مؤسسه تابشِ فرهنگ و اندیشه

📌 داستان‌های عروج (۹)
📝 نوشته:#دکتر_فؤاد_البنا

💠 هدایای هود 💠

💠 واجبات استقامت:

بی‌تردید کسانی که در راه‌های کج و مسیرهای منحرف حرکت می‌کنند، هرگز به خدا نخواهند رسید؛

🌾 چرا که همان‌طور که هود علیه‌السلام فرمود:
✨{إن ربّي على صراط مستقيم}
🌸 ترجمه:
«همانا پروردگار من بر راهی راست است.»

✅ انسان او را در هر شاخه‌ای از شاخه‌های ایمان می‌یابد، به‌ویژه در کنار ناتوانان و دل‌شکستگان از بندگانش، در سنگرهایی که پاسداری ندارند، و حقوقی که حامی ندارند، و در واجباتی که بر عهده همگان است ولی به فراموشی سپرده شده‌اند و به خدا از غربت و ترک شدن شکایت می‌برند!

👈 کسی که با آرزوها روزگار می‌گذراند یا با رؤیاها زندگی می‌کند، هرگز خدا را نخواهد یافت؛
👈 همچنین کسی که شعارهای توخالی را تکرار می‌کند یا عباداتی را بدون روح و معنا انجام می‌دهد، نیز به خدا نمی‌رسد.
✔️ خدا را تنها کسی می‌یابد که در میدان عمل فرو می‌رود و در صحنه تلاش و کوشش حضور دارد؛
او را کسی می‌یابد که فاصله میان احساسات درونی‌اش و احکام شرعی‌اش را از میان برداشته، و شکاف بین گفتار و کردارش را پر کرده است!

💠 گواهی نسبی:

شاید در نام‌ها شباهت باشد، اما فاصله میان مسمّاها بسیار زیاد است؛

🌾 برای نمونه، مفهوم “شهادت” در آیه‌ای که از زبان هود علیه‌السلام نقل شده:
✨{إني أُشهد اللهَ واشْهَدوا أني بريءٌ ممّا تُشركون}
🌸 ترجمه:
«همانا من خدا را گواه می‌گیرم و شما نیز گواه باشید که من از آن‌چه شما شریک قرار می‌دهید بیزارم.»

✅ هود کاملاً به تفاوت این دو گواهی آگاه بود؛
برای همین گفت: “و شما گواه باشید” و نگفت: “شما را گواه می‌گیرم”،
تا مبادا کسی گمان کند که این دو شهادت یکی هستند یا بین آن‌ها شرک وجود دارد!
پس کجا گواهی مطلق خدا و کجا گواهی نسبی انسان؟!

💠 یادآوری نعمت‌ها:

بی‌تردید یادآوری نعمت‌ها راهی به‌سوی رستگاری است،
🌾 هود به قومش گفت:
✨{فاذكروا آلاءَ الله لعلّكم تُفلحون}
🌸 ترجمه:
«نعمت‌های خدا را به یاد آورید، باشد که رستگار شوید.»

✔️ چرا که یادآوری نعمت‌ها و بخشش‌های خداوند، انسان را به سوی آفریدگارش هدایت می‌کند، دلِ ناتوان را به قادر متعال پیوند می‌زند، و نیازمند را به درگاه پادشاه بلندمرتبه می‌کشاند؛
و این‌گونه است که صلاح و اصلاح حاصل می‌شود.

✅ بدون شک صلاح، ریشه و اساس رستگاری در دنیا و آخرت است.
از همین‌رو پیامبران و مصلحان همواره قوم خود را به یاد نعمت‌های پروردگارشان می‌انداختند.
و آنان‌که این نعمت‌ها را به یاد آوردند، برای خود پلی ساختند که از روی آن به سوی رستگاری گذشتند.

