چقدر خوب است که انسان در دنیا اقلاً یک رفیق شفیق که به حرف او بدون تزلزل و وسواس و از اعماق قلب باور بکند و خود را در دنیا تنها فرض نکند، داشته باشد.

‏✍🏼 #محمد_قزوینی ‏(برلین، ۲۸ دسامبر ۱۹۱۹)
نامه به #محمدعلی_فروغی
🔗 منبع
#دوستی

🗓 ششم خرداد سالروز درگذشت محمد قزوینی (فروردین ۱۲۵۶ تهران – ۶ خرداد ۱۳۲۸ تهران)، مشهور به علّامه قزوینی، ادیب و پژوهشگر تاریخ و فرهنگ ایران است.

🔻چند فرسته دربارهٔ علامه قزوینی:
نامهٔ قزوینی به دکتر محمود افشار

یادداشت ایرج افشار در سالمرگ قزوینی

یادداشتی کوتاه از علی بهرامیان
@Jaryaann

▫️گفت‌وگو با حمیدرضا محمدی، بنیانگذار #گنجور دربارۀ داستان شکل‌گیری و تکامل این وبگاه

گنجور گونه‌ای خویشکاری فرهنگی است که بی‌صدا اما پیوسته، طی سال‌ها به ثبت، ترویج و تحلیل #ادب_پارسی پرداخته و اکنون به بخشی از حافظه جمعی ایرانیان و فارسی‌زبانان تبدیل شده است؛ مصداق:
#تو_یکی_نهی_هزاری_تو_چراغ_خود_برافروز

◀️ دیدن نسخه کامل این گفت‌وگو

⬅️ وبگاه گنجور
@Jaryaann

💠 فهرستی از ستایندگان روح ایرانی را ذیلاً می‌آورم.
می‌شود میان این اشخاص و منزلت‌شان نزد بزرگان تاریخ جهان و اشخاصی که به روح ایرانی کینه می‌ورزند، مقایسه‌ای کرد.

آناکساگوراس، افلاطون، ارسطو، هرودوت، آیسخولوس، کسنوفون، فلوطین، توماس آکویناس، کانت، هگل، هاینریش هاینه، امرسون، شوپنهاور و نیچه

حاضرم با ذکر منبع دقیق نشان دهم که هریک از این نوابغ در کجای آثارشان کدام بخش از فرهنگ ایرانی را ستوده‌اند. فرهنگی که از دو هزاره پیش از این موجب تحسین بخشی از بزرگ‌ترین جان‌ها و نوابغ تاریخ بشر بوده، امروزه از جانب کوتوله‌های تازه‌به‌میدان‌آمده انکار می‌شود! طنزِ تلخی‌ست دوستان. ولی باید سرسخت بود.

اگرچه کین‌توزان، نه به دلیل بی‌اطلاعی از این واقعیت‌ها، بلکه اتفاقاً به‌رغم مطلع‌بودن از آن باز به ایران کینه می‌ورزند، ولی بر ما واجب است عظمت ایران فرهنگی را یادآور شویم.

و با این حال، دلیل و شاهد عظمت روح ایرانی، ستایش این نوابغ از آن نیست (آن نوابغ بخشی از جان و روح خود را در فرهنگ ایرانی دیده‌اند و از بزرگی آن محظوظ شده‌اند). وجود و حضور خود این فرهنگ دلیل و شاهد عظمت آن است.

✍🏼 #سیدمسعود_حسینی
مترجم، پژوهشگر، مدرس و دکتری فلسفه که حوزۀ تخصصی‌اش فلسفه هگل و ایدئالیسم آلمانی است.
🔗 منبع
#ایران‌دوستی #ایران_فرهنگی
@Jaryaann

🔘 آنچه در سیاهی قتل دردناک #الهه_حسین‌نژاد نوری به دل می‌تاباند، دل‌نگرانی چندین روزهٔ جمع گسترده‌ای از ایرانیان برای این دختر و تلاش‌شان برای یافتنش و سرانجام، اندوه گسترده‌شان برای مرگ اوست؛ تبلوری از یک #ملت_همبسته که احساس هم‌سرنوشتی می‌کنند؛ گویی⁩ ‌دختری را که آشنای خودشان بوده، گم کردند و حالا خبر مرگش را می‌شنوند و سوگی عمومی را تجربه می‌کنند.

