📽مستند «مدرسه در جهان بی‌رویا»

روایتی از گمشده نظام آموزش و پرورش در عصر کنونی

با حضور:
🔸دکتر مجید حسینی
🔸دکتر مرتضی نظری
🔸دکتر کاوه فرهادی
🔸دکتر محمدرضا هدایتی

📅 تاریخ انتشار: اول مهرماه ۱۴۰۳ مقارن با افتتاحیه صفحه یوتویوب فکرت

💯با تماشای "مدرسه در جهان بی‌رویا" در جریان این نقد شجاعانه قرار بگیرید و با پاسخ به سوالات مستند، برنده جایزه ویژه شوید!

[لینک کانال یوتیوب]

🌏 تربیت و توسعه | مرتضی نظری
@IranHumanDevelopment2

📍نه عادلانه، نه نوآورانه
  سایه سیاست‌گذاری بر مدرسه

✍ مرتضی نظری
  نویسنده حوزه آموزش و توسعه

کشورهای نفتی حاشیه خلیج‌فارس تا مغز استخوان فهمیده‌اند که عیشِ دورهمی‌های نفتی رو به پایان است و پاشنه اقتصاد و حکمرانی روی دانش‌ جدید، تحلیل، نوآوری و نوآفرینی می‌چرخد. کمترین دستاورد این فهم جدید، متمایل سازی درآمدهای نفتی به سمت سرمایه‌گذاری‌های عظیم برای خلق مزیت و تولید ثروت از طریق نوآوری است.
در این تغییرِ بزرگِ در حال جریان، یک بخش بسیار کلیدی که زیرساخت فکری و انسانی تغییر را فراهم می‌سازد، آموزش و پرورش است.
در کمتر کشوری هدف و مأموريت مدرسه، به آماده‌سازی دانش‌آموزان برای ورود به دانشگاه گره خورده.
در کنار علل متعدد تداوم ابرچالش‌های آموزش و ‌پرورش، آنچه در افول کیفیت نظام آموزشی ایران به ویژه در مدارس دولتی سهم بزرگی دارد، مداخله‌های سیاسی و غیرحرفه‌ایِ خارج از آموزش و پرورش است که ارمغانی به جز کنکوریزه کردن آموزش و تبدیل مدارس به میدان مسابقات حذفی برای ورود به دانشگاه در بر نداشته است.
انتشار آمار تلخ سهم ۷ درصدی مدارس دولتی از رتبه‌های زیر ۳۰۰۰ کنکور و رتبه پایین سواد خواندن و نوشتن در مقطع ابتدایی و دیگر ناتوانی‌های مهارتی، علاوه بر تنزل اعتبار و جایگاه مدرسه، ناکارآمدی سیاست‌‌گذاری‌های آموزشی را نشان می‌دهد که نه نوآورانه بوده و نه عادلانه.
به عنوان نمونه، ما در شرایطی با موازی کاری حدود ۲۰ نهاد و سازمان خارج از آموزش و پرورش با بودجه مصوب مواجهیم که ۴۰ درصد مدارس دچار فرسودگی شدید هستند. همچنین باید به استعدادسنجی‌های نادرست، تمرکزگرایی، رابطه آمرانه با معلم و مدرسه و به حاشیه رفتن مهارت‌های زندگی اشاره کرد که تصویر روشنی از وضعیت حکمرانی آموزشی نشان می‌دهد.

▫️پرسش ملی
مدرسه چگونه می‌تواند دوباره متولد شود و برای ذینفعانش یعنی کودکان و نوجوانان، جذاب، نوآور و عادلانه‌تر ظاهر شود؟
برای دستیابی به تصویر درست‌تری از این مسأله‌، باید به هفت نکته و پرسش مهم اندیشید:

یکم: معلمی به مثابه یک تخصص
تلقی ما از معلمی و مربی‌گری، یک امر تخصصی و حرفه‌ای است یا یک بنگاه کاریابی و موضوع دم دستی که می‌توان به راحتی در آن استخدام و مشغول شد؟ جذب، استخدام و تأمین مالی آموزش و پرورش چگونه باشد که معلمِ با انگیزه دلسرد نشود و به جز ارتقای کیفی و حرفه‌ای خود، هیچ مشغله دیگری نداشته نباشد و فرزند خانواده‌ کم‌برخوردار، از فرصت‌های اجتماعی ناشی از تحصیل در مدارس دولتی بازنماند؟

