تقویم و تاریخ

سی‌ام نوامبر

در چنین روزی از سال ۱۸۲۰ میلادی، «هریت تابمن- Harriet Tubman» آمریکاییِ آفریقایی‌تبار، فعال حقوق بشر و مبارز علیه برده‌داری دیده به دنیا گشود.

«هریت تابمن مبارز علیه برده‌داری و یکی از موفق‌ترین رهبران سازمان راه آهن سری بود. سازمان راه‌آهن سری به بردگان سیاه‌پوست کمک می‌کرد تا به ایالت‌های شمالی که در آن برده‌داری منسوخ شده بود فرار کنند.

وی یک فعال سیاسی و اجتماعی بود و طی دوران فعالیت‌اش حدود ۱۳ مأموریت برای نجات حدود هفتاد برده، خانواده و دوستان انجام داد و با استفاده از شبکۀ فعالان ضد تروریستی و خانه‌های امن که به عنوان راه‌آهن زیرزمینی شناخته می‌شد، به کار خود ادامه داد. در طول جنگ داخلی آمریکا، او به عنوان گردانندۀ اطلاعات و جاسوس مسلح برای ارتش اتحادیه خدمت کرده است. در سال‌های بعد، تابمن فعال در مبارزه برای حق رأی زنان بود. در سال ۲۰۱۹ میلادی فیلم سینمایی هریت به یاد هریت تابمن ساخته شده است.

وی در سفرهای مکرر خود به بیش از ۳۰۰ برده کمک کرد تا به ایالت‌های شمالی فرار کنند؛ به طوری که برای دستگیری او جایزه تعیین شد. پس از آغاز جنگ داخلی آمریکا در سال ۱۸۶۱ میلادی، هریت ابتدا به عنوان پرستار و آشپز و سپس به عنوان دیدبان و پیش‌آهنگ مسلح در ارتش متحد شمال خدمت کرد. پس از مدتی به عنوان نخستین زن، فرماندهی یک عملیات نظامی را بر عهده گرفت که منجر به آزادی ۷۰۰ برده گردید. وی پس از جنگ به نگهداری از خانوادۀ خود پرداخت و هم‌چنین در جنبش مبارزه برای حقوق زنان شرکت جست.
در ۲۰ آوریل ۲۰۱۶ میلادی، جک لو، وزیر خزانه‌داری ایالات متحدۀ آمریکا اعلام کرد که تا سال ۲۰۳۰ میلادی، در پشت اسکناس‌های ۲۰ دلاری تصویر هریت تابمن جایگزین تصویر اندرو جکسون (رئیس‌جمهور پیشین ایالات متحدۀ آمریکا که سوابق برده‌داری داشت) خواهد شد.» [ویکیپیدیا]


هنگامی که برده‌داری در جامعۀ آمریکا رایج بود، هریت توبمان سازمانی سری تشکیل داد تا بردگان را از بردگی نجات دهد که این امر منجر به رهایی ۷۰۰ برده از قید بردگی شد.

بعدها از وی در زمینۀ سخت‌ترین قدمی که در این راه برداشته و سخت‌ترین مانعی که سر راه وی قرار گرفته بود، سوال شد و وی در پاسخ به آن گفته بود: «قناعت دادن شخص به این‌که برده نیست، سخت‌ترین گام و سخت‌ترین کاری بوده است که با آن روبه‌رو شده‌ام.»

بسیاری از مردم از حقیقتی مهم که در درون افراد نهفته است و به موجب آن، فرد شخصیت خویش را به معیار آن ارزش و بها می‌دهد، بی‌خبراند.

گاهی تلاش می‌کنیم در تنگناهای مالی، اختلافات خانوادگی، مشکلات کاری، در جامعه، همراه با خانواده و همسایگان و دوستان و... دست مساعدت خویش را به سوی دیگران دراز کنیم؛ اما با وجود مساعدت زیاد، در بسیاری مواقع می‌بینیم که نتوانسته‌ایم مشکل را به شکل اساسی و ریشه‌ای حل کنیم؛ چون در غالب اوقات، سبب مشکلات فوق‌الذکر، چیزی است غیر آن‌چه ما می‌پنداشتیم. ما می‌کوشیم بُعد مادی قضیه را تغییر دهیم؛ چون علت اصلی آن را همان می‌دانیم؛ در حالی که نمی‌دانیم مشکل اساسی در درون صاحب آن نهفته است. تغییر ظاهری یک مشکل و دگرگون‌سازی شرایط و ظروف مادی آن کفایت نمی‌کند؛ چون گاهی حل یک معضل، در تغییر روح و روان و عقل و اندیشه و نوع نگاه صاحبان مشکل به خود و زندگی‌شان نهفته است.

