tgoop.com/solseghalam/2228
Last Update:
در یادداشت اخیر سهند ایرانمهر آمده که:
✔️«… (تفکر امثال رسائی ها) باعث شده که نخبگان ایرانی برخلاف ایلان ماسک و ده‌ها نخبه دیگر خارجی، زبان در کام بگیرند و سخت باشد که هم منتقد بی‌عدالتی‌های داخل باشند و هم به آنچه در خارج اتفاق می‌افتد، اعتراض کنند…»
یعنی چه؟
یعنی اگر که ایلان ماسک درباره غزه به صراحت سخن می گوید ولی «ما» یک کلمه درباره سلاخی حرف نزده ایم تا الان، بخاطر این است که در داخل کشورمان بی عدالتی هست. (و حضور امثال رسائی ها و پناهیان ها باعث سکوت ما شده است)
در سمت دیگر دنیا، همین منطق را طرفی دیگر و امثال #حامد_اسماعیلیون یا شلی زمردی داشتند/دارند که اگر ما درباره جنایتهای بین المللی حرف نمی زنیم (و “مثلا” اگر هیچ وقت درباره جمال خاشقچی چیزی نگفتیم یا درباره بن سلمان و ترامپ و … یک تک کلمه حرفی نزدیم) به خاطر این است که در داخل کشورمان بی عدالتی است و ما فقط بر مسایل کشور خودمان متمرکزیم.
و در طرف مقابل امثال #علی_علیزاده هستند که همّت و توان شان صرف سخن گفتن درباره «امپریالیسم بین الملل» است و وقتی که مورد سوال قرار می گیرند که چرا درباره مصائب و مشکلات داخل ایران (صریح تر و بیشتر) سخن نمی‌گوئید؟ پاسخ می دهند که تمرکزِ ما بر بی عدالتی و جنایات بین المللی (و لعنت بر لیبرالیسم)است و لذا درباره مشکلات/بی عدالتیهای داخل کشور کمتر سخن می گوییم.
این هر ۳ استدلال مشابه هم است.
عملا این هر سه (با سه توجیه مختلف) ولی یک «رفتار واحد» دارند.
🔵 با همین منطق مثلا احمدی نژاد می گوید چون در داخل کشور بی عدالتی است منِ محمود درباره غزه سخن نمی گویم.
و نه فقط محمودِ منکرِ هولوکاست، که شهاب الدین حائری و مهدی نصیری… هم لب گزیده و خاموش اند.
با همین منطق، تمام آن نمایندگان مجالس و پارلمانهای اروپایی که پارسال این روزها گیس و موهای خود را در پشت تریبونها با قیچی می چیدند ولی امروز در مشاهده سلاخی و قتل عام کودکان در بیمارستان، نه گیسی می چینند و نه حتی ناخن.
سکوت محض.
🔵 انسان باید با خودش صادق باشد و بگوید یک دکمه در درون من هست که می توانم آن را فشار بدهم و «به مناسبتی» از یک خونریزی سخت متاثر بشوم و «به مناسبتی دیگر» از یک سلاخی هیچ احساسِ اندوهی نداشته باشم.
دیدن کشتار کودکان برایم در حد دیدنِ مرغ کشتن باشد. هیچ واکنشی نشان ندهم.
🔵 در سریال برکینگ بد (Breaking Bad) سکانسی هست که در آن معلم شیمی یک کارگر ساختمانی را استخدام می کند تا به او در تولید/توزیع مواد مخدر کمک کند. آن کارگر جوان، براحتی (حتی راحت تر از اعضای کارتلهای مکزیکی) یک نوجوان را به قتل می رساند. آقا معلم شیمی بهت زده می شود که چطور یک نفر می تواند «یک نوجوان» را به راحتیِ آب خوردن به قتل برساند؟!
ولی هم او خودش مدتی بعد تر دکمه درونش را فشار می دهد و از هیچ قتلی (حتی از قتل مایکل -جاناتان بنکس-) شوکه نمی شود!
مساله ی انسان این است که کِی، کجا و چرا در دیدن خونریزی «حساسیت» داشته باشد یا نداشته باشد! دنیای انسان به همین اندازه زشت است. به همین اندازه پلید.
🔵 این میانه ولی عده ای هستند ساده دل و روستایی، همچون احمد زیدآبادی یا محمود فرجامی که هم در دیدن مرگ مهسا امینی به خود می پیچند و هم در دیدنِ صحنه های ننگین بمباران بیمارستان کودکان در فلان سرزمین اشک بر دیده و پهنای صورت می نشانند.
عُمر امثال اینها در این دنیا کوتاه است! اینها غریبه هایِ دنیای زشت ما هستند که می آیند، مدتی زجر می کشند و می روند.
بی صدا و ساکت و یواش، در گوشه ای مثل احمدآباد مستوفی!
www.tgoop.com/solseghalam
BY ارزیابی شتابزده
Share with your friend now:
tgoop.com/solseghalam/2228