tgoop.com/tabeshnet/16340
Last Update:
📌 داستان‌های عروج (۱۲)
📝 نوشته:#دکتر_فؤاد_البنا
💠 دعاهای ابراهیمی 💠
💠 اهمیت محبت:
محبت، کارهای خارق‌العاده می‌آفریند و معجزه می‌کند؛ دل‌ها را به هم نزدیک می‌سازد و روح‌ها را به یکدیگر پیوند می‌دهد. پیوندهای همدلی را برقرار می‌کند و پل‌های همکاری را می‌سازد. از همین رو، وقتی ابراهیم (علیه‌السلام) بخشی از نسل خود را در دره‌ای بی‌کشت و زرع ساکن کرد، از خداوند خواست به‌جای آن محرومیت، دل‌هایی را قرار دهد که آن‌ها را دوست بدارند.
🌾 چنان‌که گفت:
✨{فاجعَلْ أفئدةً من الناس تهوي إليهم وارزقهم من الثمرات لعلهم يشكرون}
🌸 ترجمه:
«پس دل‌هایی از مردم را چنان قرار ده که به سوی آن‌ها میل کنند، و آن‌ها را از میوه‌ها روزی ده، باشد که سپاس گزارند.»
✔️ در اینجا، واژه‌ی “دل‌ها” به جای “مردم” به کار رفته، کنایه از محبت، رحمت و شفقت است. دقت کنیم که چگونه قرآن، محبت مردم را بر میوه درختان مقدم داشته است.
💠 سؤال:
قرآن دو پیامبر را ذکر کرده که به سن پیری رسیدند بدون اینکه فرزندی داشته باشند: ابراهیم و زکریا.
👈 زکریا وقتی دید که مریم در زمستان، میوه‌های تابستان را دارد، از خدا خواست به او فرزندی عطا کند.
👈 اما درباره‌ی ابراهیم، قرآن ذکر نکرده که او از خدا فرزندی خواسته باشد.
بلکه وقتی به سن پیری رسید، خداوند او را به فرزندی بشارت داد، و او در پاسخ، خدا را حمد و شکر کرد؛
🌾 چنان‌که در آیه آمده:
✨{الحمدُلله الذي وهب لي على الكِبَر إسماعيل وإسحاق إنّ ربي لَسميعُ الدعاء}[ابراهيم: ۳۹]
🌸 ترجمه:
«ستایش برای خدایی است که در پیری، اسماعیل و اسحاق را به من بخشید. بی‌گمان پروردگار من، شنونده‌ی دعاست.»
❓آیا ممکن است او به‌صورت پنهانی دعا می‌کرده باشد، چنان‌که پایان این آیه نیز به آن اشاره دارد؟
🌾 با این حال، ابراهیم در قرآن بیش از هر پیامبر دیگری برای نسل خود دعا کرده است؛ حتی برای برپایی نماز و پذیرش دعا از جانب نسلش چنین گفت:
✨{ربّي اجعلني مقيمَ الصلاة ومن ذُرِّيّتي ربنا وتَقبَّلْ دُعاء}[إبراهيم: ۴۰]
🌸 ترجمه:
«پروردگارا! مرا برپا دارنده‌ی نماز قرار ده و از نسل من نیز؛ پروردگارا، دعایم را بپذیر.»
❓پس این تفاوت در رفتار بین ابراهیم و زکریا، چه معنایی در دل خود دارد؟
💠 اراده سخت با خود، و رحمت با دیگران:
می‌دانیم که ابراهیم در حق خود بسیار سخت‌گیر بود؛ تا جایی که وقتی در خواب دید پاره‌ی تن خود را قربانی می‌کند، آن را امری از سوی خدا دانست و قصد اجرای آن را داشت، اگر وحی الهی مداخله نکرده بود!
اما او این سخت‌گیری را نسبت به دیگران نداشت، بلکه برعکس، بسیار نسبت به مردم مهربان بود؛ تا آنجا که با وجود کفر پدرش، باز هم برای او دعا می‌کرد.
🌾حتی از خدا خواست کسانی را که فریب پرستش بت‌ها را خورده‌اند، بیامرزد و بر آن‌ها رحم کند:
✨{ربِّ إنهن أضلَلْن كثيراً من الناس فمن تبعني فإنه منّي ومن عصاني فإنك غفور رحيم}[ابراهيم: ۳۶]
🌸 ترجمه:
«پروردگارا، اینان بسیاری از مردم را گمراه کردند؛ پس هر که از من پیروی کند از من است، و هر که نافرمانی‌ام کند، همانا تو آمرزنده و مهربانی.»
و نگفت: “و هر که نافرمانی‌ام کند، تو سخت‌کیفر هستی.”
💠 رحمت پیامبران:
وقتی رحمت موجودات را نسبت به فرزندانشان، و شفقت پیامبران را نسبت به قومشان ـ حتی آنان که کافر شدند ـ می‌بینم، بیشتر به رحمت خدا پی می‌برم.
ابراهیم علیه‌السلام ـ برای نمونه ـ حتی برای کسانی که فریب بت‌ها را خوردند، دعا می‌کرد؛ چنان‌که در آیه ۳۶ سوره ابراهيم آمد.
رحمت و بردباری ابراهیم، و نیز رحمت همه موجودات نسبت به نوزادانشان، تنها بخشی کوچک از رحمتی است که رحمت گسترده‌ی الهی را نمایندگی می‌کند؛ رحمتی که همه چیز را دربرگرفته است.
✔️ به همین دلیل، من آیات مربوط به رحمت پیامبران نسبت به قومشان را از آیات امیدبخش و پُر از رجاء می‌دانم!
🕯خجسته باد تدبّرکنندگان!🕯
📚 انجمن اندیشه اسلامی 📚
➣ T.me/tabeshnet
BY مؤسسه تابشِ فرهنگ و اندیشه
Share with your friend now:
tgoop.com/tabeshnet/16340