tgoop.com/tabeshnet/16368
Last Update:
♨ باران اندیشه‌ها (۱) ♨
♨ برق‌های امید ♨
♨ چشم‌انداز آینده:
آن‌که افق آینده را با نگاهی روشن و دقیق می‌نگرد، بهتر می‌تواند حال را بشناسد و گام‌هایش را برای ساخت فردا استوار بردارد.
و بی‌گمان، آن‌که چراغ امید را خاموش کند، نه‌تنها نگاهی کج خواهد داشت، بلکه چشمانی کور خواهد یافت که نه حقیقت را می‌بیند و نه راه را می‌شناسد.
♨ فراخوان امیدها:
به یاد آوردن (امیدهای فردا) می‌تواند (زخم‌های امروز) را التیام بخشد، صبر بر سختی‌ها را آسان کند، و چالش‌ها را به فرصت، آزمون‌ها را به نعمت، دشواری‌ها را به آسانی، و حتی مصیبت‌ها را به موهبت بدل سازد.
♨ بولدوزر امید:
امید همان بولدوزری است که راه را در دل توده‌های مشکلات و میان سنگلاخ موانع می‌گشاید.
پس بولدوزر دل‌هایتان را به کار اندازید تا خاکستر یأس و ناامیدی را کنار بزند؛ مبادا در حسرت و اندوه بمیرید و مبادا غبار غم، دیدگان بصیرت‌تان را کور کند، که در این صورت، گرفتاری‌هایتان با بزرگ‌ترین مصیبت‌ها در هم می‌آمیزد.
♨ خورشید امید:
امید همان خورشیدی است که بر شب‌های سرد و تیره یأس می‌تابد، تیرگی‌های ناامیدی را می‌زداید و یخ‌های انباشتهٔ دلسردی را آب می‌کند؛ و آن را به جویبار زلالی بدل می‌سازد که زمین را سیراب و جان‌ها را تازه می‌کند، سبزه می‌رویاند و شادی می‌پراکند.
♨ روز امید:
خداوند شب را برای آرامش و روز را برای تلاش آفرید. اما هنگامی که ابرهای مصیبت و دود فتنه‌ها بر هم انباشته شود، شبی تاریک پدید می‌آید. اگر کسی به این تاریکی دل بسپارد، خوابش طولانی می‌شود و رکودش افزون، تا آن‌جا که به مرده‌ای در کفن یأس بدل گردد؛ مدفون در گور ناامیدی، میان سنگ‌های دلسردی و منفی‌بافی، بی‌خبر از صدای زندگی و بانگ بیداری.
ولی امید، سپیده‌ای است که از ژرفای جان برمی‌خیزد و پرتوهایی است که افق‌ها را روشن می‌کند؛ به مؤمن می‌گوید: سپیده دمیده و روز فرا رسیده است، برخیز و اسباب را فراهم کن، دست به کار شو، برای روزی بکوش و زندگی را آباد کن.
ای کسی که با تیغ ناامیدی خویش جانت را می‌بری، برخیز از مرگ قنوط! امید همان سلاحی است که عیسی مسیح علیه‌السلام بدان، به اذن خدا مردگان را زنده کرد و بیماران را شفا بخشید. ایمان استوار و اعتماد مطلق او به قدرت خدا، معجزه را به حقیقتی عینی بدل ساخت که تا روز قیامت باقی ماند.
♨ لوله‌های امید:
امید و آرزو، همان لوله‌هایی‌اند که نیروی انسان را از زمین احساسات ویرانگر به سرزمین کار و سازندگی می‌رسانند؛ و او را از میدان عاطفه‌های افسرده به میدان تلاش‌های پرشور می‌برند.
♨ امیدِ عمل:
هر مسلمان می‌تواند پرتوی از خورشید آیندهٔ امت خود باشد. اگر خود را درون و برون، بینایی و بصیرت، اخلاق و رفتار اصلاح کند، وجودش نورانی می‌شود و چون این پرتو بدرخشد، خورشید امت نزدیک به طلوع می‌شود و شبش رو به پایان.
♨ دیدن و گواهی دادن:
اگر زمینی را دیدید که بی‌آب، سبز و بارور شده است، بدانید که هر کار بزرگ، پشتوانهٔ آرزوهای بزرگ داشته است.
آری، امید آبِ عمل است؛ و بی‌آن، کارها چون کاهی خشک می‌شوند که سیلاب حوادث آن را به دوردست‌ها می‌برد.
♨ قطره:
شعلهٔ امید، چراغ عمل را می‌افروزد و به آن انگیزهٔ آغاز و توانِ شکوفایی می‌بخشد.
♨ برکت بر شما ♨
✍#دکتر_فؤاد_البنا
➣ T.me/tabeshnet
BY مؤسسه تابشِ فرهنگ و اندیشه
Share with your friend now:
tgoop.com/tabeshnet/16368