ارزیابی شتابزده

یک - هنوز نمی توانم درک کنم که در ساختارِ قدرتِ تعریف شده در یک کشور ، رئیس جمهور رسماً برود در ستاد انتخاباتی یک کاندیدا و برایش تبلیغات کند. این آیا استفاده از امکانات دولتی در جهت حمایت از یک شخص نیست؟ یا این یک جور برداشت است ، و جور دیگرش می شود گفت که نشانه ای است از آزادی و رواداری در سیستم؟
دو - متوجه می شوم احساس خطر اینها را از حضور ترامپ . ولی هنوز متوجه نمی شوم که یک "فرد" تا چه پایه می تواند در سیستمی رشد کند که باید مثلث هیلاری-سندرز-اوباما تشکیل شود تا "شاید" حرکت او را متوقف کنند. اینها امروز در برابر یک حزب (جمهوریخواه ها) متحد نشده اند، بلکه همه دست به دست هم داده اند تا "شاید" یک "فرد" را متوقف کنند. فردی که همه ی بزرگان حزب مقابل را هم له و لورده کرده است. سوال مشخص: آیا سیستم تا این حد باز است که یک تن بتواند به خلاف قاعده ی همه شنا کند و تا مرز پیروزی هم برسد؟
سه - هنوز متوجه نمی شوم استراتژی اینها را در مقابله با ترامپ. آن کیمیایی که ترامپ با آن زرگری کرده و تا بدینجا چشم ها را خیره کرده ، پادزهرش "اتحاد" سندرز-هیلاری-اوباما نیست. پادزهرش اینجور سخنرانی های کلیشه ای هم نیست. ترامپ ذهن ها را خیره کرده . علاج مقابله با ذهن های خیره شده ، شعبده ای است هم ارز همان سِحر که در کار بسته. سخنرانی های بی رمق و حرفهای تکراری ؟ کار می کند؟ "Don't boo, vote" خیلی کار کرد در برابر فرد هوشمندی که در روزِ انتخاباتِ جدایی انگلیس از اتحادیه اروپا می رود و در اسکاتلند با هلی کوپتر شخصی اش زمین گلف افتتاح می کند؟ بازی ترامپ دو برگ برنده دارد ، بخشی از اذهان عمومی را شکوه و جلال ثروت اش به تحسین وا می دارد ، اما بخش بیشتر را ، تاکید او بر "ترس" های آمریکائیانی که نگران از دست رفتن جلال و جبروت سرزمینشان اند ، به همراهی میکشاند. در این بازیِ دو کارتیِ تحسین-ترسِ اذهان ، چقدر ضعیف دارند جلو می آیند اینها. هیچ حرکت خلاقانه ای در کمپین هیلاری و این مثلث دیده نمی شود. طرف با اسم "دیوار" صدها هزار طرفدار و رأی جمع کرده ، و اینها هم می خواهند با همین "اِی وای دیوار-ای داد دیوار" صدها هزار رأی و طرفدار جمع کنند. خلاقیت تا بدین پایه ابتدایی و بی رمق.
چهار- تمام تحلیل ها و یادداشت های گذشته ام مبتنی بر دو پیش بینی بود. یکی وجود ماههای پر حادثه و پر تنش در پیش روی کشور (کشوری که از زمان لینکلن منازعات داخلی را هوشمندانه حل می نموده و این باعث قدرتش در عرصه های خارجی بوده). و دومی پیش بینی اینکه رقابت هیلاری - ترامپ میلیمتری جلو خواهد رفت ، ولی سرانجام با فاصله ای ناچیز برنده هیلاری خواهد بود (بنا به دلایلی که ذکرش پیشتر رفته بود). ولی اگر نحوه عملکرد و حرکت و خلاقیت این سمت ، در این حد باشد که این روزها و هفته ها می بینیم ، هیچ امیدی به موفقیت شان نیست . هیچ ابتکار و خلاقیتی در کار نیست.