@Jaryaann

❗️رضایت و توافق، ضرورت هر رابطه انسانی در هر سطحی است.

این روزها در ‎فضای مجازی بحث تجاوز و ‎آزار جنسی دوباره مطرح شده است. آزار جنسی طیف وسیعی از رفتار آزاردهنده است که انتهای آن تجاوز است اما حتی خیره شدن به اندام، ایجاد ناامنی روانی، آزار کلامی، مزاحمت‌های خیابانی و لمس کردن فرد، همگی گونه‌هایی از آزار جنسی هستند که باید با آن‌ها مقابله کرد.

شاید اگر این آگاهی عمومی در جامعه وجود داشته باشد که مبنا و اساس هر سطحی از رابطه جنسی، مانند هر ارتباط انسانی دیگری، «توافق» طرفین است «بخشی» از این حوادث ناگوار پیش نیاید. حوادثی که آثار مخرب‌شان تا سال‌ها بر جسم و روان قربانیان می‌ماند.

🔺 اين ويدئو به خوبی نشان می‌دهد که «توافق داشتن» طرفين بر سر رابطه جنسى دقيقاً يعنى چه.

🔄 با همرسانی این ویدئو و محتوای آموزشی مناسب کمک کنیم تا این آگاهی و حساسیت در جامعه افزایش یابد و به‌جای سرزنش و ملامت قربانیان تجاوز، جلوی بازتولید و تکثیر رفتار متجاوزانه را بگیریم.

منبع
دوبله: میدان
در «جریان» باشید.
@Jaryaann

‍ کورتکس مغزی و توسعه‌نیافتگی!

به‌تازگی سخنان تأسف‌آوری از محسن رنانی شنیدم درباره مقایسهٔ اندازهٔ ضخامت کورتکس مغزی ایرانیان و اروپایی‌ها و تبیین توسعه‌نیافتگی ایرانیان بر اساس این معیار. به‌راستی برای من شگفتی‌آور بود که هنوز کسانی هستند که بر مبنای تئوری‌های قرن نوزدهمی مسئلهٔ توسعه را تبیین می‌کنند. سخنان رنانی شباهتی غریب دارد با آن چیزی که به نژادپرستی زیستی یا راسیسم بیولوژیک مشهور است، یعنی توضیح تکامل ذهنی و فرهنگی گروه‌های قومی و نژادی بر اساس ویژگی‌های زیست‌شناسانه مثل اندازهٔ مغز و حجم جمجمه و مانند آن. راسیسم بیولوژیک حتی در بین دانشمندان نازی هم مخالفانی جدی داشت؛ چون بر برداشتی سطحی و خطی از زیست‌شناسی تکاملی و انواع دیگری از شبه‌علم مبتنی بود. عجیب‌تر این‌که چنین سخنان مضحکی از دهان یک «متخصص» توسعه صادر می‌شود. هرکس دو واحد درسی دربارهٔ توسعه گذرانده باشد می‌داند توسعه‌نیافتگی اصلاً بحثی مربوط به ویژگی‌های فردی نیست که بتوان با توسل به مثلاً زیست‌شناسی، ژنتیک، علوم شناختی و روان‌شناسی آن را توضیح داد. مسئلهٔ توسعه (که خود این مفهوم امروزه دچار تحول جدی شده است و رویکردهای خطی به آن تا حد زیادی مورد تردید جدی قرار گرفته‌اند) مبتنی بر مجموعه‌ای از فاکتورهای تاریخی، سیاسی، جغرافیایی، و بین‌المللی است که از قضا بخش مهمی از آن‌ها ساختاری و ناظر به تحولات کلان‌اند و نه اراده‌ها و تصمیم‌گیری‌های فردی شهروندان.