دوم: یادگیری برای خودیابی
مدرسه فضایی برای شبیهِ بزرگسالان شدنِ بچه‌هاست یا دوره‌ای برای کشفِ و ابراز خود؟ تربیت، بارآوردن و شکل دادن به کودک است مثل کاری که دست ما با گِل و خمیر می‌کند یا مجال و فرصتی است برای خودیابی و شکوفایی فرزندان ما به دست خودشان؟

سوم: آموزش بر مدار شوق و انتخاب
طراحی برنامه و محتوای آموزشی، بر مدار شوق و انتخاب و استعداد کودکان و نوجوانان باشد یا تکلیفی اجباری برای گذراندن درس‌هایی از پیش فرض شده بر اساس ترجیحات نسل قبل؟ اصلاً آموزش، یک حق و انتخاب است یا یک اجبار قانونی؟

چهارم: از رقابت‌گرایی به مهارت‌ورزی
برای ساختن جامعه‌ای سالم و توسعه یافته، تربیت شهروند مفید بهتر است یا سرباز مطیع؟ تربیت حقوق‌بگیران آینده یا مردان و زنان کارآفرین و توانمند؟ مأموریت مدرسه، کسب مهارت‌های زندگی، خلاقیت و نوآوری باشد یا ۱۲ سال رقابت برای نمره و برتری‌جویی؟

پنجم: عبور از انواع جداسازی‌ها
مدرسه، فعالیت شورانگیزی بر پایه به رسمیت شناختن دنیای متنوع و متفاوت کودکان و نوجوانان باشد یا برنامه مهندسی شده‌ای بر مبنای غربال و جداسازی بچه‌ها بر پایه طبقه اقتصادی، بهره هوشی و نخبه‌گرایی؟

ششم: توازن مهارت نرم و سخت
زندگی و کسب‌و‌کار در جهان جدید به دو دسته مهارت نیاز دارد. مهارت نرم و مهارت سخت. با مهارت سخت می‌توان شروع کرد اما بدون مهارت نرم نمی‌توان ادامه داد. آیا در مدرسه توان حل مسأله، تصمیم‌گیری، ارتباط مؤثر، تاب‌آوری و تحلیل شرایط، کارآفرینی و خلاقیت و فن بیان، مذاکره و کار تیمی به اندازه دروس دیگر توجه می‌شود؟

هفتم: مدیریت بر اساس شایستگی
از دبیری تا وزیری، از کلاس تا ستاد و تمامِ سطوح خُرد و کلان آموزش و پرورش بر مبنای شایستگی و اصول حرفه‌ای باشد یا بر اساس انتصاب‌‌های سفارشی و مداخله‌های غیرحرفه‌ای؟

▫️نتیجه پایانی
سطح دسترسی نسل جدید و خانواده‌ها به دانش و مهارت‌های نو افزایش یافته و مخاطبان نوجوان مدرسه به بزرگترها نشان داده‌اند منتظر تغییر سبک و محتوای مدرسه نمی‌مانند و راه‌های جایگزین را پیدا می‌کنند.
اگر آموزش و پرورش با تغییرات جدید به ویژه با محیط کسب و کارهای نو، خود را "منعطف و منطبق" نسازد، حذف می‌شود.
انعطاف و انطباق، چاره نجات مدارس از چرخه ناکارآمدی است.

🌏 تربیت و توسعه | مرتضی نظری
https://www.tgoop.com/IranHumanDevelopment2

📍واکنش

تمرین ساده برای تقویت هوش فضایی فرماندهان اسرائیلی:
اندازه و موقعیت مکانی خود را روی نقشه زیر پیدا کنید.
(سطح دشواری سؤال: چهارم ابتدایی)
#ایران
#عزیزتر_از_جان
+++

🌏 تربیت و توسعه | ایران، عزیزتر از جان
@IranHumanDevelopment2

📍نام: جزیره ابوموسی
▫️جمعیت: ۹۰ میلیون نفر
‎#بوموسی
‎#تنب_کوچک
‎#تنب_بزرگ
‎#ایران ‎#عزیزتر_از_جان

به فرزندان خود بگوییم

🌏 تربیت و توسعه | ایران، خلیج فارس
@IranHumanDevelopment2

۷ راهکار برای تولد دوباره مدرسه در ایران

نظام آموزشی ؛ نه عادلانه و نه نوآورانه

✍دکتر مرتضی نظری

🔹مداخله‌های سیاسی و غیرحرفه‌ایِ خارج از آموزش و پرورش ارمغانی به جز کنکوریزه کردن آموزش و تبدیل مدارس به میدان مسابقات حذفی برای ورود به دانشگاه در بر نداشته است.

