SOLSEGHALAM Telegram 2556
✍️تشکر از امور جامه‌دان ایران‌ایر

با وجود کنسلی متعدد پروازها و مشکلات بلیط و ترانزیت به تهران آمدم. برایم مهم بود که فرزندانم در این روزهای کشور اینجا باشند. باید ببینند و بدانند که چه گذشته بر این سرزمین و چه می‌گذرد. مقصود این یادداشت شرح سفر نیست بلکه در این مجال باید از امور جامه‌دان ایران‌ایر و کارمندانش در فرودگاه امام تهران تشکرو قدردانی کنم.

🔵 پرواز استانبول به تهران که نشست، مانند بقیه مسافرین برای گرفتن چمدان‌ها رفتیم ولی متاسفانه متوجه شدیم که پرواز ترکیش ۴ چمدان را نیاورده است!

برای مسافری که از آن سر عالم می آید هر یک چمدان "بخشی از" زندگی است و نبودن چهار چمدان یعنی از دست رفتن بخش مهمی از وسایل. از نماینده ترکیش ایرلاین سوال کردیم چه باید کرد؟ گفت بروید به قسمت جامه‌دان ایران‌ایر و تشکیل پرونده بدهید. با خود گفتم اگر شتر از سوزن رد شود این چمدان‌ها هم پیدا خواهد شد.

🔵به جامه‌دان ایران‌ایر رفتیم و شاهد حضور انبوهی مسافر که به همین بلا مبتلا بودند.(عکس پایین) گفتند فقط ۳ تا کامپیوتر سیستم ثبت/تشکیل پرونده هست و باید در صف منتظر بمانید. حدود یک ساعت در صف به انتظار طول کشید. برای مسافر خسته که ۷۸ ساعت در مسیر بوده، یک ساعت صف مثل زجر است. پرسیدم علت ماجرا چیست؟ یکی از ماموران توضیح داد که هواپیماهای ترکیش برای مسیر استانبول به تهران کوچک هستند و پروازها هم پر از مسافر؛ لذا همه بارها و چمدان‌ها جا نمی‌شوند. بنابراین ترکیش ایرلاین به صورت دلبخواهی(!) رندوم نصف چمدان‌ها را سوار هواپیما می‌کند و نصف دیگر را روز بعد می آورند!

و جالب این که بخاطر این نصفه چمدان(های باقیمانده از دیروز)، عموما روز بعد نیز مجددا نصف چمدان‌های مسافرین آن پرواز آورده نمی‌شوند...!

🔵 بالاخره نوبت رسید. از ۳ کارمند ایران‌ایر که پشت سیستم نشسته بودند یک نفر قبض‌ها را گرفت، در کامپیوتر ثبت کرد و یک تکه کاغذ داد که فردا بیا و چمدان‌ها می‌رسد و با این شماره پرونده بگیر. گفتم همین؟! گفت بله.
خسته و کوفته از یک مسیر طولانی چند روزه از فرودگاه به خانه آمدم. چند ساعتی فرصت برای استراحتی کوتاه و صبح مجددا در کمال ناامیدی عازم فرودگاه شدم. تصور ذهنی این بود: می‌روی به جایی که یک مُشت چمدان درهم و بَرهم روی هم ریخته شده‌اند و احتمالا اگر خوش شانس باشی از ۴ تا چمدان یکی‌اش پیدا شود وسط جنازه چمدان‌ها...

به مقابل جامه‌دان ایران‌ایر رسیدم. به شکل منظم و تمیز لشکری از چمدان‌ها به صف شده بودند! دو تا روبان قرمز استفاده شده بود که این مجموعه چمدان‌ها را از محل ارباب‌رجوع تفکیک کنند. (تصویر🔻) در کمال ناباوری ۲ تا از ۴ چمدانمان را دیدم. شماره پرونده را به مامور ایران‌ایر دادم، گفت: «مابقی را بگرد پیدا می شه»
گشتی در میان سایر چمدان‌ها زدم و آن دوتا هم پیدا شد! هر ۴ چمدان صحیح و سالم و بدون اینکه روی زمین وِلو یا کثیف شده باشند. انگار نه انگار که این فرودگاه تا همین چند روز پیش درگیر فضای جنگ بوده و انگارنه‌انگار که کشور درگیر فضای خاصی شده است. پسرم گفت برویم، گفتم تشکر کنیم. مجدد به دفتر ایران‌ایر رفتم و همان مامور بدون بداخلاقی گفت: بفرمایید؟ گفتم: خواستم بگم خیلی ممنون. با بی‌حوصلگی گفت خواهش می‌کنم.