وانگهی، افکار و گفتمان‌های سیاسی بر اساس مفید و مؤثر بودنشان برای خیر جمعی اهمیت دارند نه لزوماً انطباقشان بر حقیقت‌های علمی و انتزاعی. این درسی است که از فیلسوف سیاسی بزرگی چون هانا آرنت (و بسیاری اندیشمندان بزرگ دیگر) آموخته‌ایم. به بیان دیگر، حتی بر فرض اینکه «علمی‌بودن» یک گزاره را بپذیریم، باید پیوند و ارتباط آن با خیر جمعی و نقش آن را در ایجاد تحولی سازنده در حوزهٔ سیاسی و اجتماعی بسنجیم و سپس آن را بر زبان جاری کنیم. بر این اساس، باید از این دوست «متخصص» توسعه پرسید ایراد این سخنان چه فایده‌ای برای خیر عمومی دارد؟ آیا هدف از بیان چنین سخنان غیرسازنده‌ای تحقیر مردم ایران و منحرف‌ساختن اذهان عمومی از مسببان واقعی توسعه‌نیافتگی ایران نیست؟


✍️ #احمد_بستانی
عضو هیئت علمی علوم سیاسی دانشگاه خوارزمی
🔗 منبع
#خودخوارانگاری
@Jaryaann

🔘 #خانه_اندیشمندان_علوم_انسانی در خیابان نجات‌اللهی (ویلا) در تهران در این چند سال پایگاه اهالی فرهنگ، دانش و اندیشه و میزبان رویدادهای پرشماری در جهت آگاهی‌بخشی در جامعه و دیدار و گفت‌وگوی اندیشمندان با یکدیگر بوده است. بخش زیادی از محتوای این کانال نیز برگرفته از همین نشست‌ها و رویدادها بوده، از جمله فرستۀ پیشین.

اما متأسفانه شهرداری تهران از سال گذشته به دنبال تصاحب این خانه و گرفتن آن از اهلش است و تا کنون با مقاومت و اعتراض اهالی فرهنگ موفق به این امر نشده است. شهرداری تهران قاعدتاً حتی اگر دغدغۀ آموزش و عمومی‌سازی دانش نداشته باشد (که ندارد) دست کم باید در پی جلب رضایت شهروندان باشد (که نیست) و این روزها دوباره در پی توقیف و تخلیه این خانه برآمده‌است. (بیانیه خانه اندیشمندان علوم انسانی در مورد آخرین وضعیت این موسسه)

به‌راستی این‌همه پافشاری برای دلسرد کردن اهالی اندیشه و ایجاد نارضایتی در آن‌ها و بستن در این پایگاه و محفل فرهنگی شگفت‌انگیز است. هرچند به قول #داریوش_رحمانیان با وجود تمام این دردسرها و مزاحمت‌ها:

علوم‌انسانی در ایران می‌گسترد و می‌بالد و پیش می‌رود. این پویش را سر ایستادن نیست. دیر و دور نیست روزی که در بسیاری از شهرهای ایران خانه‌ی اندیشمندان علوم‌انسانی برپا شود. خانه‌هایی از آن مردم. خانه‌هایی از آن ملت ایران. خانه‌هایی آزاد و رها از بند نامردم. خانه‌هایی برای پاسداری از ایران و تاریخ و فرهنگ و تمدن درخشان و بی‌مانند آن.
آن روز نزدیک است. آن روز می‌آید. (منبع)

ما به سهم خود نه تنها به تلاش شهرداری تهران برای تعطیلی خانه اندیشمندان علوم انسانی معترضیم که حتی با هر گونه مداخله و اعمال نظر این نهاد در مدیریت این موسسه نیز مخالفیم. از شما مخاطبان و همراهان این کانال نیز دعوت می‌کنیم تا به این رویۀ فرهنگ‌ستیزانه اعتراض کنید.
@Jaryaann

▫️رنجوری

آنچه در پی می‌آید فراتر از آموزه‌های شناخته‌شدهٔ صوفیان است؛ نه پیوندی با زهد زاهدانه دارد و نه با چله‌نشینی و گوشه‌نشینی، با اندیشهٔ کار و کوشش و پویایی هم سر ناسازگاری ندارد و همیشه بخشی از جهان‌بینی برخی از ایرانیان بوده است. در جهان یکنواخت و آهسته‌رفتار زمان کهن چنین بود، چه رسد به زمانهٔ شتابان ما. اکنون ما در جهانی پیچ‌پیچ و رنگارنگ و گونه‌گون به سر می‌بریم و می‌دانیم جهان هیچ‌گاه این اندازه «چیز» برای عرضه به انسان نداشته است.‌ خواستنی‌ها بی‌اندازه‌اند و همین باعث شده تا «خشنودی» و «خرسندی» (رضایت) روزبه‌روز دورتر برود و دست‌نیافتنی‌تر باشد، شاید بیش از آنچه در گذشته بود.

