📌 ناب شدن در تلقی قرآن

✅ خلوص و برگزیدگی به روایت قرآن در گروِ آن است که چشم و دل ما متوجه سرای ابدی و خانهٔ حقیقی باشد. هر چه این توجه خالص‌تر، روح و جان ما نیز ناب‌تر و پالوده‌تر.

🌾 قرآن در وصف احوال‌ پیامبران می‌گوید:

✨{إِنَّا أَخْلَصْنَاهُمْ بِخَالِصَةٍ ذِكْرَى الدَّارِ}[سوره ص، آیه ۴۶]
🌸 ترجمه:
«همانا ما آنان را با خلوصی (ویژه) که یادکردِ (سرای) آخرت است، خالص گرداندیم.»

🔻 آن که در این جهان ناپایدار می‌زید، اما کارِ آن جهان می‌کند، اینجاست و نگاهش آنجا، به تن اینجا و به دل آنجا، ناب است، خالص است.

➖ در احوال عارفان ما نیز‌ این ویژگی جلوهٔ الهام‌بخشی دارد. دربارهٔ رابعهٔ عَدَویه آمده است:

• او را گفتند: از کجا می‌آیی؟
• گفت از آن جهان.
• گفتند: کجا خواهی رفت؟
• گفت: بدان جهان.
• گفتند: پس بدین جهان چه می‌کنی؟
• گفت: افسوس می‌دارم.
• گفتند: چه‌گونه؟
• گفت: نان این جهان می‌خورم و کار آن جهان می‌کنم.

(تذکرة‌الاولیاء، تصحیح محمدرضا شفیعی کدکنی، ص۸۴)

✔️ در تلقی قرآن، دنیا را باید دستمایهٔ ابدیت ساخت، نه برعکس. اینجا برای ساختن ابدیت آمده‌ایم و مواهب این‌جهانی را باید صَرفِ جست‌وجوی خانهٔ اصلی و موطن جاوید ساخت:

✨{وَابْتَغِ فِيمَا آتَاكَ اللَّهُ الدَّارَ الْآخِرَةَ وَلَا تَنْسَ نَصِيبَكَ مِنَ الدُّنْيَا}[سوره قصص، آیه ۷۷]
🌸 ترجمه:
«در آنچه خدایت ارزانی‌ داشته، سرای آخرت را بجوی و بهرهٔ خویش را از دنیا فراموش مکن.»

❓آیا زندگی این‌جهانی را فرصتی ارجمند و عالی برای جست‌وجوی‌ خانه دانستن و عمر کوتاه را وقفِ آراستگی برای دیدار دوست ساختن، تحقیر و خوارداشت دنیاست؟ آیا این تلقی که زندگی چندروزهٔ ما کشتزار ابدیت است، و زراعت‌گاهی برای روح ما، بی‌اعتنایی به دنیاست؟

🔻 قرآن می‌گوید اگر می‌خواهید روح‌تان را ناب کنید و خلوص بخشید، آنجا را از یاد نبرید. آنجا را فرایاد دارید. آنجا را جدّی بگیرید.

✍#صدیق_قطبی

➣ T.me/tabeshnet