جریانـ

▫️رنجوری

آنچه در پی می‌آید فراتر از آموزه‌های شناخته‌شدهٔ صوفیان است؛ نه پیوندی با زهد زاهدانه دارد و نه با چله‌نشینی و گوشه‌نشینی، با اندیشهٔ کار و کوشش و پویایی هم سر ناسازگاری ندارد و همیشه بخشی از جهان‌بینی برخی از ایرانیان بوده است. در جهان یکنواخت و آهسته‌رفتار زمان کهن چنین بود، چه رسد به زمانهٔ شتابان ما. اکنون ما در جهانی پیچ‌پیچ و رنگارنگ و گونه‌گون به سر می‌بریم و می‌دانیم جهان هیچ‌گاه این اندازه «چیز» برای عرضه به انسان نداشته است.‌ خواستنی‌ها بی‌اندازه‌اند و همین باعث شده تا «خشنودی» و «خرسندی» (رضایت) روزبه‌روز دورتر برود و دست‌نیافتنی‌تر باشد، شاید بیش از آنچه در گذشته بود.

«همهٔ رنج‌ها از آن می‌خیزد که چیزی خواهی و آن میسّر نشود و چون نخواهی، رَنج نمانَد. (فیه‌مافیه، گزیده دکتر موحد، حکایت ۴۸)
چنین آموزه‌هایی از زبان #بودا هم نقل شده است. همچنین در اندرزنامهٔ اردشیر بابکان درباره عادت شدن لذت‌گیری و خوشگذرانی آمده است: «از آن پس خوشی‌ها رنگ کار جدی به خود گیرد‌ نه مایهٔ شادی شود، و از آن‌ها رنج پدید آید نه آسایش.» (نشر فرهنگ معاصر، چاپ اول، ص ۹۵)

جملهٔ بی‌قراریت از طلب قرار توست
طالب بی‌قرار شو تا که قرار آیدت
(غزلیات شمس، غزل ۳۲۳)

چکیده آنکه گاهی باید باید خود و جهان را از دور دید و آرام گرفت. و این البته فرق می‌کند با بیکاری و بطالت و کوته‌بینی و آینده‌نانگری. این آموزه‌ها شاید به کار انسان گرسنه نیاید (شاید نه، بی‌گمان به کار انسان گرسنه نمی‌آید)، اما به کار کسانی که گرسنه و برهنه نیستند می‌آید؛ به کار آنانی که به قول #ابوسعید_ابوالخیر از نانی و خُلقانی (پوشاکی کهنه) و ویرانی (مسکن) و جانانی (دلبر) برخوردارند می‌آید.

✍🏼 #عباس_سلیمی_آنگیل
🔗 کانال تلگرام برکنار
#خشنودی #مولانا #آز
@Jaryaann

www.tgoop.com/Jaryaann/7201

1.75K viewsedited  Jun 9 at 05:34

▫️رنجوری

آنچه در پی می‌آید فراتر از آموزه‌های شناخته‌شدهٔ صوفیان است؛ نه پیوندی با زهد زاهدانه دارد و نه با چله‌نشینی و گوشه‌نشینی، با اندیشهٔ کار و کوشش و پویایی هم سر ناسازگاری ندارد و همیشه بخشی از جهان‌بینی برخی از ایرانیان بوده است. در جهان یکنواخت و آهسته‌رفتار زمان کهن چنین بود، چه رسد به زمانهٔ شتابان ما. اکنون ما در جهانی پیچ‌پیچ و رنگارنگ و گونه‌گون به سر می‌بریم و می‌دانیم جهان هیچ‌گاه این اندازه «چیز» برای عرضه به انسان نداشته است.‌ خواستنی‌ها بی‌اندازه‌اند و همین باعث شده تا «خشنودی» و «خرسندی» (رضایت) روزبه‌روز دورتر برود و دست‌نیافتنی‌تر باشد، شاید بیش از آنچه در گذشته بود.

«همهٔ رنج‌ها از آن می‌خیزد که چیزی خواهی و آن میسّر نشود و چون نخواهی، رَنج نمانَد. (فیه‌مافیه، گزیده دکتر موحد، حکایت ۴۸)
چنین آموزه‌هایی از زبان #بودا هم نقل شده است. همچنین در اندرزنامهٔ اردشیر بابکان درباره عادت شدن لذت‌گیری و خوشگذرانی آمده است: «از آن پس خوشی‌ها رنگ کار جدی به خود گیرد‌ نه مایهٔ شادی شود، و از آن‌ها رنج پدید آید نه آسایش.» (نشر فرهنگ معاصر، چاپ اول، ص ۹۵)

جملهٔ بی‌قراریت از طلب قرار توست
طالب بی‌قرار شو تا که قرار آیدت
(غزلیات شمس، غزل ۳۲۳)

چکیده آنکه گاهی باید باید خود و جهان را از دور دید و آرام گرفت. و این البته فرق می‌کند با بیکاری و بطالت و کوته‌بینی و آینده‌نانگری. این آموزه‌ها شاید به کار انسان گرسنه نیاید (شاید نه، بی‌گمان به کار انسان گرسنه نمی‌آید)، اما به کار کسانی که گرسنه و برهنه نیستند می‌آید؛ به کار آنانی که به قول #ابوسعید_ابوالخیر از نانی و خُلقانی (پوشاکی کهنه) و ویرانی (مسکن) و جانانی (دلبر) برخوردارند می‌آید.

✍🏼 #عباس_سلیمی_آنگیل
🔗 کانال تلگرام برکنار
#خشنودی #مولانا #آز
@Jaryaann

BY جریانـ