانی برندۀ جایزۀ محیط‌زیستی سازمان ملل شد.

«میراث پریشان» سازمان مردم‌نهاد محیط‌زیستی از شهر کازرون در میان ۶۰۰ سمن از سراسر جهان، «جایزه استوا» (Equator Prize) یکی از معتبرترین جایزه‌های بین‌المللی #محیط_زیست و برنامهٔ عمران سازمان ملل متحد را به‌خاطر تلاش در جهت احیای تالاب «پریشان» به خود اختصاص داد.

🔗 منبع و توضیحات بیشتر

#پاس_زندگی #کنشگری_مدنی
#جنبش_خودساماندهی_جامعه_مدنی
@Jaryaann

◽ ایران چیست و از کی پدید آمده است؟

دولت-ملت مفهومی مدرن و تکوین‌یافته در شرایط اجتماعی، اقتصادی و سیاسی جدید است و با مفهوم شهروندی پیوند دارد که متفاوت از رعیت بودن در حکومت‌داری قدماست. به این معنا نه ایران و نه دیگر امپراطوری‌های کهن مانند چین پیش از دوره‌ی جدید کشورهای دارای «شهروند» نبوده‌اند.

اما اینکه از واقعیت مذکور نتیجه بگیریم ایران برساخته‌ای مدرن است […] درست نیست. #ایرانشهر مفهومی است که در دوره‌ی #ساسانیان کاملاً تثبیت شده بوده و تنها ناظر به واقعیت جغرافیایی نیز نبوده بلکه ناظر به قلمرو یک کشور بوده است. در این زمینه آثار #تورج_دریایی راهگشا و روشنگر است. این چیزی نیست که فقط ایرانیان ادعا کنند و مستشرقی مانند #گراردو_نیولی هم به خوبی شواهد این تلقی را برشمرده است. البته پژوهشگران معتبری مثل #علیرضا_شاپور_شهبازی کوشیده‌اند نشان دهند که این سابقه و آگاهی را می‌توان به صورت معنی‌داری تا هخامنشیان عقب برد.

این آگاهی پس از اسلام هم در ایران ادامه یافته و #شاهنامه فردوسی به تنهایی به عنوان گواه روشن این موضوع کافی است و از این جهت کتابی شگفت‌انگیز است که در کمتر فرهنگی نظیرش را می‌توان یافت. ولی علاوه بر این در دیگر متون فارسی هم مکرراً به ایران به مثابه نوعی آگاهی تاریخی اشاره شده و پادشاهان اعتبار خود می‌دانسته‌اند که ادامه‌ی حکومت‌های ایرانی تلقی شوند.

من کم و بیش با #احمد_اشرف موافقم که به رغم پذیرفتن مدرن بودن دولت-ملت، بر پایه‌ی پژوهش‌هایش می‌گوید ایران به مثابه یک هویت فرهنگی شناخته شده بوده و وجود داشته است. طبیعتاً این هویت فرهنگی تبعات سیاسی و اجتماعی هم داشته است. این هویت و تبعاتش در آگاهی اهل فرهنگ و نخبگان ایرانی رد و نشان خود را باقی گذاشته بوده است.

اینکه عموم مردم تصوری از ایرانی بودنشان داشته‌اند یا نه البته پرسشی است که با توجه به دوره‌ی معاصر مطرح می‌شود. [...] مراد فرهادپور […] گفته بود یعنی در قرن فلان، روستایی در بهمان روستای ایران تصوری از هویت ایرانی خودش داشته است؟! […] در همین قرن بیست و یکم فردی عامی نه در روستا که در خیلی از شهرهای آمریکا تصور روشنی از آمریکایی بودن خودش و دلالتها و تبعاتش ندارد. وقتی چنین است چه توقعی از فردی عامی در چند قرن پیش در دهی دورافتاده در قلمرو ایران می‌رود؟ اما اگر سوال را دقیق‌تر مطرح کنیم یعنی آیا آن هویت فرهنگی علاوه بر نخبگان در میان توده‌ی مردم سرزمین ایران هم مصداقی داشته است یا نه، می‌شود پاسخ مثبت داد، نقالی شاهنامه یکی از شواهد این موضوع است و البته که در این زمینه شواهد فراوان و بیش از این یک نمونه است.