متن کامل این یادداشت در عصر ایران👇
لینک

📍تأملی در فلسفه وجودی مشاوران وزیر آموزش و پرورش

✍مرتضی نظری

حدود دو هفته پیش، موضوع احکام اخراج تعدادی از دانشجویان شهید رجایی (وابسته به آموزش و پرورش) را به عنوان یک مطالبه قانونی مانند اتفاق مثبتی که در سایر دانشگاه ها در جریان است قبل از رسانه‌ای شدن موضوع توسط دانشجویان رجایی، در دو گروه مجازی که مدیران عالی و برخی مشاوران وزیر هم حضور دارند یادآوری کردم و گفتم که وظیفه مشورتی شما اخلاقاً و منطقاً ایجاب می کند که طی یک فرایند مستمرِ ارتباطي، وزیر آپ را بروزرسانی کنید تا از اوضاع عقب نباشد.
خبری نشد تا اینکه اخیراً دیدم آقای کاظمی وزیر محترم آپ در پاسخ به پرسش خبرنگاران دولت اظهار می‌کنند "از موضوع پرونده دانشجویان شهید رجایی اطلاعی ندارند و کسی به ایشان چیزی نگفته"
به نظر من این بی‌اطلاعی وزیر از یک موضوع مهم اتفاق افتاده در وزارتخانه تحت مدیریت خود، در درجه اول متوجه وزیر نیست بلکه کم توجهی شبکه مشورتی و روابط عمومی ایشان است که برای غرق نشدن وزیر در مسائل روزمره و کمک به وی دستی نمی‌جنبانند.
عقب ایستادن مشاور و نگاه کردن، یعنی انفعال و شکست مسول عالی.
بد نیست مشاوران وزیر و به ویژه شبکه اطلاع رسانی وزارتخانه در عملکرد مشورتی و حرفه‌ای خود و نحوه بروزرسانی ذهن آقای وزیر بازبینی انجام دهند تا وجهه آموزش و پرورش در افکار عمومی بیش از این تنزل پیدا نکند.
▫️مختصر و مفید:
فلسفه وجودی مشاوران وزیر، ارایه نکته های کوتاه و مشورت‌های آنی و راهبردی و ارایه محتواهای راهگشا، درست و دقیق و سریع به وزیر برای عقب نماندن او از جریانات و اوضاع و احوال دستگاه اجرایی است.
قدرت مانور و اثرگذاری وزیر در حوزه عمومی، نسبت مستقیمی با لایه اول مدیران و مشاورانش دارد.
وجود مدیران و مشاورانی که از مزیت‌هایی همچون چابکی، تیزبینی، باسواد و دارای قدرت تحلیل بالا برخوردار باشند، می‌تواند تا حد زیادی یک وزارتخانه را از رخوت و رکود نجات دهد.

🌏تربیت و توسعه | مرتضی نظری
@IranHumanDevelopment2

🎬 ملتی در خطر!

▫️دکتر مرتضی نظری

اصرار بر افزایش بودجه آموزش و پرورش در شرایطی قابل دفاع است که برای ابرچالش‌های مدرسه همچون کتاب‌های درسی بریده از زندگی، رقابت‌های کاذب و بیهوده، جداسازی‌های نادرست و سیاست‌گذاریِ آموزشیِ آمرانه و متمرکز چاره‌ای بیندیشیم. با این وجود نمی‌توان چشم بر این واقعیت بست که دودِ لاغرشدن بودجه آموزش و پرورش به چشم چه کسانی می‌رود.

