ارزیابی شتابزده

ارزیابی شتابزده

✍️ترمی که گذشت طی سالهای گذشته، معمولا در هر مقطعی که به شغلی یا کاری اشتغال داشته ام، یا حتی بعد از هر بازدید از یک پروژه صنعتی/سازه یا کارخانه فولاد و سیمان، سعی کرده ام (ولو در حد چند سطر) خلاصه استنباط مکتوب شود چرا که، باور دارم که احساس و حضورِ پررنگ…

✍️ترمی که گذشت - گزارش شماره 2
(تا #قبل_از_کرونا )

✳️ در توالیِ حوادث و رویدادها، به فاصله کوتاهی بعد از یک ماجرا، ذهن ما با اتفاقات بعدی، و دریافتهای جدید درگیر خواهد شد. نوشتن، تنها راهِ ثبت مکتوب مسایل و دغدغه های ذهنی است. درباره ترم زمستانی که گذشت، و خلاصه مشاهدات، چندکلامی به این شرح تنظیم شد.
▪️▪️▪️

🔷 از روز ۶ژانویه تا جمعه ۱۳مارچ(23اسفند) به تدریس در پنج کلاس دانشگاه ایالتی پلی تکنیک کالیفرنیا گذشت. مقاومت مصالح دو (دو کلاس)، آزمایشگاه مصالح/طرح اختلاط بتن(دو کلاس) و برنامه نویسی با ویژوال بیسیک (یک کلاس).

موارد زیر شاید مرور مختصری باشد بر مشاهدات ترم زمستان:


✅ مقاومت مصالح (۲)

«مقاومت مصالح» یکی از دروس پایه ای برای برخی رشته های مهندسی محسوب می شود. کلاسِ این درس به صورت "مشترک" با حضور دانشجویان رشته های مکانیک، هوافضا، عمران، مهندسی پزشکی و... برگزار می شود. در یکی از کلاسها 37 دانشجو و در دیگری 20 دانشجو حضور داشتند. با توجه به اینکه این بچه ها قبلا واحد استاتیک، و مقاومت مصالحِ یک، را گذرانده اند لذا انتظار ذهنی این بود که در حل مسئله، توانمندی نسبی داشته باشند. جلسه اول را به مرور مفاهیم استاتیک و مقاومتِ یک گذراندیم، ولی جلسه دوم وقتی که کوئیز(امتحان) از استاتیک گرفتم، نتایج خیلی ناامیدکننده بود. عملا امتحان نشان می داد که بخش قابل توجهی از کلاس (و البته نه همه) دو درس قبلی را صرفا «پاس» کرده اند و چون «مفاهیم» جا نیفتاده، توان «حل مسئله» در بخشی از بچه ها نیست (بنابراین جلسه سوم را هم باز به مرور و حل مسئله از گذشته اختصاص دادم). این موضوع به شکل محسوسی متفاوت با دانشجوهای ژاپنی است. می توان گفت که بچه های ژاپنی علاوه بر درک روشن از مفاهیم «پایه»، ریاضیات قویتری هم دارند و مثلا مشتق و انتگرال را در حل مسایل مکانیک بهتر بکار می گیرند. (در دانشگاه با ranking مشابه)

قبلا هم چندین نوبت نوشتم که این استنباط در برخی وجود دارد که «آموزش مهندسی» به وضع فعلی در آمریکا دچار اشکال است. مثلا «مفاهیم پایه ای» مانند مفهوم ممان اینرسی و نقش "I" یا شعاع ژیراسیون "r" در فرمولها برای دانشجوی سال سوم هنوز روشن نیست. در ژاپن اینگونه نیست. این را با اساتید دپارتمان «آموزش مهندسی» چند نوبت صحبت کرده ام و عمدتا قبول دارند! درباره علل این موضوع نمی خواهم نتیجه گیری کنم ولی یکی از دلایل این است که اساسا سیاستگذارانِ آموزش مهندسی، نگرانی از کمبود نیروی انسانیِ کیفی و «ذهن ریاضی» ندارند. مشکل را جای دیگری حل کرده اند! به قدرِ کافی (یا حتی بیشتر از کافی) دانشجویِ با پایه (بسیار)قوی ریاضی از هند و چین به این کشور «ورودی» داشته/دارد/خواهد داشت.
از مصر و ترکیه و ایران و... هم که جای خود دارد.
مثلا در بحث تئوری تیرها و محاسبه خیز تیر، تکنیک ۴بار انتگرالگیری، جایی است که نقطه ضعفهای پایه ای بچه ها در انتگرال هویدا می شود.

