ارزیابی شتابزده

برو گمشو
(گفتگویی درباره توسعه)

🔷 در این گفتگو با پادکست سکه و در صحبت با دکتر مهدی ناجی توضیح دادم که «برو گمشو» اسم رمز نابود شدن یک بنگاه اقتصادی است. اسم رمزِ نابود شدن یک رابطه اقتصادی بیست-سی ساله است. اگر می بینیم که عمر شرکت اوبایاشی در توکیو یا شرکت SOM در شیکاگو به صد سال رسید، یعنی که میان آقای S (لوئیس اسکیدمور) و آقای O (ناتانیل اووینگز) و آقای M (جان مریل) و‌ در متن اختلافهای متعددی که به هنگام اجرای مگاپروژه ها بروز می کرد هرگز اینها اینگونه با این کلمه (و با این اسم رمز نابودی) با هم حرف نزدند.
و «نسل بعد از آنها» هم در هیات مدیره ی شرکت، اختلافاتشان را با این واژه حل نکردند. و الان هم نسل سوم مدیران دارند این شرکت را اداره می کنند.
مگر می شود «خیال» کنیم که با هم اختلافی ندارند؟ پس اینها اختلافاتشان را چه جور حل می کنند؟

🔷 این دولت هم می رود. دولت بعدی هم. و دولت بعدی نیز هم. دولتها می آیند و می‌روند. سیاسیون نیز هم.
ولی استارت آپها و شرکتها ماندگار می شوند.
یک استارت آپ زمانی تبدیل به یک «کورپوریشن» می شود که یک «ساختار رابطه انسانی» میان اعضای هیات مدیره شکل گرفته باشد.

محال است شرکتی هفتاد-هشتاد ساله شده باشد ولی آن ساختار ذهنی (انسانی) شکل نگرفته باشد.

اما آن ساختار ذهنی چیست؟!

🔷انسان و بتن
عنوان این گفتگوست. توضیح دادم که شروع کار من با بتن و فولاد بود ولی منتهی شد به «پروژه». پروژه هایی که محصولِ اجرای آنها می شود توسعه (منطقه ای/کشوری).
در اصطلاح: «پروژه های محرکِ توسعه».

ولی «تفکر پروژه ای» خطرناک ترین نوع تفکر برای روابط انسانی است. آدمهایی که مسایل را «پروژه ای» می بینند، نگاه ابزارگونه به مفهوم «انسان» پیدا می کنند. مثلا می گوید: فلان مدیر قَدَر را استخدام می کنم و فلان کار را برایم به سامان می رساند. فلان آدم متخصص را می آورم و او فلان تارگت را به هدف می رساند.
خیر! با این نگاه مخرب، پروژه «اجرا» می شود ولی «رابطه انسانی» شکل نمی گیرد.

یک بنگاه اقتصادی در صورتی «ماندگار» می شود که «رابطه انسانی» در آن شکل گرفته باشد.
برای همین در سلیکن ولی (و محل رشد استارت آپها) تاکید می کنند که:
«شرکت» یک نفره نیست. شرکت دو نفره هم نیست. هیات مدیره شرکت، چهار نفره هم نباید باشد. شرکت «اگر» قرار است کورپوریشن شود، هیات مدیره اش «باید» سه نفره یا پنج نفره باشد.

🔴در این گفتگو با دکتر مهدی ناجی در خصوص این موارد صحبت کردیم.

لینک گفتگوی پادکست سکه در تلگرام
لینک در وب سایت سکه
لینک در کست باکس

Telegram

پادکست سکه

🎙قسمت هشتادویکم پادکست سکه

«انسان و بتن»

در پیشینه اقتصادی ایران و ژاپن و البته بسیاری از کشورهای دیگر با وضعیت مشابه نقطه مشترکی وجود دارد و آن‌ اینکه در‌ رویارویی با غرب پیشرفته و در حال رشد متوجه شدند که از صف توسعه عقب مانده‌اند.
اما باقی ماندن در این…

👌22👍16🙏3❤2

www.tgoop.com/solseghalam/2165

9.31K viewsMohammadreza Eslami, edited  Jul 1, 2023 at 11:31

برو گمشو
(گفتگویی درباره توسعه)

🔷 در این گفتگو با پادکست سکه و در صحبت با دکتر مهدی ناجی توضیح دادم که «برو گمشو» اسم رمز نابود شدن یک بنگاه اقتصادی است. اسم رمزِ نابود شدن یک رابطه اقتصادی بیست-سی ساله است. اگر می بینیم که عمر شرکت اوبایاشی در توکیو یا شرکت SOM در شیکاگو به صد سال رسید، یعنی که میان آقای S (لوئیس اسکیدمور) و آقای O (ناتانیل اووینگز) و آقای M (جان مریل) و‌ در متن اختلافهای متعددی که به هنگام اجرای مگاپروژه ها بروز می کرد هرگز اینها اینگونه با این کلمه (و با این اسم رمز نابودی) با هم حرف نزدند.
و «نسل بعد از آنها» هم در هیات مدیره ی شرکت، اختلافاتشان را با این واژه حل نکردند. و الان هم نسل سوم مدیران دارند این شرکت را اداره می کنند.
مگر می شود «خیال» کنیم که با هم اختلافی ندارند؟ پس اینها اختلافاتشان را چه جور حل می کنند؟

🔷 این دولت هم می رود. دولت بعدی هم. و دولت بعدی نیز هم. دولتها می آیند و می‌روند. سیاسیون نیز هم.
ولی استارت آپها و شرکتها ماندگار می شوند.
یک استارت آپ زمانی تبدیل به یک «کورپوریشن» می شود که یک «ساختار رابطه انسانی» میان اعضای هیات مدیره شکل گرفته باشد.

محال است شرکتی هفتاد-هشتاد ساله شده باشد ولی آن ساختار ذهنی (انسانی) شکل نگرفته باشد.

اما آن ساختار ذهنی چیست؟!

🔷انسان و بتن
عنوان این گفتگوست. توضیح دادم که شروع کار من با بتن و فولاد بود ولی منتهی شد به «پروژه». پروژه هایی که محصولِ اجرای آنها می شود توسعه (منطقه ای/کشوری).
در اصطلاح: «پروژه های محرکِ توسعه».

ولی «تفکر پروژه ای» خطرناک ترین نوع تفکر برای روابط انسانی است. آدمهایی که مسایل را «پروژه ای» می بینند، نگاه ابزارگونه به مفهوم «انسان» پیدا می کنند. مثلا می گوید: فلان مدیر قَدَر را استخدام می کنم و فلان کار را برایم به سامان می رساند. فلان آدم متخصص را می آورم و او فلان تارگت را به هدف می رساند.
خیر! با این نگاه مخرب، پروژه «اجرا» می شود ولی «رابطه انسانی» شکل نمی گیرد.

یک بنگاه اقتصادی در صورتی «ماندگار» می شود که «رابطه انسانی» در آن شکل گرفته باشد.
برای همین در سلیکن ولی (و محل رشد استارت آپها) تاکید می کنند که:
«شرکت» یک نفره نیست. شرکت دو نفره هم نیست. هیات مدیره شرکت، چهار نفره هم نباید باشد. شرکت «اگر» قرار است کورپوریشن شود، هیات مدیره اش «باید» سه نفره یا پنج نفره باشد.

🔴در این گفتگو با دکتر مهدی ناجی در خصوص این موارد صحبت کردیم.

لینک گفتگوی پادکست سکه در تلگرام
لینک در وب سایت سکه
لینک در کست باکس

BY ارزیابی شتابزده