(این ویدئوی ۳ دقیقه و ۲۲ ثانیه‌ای را ببینید و با علاقه‌مندان به تحول در مدرسه به اشتراک بگذارید)

لینک اینستاگرام 👇
https://instagram.com/mortezanazari_edu

🌏تربیت و توسعه | گفتمان کیفیت
https://www.tgoop.com/IranHumanDevelopment2

📍۱۵ انتصاب با کدام مجوز؟

معلمان خوزستان خبر (موثق) دادند در آموزش‌و‌پرورش این استان ۱۵ انتصاب از طرف مدیرکلِ مانده از دولت قبل در یک ماه اخیر انجام شده.
۱.قانوناً مدیران کل دولت قبل اجازه انتصاب دارند؟
۲.استاندار دولت وفاق در جریان بوده؟
۳. چرا فرایند انتصاب‌های آموزش و پرورش اینقدر کُند و خسارت‌بار شده؟
X

🌏 تربیت و توسعه | سرمایه اجتماعی
@IranHumanDevelopment2

📍انتصاب یک متخصص دامپزشکی به عنوان معاون منابع انسانی دانشگاه فرهنگیان

۸۰ درصد سمت‌های کلیدی سازمان مرکزی دانشگاه فرهنگیان در اختیار غیرفرهنگیان

قطار معاونان و مدیران غیربومی دانشگاه فرهنگیان امروز دوشنبه ۲۸ آبان جلوی وزیر آموزش و پرورش در وصف اهمیت دانشگاه فرهنگیان سخن ها راندند اما بد نیست بپرسیم برای صحت ادعاهایشان چند نفر از آنها حاضر به انتقال پرونده خود به دانشگاه فرهنگیان هستند.

لطفا به این لیست نگاه کنید👇

۱. معاونت توسعه منابع دانشگاه فرهنگیان در اختیار یک عضو هیات علمی رشته دامپزشکی دانشگاه شهید چمران اهواز است
۲. معاونت آموزشی دانشگاه فرهنگیان در اختیار یک عضو هیات علمی دانشگاه فردوسی مشهد است
۳. معاونت پژوهشی دانشگاه فرهنگیان در اختیار یک عضو هیات علمی دانشگاه تربیت مدرس است
۴. مدیرکلی منابع انسانی دانشگاه فرهنگیان تاکنون در تصدی یک کارمند دانشگاه الزهرا بوده
۵. مدیرکلی فناوری اطلاعات هم در اختیار یک کارمند وزارت کار است.
۶. و سمت مشاور عالی دانشگاه فرهنگیان در اختیار یک عضو هیأت علمی دانشگاه علامه طباطبایی
۷. و تعدادی پست حساس دیگر به همین ترتیب

💢پرسش بسیار مهم👇
آیا این بذل و بخشش پست‌ها بین رفقا (که در سنوات قبل هم بوده اما نه به این شدت و حدت) اعتماد به نفسِ سرمایه انسانی دانشگاه را کاهش نمی دهد و فرصت رشد را از خانواده نجیب دانشگاه فرهنگیان سلب نمی کند؟
آیا چنین رفتارهای انقباضی با اهالی تعلیم و تربیت در خانه ای که متعلق به آنهاست به تحلیل رفتن شوق و انگیزه خدمت و لاغر ماندن دانش موضوعی آموزش و پرورش منجر نمی‌شود؟

▫️پانویس:
رشته دامپزشکی، دارای اهمیت و اساتید و فعالان این رشته دارای احترام هستند
اما انتصاب یک معلم ادبیات فارسی یا مربی پرورشی در جایگاه معاون سازمان دام و طیور همان‌قدر عجیب و فاقد منطق است که سپردن مسؤلیت برنامه‌ریزی منابع انسانی یکصد هزار دانشجو معلم و استاد تربیت معلم به یک متخصص دامپزشکی.
مولا علی گفت عدالت یعنی قراردادن هر چیز در جای خود.
با توجه به سیاست قابل اعتنای وزیر محترم آموزش و پرورش مبنی بر انتصاب از درون مجموعه آموزش و پرورش، جا دارد در عین بهره مندی از سواد تخصصی و مشورت‌های صاحب‌نظران تعلیم و تربیت، مدیریت دانشگاه فرهنگیان و آموزش و پرورش را به اهالی همین خانواده بسپاریم.
چنین باد
امضا: مرتضی نظری
ورودی۱۳۷۷ تربیت معلم شهید بهشتی تهران

🌏 تربیت و توسعه | سرمایه انسانی
@IranHumanDevelopment2

📍دو خبر خوب + یک انتصاب ویژه

خبر خوب ۱
اقدام ارزنده وزیر آموزش و پرورش جناب دکتر کاظمی برای حل مشکل بازگشت دانشجویان شهید رجایی به کلاس درس

خبر خوب‌ ۲
تلاش قابل تحسین و نگاه حمایتیِ حراست فهیم دانشگاه شهید رجایی

▫️انتصاب ویژه
امیدواریم به زودی با یک انتصاب درست در حراست دانشگاه فرهنگیان برخوردهای دستوری، غیرمعلمی و انقباضی جای خود را به رویکرد اخلاقی، حمایتگر و متناسب با تربیت معلم بدهد و هزینه سوءاستفاده مالی و موقعیتی را برای متخلفان بالا ببرد.