بارها گفته‌ام این‌که حضرت ابوبکر صدیق، حضرت بلال را آزاد کرد، در این شکی نیست و هیچ‌کس آن را فراموش نخواهد کرد؛ اما در پشت این حقیقت، حقیقت دیگری نیز نهفته است که کمتر به چشم می‌آید و آن این‌که ابوبکر صدیق هنگامی که قیمت بلال را به امیه بن خلف پرداخت تا بلال را آزاد کند، بُعد مادی او را آزاد ساخت؛ اما بلال، خود درون و ذهن و ضمیر خویش را مدت‌ها پیش از آن آزاد ساخته بود؛ درست هنگامی که وی قناعت کرده بود امیه اگر چه مالک جسم وی است، هرگز مالک روح و قلب و ذهن و ضمیر وی نخواهد شد. امیه اگر چه می‌توانست هر عذاب و عقوبتی را بر جسم وی روا دارد و تازیانۀ خشم خویش را بر گردۀ وی فرود آورد؛ اما بر روح و قلب بلال، هیچ تسلطی نداشت و نمی‌توانست این بُعد وجود وی را در سیطرۀ خویش قرار دهد؛ چه این، برای آفریدگاری بود که این آفریده را آفریده بود.

اگر این قناعت با بلال همراه نمی‌بود، هرگز خود را به قید و بند اسارت نمی‌انداخت تا در گرمای سخت مکه، بر ریگ‌های داغ و سوزان دشت و صحرا انداخته شود و شکنجه و عذاب ببیند و بعد، ابوبکر بیاید و وی را از بادارش خریده و آزاد کند.

جان سخن این‌که نوع نگاه بلال به خودِ درونی وی، اهمیت کمتری از مال حضرت ابوبکر نداشت که جسم و بعد بیرونی وی را آزاد ساخته بود.


#تقویم_تاریخ
@taqwimtarikh

👍2

www.tgoop.com/taqwimtarikh/1719

133 viewsNov 29 at 19:31

سی‌ام نوامبر

در چنین روزی از سال ۱۸۲۰ میلادی، «هریت تابمن- Harriet Tubman» آمریکاییِ آفریقایی‌تبار، فعال حقوق بشر و مبارز علیه برده‌داری دیده به دنیا گشود.

«هریت تابمن مبارز علیه برده‌داری و یکی از موفق‌ترین رهبران سازمان راه آهن سری بود. سازمان راه‌آهن سری به بردگان سیاه‌پوست کمک می‌کرد تا به ایالت‌های شمالی که در آن برده‌داری منسوخ شده بود فرار کنند.

وی یک فعال سیاسی و اجتماعی بود و طی دوران فعالیت‌اش حدود ۱۳ مأموریت برای نجات حدود هفتاد برده، خانواده و دوستان انجام داد و با استفاده از شبکۀ فعالان ضد تروریستی و خانه‌های امن که به عنوان راه‌آهن زیرزمینی شناخته می‌شد، به کار خود ادامه داد. در طول جنگ داخلی آمریکا، او به عنوان گردانندۀ اطلاعات و جاسوس مسلح برای ارتش اتحادیه خدمت کرده است. در سال‌های بعد، تابمن فعال در مبارزه برای حق رأی زنان بود. در سال ۲۰۱۹ میلادی فیلم سینمایی هریت به یاد هریت تابمن ساخته شده است.

وی در سفرهای مکرر خود به بیش از ۳۰۰ برده کمک کرد تا به ایالت‌های شمالی فرار کنند؛ به طوری که برای دستگیری او جایزه تعیین شد. پس از آغاز جنگ داخلی آمریکا در سال ۱۸۶۱ میلادی، هریت ابتدا به عنوان پرستار و آشپز و سپس به عنوان دیدبان و پیش‌آهنگ مسلح در ارتش متحد شمال خدمت کرد. پس از مدتی به عنوان نخستین زن، فرماندهی یک عملیات نظامی را بر عهده گرفت که منجر به آزادی ۷۰۰ برده گردید. وی پس از جنگ به نگهداری از خانوادۀ خود پرداخت و هم‌چنین در جنبش مبارزه برای حقوق زنان شرکت جست.
در ۲۰ آوریل ۲۰۱۶ میلادی، جک لو، وزیر خزانه‌داری ایالات متحدۀ آمریکا اعلام کرد که تا سال ۲۰۳۰ میلادی، در پشت اسکناس‌های ۲۰ دلاری تصویر هریت تابمن جایگزین تصویر اندرو جکسون (رئیس‌جمهور پیشین ایالات متحدۀ آمریکا که سوابق برده‌داری داشت) خواهد شد.» [ویکیپیدیا]