در ضمن، دریک کلاس متشکل از رشته های مختلف، به شکل محسوسی بچه های رشته مکانیک نمرات بهتری در حل مسئله می گرفتند. انگار به نحوی می شود اثر «بازار کار» را روی رُتبه و رشته دانشجوها دید.

✅حساسیت شدید به نمره/عدم غیبت

همچنان این دو موضوع برایم بیش از انتظار است. بچه ها به ندرت بدون اطلاع (ایمیلی) در کلاس غیبت دارند و حتما اگر امتحان/کوئیز را بخاطر غیبت از دست بدهند، تقاضا می کنند که به نحوی بتوانند آنرا جبران کنند. این حساسیت به نمره اساسا باعث نوعی نظم در رفتار فردی شده (مثلا حتی تاخیر در ورود به کلاس به ندرت رخ می دهد). همچنان گمان می کنم دلیلش گران بودن شهریه ای است که دانشجو می دهد و لذا نمی خواهد پول و عمرش تلف شود. (یادداشت قبل در این بحث)


✅ ساعات حضور در دفتر (یا Office hours)

طبق روال همه دانشگاهها، هریک از اساتید موظفند که ساعاتی را به عنوان ساعتِ حضور در دفتر، در برنامه کاری خود اعلام کنند.
این موضوع جدّیتر از تلقی شخصی من بود و پایانِ ترم گذشته تعدادی کامنت(گلایه!) در ارزیابیهای دانشجوها دیدم که نوشته بودند "ساعات حضور در دفتر منظم نبوده و ما رفتیم و نبود!". با آن تجربه، این ترم تقریبا تمام ساعاتِ مذکور را منتظر نشستم. جالب اینجا بود که دانشجوها حتما در این ساعت مراجعه می کنند و از سوالاتِ پیش پاافتاده تا سوالات مربوط به تکلیف هفته را جویا می شوند. خصوصا در درس مقاومت مصالح، بلااستثناء هر هفته بچه هایی که از تکلیفِ آن هفته سوال دارند می آیند و عنوان می کنند که تا اینجای مسئله را حل کرده ایم ولی از اینجا به بعد گیر افتاده ایم و چه بایدمان کرد؟
چیزی که نوعا در حل المسایلها پاسخش موجود است ولی می خواهند از این فرصت گفتگو استفاده کنند.

به گمانم این روال خوبیست که در جریان است و بخشی از جریان «گفتگو» بین دانشجو و استاد را فراهم می کند. - - (ادامه متن، بخش دوم در پایین🔻)
@solseghalam

www.tgoop.com/solseghalam/1669

4.54K viewsMohammadreza Eslami, edited  Mar 24, 2020 at 06:05

✍️ترمی که گذشت - گزارش شماره 2
(تا #قبل_از_کرونا )

✳️ در توالیِ حوادث و رویدادها، به فاصله کوتاهی بعد از یک ماجرا، ذهن ما با اتفاقات بعدی، و دریافتهای جدید درگیر خواهد شد. نوشتن، تنها راهِ ثبت مکتوب مسایل و دغدغه های ذهنی است. درباره ترم زمستانی که گذشت، و خلاصه مشاهدات، چندکلامی به این شرح تنظیم شد.
▪️▪️▪️

🔷 از روز ۶ژانویه تا جمعه ۱۳مارچ(23اسفند) به تدریس در پنج کلاس دانشگاه ایالتی پلی تکنیک کالیفرنیا گذشت. مقاومت مصالح دو (دو کلاس)، آزمایشگاه مصالح/طرح اختلاط بتن(دو کلاس) و برنامه نویسی با ویژوال بیسیک (یک کلاس).

موارد زیر شاید مرور مختصری باشد بر مشاهدات ترم زمستان:


✅ مقاومت مصالح (۲)

«مقاومت مصالح» یکی از دروس پایه ای برای برخی رشته های مهندسی محسوب می شود. کلاسِ این درس به صورت "مشترک" با حضور دانشجویان رشته های مکانیک، هوافضا، عمران، مهندسی پزشکی و... برگزار می شود. در یکی از کلاسها 37 دانشجو و در دیگری 20 دانشجو حضور داشتند. با توجه به اینکه این بچه ها قبلا واحد استاتیک، و مقاومت مصالحِ یک، را گذرانده اند لذا انتظار ذهنی این بود که در حل مسئله، توانمندی نسبی داشته باشند. جلسه اول را به مرور مفاهیم استاتیک و مقاومتِ یک گذراندیم، ولی جلسه دوم وقتی که کوئیز(امتحان) از استاتیک گرفتم، نتایج خیلی ناامیدکننده بود. عملا امتحان نشان می داد که بخش قابل توجهی از کلاس (و البته نه همه) دو درس قبلی را صرفا «پاس» کرده اند و چون «مفاهیم» جا نیفتاده، توان «حل مسئله» در بخشی از بچه ها نیست (بنابراین جلسه سوم را هم باز به مرور و حل مسئله از گذشته اختصاص دادم). این موضوع به شکل محسوسی متفاوت با دانشجوهای ژاپنی است. می توان گفت که بچه های ژاپنی علاوه بر درک روشن از مفاهیم «پایه»، ریاضیات قویتری هم دارند و مثلا مشتق و انتگرال را در حل مسایل مکانیک بهتر بکار می گیرند. (در دانشگاه با ranking مشابه)