«همهٔ رنج‌ها از آن می‌خیزد که چیزی خواهی و آن میسّر نشود و چون نخواهی، رَنج نمانَد. (فیه‌مافیه، گزیده دکتر موحد، حکایت ۴۸)
چنین آموزه‌هایی از زبان #بودا هم نقل شده است. همچنین در اندرزنامهٔ اردشیر بابکان درباره عادت شدن لذت‌گیری و خوشگذرانی آمده است: «از آن پس خوشی‌ها رنگ کار جدی به خود گیرد‌ نه مایهٔ شادی شود، و از آن‌ها رنج پدید آید نه آسایش.» (نشر فرهنگ معاصر، چاپ اول، ص ۹۵)

جملهٔ بی‌قراریت از طلب قرار توست
طالب بی‌قرار شو تا که قرار آیدت
(غزلیات شمس، غزل ۳۲۳)

چکیده آنکه گاهی باید باید خود و جهان را از دور دید و آرام گرفت. و این البته فرق می‌کند با بیکاری و بطالت و کوته‌بینی و آینده‌نانگری. این آموزه‌ها شاید به کار انسان گرسنه نیاید (شاید نه، بی‌گمان به کار انسان گرسنه نمی‌آید)، اما به کار کسانی که گرسنه و برهنه نیستند می‌آید؛ به کار آنانی که به قول #ابوسعید_ابوالخیر از نانی و خُلقانی (پوشاکی کهنه) و ویرانی (مسکن) و جانانی (دلبر) برخوردارند می‌آید.

✍🏼 #عباس_سلیمی_آنگیل
🔗 کانال تلگرام برکنار
#خشنودی #مولانا #آز
@Jaryaann

❗️گزارش هشداردهندهٔ زینب رحیمی، ‌(خبرنگار روزنامهٔ شرق) از تلاش‌ها برای قربانی کردن #باغ_گیاه‌شناسی_ملی با ساخت و ساز غیرمجاز در حریم آن (این خبرنگار افشا کرده که پس از انتشار این گزارش پیام‌های تهدیدآمیزی را دریافت کرده است.)
#جنگل‌زدایی #تهران
@Jaryaann

📱 راهنمای جامع استفاده از گوشی، تبلت و تلویزیون برای کودک و نوجوان: سن شروع، مدت‌زمان مناسب و راهکارهای مدیریت

بسیاری از والدین، سرگرم کردن کودک با گوشی و تبلت را راهکاری در فرزندپروری قلمداد می‌کنند، اما نمی‌دانند این چه ستمی در حق‌ اوست. در این مطلب، با نکات کلیدی برای چگونگی استفاده کودکان و نوجوانان از گوشی، تبلت و تلویزیون آشنا می‌شویم.

👈🏼 خواندن مطلب در وبگاه

🔗 نوشدارو
#دیجیتال_فرهنگی #کودکان
@Jaryaann

🔶 پوزش‌خواهم، چون توسعه‌خواهم!

✍️ محسن رنانی

🔹 این نوشتار درباره متن و حواشی سخنان «دو و نیم دقیقه‌ای» من در مراسم رونمایی از کتابهای «روایت توسعه» است و دو بخش دارد:

✅ یک: توضیح و پوزش‌خواهی درباره آنچه گفته‌ام؛

✅ دو: سپاس‌گزاری از نقدها و زنهاردهی درباره برخی روندهای جامعه ما.

🔹 آنان‌که فقط می‌خواهند علت (نه دلیل) آن سخنان و منبع آن را بدانند، فقط بخش اول را بخوانند. آنان‌که حوصله‌ بیشتری دارند و درباره نوع واکنش‌ها و معنای اجتماعی آنها حساس‌شده‌اند، بخش‌دوم را هم بخوانند.