امنیت فرهنگی به جای فرهنگ امنیتی

🌏 تربیت و توسعه | سلامت اداری
@IranHumanDevelopment2

📍دو خداحافظی و تودیع

دکترای دامپزشکی چمران اهواز (گزینه ۱ ) و گزینه ۳ این لیست☝️شب گذشته تودیع شدند و از دانشگاه فرهنگیان رفتند./پایان خبر

🌏 تربیت و توسعه | سرمایه انسانی
@IranHumanDevelopment2

📍۴۵ نسبت فامیلی فقط در سازمان مرکزی دانشگاه فرهنگیان

✍ دکتر مرتضی نظری*

ریاکاری و ظاهرسازی عجیب و تهوع‌آوری در میان برخی مدیران دانشگاه فرهنگیان نهادینه شده. لحن، کلام و اندازه و مدل ریش و رنگ روسری و مقنعه برخی از اینها با آمد و رفت دولت ها تغییر می کند.(تکرار می کنم برخی نه همه)
در این بین البته دهها همکار شریف و نجیب دانشگاه فرهنگیان، محجوب و اصیل کنار نشسته‌اند و نظاره‌گر این حجمِ تهوع‌آور از ریاکاری عده‌ای بندبازِ نان به نرخ روز خور هستند و کاری هم از دستشان بر‌نمی‌آید.
کارشناسان و مدیران اصیل و نجیب آموزش و پرورش چون تیم همفکر و خودساخته مانند خود ندارند تنها می مانند، دوره می‌شوند و متأسفانه بعد از مدتی خسته می‌شوند و در نهایت صحنه را به باند فامیلی پرمدعا واگذار می‌کنند.
در ستاد آموزش و پرورش و خاصه دانشگاه فرهنگیان دهها نیروی خوب و توانمند داریم که روی صندلی‌های اشتباه نشسته‌اند و گویا قُبح نشستن روی صندلیِ اشتباه از بین رفته.
فرض کنید همکار خوبی که با دکترای تربیت بدنی مدیرکل مالی باشد یا فرد دیگری بدون یک روز سابقه کار دولتی، به طور قراردادی جذب شده و فوراً به عنوان معاون دانشگاه منصوب شده و سریعاً هم تبدیل وضع به هیأت علمی. همین‌قدر فوری و سریع و انقلابی!
این چه مرضی است که برخی باید با فساد و دور زدن قانون و رانت و پارتی در دانشگاه "بسیار مهم" فرهنگیان مسؤلیت می‌پذیرند، قراردادهای مشکوک ببندند و همسر و فرزندانشان را هم در همانجا مشغول به کار می‌کنند؟
اما در چنین مواقعی این پرسش به ذهن متبادر می‌شود که چرا حراست نقش نظارتی و پیگیرانه‌اش را در این سال‌ها از دست داده و تا الان ساکت بوده؟
پاسخ این است که بخشی از آن نسبت‌های فامیلی صدرالاشاره مربوط به برخی کارکنان و وابستگان حراست است.
@IranHumanDevelopment2
آنچه نوشتم و گفتم شرح حال عده‌ محدود چرب زبانِ ریاکار است و صد البته من افتخار می‌کنم که در سازمان مرکزی دانشگاه فرهنگیان برادران و خواهران اصیلی دارم که "خودشان" هستند خودِ خودِ واقعی‌شان بدون نفاق جانماز آبکشیدن. ریاکار نیستند و خود را برای پُست عرضه نمی‌کنند.
اینها کم نیستند و اکثریت‌اند اما وجود متعفن آدم‌های ریاکار و ظاهرساز، راه بروز توانایی این همکاران ارزشمند را مسدود کرده.
در سه سال گذشته تا توانستند پرونده سازی کردند تا توانستند تنفر و دافعه ایجاد کردند و بی‌اعتمادی ساختند.
حتی خاطرم هست به تفسیر قرآن هفتگی مشاور دانشگاه که یک روحانی تحصیلکرده مجرب و متدین بود هم خرده می گرفتند. مردی که نگاه اخلاقی و عقلانی به قرآن دارد و خودش به آنچه می‌گفت قبلا عمل کرده بود.

