راشد انصاری

مراسم رو نمایی از کتاب استاد راشد انصاری(خالو راشد)
در شهرستان گراش ۲۱/۱/۱۴۰۴

سروده ی: استاداحمد حبیبی ـ بستک

حکایت گویم از شعر و ز شاعر
که در دُرّ دری، استاد و ماهر

بیانش خوب و شیرین و شرر خیز
که گویی از صفاهان است و تبریز

کلامش جِدّ و هم طنّاز باشد
پر از تمثیل و اهل راز باشد

به شعر طنز دارای مقام است
پسند خاطر هم خاصّ و عام است

کتاب و گفته‌اش چون قند و پند است
دُرَر بار و نکاتش پر ز قند است

ز بندر تا به لارستانِ دیرین
ندیدم همچو طنزی نغز و شیرین

به شیرینی چو خرمای خنیزی
که باب خوردن و دفعِ مریضی

که هر طنزی بود چون طنز خالو،
بود آب حیات و نوش‌دارو

سخن‌هایش چه جِدّ و هَزل باشد
چو حاتم؛ اهل بخش و بذل باشد

که راشد؛ شیخ ما، شوریده باشد
به شعر و شاعری، ورزیده باشد

به شعر و شوخی و شور ترانه
رقیبش نیست در خاورمیانه

خودش سنگین و رنگین و وزین است!
به اخلاق حَسَن، نیکوترین است

ز شهر دیده‌بان، صحرای باغ است
جوارِ باقرِ اهلِ فداغ است

دوبیتی‌های او، چون شعر باقر
که هر دو خوش سخن باشند و ماهر

ترانه با دوبیتی‌ها و شَروا
ز راشد، هم ز باقر، هم ز محیا

بود ورد زبان مردم ما
به ایّام خوشی و ناخوشی‌ها

تمام مردم ما، اهل شعرند
به شاعر، حرمت بسیار دارند

به هر شهر و دیاری، رو بیاری
بیابی شعر، چون ابر بهاری

ز لارستان و شروای جنوبی
ز دیگر شهرها، نامی به خوبی

ز لامرد و ز مُهر و اشکنان را
ز هر صاحب‌دلی، کِهْ هم مِهان را

گراش و بستک و خنج و اوز را
که در علم و هنر باشند کوشا

ز جویم تا بنارو، ملک پِشوَر
همه خواهان شعر این هنرور

تمام این بلاد از اهل فضل‌‌اند
به شعر خالو از جان، دل ببندند

که جمله فاضل و اهل صفایند
که در مردانگی، خود باوفایند

خداوندا! بِده بر راشد ما
بیانی همچو سعدی یا که نیما

www.tgoop.com/rashedansari/1836

268 viewsApr 19 at 07:43

مراسم رو نمایی از کتاب استاد راشد انصاری(خالو راشد)
در شهرستان گراش ۲۱/۱/۱۴۰۴

سروده ی: استاداحمد حبیبی ـ بستک

حکایت گویم از شعر و ز شاعر
که در دُرّ دری، استاد و ماهر

بیانش خوب و شیرین و شرر خیز
که گویی از صفاهان است و تبریز

کلامش جِدّ و هم طنّاز باشد
پر از تمثیل و اهل راز باشد

به شعر طنز دارای مقام است
پسند خاطر هم خاصّ و عام است

کتاب و گفته‌اش چون قند و پند است
دُرَر بار و نکاتش پر ز قند است

ز بندر تا به لارستانِ دیرین
ندیدم همچو طنزی نغز و شیرین

به شیرینی چو خرمای خنیزی
که باب خوردن و دفعِ مریضی

که هر طنزی بود چون طنز خالو،
بود آب حیات و نوش‌دارو

سخن‌هایش چه جِدّ و هَزل باشد
چو حاتم؛ اهل بخش و بذل باشد

که راشد؛ شیخ ما، شوریده باشد
به شعر و شاعری، ورزیده باشد

به شعر و شوخی و شور ترانه
رقیبش نیست در خاورمیانه

خودش سنگین و رنگین و وزین است!
به اخلاق حَسَن، نیکوترین است

ز شهر دیده‌بان، صحرای باغ است
جوارِ باقرِ اهلِ فداغ است

دوبیتی‌های او، چون شعر باقر
که هر دو خوش سخن باشند و ماهر

ترانه با دوبیتی‌ها و شَروا
ز راشد، هم ز باقر، هم ز محیا

بود ورد زبان مردم ما
به ایّام خوشی و ناخوشی‌ها

تمام مردم ما، اهل شعرند
به شاعر، حرمت بسیار دارند

به هر شهر و دیاری، رو بیاری
بیابی شعر، چون ابر بهاری

ز لارستان و شروای جنوبی
ز دیگر شهرها، نامی به خوبی

ز لامرد و ز مُهر و اشکنان را
ز هر صاحب‌دلی، کِهْ هم مِهان را

گراش و بستک و خنج و اوز را
که در علم و هنر باشند کوشا

ز جویم تا بنارو، ملک پِشوَر
همه خواهان شعر این هنرور

تمام این بلاد از اهل فضل‌‌اند
به شعر خالو از جان، دل ببندند

که جمله فاضل و اهل صفایند
که در مردانگی، خود باوفایند

خداوندا! بِده بر راشد ما
بیانی همچو سعدی یا که نیما

BY راشد انصاری