🕯خجسته باد تدبّرکنندگان!🕯
📚 انجمن اندیشه اسلامی 📚

➣ T.me/tabeshnet

❤1

www.tgoop.com/tabeshnet/16199

235 viewsedited  Jun 30 at 19:01

📌 داستان‌های عروج (۹)
📝 نوشته:#دکتر_فؤاد_البنا

💠 هدایای هود 💠

💠 واجبات استقامت:

بی‌تردید کسانی که در راه‌های کج و مسیرهای منحرف حرکت می‌کنند، هرگز به خدا نخواهند رسید؛

🌾 چرا که همان‌طور که هود علیه‌السلام فرمود:
✨{إن ربّي على صراط مستقيم}
🌸 ترجمه:
«همانا پروردگار من بر راهی راست است.»

✅ انسان او را در هر شاخه‌ای از شاخه‌های ایمان می‌یابد، به‌ویژه در کنار ناتوانان و دل‌شکستگان از بندگانش، در سنگرهایی که پاسداری ندارند، و حقوقی که حامی ندارند، و در واجباتی که بر عهده همگان است ولی به فراموشی سپرده شده‌اند و به خدا از غربت و ترک شدن شکایت می‌برند!

👈 کسی که با آرزوها روزگار می‌گذراند یا با رؤیاها زندگی می‌کند، هرگز خدا را نخواهد یافت؛
👈 همچنین کسی که شعارهای توخالی را تکرار می‌کند یا عباداتی را بدون روح و معنا انجام می‌دهد، نیز به خدا نمی‌رسد.
✔️ خدا را تنها کسی می‌یابد که در میدان عمل فرو می‌رود و در صحنه تلاش و کوشش حضور دارد؛
او را کسی می‌یابد که فاصله میان احساسات درونی‌اش و احکام شرعی‌اش را از میان برداشته، و شکاف بین گفتار و کردارش را پر کرده است!

💠 گواهی نسبی:

شاید در نام‌ها شباهت باشد، اما فاصله میان مسمّاها بسیار زیاد است؛

🌾 برای نمونه، مفهوم “شهادت” در آیه‌ای که از زبان هود علیه‌السلام نقل شده:
✨{إني أُشهد اللهَ واشْهَدوا أني بريءٌ ممّا تُشركون}
🌸 ترجمه:
«همانا من خدا را گواه می‌گیرم و شما نیز گواه باشید که من از آن‌چه شما شریک قرار می‌دهید بیزارم.»

✅ هود کاملاً به تفاوت این دو گواهی آگاه بود؛
برای همین گفت: “و شما گواه باشید” و نگفت: “شما را گواه می‌گیرم”،
تا مبادا کسی گمان کند که این دو شهادت یکی هستند یا بین آن‌ها شرک وجود دارد!
پس کجا گواهی مطلق خدا و کجا گواهی نسبی انسان؟!

💠 یادآوری نعمت‌ها:

بی‌تردید یادآوری نعمت‌ها راهی به‌سوی رستگاری است،
🌾 هود به قومش گفت:
✨{فاذكروا آلاءَ الله لعلّكم تُفلحون}
🌸 ترجمه:
«نعمت‌های خدا را به یاد آورید، باشد که رستگار شوید.»

✔️ چرا که یادآوری نعمت‌ها و بخشش‌های خداوند، انسان را به سوی آفریدگارش هدایت می‌کند، دلِ ناتوان را به قادر متعال پیوند می‌زند، و نیازمند را به درگاه پادشاه بلندمرتبه می‌کشاند؛
و این‌گونه است که صلاح و اصلاح حاصل می‌شود.

✅ بدون شک صلاح، ریشه و اساس رستگاری در دنیا و آخرت است.
از همین‌رو پیامبران و مصلحان همواره قوم خود را به یاد نعمت‌های پروردگارشان می‌انداختند.
و آنان‌که این نعمت‌ها را به یاد آوردند، برای خود پلی ساختند که از روی آن به سوی رستگاری گذشتند.

🕯خجسته باد تدبّرکنندگان!🕯
📚 انجمن اندیشه اسلامی 📚

➣ T.me/tabeshnet

BY مؤسسه تابشِ فرهنگ و اندیشه