▫️من انتصاب خوب امروز جناب آقای دکتر محمدحسین کفراشی در دانشگاه فرهنگیان را به فال نیک می‌گیرم و برای اعتلای تربیت معلم معتقدم:
۱. باید برای نسبت‌های فامیلی و تعارض منافع در دانشگاه فرهنگیان فکر چاره کرد.
۲. شهدا رفتند تا آرامش و امنیت برقرار شود نه ترس و هراس. باید جلوی استفاده ابزاری از ارزشها و پراکندن جو ترس و اضطراب برای اساتید و دانشجومعلمان را گرفت و محبت و صمیمیت را به جای آن نشاند.
۳. باید بساط زشت خبرچینی و آنتن پروری و پرونده سازی برای کارکنان و مدرسان را جمع کرد چون اعتماد، اخلاق، صمیمیت و روحیه همکاری را در آموزش و پرورش بشدت تخریب کرده.
۴. باید با هرگونه اعمال نفوذ به نفع قوم و خویش مبارزه کرد خواه اصولگرا خواه اصلاح طلب.
۵. باید برخی را از روی صندلی‌های اشتباه‌‌شان بلند کرد.
۶. باید تمام قراردادهای مشکوک و تبدیل وضع های وابستگان مدیران از عادی به هیأت علمی بدون هیچ تعارفی بازبینی شود.

ما اینجا را دوست داریم. تربیت‌ معلم خانه ماست.
*ورودی ۱۳۷۷ تربیت معلم شهید بهشتی تهران

🌏 تربیت و توسعه | سرمایه انسانی
@IranHumanDevelopment2

📍اختصاصی

انتصاب دانشگاهیانِ خارج از آموزش و پرورش بر سمت‌های اجرایی و مدیریتی این وزارتخانه چقدر مفید و کارگشا بوده؟

آیا چهره‌های آکادمیک و دانشگاهی خارج از وزارت آموزش‌و‌پرورش، مدیران خوبی هم هستند؟

مورد بررسی: وزارت آموزش و پرورش

این یادداشت طی روزهای آینده در کانال تربیت و توسعه منتشر خواهد شد.

شما می‌توانید دیدگاه خود را در رابطه با مسأله بالا به شناسه تلگرامی @M_Nazari_Edu ارسال کنید.

🌏 تربیت و توسعه | مرتضی نظری
@IranHumanDevelopment2

📣 دیدگاه شما /۱

✍ مصطفی سعیدی
دبیر آموزش و پرورش خوزستان

سلام
من به عنوان معلم، وجود اساتید دانشگاه در بدنه آ.پ را فقط در تهیه و تدوین کتب درسی می پذیرم آن‌هم در متوسطه دوم

🌏 تربیت و توسعه | سرمایه انسانی
@IranHumanDevelopment2

📣دیدگاه شما / ۲

سلام و درود
✍ از فرهنگیان تبریز هستم
در ارتباط با موضوع انتصاب مدیران خارج از وزارتخانه که فرمودید
در سطح وزارتخانه شاید مفید باشد ولی در سطح استانی قطعا جوابگو نیست
نمونه ناموفق اش استان آذربایجان شرقی است که در دولت سیزدهم یک استاد شیمی از دانشگاه فرهنگیان را برای آموزش و پرورش استان آ.شرقی مدیر کل منصوب کردند.
بدنه آموزش و پرورش استان شامل ۴۰ ناحیه و ۴۵ هزار فرهنگی خیلی بزرگ بود در نتیجه هیچ شناختی از کارمندان و فرهنگیان نداشت. دستوری که میداد براحتی توسط یک مدیر مدرسه یا کارمند سطح پایین اداره وتو می شد یا انجام نمی گرفت بطوریکه در کمتر دو سال در ارزیابی های کشوری در همه شاخص ها استان آ.شرقی افت کرد بطوری که حتی در امتحانات نهایی که روزگاری سرآمد کشور بود به رتبه ۱۵ کشور تنزل یافت و هزاران افت و شکست دیگر.
فقط در کنگره ها و تجمع های ... شرکت می کرد و غافل از تعلیم و تربیت!

