🔸 جنگنده بومی-۱🔸به شکل ابتدایی، یک جنگنده پیش از آنکه یک سلاح نظامی با تجهیزات الکترونیکی و تسلیحات و قابلیتهای مختلف باشد، یک هواگرد محسوب میشود. ابتداییترین الزام یک هواگرد پیشرانه آن است و در یک پیشرانه جت به منظور استفاده در جنگنده، قابلیت اطمینانپذیری و حفظ عملکرد در شرایط بسیار سخت از پایهایترین انتظارات است.
🔸کشورهای بسیاری در سراسر جهان، در رویای توان هوایی مستقل به عنوان یکی از ارکان قدرت خودکفای امروز، پروژههای جنگنده و پیشرانه توربوفن بومی مختلفی را کلید زدهاند.
🔸درباره مقوله توسعه پیشرانه توربوفن بومی شرکت هانوها
کرهجنوبی که در حال حاضر پیشرانه
جنگنده KF-21 را با بومیسازی ۴۰ درصد از آمریکا مونتاژ میکند اینگونه عنوان میکند: «برای دستیابی به فناوری پیشرانه جنگنده آینده حداقل به
۱۲ سال زمان نیاز دارد. برای این منظور، ما به
تمرکز، سرمایهگذاری و سیاستهای حمایتی همهجانبه در سطح ملی نیاز داریم».
🔸 زمان + سرمایه= محصول؟🔸ژاپن: توسعه پیشرانه توربوفن IHI XF9 حدود ۸ سال به طول انجامید و هزینه آن، اگرچه به طور عمومی اعلام نشده، اما تخمین زده میشود که میلیاردها دلار بوده باشد. هدف اصلی جنگنده پنهانکار نسل بعدی ژاپن (F-X) بود تا به استقلال تکنولوژیک دست یابد.
نتیجه: این پیشرانه کنار گذاشته شد و ژاپن امروز عضو پروژه
GCAP است که از پیشرانه رولزرویس انگلستان استفاده میکند.
🔸هند: توسعه پیشرانه GTRE GTX-35VS Kaveri بیش از ۲۰ سال به طول انجامید، در حالی که قرار بود در حدود ۸ سال تکمیل شود. هزینه این پروژه از بودجه اولیه ۵۰ میلیون دلاری به بیش از یک میلیارد دلار افزایش یافت. هدف آن تولید یک موتور جت بومی برای
جنگنده تِجاس (Tejas) بود، اما به دلیل ناتوانی در برآورده کردن الزامات فنی، در نهایت از این پروژه جدا شد و هرگز به تولید انبوه نرسید.
🔸چین که از ابتدای صنعت هوانوردی خود به پیشرانههای ساخت شوروی و پس از آن روسیه وابسته بود. برای کسب خودکفایی، طی دو برنامه توسعه پیشرانه بومی توربوفن متوسط و سنگین، پس از بیش از دو دهه تلاش به پیشرانههای بومی ws-10/
15/
19/
21 دستیافت. این مسیر هرگز برای چین هموار نبود و پروژه توسعه
WS-10C به عنوان پیشرانه جنگنده J-20 که در سطح ملی پیگیری میشد، بارها تا مرز شکست پیشرفت. تفاوت چین با دو کشور قبل در این موضوع بود که این کشور به شکل پیوستهای تجربه ساخت و عملیاتی کردن پیشرانههای نسل گذشته را داشت.
🔸فارغ از پشتوانه مالی، توان صنعتی و علمی کشورهای مذکور بر کسی پوشیده نیست. اما امروز تنها پنج کشور
ایالات متحده، انگلستان، روسیه، چین و فرانسه پیشرانه توربوفن بومی عملیاتی دارند. پیچیدگی گسترده توسعه عملی یک پیشرانه توربوفن و
فقدان تضمین در کارایی حتی با وجود صرف سرمایه و زمان سبب شد تا کشورهای هند، ژاپن، کرهجنوبی، ترکیه، پاکستان و... به این کشورها به عنوان
مرجع وابسته باقیمانده و هزینههای صرف شده در این راه در عمل هدررفته به شمار روند.
#نیروی_هوایی #جنگنده #پیشرانه
Jīngyú
@Partisan2015