هنگامی که برده‌داری در جامعۀ آمریکا رایج بود، هریت توبمان سازمانی سری تشکیل داد تا بردگان را از بردگی نجات دهد که این امر منجر به رهایی ۷۰۰ برده از قید بردگی شد.

بعدها از وی در زمینۀ سخت‌ترین قدمی که در این راه برداشته و سخت‌ترین مانعی که سر راه وی قرار گرفته بود، سوال شد و وی در پاسخ به آن گفته بود: «قناعت دادن شخص به این‌که برده نیست، سخت‌ترین گام و سخت‌ترین کاری بوده است که با آن روبه‌رو شده‌ام.»

بسیاری از مردم از حقیقتی مهم که در درون افراد نهفته است و به موجب آن، فرد شخصیت خویش را به معیار آن ارزش و بها می‌دهد، بی‌خبراند.

گاهی تلاش می‌کنیم در تنگناهای مالی، اختلافات خانوادگی، مشکلات کاری، در جامعه، همراه با خانواده و همسایگان و دوستان و... دست مساعدت خویش را به سوی دیگران دراز کنیم؛ اما با وجود مساعدت زیاد، در بسیاری مواقع می‌بینیم که نتوانسته‌ایم مشکل را به شکل اساسی و ریشه‌ای حل کنیم؛ چون در غالب اوقات، سبب مشکلات فوق‌الذکر، چیزی است غیر آن‌چه ما می‌پنداشتیم. ما می‌کوشیم بُعد مادی قضیه را تغییر دهیم؛ چون علت اصلی آن را همان می‌دانیم؛ در حالی که نمی‌دانیم مشکل اساسی در درون صاحب آن نهفته است. تغییر ظاهری یک مشکل و دگرگون‌سازی شرایط و ظروف مادی آن کفایت نمی‌کند؛ چون گاهی حل یک معضل، در تغییر روح و روان و عقل و اندیشه و نوع نگاه صاحبان مشکل به خود و زندگی‌شان نهفته است.

بارها گفته‌ام این‌که حضرت ابوبکر صدیق، حضرت بلال را آزاد کرد، در این شکی نیست و هیچ‌کس آن را فراموش نخواهد کرد؛ اما در پشت این حقیقت، حقیقت دیگری نیز نهفته است که کمتر به چشم می‌آید و آن این‌که ابوبکر صدیق هنگامی که قیمت بلال را به امیه بن خلف پرداخت تا بلال را آزاد کند، بُعد مادی او را آزاد ساخت؛ اما بلال، خود درون و ذهن و ضمیر خویش را مدت‌ها پیش از آن آزاد ساخته بود؛ درست هنگامی که وی قناعت کرده بود امیه اگر چه مالک جسم وی است، هرگز مالک روح و قلب و ذهن و ضمیر وی نخواهد شد. امیه اگر چه می‌توانست هر عذاب و عقوبتی را بر جسم وی روا دارد و تازیانۀ خشم خویش را بر گردۀ وی فرود آورد؛ اما بر روح و قلب بلال، هیچ تسلطی نداشت و نمی‌توانست این بُعد وجود وی را در سیطرۀ خویش قرار دهد؛ چه این، برای آفریدگاری بود که این آفریده را آفریده بود.

اگر این قناعت با بلال همراه نمی‌بود، هرگز خود را به قید و بند اسارت نمی‌انداخت تا در گرمای سخت مکه، بر ریگ‌های داغ و سوزان دشت و صحرا انداخته شود و شکنجه و عذاب ببیند و بعد، ابوبکر بیاید و وی را از بادارش خریده و آزاد کند.

جان سخن این‌که نوع نگاه بلال به خودِ درونی وی، اهمیت کمتری از مال حضرت ابوبکر نداشت که جسم و بعد بیرونی وی را آزاد ساخته بود.


#تقویم_تاریخ
@taqwimtarikh

BY تقویم و تاریخ