🌏 تربیت و توسعه | سرمایه انسانی
@IranHumanDevelopment2

📣 دیدگاه شما / ۳

سلام
✍ مدرس بازنشسته تربیت معلم، رشت

(نام نویسنده به تقاضای خودشان محفوظ است)

متاسفانه از سال ۱۳۹۰، مدیران و معاونان دانشگاه فرهنگیان اکثرا از دانشگاه های دیگر آمدند. این بدعت غلط از همان سال تاسیس دانشگاه به وجود آمد.
اما با آمدن دکتر محمود مهرمحمدی از دانشگاه تربیت مدرس، اکثر معاونان سازمان از خارج آمدند و بدعت حضور رؤسای استانی و مدیران پردیس ها از دانشگاه های دیگر گذاشته شد.
ناآشنا بودن با فضای تربیت معلم، نگاه دانشگاهی نه تربیت معلمی، اتخاذ تصیمات غلط برای تربیت معلم، عدم اعتقاد به اساتید قدیمی تربیت معلم، دانشگاه فرهنگیان نوپا را دچار مشکلات بسیار کرد.
این نگاه غلط در زمان آقای صحرایی نیز اتفاق افتاد و اکثر معاونان سازمان و رؤسای استانی را از دانشگاه های دیگر آوردند که همان مشکلات تکرار شد.

🌏 تربیت و توسعه | سرمایه انسانی
@IranHumanDevelopment2

📣 دیدگاه شما / ۴

✍ ساعتچی، پیشکسوت و مدیر حوزه وزارتی پیشین

سلام
اگر مانند دکتر نجفی و دکتر سپهری و دکتر مهر محمدی باشند مثبت است.

🌏 تربیت و توسعه | سرمایه انسانی
@IranHumanDevelopment2

📍صندلی‌ درست، صندلی‌ اشتباه

درباب نِشَستن دانشگاهیان بر جایگاه‌های اجرایی آموزش و پرورش

✍ دکتر مرتضی نظری

منهای برخی استثناها همچون محمدعلی فروغی، بهار و عیسی صدیق، خسارت دوری چهره های علم و فرهنگ از تولید و آفرینندگی و ورود به کار اجرایی و اداری بسیار بیشتر است. چالش بر سر نشستن روی صندلیِ درست است.
حضور نیروهایی که بُعد فکری و علمی شخصیت‌شان بر ویژگی‌های مدیریتی آنها می‌چربد، در ساختار رسمی و تشکیلات سازمانی وزارت آپ با پست‌های کارشناسی، مشاور تحقیق و توسعه و مانند اینها تناسب و سنخیت بیشتری دارد.
به باور من، انتصاب نیروهای دانشگاهی در سمت‌های اجرایی، یک خطای محاسباتی آشکار و اتلاف وقت و انرژی سازمان و خود ایشان است.
از طرفی تیپ‌های شخصیتی که توانمندی بارز آنها در کار اجرایی و مدیریت در آپ است‌ اگر از مشورت چهره‌های علمی و فکری برخوردار باشند و از آنها تغذیه فکری بشوند، (مانند بهره‌مندی علمی برخی مدیران مناطق آموزش‌و‌پرورش شهر تهران از هم‌نشینی با دکتر محمدرضا سرکارآرانی) تصمیم‌گیری‌هایی با خطای کم‌تر و مدیریتی با انعطاف بیشتر تجربه خواهند کرد. این پویایی، نتیجه قرارگرفتن هر تیپ شخصیتی روی صندلی درست و متناسب هست.
نیروی فکری روی صندلیِ تولید فکر، نیروی اجرایی روی صندلی اجرا و مدیریت. جابه‌جا شدن این نسبت‌ها، سازمان را دچار آسیب می‌کند.  
🔹اما در کنار مزیت‌های حضور چهره‌های دانشگاهی در سمت‌های اجرایی، اشکالاتی هم بر حضور ایشان مترتب است. از جمله:
۱. فرصت رشد طبیعی کارشناسان عالی محدود می‌شود و کادرسازی برای سمت‌های بالاتر از موضوعیت می‌افتد. تصور کنید دهها کارشناس عالی از کلاس مدرسه تا منطقه و از استان تا ستاد را طی کرده باشند اما راه رشد بالاتر را بر خود بسته ببینند.
۲. دانشگاهیان به دلیل شناخت ناکافی از اقتضائات اجرا، انرژی سازمان را بیش از آنکه صرف حل مسأله کنند، صرف توصیف مسأله می‌کنند. نمونه گواه، کنش مدیریتی معاون آموزش ابتدایی وزارت آپ (یک دانشگاهی‌ِ منصوب شده از خارج آپ) که به جای تبیین سیاست‌های اجرایی برای کاهش فقر آموزشی، آمار بازماندگان از مدرسه را اعلام می‌کند و سخنرانی را به مثابه سیاستگذاری و برنامه اقدام و عمل می‌داند. این چالش زمانی به یک تراژدی تبدیل می‌شود که یک مدیر  دانشگاهی به دلیل غرور علمی خود را بی‌نیاز از نقد بداند.
۳. مدیران اجرایی با دانشگاهیان تا بخشی از مسیر را با هم همسفرند اما از یک ایستگاه به بعد، کار دانشگاهی‌ها تمام و راه مدیران اجرایی ادامه می‌یابد.
۴. چهره‌های دانشگاهی که از بیرونِ آموزش و پرورش بر صندلی‌های مدیریتی آپ تکیه می‌زنند، اغلب از ارتفاع نابرابر و بالا با بدنه ستادی و استانی برخورد می‌کنند و پس از مدتی نمی‌توانند با لایه‌های هم عرض، ستادی و استانی ارتباط درست و سازنده برقرار کنند.
۵. رشد سازمانیِ اغلب دانشگاهیان منصوب شده در سمت‌های کلیدی وزارت آپ، در آپ نبوده و هرچند دارای شایستگی هم باشند تعلق خاطر سازمانی ایشان قبل از آپ به دانشگاه محل خدمتشان است. یعنی همانجا که حقوق می‌گیرند و منطقاً این پرسش پیش می‌آید که نظام آموزش عمومی چه نفعی از سپردن سمت‌های اجرایی خود به افراد دانشگاهی و آکادمیسین می‌برد و آنها چه نفعی؟
۶. مدیران دانشگاهی ناخواسته انتظار دارند در سمت‌های اجرایی که عرصه تصمیم‌گیری و اجرا و طبیعتاً پاسخگویی به افکار عمومی و رسانه‌هاست با ایشان با همان پوزیشن دانشگاهی برخورد شود نه به منزله کسی که به چالش کشیده شود و پاسخگو باشد. روحیه مناسب کار اجرایی با روحیه کار علمی و آکادمیک تفاوت دارد. سواد بالا، شرط مهم برای مدیریت است اما نه همه شروط. الزاماً هر استاد دانشگاهی، مدیر خوبی نیست.