🟠 بخش‌اول: توضیح و پوزش‌خواهی

🔹 افراد به‌همان ‌میزانی ‌که سخن‌شان در جامعه بیشتر دیده و شنیده می‌شود، بیشتر باید در سخن‌گفتن دقت کنند و از هیجان در سخن بپرهیزند. این همان اصلی است که متاسفانه من رعایت نکردم. در آن نشست اصولا قرار نبود من تحلیل کنم، بلکه قرار بود به‌عنوان دبیرعلمی روایت‌های توسعه، خیلی کوتاه و در چند دقیقه، درباره روند استخراج آن روایت‌ها گزارشی به جمع ارایه‌کنم. اما در توضیح دشواری کار و نیز ضرورت نگاه بلندمدت، هم به فهم توسعه و هم به فرایند توسعه، مثالی آوردم تا بگویم توسعه دارای ابعاد بسیار زیادی است که برخی از آن ابعاد ممکن است بسیار زمان‌بر و بین‌نسلی باشد. مسئله تاثیر تحولات فرهنگی بر ضخامت کورتکس مغزی را هم فقط به عنوان نمونه اشاره کردم و چون فرصت نبود عبور کردم. روشن است که کسی که در همان صحبت کوتاه دارد تاکید می‌کند که توسعه ابعاد بی‌شمار دارد، از آوردن آن مثال قصدش این نیست که بگوید ضخامت کورتکس‌ مغزی یگانه عامل توسعه‌یافتگی است.

🔹 ازاین‌گذشته سابقه من به عنوان کسی که در سی‌سال گذشته مروج «نظریه نهادگرایی» بوده‌ است، نشان می‌دهد که نقش فرهنگ، الگوهای رفتاری و نهادها را در شکل‌گیری توسعه، تعیین‌کننده‌تر از هر چیزی می‌دانم. به‌همین‌ترتیب به‌عنوان معلمی که در زمینه عقلانیت، مقاله و کتاب و پایان‌نامه دارم، در جاهای متعدد بیان کرده‌ام که توسعه حاصل عقلانیت است نه هوش ژنتیک و عقلانیت نیز بر بسترهای اجتماعی و فرهنگی شکل می‌گیرد؛ و از قضا تاکید کرده‌ام که جامعه‌ای ممکن است هوش ژنتیک بالا داشته باشد اما عقلانیتش پایین باشد و برعکس.

🔹 فراتر از این، سالهاست که بر نقش سرمایه ‌اجتماعی در سطح کلان و «مهارت هم‌شنوی» (دیالوگ) در سطح خُرد، به‌عنوان پیش‌شرط‌های توسعه تاکید داشته‌ام و با تمرکز بر ضرورت سرمایه‌گذاری بر مهارت‌های اجتماعی در دوران کودکی، به روش‌های هوش‌محور، حافظه‌محور و رقابت‌محور آموزش و‌ پرورش تاخته‌ام.

🔹 بنابراین روشن است که چنین فردی یک‌شبه خواب‌نما نمی‌شود و معتقد نمی‌شود که عامل اصلی توسعه ضخامت کورتکس مغزی است.

🔹 اما آنچه درباره ضخامت کورتکس مغزی اروپائیان گفته‌ام تماماً برگرفته از نوشته‌های محققی است به نام جوزف هنریش (Joseph Henrich) که استاد زیست‌شناسی تکاملی دانشگاه هاروارد ‌است و در اقتصاد و روانشناسی هم دستی دارد. او در سالهای اخیر تحقیقات گسترده‌ای درباره رابطه تحولات فرهنگی و اجتماعی با مسائل زیستی و تکاملی انسانی دارد. از قضا بهترین منبع او در این زمینه، که تقریبا جمع‌بندی مطالعات او در این زمینه را ارائه می‌کند، کتابی است که به فارسی هم ترجمه شده است و می‌تواند برای فهم فرایندهای پنهان توسعه، بسیار روشنگر باشد (کتاب انسان کژگونه، نوشته ژورف هنریچ، ترجمه محسن عسگری جهقی، انتشارات نیماژ، ۱۴۰۱).

