tgoop.com/solseghalam/2590
Last Update:
به به
از دیروز شاید دهبار این قطعه رو تماشا کرده ام
از بس که حس خوب دارد
و اصلا بهشت مگر کجاست؟!
استاد سهیل محمودی ایستاده باشد و استاد اسرافیل شیرچی هم چندقدم آنطرفتر در زیر این رقصِ نگارگریهای اعصار…هارمونی رنگها و نقشهای ایرانِدیروز و هارمونی طنین صدای گرم فاضل جمشیدی، ایرانی امروز.
درستخوانی و «در دستگاه خواندن» غزل.
خدایا! مگر بهشت غیر از این است؟!
چهارتا رفیق این طور دل به سفر و جاده زدهاند و از اینجا سربرآورده اند و این چندثانیه شده محصول سفر!
این محفل رنگ و طرح و نقش و معماری و آواز. اسرافیل شیرچی خودِ خوشنویسی است. خود رنگ. خود نگارگریست.
سهیل محمودی خود غزل است. خود شعر. خود کلمه.
و اما آخری: غزل. «غزل» خود ادب و ادبیات ایرانی است. خود زیبااندیشیِ حافظ که اینگونه «ادامهاش» در این غزل فرصت شیرازی امتداد یافته.
و همهی اینها در زیر این سقف. این سقف چندصدساله. و جانمایه ویدئو آن حالت طنز و شوخطبعی فاضل جمشیدی است در خطاب کردن سهیل محمودی! حس سبکی سفر.
این دو دقیقه ویدئو به تعبیر مهندس بهشتی عصاره «ایران» است. ایران اعصار . ایرانی که امروز خسته است ولی همچنان زنده و طناز.
- - - -
«بتپرستی اگر این است، که این مذهبِ ماست»
https://www.tgoop.com/solseghalam
BY ارزیابی شتابزده
Share with your friend now:
tgoop.com/solseghalam/2590