🔹پیشنهاد
چالش مهم سازمان‌های دولتی، عقب ماندن از دانش روز و از دست دادن انعطاف و انطباق است. به همین دلیل بهره‌مندی مدیران سازمان‌ها از دانش موضوعیِ صاحب‌نظران، آنها را تا حد زیادی از غلتیدن به ورطه رکود فکر و تحلیل نجات می‌دهد. آپ برای حفظ اثربخشی خود ناگزیر است که از دانشگاهیان استفاده حداکثری ببرد.
برای انتصاب جایگاه‌های مدیریتی که الزاماً باید اعضای هیأت علمی در آنجاها منصوب شوند، وزارت آپ پنج پژوهشکده، سازمان پژوهش و دو دانشگاه در دل ساختار خود دارد و به حد کفایت نیروهای هیأت علمی توانمند در دامان خود پرورانده است. پس منطقی تر است که مجال رشد از اهالی این خانه سلب نشود.
یک تجربه در دسترس، موفقیت دکتر محمود مهرمحمدی چهره برجسته دانشگاه در دوران مسؤلیتش در پژوهشکده تعلیم و تربیت است که با وجود گذشت بیش از ۲۰ سال هنوز کارشناسان آپ، دوران مدیریت وی را دوران طلایی پژوهشکده می‌دانند در حالی‌که ارزیابی‌ها درباره حضور همین شخصیت برجسته دانشگاهی در دوران مدیریتش بر دانشگاه فرهنگیان متفاوت است.

🌏 تربیت و توسعه
@IranHumanDevelopment2

شما مخاطب ارجمند می‌توانید نقد، تکمله، تحلیل یا دیدگاه خود را پیرامون یادداشت بالا به شناسه تلگرامی @M_Nazari_Edu ارسال کنید تا با نام خودتان منتشر شود.
با احترام؛ مرتضی نظری

🌏 تربیت و توسعه | گفت‌و‌گوهای انتقادی
@IranHumanDevelopment2