🔹 و البته نکته‌ای که باید تاکید کنم این است که هنریش در مورد تغییرات کورتکس مغزی اروپائیان، در کنار عواملی مثل ازدواج فامیلی و چندهمسری، بیش‌از‌همه بر تاثیر فراگیرشدن سوادآموزی و آموزش همگانی در اروپا از پانصدسال پیش (همزمان با شروع نهضت اصلاحات دینی) تاکید می‌کند. درواقع این آن نکته‌ای است من غفلت کردم و در سخنانم به آن اشاره نکردم و به اشتباه تاکیدم را بر مساله ‌چندهمسری و ازدواج فامیلی نهادم.

🔹 و البته خود هنریش در جاهای متعددی تاکید می‌کند که: آنچه من می‌‌گویم (یعنی رابطه تحولات فرهنگی با تغییرات زیست‌شناختی و عصب‌شناختی اروپائیان و نهایتا رابطه این تغییرات با توسعه) به‌عنوان قاعده‌ای برای همه جوامع یا کشورها قابل تعمیم نیست و من فقط دارم درباره تحولاتی که در اروپا رخ داد و اروپا را به این نقطه رساند توضیح می‌دهم؛ این بدین معنی نیست که همه کشورها باید مسیر اروپا را طی‌کنند. در واقع هنریش معتقد است تحولات اروپا فرایندی خارج از وضع طبیعی بشر بوده است و این تحولات، انسان غربی را به موجودی غریب تبدیل کرده است. به‌همین دلیل هم نام کتابش را «عجیب‌ترین آدم‌های دنیا» گذاشته است:

(The WEIRDest People in the World)

🔹 که مترجم خوش‌ذوق هم آن را به «انسان‌کژگونه» ترجمه کرده است.

🔹 و اکنون من (محسن رنانی) بر خود لازم می‌دانم...

📃 مطالعه متن کامل یادداشت

🔻 دریافت فایل PDF یادداشت

@pooyeshfekri

🔘 سال‌ها با هراس جنگ زیستیم و اکنون در معرض جنگی محدود هستیم که ممکن است گسترش بیابد. امیدواریم ایران عزیزمان و هم‌وطنان‌ نازنین‌مان از این پیچ حساس تاریخی با کمترین آسیب عبور کنند.

به‌هیچ وجه قصد دامن زدن به هراس عمومی را نداریم و از قضا پیشنهاد می‌کنیم اخبار را در حد نیاز و از منابع مطمئن دنبال کنید؛ چون این روزها در کنار میزان زیاد اخبار دروغ و انواع جنگ‌های روانی، حتی پیگیری میزان زیاد اخبار درست هم خود باعث تشویش و اضطراب بیش از حد می‌شود.

اما با توجه به اخبار و‌ شواهد گوناگون، خطر را نباید دست کم گرفت و شایسته است که مردم در سراسر کشور و به‌ویژه تهران آمادگی کامل داشته باشند. در متن‌های راهنما برای بحران‌های این‌چنینی به این موارد تاکید می‌شود:

۱. دوری از شیشه پنجره‌ها و چسب زدن به شیشه‌ها

۲. آماده‌سازی کیف نجات: آب، چراغ قوه، کارت شناسایی، وسایل بهداشتی و دارویی، غذای سبک و پرانرژی (کنسرو، خرما، آجیل، شکلات تلخ، پودر ORS)، چاقوی چندکاره، سوت، رادیو، پاوربانک، باتری و شمع

۳. در صورت امکان رفتن به مناطق امن و پناهگاه‌ها

۴. مراقبت از روان خود، اطرافیان و کودکان
مسئله تنها زنده ماندن و جان به در بردن از این شرایط نیست؛ چگونه بیرون آمدن از دل این بحران و جلوگیری از فرسودگی روانی نیز بسیار مهم است. راهنمای سلامت روان برای شرایط جنگ از سوی انجمن روانشناسی ایران در این زمینه سودمند است.