🔵 فضای فرودگاه امام با اینکه قدری خلوت‌تر است ولی همه چیز به روال عادی در حال رخ‌دادن است. فرودگاه یک فرودگاه جنگی نیست. در سندای ژاپن فرودگاه را پس از سونامی دیده‌ام. ژاپنی‌ها مردمان صبوری هستند ولی التهاب در چهره‌ها مشخص بود. هیچ اغراقی نیست که بگوییم فضای این فرودگاه درگیر التهاب نیست. این دقیقا همان چیزی است که لشکر جاسوس‌های نتانیاهو مخابره نمی‌کنند: تاب‌آوری جامعه ایرانی.

جامعه ایرانی پیچیده‌تر از آن است که بشود با ساده‌سازی‌ها با آن برخورد کرد. جامعه‌ای به شدت تاب آور. جالب اینجاست که در صف انتظار (دیروز جامه دانی) مسافرین بدون جر و بحث بودند. برخلاف ژاپن، معمولا در صف‌های ایرانی جر و بحث می‌شود! ولی دیروز در صف جامه‌دان مسافرین خسته «به حوصله» بودند (بجز یک گفتگوی لفظی کوتاه که آنهم همه توصیه به خودداری از تنش کردند آن دو را).

🔵 می‌گویند مسافر ملتهب است (همان حکایت المسافر کالمجنون) و البته که مسافرِ چمدان گم‌کرده، ملتهب‌تر است! اما در رفتارهای مسافرین یک خویشتن‌داری محسوس بود و در رفتارهای کارمندان ایران‌ایر هم.

این فرودگاه مشابهت ندارد به فرودگاهی که دائما درگیر
Uncertainty
است. ایرلاین‌های خارجی دائما برنامه پروازهایشان به تهران را عوض می‌کنند ولی مشخص است که مجموعه اینجا خود را تطبیق می‌دهند.

🔵 نتانیاهو اینها را نمی‌فهمد. او عادت کرده که همیشه «مسئله» را با «بمب» حل کند. اما اینبار او (بر خلاف همیشه) با یک «جغرافیای کوچک» مواجه نیست. مسئله او یک کشور بزرگ است با پیچیدگی‌های رفتار مردمانش و تاب‌آوری بالا.
https://www.tgoop.com/solseghalam/2555
173👍45👎15👌8🤔4👏1🙏1



tgoop.com/solseghalam/2556
Create:
Last Update:

✍️تشکر از امور جامه‌دان ایران‌ایر

با وجود کنسلی متعدد پروازها و مشکلات بلیط و ترانزیت به تهران آمدم. برایم مهم بود که فرزندانم در این روزهای کشور اینجا باشند. باید ببینند و بدانند که چه گذشته بر این سرزمین و چه می‌گذرد. مقصود این یادداشت شرح سفر نیست بلکه در این مجال باید از امور جامه‌دان ایران‌ایر و کارمندانش در فرودگاه امام تهران تشکرو قدردانی کنم.

🔵 پرواز استانبول به تهران که نشست، مانند بقیه مسافرین برای گرفتن چمدان‌ها رفتیم ولی متاسفانه متوجه شدیم که پرواز ترکیش ۴ چمدان را نیاورده است!

برای مسافری که از آن سر عالم می آید هر یک چمدان "بخشی از" زندگی است و نبودن چهار چمدان یعنی از دست رفتن بخش مهمی از وسایل. از نماینده ترکیش ایرلاین سوال کردیم چه باید کرد؟ گفت بروید به قسمت جامه‌دان ایران‌ایر و تشکیل پرونده بدهید. با خود گفتم اگر شتر از سوزن رد شود این چمدان‌ها هم پیدا خواهد شد.

🔵به جامه‌دان ایران‌ایر رفتیم و شاهد حضور انبوهی مسافر که به همین بلا مبتلا بودند.(عکس پایین) گفتند فقط ۳ تا کامپیوتر سیستم ثبت/تشکیل پرونده هست و باید در صف منتظر بمانید. حدود یک ساعت در صف به انتظار طول کشید. برای مسافر خسته که ۷۸ ساعت در مسیر بوده، یک ساعت صف مثل زجر است. پرسیدم علت ماجرا چیست؟ یکی از ماموران توضیح داد که هواپیماهای ترکیش برای مسیر استانبول به تهران کوچک هستند و پروازها هم پر از مسافر؛ لذا همه بارها و چمدان‌ها جا نمی‌شوند. بنابراین ترکیش ایرلاین به صورت دلبخواهی(!) رندوم نصف چمدان‌ها را سوار هواپیما می‌کند و نصف دیگر را روز بعد می آورند!

و جالب این که بخاطر این نصفه چمدان(های باقیمانده از دیروز)، عموما روز بعد نیز مجددا نصف چمدان‌های مسافرین آن پرواز آورده نمی‌شوند...!

