ارزیابی شتابزده

گفتگوی باران نیکراه با علی ضیاء را دیدم. چند برش جالب در این گفتگو بود ولی قسمت درخشان این گفتگو جایی هست که خانم نیکراه این تعبیر بسیار دقیق را درباره دختر (و امر زنانگی) در کشور ما بیان می کنه:
*ضیا می پرسه: باران فکر می کنه که چه ویژگیِ زنانه ای داره که خودش رو از بقیه متمایز می کنه؟
*جواب: (با تامل زیاد) هیچی، ولی می تونم بگم تلاشم اینه که چه ویژگی ای رو نداشته باشم(!).
(ادامه) ماها ، مخصوصا در جغرافیایی که درش زندگی می کنیم (و احتمالا در بسیاری از جغرافیاهای دیگه هم تکرار شده باشه) خیلی وقتها متاسفانه این (مساله برامون) پذیرفته شده از سمتِ خانومها، دخترانمون و زنانمون و اونهم «منتظر بودنه» . این سندرومِ سیندرلا که منتظرِ کسی باشم که بیاد من رو ببره و خوشبختم کنه، (یا) بابام سر برج بشه حقوقش رو بگیره که بتونه برام اون کار رو انجام بده … «منتظر بودن» ، اون «انتظاره» بردگی میاره.


🔵 باران نیکراه همیشه از یک منظر برایم جالب توجه بود و آن تلاقیِ فیزیک و ادبیات بود. واقعیت این است که «ادبیات فارسی» برای ذهنهای ریاضی (و ذهنهایی که تشنه ی تجربه ی هندسه، نظم و معنا هستند… برای ذهنهای علاقمند به تجربه امور غامض) بسیار شیرین است. غزل حافظ، سیراب کننده ذهن ریاضی است و از این روست که می بینیم چهره های ریاضیدان/فیزیکدان و علاقمند به غزل و مثنوی (ادبیات فارسی) از خیام تا محسن هشترودی در آب و خاک ایران همیشه بوده است. باران هم نمونه ای دیگر و تجلی دیگری از «ادبیات-فیزیک» است. شنیدن مثنوی و غزل از زبان دکتر الهی قمشه ای یک حلاوت دارد و از لسان باران و با بیان او شکلی دیگر از تجربه ی مثنوی و غزل است.
بله! «تجربه غزل» چیزی است که نام نهاده ام بجای شنیدن غزل.
نوعی از کشف و نوعی از «پیدا شدن معنی» در هنگام شنیدن شعر باید رخ بدهد و لذا غزل فارسی را باید تجربه کرد. ذهن ریاضی، شیفته ی تجربه ی چندلایه بودن و شیفته ی تجربه ی امور دشوار است و از این رو، شنیدن غزل از لسان ریاضیدان/فیزیکدان، تجربه ممتازی است!

برای باران آرزومند سلامتی و موفقیت هستم و اینکه گامزن باشد (گامزن به تعبیر علی شریعتی) در مسیر ادبیات فارسی.
به رغم تمام بداقبالیهای روزگار عمر، ولی ما این بختیاری و شانس را داشتیم که بتوانیم (به واسطه رسانه های دنیای جدید) غزل حافظ را هم از حنجره استوار موسوی گرمارودی، هم با صدای الهی قمشه ای، هم با طنین آوای دکتر سروش ، و هم با صدای باران نیکراه بشنویم. و بیش باد!

چون فلاطون،
خم نشینِ شراب/
سِرِّ حکمت به ما،
که گوید باز؟!