👈🏼 این هم راهنمای یونیسف برای شیوهٔ صحبت با کودکان در مورد جنگ


✨ با آرزوی رفع هر چه سریع‌تر سایهٔ جنگ، ناامنی و ویرانی از سر این سرزمین تاریخی و مردمان خوبش

@Jaryaann

▫️وقتی هم‌وطنان بی‌گناهمان در هواپیمای اوکراینی کشته شدند، برخی بی‌شرمانه گفتند: «بالاخره مبارزه با استکبار هزینه دارد.» حالا که شهروندان غیرنظامی در حملات اسرائیل کشته می‌شوند برخی دیگر می‌گویند: «بالاخره رسیدن به آزادی هزینه دارد.»

قصدمان یکسان دانستن این دو گروه با یکدیگر نیست که چه بسا بخش زیادی از گروه دوم صرفاً در واکنش و به‌خاطر خشم و کینه‌ از رفتار گروه اول در تمام این سال‌ها، و از سر ناامیدی از امکان تأثیرگذاری خودشان در گشایش فضای سیاسی و اجتماعی کشور، چنین سخنانی می‌گویند. اما یک چیز را از یاد نبریم:

اگر ما ایرانیان، ورای تمام اختلاف‌ها روی چند چیز باید توافق داشته باشیم، قطعاً یکی از آن‌ها «اهمیت جان تک‌تک شهروندان ایرانی و لزوم حفاظت از آن» است. بنابراین همان‌گونه که به کشته شدن شهروندان در شلیک به #هواپیمای_اوکراینی، آبان ۹۸، حوادث سال ۱۴۰۱ معترضیم در برابر کشته شدن شهروندان در حملات اسرائیل نیز نباید بی‌تفاوت باشیم.

به قول دوستی و با الهام از آن جمله عباس کیارستمی «حواس‌مان باشد ذره‌ذره به بی‌آبرویی عادت نکنیم»؛ ابتدا با عادی‌سازی کشتن زن و بچه فلان نظامی، بعد با طبیعی شمردن کشته شدن همسایه‌ها و بعد توجیه مرگ ساکنان محله نزدیک بهمان ساختمان دولتی و بعد مردم شهر نزدیک مراکز هسته‌ای و بعد …

«ایران آینده» یعنی ایرانی که در آن #جان_شیرین هر ایرانی چنان منزلتی دارد که نمی‌توان آن را در برابر هر آرمانی، هر چقدر بزرگ،‌ کم‌ارزش دانست و از آن‌جا که ادامه این جنگ یعنی کشته‌شدن بیشتر تعداد شهروندان در کنار فرسودگی روانی آن‌ها و فرسایش سرزمین و از دست رفتن زیرساخت‌های کشور، خواستهٔ کنونی ما نیز باید یک چیز باشد:

پی‌جویی هر راهی برای پایان دادن هر چه سریع‌تر این #جنگ که از ابتدا اراده و خواست مردم در آن نقشی نداشته است.
#جنگ_دوازده‌روزه
@Jaryaann

▪️خشمگینم؛ بسیار خشمگین!

ساعت ۵:۵۵ دقیقه عصر دوشنبه ۲۶ام خرداد ۱۴۰۴ خورشیدی است؛ نیم ساعت پیش بدون آنکه خبر دستور تخلیه را بشنوم بخاطر اصرار چندروزهٔ خانواده برای رفتن از تهران، به خانه‌مان در منطقه ۳ رفتم و وسایلم را ظرف ده دقیقه جمع کردم و فعلاً به خانه یکی از دوستان در درکه آمده‌ام‌. دو روز پیش که اوضاع آرام‌تر بود برای برطرف کردن نگرانی خانواده به فکر رفتن از تهران افتادم؛ در این دو روز نیز پیشنهادهای پرمهر زیادی از سوی دوستان برای میزبانی در خارج از تهران شده اما فعلاً مانده‌ام تا ببینم چه باید کرد.