🔵 بالاخره نوبت رسید. از ۳ کارمند ایران‌ایر که پشت سیستم نشسته بودند یک نفر قبض‌ها را گرفت، در کامپیوتر ثبت کرد و یک تکه کاغذ داد که فردا بیا و چمدان‌ها می‌رسد و با این شماره پرونده بگیر. گفتم همین؟! گفت بله.
خسته و کوفته از یک مسیر طولانی چند روزه از فرودگاه به خانه آمدم. چند ساعتی فرصت برای استراحتی کوتاه و صبح مجددا در کمال ناامیدی عازم فرودگاه شدم. تصور ذهنی این بود: می‌روی به جایی که یک مُشت چمدان درهم و بَرهم روی هم ریخته شده‌اند و احتمالا اگر خوش شانس باشی از ۴ تا چمدان یکی‌اش پیدا شود وسط جنازه چمدان‌ها...

به مقابل جامه‌دان ایران‌ایر رسیدم. به شکل منظم و تمیز لشکری از چمدان‌ها به صف شده بودند! دو تا روبان قرمز استفاده شده بود که این مجموعه چمدان‌ها را از محل ارباب‌رجوع تفکیک کنند. (تصویر🔻) در کمال ناباوری ۲ تا از ۴ چمدانمان را دیدم. شماره پرونده را به مامور ایران‌ایر دادم، گفت: «مابقی را بگرد پیدا می شه»
گشتی در میان سایر چمدان‌ها زدم و آن دوتا هم پیدا شد! هر ۴ چمدان صحیح و سالم و بدون اینکه روی زمین وِلو یا کثیف شده باشند. انگار نه انگار که این فرودگاه تا همین چند روز پیش درگیر فضای جنگ بوده و انگارنه‌انگار که کشور درگیر فضای خاصی شده است. پسرم گفت برویم، گفتم تشکر کنیم. مجدد به دفتر ایران‌ایر رفتم و همان مامور بدون بداخلاقی گفت: بفرمایید؟ گفتم: خواستم بگم خیلی ممنون. با بی‌حوصلگی گفت خواهش می‌کنم.

🔵 فضای فرودگاه امام با اینکه قدری خلوت‌تر است ولی همه چیز به روال عادی در حال رخ‌دادن است. فرودگاه یک فرودگاه جنگی نیست. در سندای ژاپن فرودگاه را پس از سونامی دیده‌ام. ژاپنی‌ها مردمان صبوری هستند ولی التهاب در چهره‌ها مشخص بود. هیچ اغراقی نیست که بگوییم فضای این فرودگاه درگیر التهاب نیست. این دقیقا همان چیزی است که لشکر جاسوس‌های نتانیاهو مخابره نمی‌کنند: تاب‌آوری جامعه ایرانی.

جامعه ایرانی پیچیده‌تر از آن است که بشود با ساده‌سازی‌ها با آن برخورد کرد. جامعه‌ای به شدت تاب آور. جالب اینجاست که در صف انتظار (دیروز جامه دانی) مسافرین بدون جر و بحث بودند. برخلاف ژاپن، معمولا در صف‌های ایرانی جر و بحث می‌شود! ولی دیروز در صف جامه‌دان مسافرین خسته «به حوصله» بودند (بجز یک گفتگوی لفظی کوتاه که آنهم همه توصیه به خودداری از تنش کردند آن دو را).

🔵 می‌گویند مسافر ملتهب است (همان حکایت المسافر کالمجنون) و البته که مسافرِ چمدان گم‌کرده، ملتهب‌تر است! اما در رفتارهای مسافرین یک خویشتن‌داری محسوس بود و در رفتارهای کارمندان ایران‌ایر هم.

این فرودگاه مشابهت ندارد به فرودگاهی که دائما درگیر
Uncertainty
است. ایرلاین‌های خارجی دائما برنامه پروازهایشان به تهران را عوض می‌کنند ولی مشخص است که مجموعه اینجا خود را تطبیق می‌دهند.

🔵 نتانیاهو اینها را نمی‌فهمد. او عادت کرده که همیشه «مسئله» را با «بمب» حل کند. اما اینبار او (بر خلاف همیشه) با یک «جغرافیای کوچک» مواجه نیست. مسئله او یک کشور بزرگ است با پیچیدگی‌های رفتار مردمانش و تاب‌آوری بالا.
https://www.tgoop.com/solseghalam/2555

BY ارزیابی شتابزده




Share with your friend now:
tgoop.com/solseghalam/2556

View MORE
Open in Telegram


Telegram News

Date: |

Informative 5Telegram Channel avatar size/dimensions As the broader market downturn continues, yelling online has become the crypto trader’s latest coping mechanism after the rise of Goblintown Ethereum NFTs at the end of May and beginning of June, where holders made incoherent groaning sounds and role-played as urine-loving goblin creatures in late-night Twitter Spaces. Content is editable within two days of publishing To delete a channel with over 1,000 subscribers, you need to contact user support
from us


Telegram ارزیابی شتابزده
FROM American