در اینکه ایران برساخته‌ی ناسیونالیست‌های زمان رضاشاه است باید حتماً تردید کرد چون حتی اگر آن سابقه‌ی تاریخی-فرهنگی را که گفتم نپذیریم نیز بی‌گمان از دوره‌ی صفویه «ایران» داریم. چنانکه محققی مانند والتر هینتس اساساً شکل‌گیری صفویه را در ایران دقیقاً مصداق تشکیل دولت-ملت دانسته است. در دوره‌ی قاجار هم همواره «ممالک محروسه»ی ایران بوده‌ایم. آنچه در زمان رضاشاه اتفاق می‌افتد تبدیل این ممالک محروسه به یک دولت-ملت نژادی-زبانی است که به رغم حسن نیت اولیه و شاید حتی اقتضای زمانه، در کنار برخی آثار مثبت تبعاتی منفی نیز داشته که تا امروز هم ادامه یافته است […] در حالی که ایران به مثابه همان هویت فرهنگی-تاریخی پیش‌گفته همیشه […] چندقومیتی و چندفرهنگی و چندزبانی بوده است. #فارسی زبان مشترک این گروه‌ها (و نه حتی فقط این گروه‌ها که زبان فرهنگی ذی‌نفوذ در کشورهای همسایه‌ی ایران) بوده و زبان‌های محلی هم ذیل این زبان مشترک در ایران آزادانه زندگی‌شان را داشته‌اند و باید هم داشته باشند.

[...] اینکه ایرانی‌ها خود را ایرانی می‌خوانده‌اند ربطی به دوره‌ی رضاشاه ندارد. آنچه در دوره‌ی رضاشاه اتفاق می‌افتد این است که از دیگر کشورها هم می‌خواهند به جای پرشیا و پرس و فارس و مانند اینها که در زبانهای آنها رایج بوده، به ما در نهادها و مکاتبات رسمی بگویند ایران که تصمیمی بوده با تبعاتی متفاوت و بعضی مثبت و بعضی منفی. […]

آنچه اهمیت دارد این است که #تاریخ ایران (و البته جاهایی دیگر مانند چین) را بر مبنای تاریخ غرب بازسازی نکنیم. من همیشه می‌گویم اگر حکومت روم به مثابه یک هویت فرهنگی-تاریخی از بین نرفته بود تاریخ ملت‌ها نه فقط در غرب که در جهان طور دیگری روایت می‌شد چون مبنا تاریخ غرب قرار گرفته است، حال آنکه ایران معادل رومی است که استمرار پیدا کرده باشد و از این جهت ماجرایش پیچیده‌تر از تطابق یا عدم تطابق با مفهوم دولت-ملت است. اما از بُن جان همدلم که آن هویت استمراریافته و آن آگاهی تاریخی [...] مطلقاً نه نافی فرهنگ‌ها و زبان‌های دیگر است و نه از آنِ یک قوم.

✍🏼 #محمدمنصور_هاشمی
🗓 شهریور ۱۴۰۳
🔗 منبع و متن کامل
#ایده_ایران #وحدت_در_کثرت
@Jaryaann

❌ وضعیت زیرساخت‌ها و امکانات ورزشی ما به جایی رسیده که بازیکن خارجی تیم پایتخت، پس از سلب میزبانی از نمایندگان ایران در آسیا (به‌خاطر وضعیت ملتهب منطقه) می‌گوید: «همان بهتر که در تهران بازی نمی‌کنیم، چون واقعیت این است که (در ایران) ورزشگاه مناسب و زمین خوب نداریم.» و متأسفانه بیراه هم نمی‌گوید و تقریباً همه با او موافقند.