قبلا هم چندین نوبت نوشتم که این استنباط در برخی وجود دارد که «آموزش مهندسی» به وضع فعلی در آمریکا دچار اشکال است. مثلا «مفاهیم پایه ای» مانند مفهوم ممان اینرسی و نقش "I" یا شعاع ژیراسیون "r" در فرمولها برای دانشجوی سال سوم هنوز روشن نیست. در ژاپن اینگونه نیست. این را با اساتید دپارتمان «آموزش مهندسی» چند نوبت صحبت کرده ام و عمدتا قبول دارند! درباره علل این موضوع نمی خواهم نتیجه گیری کنم ولی یکی از دلایل این است که اساسا سیاستگذارانِ آموزش مهندسی، نگرانی از کمبود نیروی انسانیِ کیفی و «ذهن ریاضی» ندارند. مشکل را جای دیگری حل کرده اند! به قدرِ کافی (یا حتی بیشتر از کافی) دانشجویِ با پایه (بسیار)قوی ریاضی از هند و چین به این کشور «ورودی» داشته/دارد/خواهد داشت.
از مصر و ترکیه و ایران و... هم که جای خود دارد.
مثلا در بحث تئوری تیرها و محاسبه خیز تیر، تکنیک ۴بار انتگرالگیری، جایی است که نقطه ضعفهای پایه ای بچه ها در انتگرال هویدا می شود.

در ضمن، دریک کلاس متشکل از رشته های مختلف، به شکل محسوسی بچه های رشته مکانیک نمرات بهتری در حل مسئله می گرفتند. انگار به نحوی می شود اثر «بازار کار» را روی رُتبه و رشته دانشجوها دید.

✅حساسیت شدید به نمره/عدم غیبت

همچنان این دو موضوع برایم بیش از انتظار است. بچه ها به ندرت بدون اطلاع (ایمیلی) در کلاس غیبت دارند و حتما اگر امتحان/کوئیز را بخاطر غیبت از دست بدهند، تقاضا می کنند که به نحوی بتوانند آنرا جبران کنند. این حساسیت به نمره اساسا باعث نوعی نظم در رفتار فردی شده (مثلا حتی تاخیر در ورود به کلاس به ندرت رخ می دهد). همچنان گمان می کنم دلیلش گران بودن شهریه ای است که دانشجو می دهد و لذا نمی خواهد پول و عمرش تلف شود. (یادداشت قبل در این بحث)


✅ ساعات حضور در دفتر (یا Office hours)

طبق روال همه دانشگاهها، هریک از اساتید موظفند که ساعاتی را به عنوان ساعتِ حضور در دفتر، در برنامه کاری خود اعلام کنند.
این موضوع جدّیتر از تلقی شخصی من بود و پایانِ ترم گذشته تعدادی کامنت(گلایه!) در ارزیابیهای دانشجوها دیدم که نوشته بودند "ساعات حضور در دفتر منظم نبوده و ما رفتیم و نبود!". با آن تجربه، این ترم تقریبا تمام ساعاتِ مذکور را منتظر نشستم. جالب اینجا بود که دانشجوها حتما در این ساعت مراجعه می کنند و از سوالاتِ پیش پاافتاده تا سوالات مربوط به تکلیف هفته را جویا می شوند. خصوصا در درس مقاومت مصالح، بلااستثناء هر هفته بچه هایی که از تکلیفِ آن هفته سوال دارند می آیند و عنوان می کنند که تا اینجای مسئله را حل کرده ایم ولی از اینجا به بعد گیر افتاده ایم و چه بایدمان کرد؟
چیزی که نوعا در حل المسایلها پاسخش موجود است ولی می خواهند از این فرصت گفتگو استفاده کنند.

به گمانم این روال خوبیست که در جریان است و بخشی از جریان «گفتگو» بین دانشجو و استاد را فراهم می کند. - - (ادامه متن، بخش دوم در پایین🔻)
@solseghalam

BY ارزیابی شتابزده