غیرِ این نکته که حافظ زِ تو ناخشنود است
در سراپایِ وجودت ، هنری نیست که نیست

www.tgoop.com/solseghalam/14

697 viewsedited  Jul 13, 2016 at 08:00

یک - هنوز نمی توانم درک کنم که در ساختارِ قدرتِ تعریف شده در یک کشور ، رئیس جمهور رسماً برود در ستاد انتخاباتی یک کاندیدا و برایش تبلیغات کند. این آیا استفاده از امکانات دولتی در جهت حمایت از یک شخص نیست؟ یا این یک جور برداشت است ، و جور دیگرش می شود گفت که نشانه ای است از آزادی و رواداری در سیستم؟
دو - متوجه می شوم احساس خطر اینها را از حضور ترامپ . ولی هنوز متوجه نمی شوم که یک "فرد" تا چه پایه می تواند در سیستمی رشد کند که باید مثلث هیلاری-سندرز-اوباما تشکیل شود تا "شاید" حرکت او را متوقف کنند. اینها امروز در برابر یک حزب (جمهوریخواه ها) متحد نشده اند، بلکه همه دست به دست هم داده اند تا "شاید" یک "فرد" را متوقف کنند. فردی که همه ی بزرگان حزب مقابل را هم له و لورده کرده است. سوال مشخص: آیا سیستم تا این حد باز است که یک تن بتواند به خلاف قاعده ی همه شنا کند و تا مرز پیروزی هم برسد؟
سه - هنوز متوجه نمی شوم استراتژی اینها را در مقابله با ترامپ. آن کیمیایی که ترامپ با آن زرگری کرده و تا بدینجا چشم ها را خیره کرده ، پادزهرش "اتحاد" سندرز-هیلاری-اوباما نیست. پادزهرش اینجور سخنرانی های کلیشه ای هم نیست. ترامپ ذهن ها را خیره کرده . علاج مقابله با ذهن های خیره شده ، شعبده ای است هم ارز همان سِحر که در کار بسته. سخنرانی های بی رمق و حرفهای تکراری ؟ کار می کند؟ "Don't boo, vote" خیلی کار کرد در برابر فرد هوشمندی که در روزِ انتخاباتِ جدایی انگلیس از اتحادیه اروپا می رود و در اسکاتلند با هلی کوپتر شخصی اش زمین گلف افتتاح می کند؟ بازی ترامپ دو برگ برنده دارد ، بخشی از اذهان عمومی را شکوه و جلال ثروت اش به تحسین وا می دارد ، اما بخش بیشتر را ، تاکید او بر "ترس" های آمریکائیانی که نگران از دست رفتن جلال و جبروت سرزمینشان اند ، به همراهی میکشاند. در این بازیِ دو کارتیِ تحسین-ترسِ اذهان ، چقدر ضعیف دارند جلو می آیند اینها. هیچ حرکت خلاقانه ای در کمپین هیلاری و این مثلث دیده نمی شود. طرف با اسم "دیوار" صدها هزار طرفدار و رأی جمع کرده ، و اینها هم می خواهند با همین "اِی وای دیوار-ای داد دیوار" صدها هزار رأی و طرفدار جمع کنند. خلاقیت تا بدین پایه ابتدایی و بی رمق.
چهار- تمام تحلیل ها و یادداشت های گذشته ام مبتنی بر دو پیش بینی بود. یکی وجود ماههای پر حادثه و پر تنش در پیش روی کشور (کشوری که از زمان لینکلن منازعات داخلی را هوشمندانه حل می نموده و این باعث قدرتش در عرصه های خارجی بوده). و دومی پیش بینی اینکه رقابت هیلاری - ترامپ میلیمتری جلو خواهد رفت ، ولی سرانجام با فاصله ای ناچیز برنده هیلاری خواهد بود (بنا به دلایلی که ذکرش پیشتر رفته بود). ولی اگر نحوه عملکرد و حرکت و خلاقیت این سمت ، در این حد باشد که این روزها و هفته ها می بینیم ، هیچ امیدی به موفقیت شان نیست . هیچ ابتکار و خلاقیتی در کار نیست.

غیرِ این نکته که حافظ زِ تو ناخشنود است
در سراپایِ وجودت ، هنری نیست که نیست

BY ارزیابی شتابزده