این #وضعیت ناگوار و حقارت‌بار که نشانۀ دیگری از #زوال_امر_ملی در کشور است حاصل مدیریت و تصمیم‌گیری افرادی‌ست که هر چیزی برای آن‌ها مهم بوده است جز ایران!
🔗 منبع

@Jaryaann

‍ 🔘 مانع دیگری که آخوندزاده در راه آزادی و ترقی می‌بیند، سلطنت خودکامه (دیسپوت) است. دیسپوت عبارت از پادشاهی است که «در اعمال خود به هیچ قانون متمسک و مقید نبوده و به مال و جان مردم بلاحد و انحصار تسلط داشته و همیشه به هوای نفس خود رفتار بکند و مردم در تحت سلطنت او، عبد دنی و رذیل بوده، از حقوق آزادی و بشریت به کلی محروم باشند». در مقابل پادشاه حقیقی به کسی اطلاق می‌شود که تابع قانون بوده و در فکر آبادی و آسایش وطن و در فکر تربیت و ترقی ملت باشد. مرز میان حکومت بر بردگان و حکومت بر انسان‌های آزاد «قانون» است. تنها با تبعیت از #قانون است که #آزادی همگان تأمین می‌شود. این قانون باید «به یک نسق و به یک فتوی» و عاری از اقوال مختلف باشد. اجرای قانون تنها با صاحب علم و بصیر شدن ملت و کسب وسایل اتفاق و یک‌دلی حاصل می‌شود. به بیان دیگر قانون وجه عینی اتفاق مردم است.

✍🏼 عماد صفرنژاد بروجنی (مقاله‌ی ایضاح مفهوم آزادی در اندیشه‌ی آخوندزاده)

📖 میرزا فتحعلی آخوندزاده، طلایه‌دار مدرنیسم سیاسی در ایران | از مجموعهٔ: پدران بنیان‌گذار ایران جدید | به‌کوشش فرهاد سلیمان‌نژاد

🔗 منبع: نشر اگر
#میرزا_فتحعلی_آخوندزاده #مشروطه #تجدد
@Jaryaann

🌱 ریشه در خاک

من اینجا ریشه‌درخاکم
من اینجا عاشقِ این خاک، اگر آلوده یا پاکم

من اینجا تا نفس باقی‌ست می‌مانم
من از اینجا چه می‌خواهم، نمی‌دانم

امیدِ روشنایی‌ گرچه در این تیرگی‌ها نیست
من اینجا باز در این دشتِ خشکِ تشنه می‌رانم

من اینجا روزی آخر از دل این خاک
با دستِ تهی گل برمی‌افشانم

من اینجا روزی آخر از ستیغِ کوه
چون خورشید سرود فتح می‌خوانم
و می‌دانم
تو روزی بازخواهی‌گشت

✍🏼 #فریدون_مشیری
(۳۰ شهریور ۱۳۰۵ - ۳ آبان ۱۳۷۹)

🗓 سوم آبان سالروز درگذشت فریدون مشیری

#شعر_با_صدای_شاعر #ایران‌دوستی #مهاجرت
@Jaryaann

💡در این ویدئو، دکتر #جواد_حیدری، هفت عاملِ شادکامی* را از نگاهِ ریچارد لایارد، به اختصار و شیوایی بیان می‌کند. گمان می‌کنم در میان این عوامل «جایِ آوازِ مردِ خرد» به تعبیر ابوشکور بلخی خالی است:

دو چیز اندُه از دل به بیرون بَرَد
رخِ دوست و آواز مرد خِرَد

[گویی] یکی از عوامل شادکامی، شنیدن سخنانِ سازگار و برابر با #خرد است. همان سخنانی که به قولِ #فردوسی مایۀ رامش جان و روانِ آدمی، چه در مقام گوینده و چه در مقام نیوشنده یا شنونده، تواند بود:

سخن چون برابر شود با خِرَد
روان سَراینده رامش بَرَد

حال که سخن از چیزهای دیگری که اندوه را از دل می‌بَرَد و مایۀ شادی و نشاط خاطر آدمیزادی است، بد نیست این بیت را هم از میرزا نصیر اصفهانی، بشنویم:

دو چیز اندُه بَرَد از خاطرِ تنگ
نیِ خوش‌نغمه و مرغِ خوش‌آهنگ!

*هفت عامل شادکامی:
درآمد / #سلامتی / #دوستی / رابطهٔ خانوادگی / رابطه با حکومت / رابطه با کار و همکاران / رابطه با #هستی
🔗 منبع ویدئو: جرعه‌ | منبع متن: از زبانِ ذرّه
#شادی
@Jaryaann

جنگ، هراس و احساس ناامنی از این سرزمین و مردمانش دور باد.

@Jaryaann