tgoop.com/solseghalam/2569
Last Update:
✍️ از جهان‌بینی جواد موگویی تا جواد لاریجانی
🔵 فرسته زیر یادداشت اخیر جواد موگویی است. این چند سطر از جواد موگویی را باید قاب کرد و در گوشه‌ای نگه داشت تا بماند به یادگار! اینکه یادمان بماند که:
چقدر فرق هست بین روایت‌گری با جهان‌بینی!
🔵موگویی یک مستندساز است. او یک روایت‌گر است. اما جهان‌بینی ناقصی دارد. او می‌تواند نماد/سمبل کسانی باشد که در روایت‌گری صادق‌اند ولی در درک دنیا (و اتفاقات بین‌المللی) دچار خطای راهبردی فاحش هستند.
🔵 مشکل جواد موگویی اینهاست:
۱- موگویی نمی‌داند که درک «روانشناسی ترامپ» در این شرایط چقدر ضروری است. او نمی‌فهمد که تحقیر ترامپ، یعنی بازی‌کردن در زمین نتانیاهو.
هر کنشِ رسانه ای که حاصلش تحقیر کردن ترامپ باشد یعنی پاس گل دادن به نتانیاهو.
۲- موگویی و امثال موگویی (شبیه جواد لاریجانی) متوجه نیستند که عملکرد ما (ایران) می‌تواند باعث ایجاد «نزدیکی» یا «افتراق» بین ترامپ و نتانیاهو شود.
ممکن است گفته شود که ترامپ و نتانیاهو رفیقِ شفیق هم هستند و رفاقتشان هیچ ربطی به عملکرد ما (و گفته‌های ما) ندارد. چنین پاسخی، نشان از درک سطحی از اتفاقات بیرون از مرزهای ایران است.
ترامپ کسی است که سه بار ازدواج کرده است. بارها طلاق را در کارهای تجاری‌اش تجربه کرده‌است. بارها با شرکایش بهم‌زده است. شخصیت‌اش به شکلی است که به‌راحتی رشته های مودّت را می‌گسلد. او با ایلان‌ماسک که بزرگترین حامی‌اش (در نبرد علیه کامالا هریس) بود، آنگونه کرد. ترامپ با مایک پومپئو، جان بولتون و نیک‌هیلی نیز همانگونه کرد که با زن‌های مطلقه‌اش و با شرکای تجاری‌اش! رفاقتِ ترامپ با نتانیاهو نیز مستثنی از سابقه/گذشته او در طلاق‌ها و بهم زدنِ شراکت‌هایش نیست.
هیچ برگ گارانتی‌ای صادر نشده که ترامپ با نتانیاهو نیز بهم نزند و البته هیچ تضمینی هم نیست که دوستیِ شان غلیظ‌تر نشود.
عملکرد رسانه‌ایِ ما (ایران) مشخصا در این زمینه مهم است.
۳- موگویی هیجان‌زده است. او از اینکه می‌بیند مستندی ساخته که باعث واکنش ترامپ شده، بسیار هیجان زده است؛ ولی نمی‌داند که این بازی با آتش است. بخش مهمی از این جنگ و اتفاقاتش در «رسانه» رخ می‌دهد. هر کنشِ رسانه‌ای باید بسیار حساب شده باشد. تمام تلاش نتانیاهو و تیم‌ش این است که تصویرِ یک ایران زمخت و خشن را برای دنیا (و همچنین ترامپ) ترسیم کنند.
۴- تولید گفتمان قدرت در میدان جنگ شکل می‌گیرد. اما در رسانه نباید فقط به دنبال تولید گفتمان قدرت بود. بلکه کارکردِ اصلی رسانه این است که «تصویرِ دیگری» از ایران ارایه کند: تصویر کشوری کهن، با تاریخ غنی، فرهنگی متنوع، زبانی بلیغ، معماری شگفت، موسیقی نواحی، مردمانی شعر دوست، و دانشگاههایی مشحون از جوانان تیزهوش.
۵- اشتباه جواد موگویی و جواد لاریجانی این است که «رسانه» را میدان رجزخوانی می‌پندارند. رسانه محل رجز خواندن نیست بلکه رسانه محل ترسیم تصویری انسانی از ایرانِ کهن است.
جواد لاریجانی در کمال بلاهت در مقابل دوربین سخن از زدنِ ناف ترامپ می‌کند و جواد موگویی در مستندش بحث «تخاصم بی‌پایان ایران و غرب» را طرح می‌کند. کِی و چه زمان؟ درست در میانه شرایط جنگی کشور.
اینها به جای اینکه بر ترسیم روایت ایرانِ کهن، ایران فرهنگی، ایران غنی اهتمام بورزند، از ناف ترامپ سخن می‌گویند و تخاصم بی‌پایانِ ایران و غرب.
اینها پاس گل به نتانیاهو است.
نتانیاهو مشتاق ترسیم چنین تصویری از ایران است تا در پس آن تصویر قایم شود.
۶- بسامد کلمه «رسانه» در این متن زیاد شد ولی ذکر یک نکته دیگر هم ضروری است. ترامپ شدیدا رسانه را می‌فهمد. او در مقابل رسانه، روزگار جوانی و میانسالی‌اش را سپری کرده است. ترامپ از دستگاه حکمرانی وارد عرصه ریاست‌جمهوری «نشد» بلکه از جایگاه ثروت و Showmanبودن به این جایگاه رسیده است. برای ترامپ، تیک تاک و توئیتر مهمتر از بسیاری از مولفه‌های سنتی حکمرانی است. بخش مهمی از ذهن ترامپ در رسانه می‌گذرد. شوربختانه دوستان ما این را نمی‌فهمند. ترامپِ رسانه‌دوست را در رسانه تحقیر کردن «تولید گفتمان قدرت» نیست آقای موگویی!
۱۴۰۴/۵/۱۳
محمدرضا اسلامی
https://www.tgoop.com/javadmogoei/728
BY ارزیابی شتابزده
Share with your friend now:
tgoop.com/solseghalam/2569