گِردِ بیتُ الحَرامِ خُم حافظ
گر نمیرد به سَر بپوید باز
#حافظ


لینک برش کوتاهی از گفتگو:
https://www.instagram.com/reel/CyVSGPhsjmg/?igshid=MzRlODBiNWFlZA==

لینک کامل گفتگو :
https://youtu.be/WE95YYmeNVM?si=Jz5c0J8QC8PYb1Ll



محمدرضا اسلامی
www.tgoop.com/solseghalam

👍65👌7❤6👎6🙏2👏1

www.tgoop.com/solseghalam/2234

10.7K viewsMohammadreza Eslami, edited  Nov 16, 2023 at 14:30

گفتگوی باران نیکراه با علی ضیاء را دیدم. چند برش جالب در این گفتگو بود ولی قسمت درخشان این گفتگو جایی هست که خانم نیکراه این تعبیر بسیار دقیق را درباره دختر (و امر زنانگی) در کشور ما بیان می کنه:
*ضیا می پرسه: باران فکر می کنه که چه ویژگیِ زنانه ای داره که خودش رو از بقیه متمایز می کنه؟
*جواب: (با تامل زیاد) هیچی، ولی می تونم بگم تلاشم اینه که چه ویژگی ای رو نداشته باشم(!).
(ادامه) ماها ، مخصوصا در جغرافیایی که درش زندگی می کنیم (و احتمالا در بسیاری از جغرافیاهای دیگه هم تکرار شده باشه) خیلی وقتها متاسفانه این (مساله برامون) پذیرفته شده از سمتِ خانومها، دخترانمون و زنانمون و اونهم «منتظر بودنه» . این سندرومِ سیندرلا که منتظرِ کسی باشم که بیاد من رو ببره و خوشبختم کنه، (یا) بابام سر برج بشه حقوقش رو بگیره که بتونه برام اون کار رو انجام بده … «منتظر بودن» ، اون «انتظاره» بردگی میاره.


🔵 باران نیکراه همیشه از یک منظر برایم جالب توجه بود و آن تلاقیِ فیزیک و ادبیات بود. واقعیت این است که «ادبیات فارسی» برای ذهنهای ریاضی (و ذهنهایی که تشنه ی تجربه ی هندسه، نظم و معنا هستند… برای ذهنهای علاقمند به تجربه امور غامض) بسیار شیرین است. غزل حافظ، سیراب کننده ذهن ریاضی است و از این روست که می بینیم چهره های ریاضیدان/فیزیکدان و علاقمند به غزل و مثنوی (ادبیات فارسی) از خیام تا محسن هشترودی در آب و خاک ایران همیشه بوده است. باران هم نمونه ای دیگر و تجلی دیگری از «ادبیات-فیزیک» است. شنیدن مثنوی و غزل از زبان دکتر الهی قمشه ای یک حلاوت دارد و از لسان باران و با بیان او شکلی دیگر از تجربه ی مثنوی و غزل است.
بله! «تجربه غزل» چیزی است که نام نهاده ام بجای شنیدن غزل.
نوعی از کشف و نوعی از «پیدا شدن معنی» در هنگام شنیدن شعر باید رخ بدهد و لذا غزل فارسی را باید تجربه کرد. ذهن ریاضی، شیفته ی تجربه ی چندلایه بودن و شیفته ی تجربه ی امور دشوار است و از این رو، شنیدن غزل از لسان ریاضیدان/فیزیکدان، تجربه ممتازی است!

برای باران آرزومند سلامتی و موفقیت هستم و اینکه گامزن باشد (گامزن به تعبیر علی شریعتی) در مسیر ادبیات فارسی.
به رغم تمام بداقبالیهای روزگار عمر، ولی ما این بختیاری و شانس را داشتیم که بتوانیم (به واسطه رسانه های دنیای جدید) غزل حافظ را هم از حنجره استوار موسوی گرمارودی، هم با صدای الهی قمشه ای، هم با طنین آوای دکتر سروش ، و هم با صدای باران نیکراه بشنویم. و بیش باد!

چون فلاطون،
خم نشینِ شراب/
سِرِّ حکمت به ما،
که گوید باز؟!

گِردِ بیتُ الحَرامِ خُم حافظ
گر نمیرد به سَر بپوید باز
#حافظ


لینک برش کوتاهی از گفتگو:
https://www.instagram.com/reel/CyVSGPhsjmg/?igshid=MzRlODBiNWFlZA==

لینک کامل گفتگو :
https://youtu.be/WE95YYmeNVM?si=Jz5c0J8QC8PYb1Ll



محمدرضا اسلامی
www.tgoop.com/solseghalam

BY ارزیابی شتابزده