وقتی خبر «دستور تخلیه تهران» با ارائه نقشه را شنیدم از وقاحتی که طرف مقابل به خرج داده بسیار خشمگین شدم. چگونه عادی شد که طرف با ظاهر دلسوزانه به ما دستور بدهد که شرط حفظ جان‌مان این است که خانه و زندگی‌مان را رها کنیم؟ افراد زیادی در این دو روز در حال ترک پایتخت‌اند؛ این پرسش رهایم نمی‌کند که چرا کار ایران به جایی رسید که این سرزمین تاریخی و این مردم خوب این روزها را ببیند؟

امیدوارم تمام بلاها از سر این سرزمین زودتر بگذرد. اما لیاقت مردم ایران این شرایط نبود.
#جنگ_دوازده‌روزه
@Jaryaann

کاربری (که ظاهراً ایران نیست) با همرسانی این تصویر در توئیتر نوشته است:

پیام مادرم قلبم را هزار تکه کرد، من هرگز این روزها و لحظه‌ها رو فراموش نمیکنم …

#جنگ_دوازده‌روزه #وضعیت
@Jaryaann

▪️روزنوشت‌های جنگ
(روز اول - سه‌شنبه، ۲۷ خرداد ۰۴)

❇️ بغرنج‌ترین روزهای زندگی اغلب ماهاست. در گیجی و بهت و تعلیق و انتظار هستیم. باید به گیره‌هایی بیاویزیم تا سقوط نکنیم. کاش این اولین و آخرین روزنوشته‌ی جنگ باشد.

❇️ بگویی‌نگویی، بیست و چهار ساعت در راه بودم و دیروز عصر رسیدم به کلبه‌ای که قرار است، و امیدوارم، روزهای کوتاهی اقامتگاهم باشد.

❇️ طبیعت اطرافم مدهوش‌کننده است، اما من کاملاً بهوشم و نگران ایران.

❇️ داشتم فکر می‌کردم این‌‌هایی که اخبار جنگ را از فیک‌نیوزها دنبال می‌کنند احتمالاً همان‌ها هستند که کتاب‌های با پنجاه‌ درصد تخفیف را از مترو می‌خرند!

❇️ نوار شمالی را برانم، می‌توانم کل دوستان و فامیل را در شهرها و روستاهای گیلان و مازندران ببینم!

❇️ کتاب با خودم نیاورده‌ام، اما فیدیبوکم را آورده‌ام که اشتراک یک ساله‌ دارد و هزاران کتاب و ده‌ها اثر نشان‌شده برای خواندن. نمی‌دانم دغدغه‌ها و پیگیری خبرها دل‌ودماغ کتاب خواندن باقی می‌گذارد یا نه.

❇️ به خودم بود، دوست نداشتم تهران را ترک کنم؛ صبح یکشنبه را حتی در دفتر کارم، نزدیک به میدان حر تهران، گذراندم، بدون ترس و البته با صداهای مداوم از آسمان و زمین. عصر یکشنبه تسلیم خانواده شدم.

❇️ از دل یادداشت‌هایی که راجع به جنگ است، با کتاب‌های جالب آشنا می‌شوم و عکس جلد و نامشان را ذخیره‌ می‌کنم برای روزهای بعد از جنگ!

❇️ یکی از کتاب‌فروش‌ها در گروه کتاب‌فروش‌ها استوری یک دام‌فروش را گذاشته که طرف گفته چک‌های در دستم را نمی‌برم بانک تا اوضاع بهتر شود! به ما ناشرها طعنه زده که یاد بگیرید و فعلاً چک‌های ما را نقد نکنید!

❇️ اخبار جدیدی که می‌رسد رمق‌گیر است. خدایا، به ایران رحم کن!

❇️ کیهان چند میلیارد سال انبساط یافته و تکامل چند صد هزار سال تلاش کرده تا ما بشویم میلیون‌ها ارگانیسم زنده که اغلب از اتفاقاتی رنج می‌کشیم که هیچ نقشی در وقوعشان نداشته‌ایم.

❇️ آن‌ها که با تصمیم شخصی در شهرها مانده‌اند دمشان گرم؛ اما دلم خون است برای کسانی که جا یا خودرو یا پول یا امکاناتی نداشته‌اند که بزنند بیرون. بهشان فکر که می‌کنم، اشکم درمی‌آید.

❇️ ترس جنگ سکه را برده بود به بالای صد میلیون و دلار را به بالای صد و پنج هزار تومان! خود جنگ هنوز نتوانسته چنین کند! معلوم است سوداگران بی‌وجدانی در آن روزها مشغول سوء‌استفاده از دارایی مردم بوده‌اند.

✍🏼 #حسین_جاوید
🔗 منبع
#جنگ_دوازده‌روزه
@Jaryaann