نه به عوام فریبی

کور که نیستیم؟!؟

کور که نیستیم با هر اعتقاد و هر اندیشه ای و هرجناحی که باشیم می فهمیم وضع مملکت خوب نیست؛ تورم، مسکن، اشتغال، خانواده، جمعیت، صندوق های بازنشستگی، قدرت خرید مردم، آب، الودگی ها، سلامت، صنعت، تولید، بازرگانی خارجی، بازرگانی داخلی، بورس و... و... و.. هرکجا را که نگاه کنیم یک بحران سر براورده این یعنی راهی که آمده ایم قطعا اشکلات بسیار بسیار بزرگی داشته، به نحوی که نخبگان مملکت که باید کشور را بسازند و بنیان های آن را محکم کنند تاب تحمل را از دست داده اند و راهی دیار غربت شده اند و اما دل در گرو مام وطن دارند تا برگردند و گوشه ای از کار مملکت را بگیرند.
نمی توانیم و نمی باید و در شان ما نیست همه چیز را به قضا و قدر بسپاریم و بگوییم که به به و چه چه

کشور به تمام معنا نیازمند وفاق است نیازمند گذشت خردورزی و احترام متقابل و مهار اقلیت تندرویی که تا خرخره درگیر فساد هستند و زندگی را در عاج می گذارنند و یک عده بی نوای تهدیست را تحریک مذهبی می کنند تا به کف خیابان و پنجه به صورت و حیثیت افراد بیاندازند. عده ای که آب در آسیاب دشمنان این مرز و بوم می کنند و ادعای سوپر انقلابی دارند در حالیکه این انقلاب را که حاصل خون پاک ترین جوانان این مرز و بوم است به لبه پرتگاه رساندند. عده ای که کوچکترین توجه به خواست مردم را عقب نشینی در برابر شیطان می دانند نه شانی برای افکار عمومی قائلند و نه شانی برای همان اسلامی که دم از ان می زنند. اسلامی که نزدیک به دو میلیارد جمعیت جهان را با مهربانی و مسالمت و با پذیرش افکار مختلف کنار هم جا داده و اما اسلام اینها کپی مشق طالبان است و ول بکن یک ملت نیستند و هر روز بهانه ای برای تنش دارند.

معتقد نیستم در ورای مرزها احدی از دولت ها دلش به حال این مردم بسوزد؛ اما خطاب به مسئولین کشور عرض می کنم در هرکجای دنیا اگر حکومتی قدرتمند و قوی و موثر و کارامد بوده (حالا با هر گرایشی فرق نمی کند کمونیستی یا کاپیتالیستی یا سوسیالیستی و..) توانسته راهی برای تعامل با مردم و خصوصا نخبگان پیدا کند، شاید حکومت چین را اگر درست مطالعه کنید می توانید به خوبی چین به فلاکت نشسته در دوران مائو که نخبگان را از حکومت راند با چین پسامائو که حاصل تفکرات چوئن لای بود و مملکت را دست نخبگان داد مقایسه کنید تا خوب دریابید که فهم چوئن لای بر اساس سه اصل ۱_کاهش سوء محاسبات۲_ روشن کردن نیات ۳_ تبیین پیشنهادات
چه شکوهی برای چین به ارمغان آورد.

هامر شولد، سیاست مدارِ سوئدی که دبیرکل سازمان ملل از سال ۱۹۵۳ تا ۱۹۶۱ بود، در مورد او گفته بود: قدری تحقیر آمیز است اگر بگویم که چوئن لای یک مغز فرا انسانی دارد و من بهتر از او در سیاست خارجی ندیده ام. همینطور کیسینجر گفته است: مائو در جلسات متکلم وحده بود ولی چوئن لای می گذاشت همه نظر دهند. مائو در پی حذف مخالفین خود بود ولی چوئن لای می خواست آنها را اقناع کند. مائو زبان تلخی داشت ولی چوئن لای با کلماتش نفوذ می کرد. مائو خیلی حالات فیلسوفانه داشت، ولی چوئن لای خود را مذاکره کننده می دانست. مائو می خواست تاریخ را سرعت بخشد، ولی چوئن لای به دنبال بهره برداری از اوضاع فعلی بود. در آخر کیسینجر می گوید او یکی از دو یا سه نفری است که مرا به شدت تحت تأثیر قرار داده اند. نیکسون که بعد از ریاست جمهوری اش ۱۰ کتاب نوشت و انرژی کاری در مقیاس کهکشان ها داشت، در مورد چوئن لای معتقد بود که بدون ابعاد پیچیدۀ روانی و دقت بحث و فهم او، عادی سازی و به سرانجام رساندن مذاکرات چین و آمریکا امکان پذیر نبود.

باید راهی برای تعامل با نخبگان یافت وگرنه کارمان می شود از این ستون به آن ستون فرج است. مملکت را می شود طوری ساخت که ایران مساله دنیا نباشد بلکه راه حل باشد، راه را پیدا کنید به هر شکل ممکن.


"تعقلوا"


مهدی اسفندیار

کانال"نه به عوام فریبی"

@nabeavamfaribi

www.tgoop.com/nabeavamfaribi/6611

3.2K viewsعدالت شفافیت, edited  Mar 31 at 20:52

کور که نیستیم؟!؟

کور که نیستیم با هر اعتقاد و هر اندیشه ای و هرجناحی که باشیم می فهمیم وضع مملکت خوب نیست؛ تورم، مسکن، اشتغال، خانواده، جمعیت، صندوق های بازنشستگی، قدرت خرید مردم، آب، الودگی ها، سلامت، صنعت، تولید، بازرگانی خارجی، بازرگانی داخلی، بورس و... و... و.. هرکجا را که نگاه کنیم یک بحران سر براورده این یعنی راهی که آمده ایم قطعا اشکلات بسیار بسیار بزرگی داشته، به نحوی که نخبگان مملکت که باید کشور را بسازند و بنیان های آن را محکم کنند تاب تحمل را از دست داده اند و راهی دیار غربت شده اند و اما دل در گرو مام وطن دارند تا برگردند و گوشه ای از کار مملکت را بگیرند.
نمی توانیم و نمی باید و در شان ما نیست همه چیز را به قضا و قدر بسپاریم و بگوییم که به به و چه چه

کشور به تمام معنا نیازمند وفاق است نیازمند گذشت خردورزی و احترام متقابل و مهار اقلیت تندرویی که تا خرخره درگیر فساد هستند و زندگی را در عاج می گذارنند و یک عده بی نوای تهدیست را تحریک مذهبی می کنند تا به کف خیابان و پنجه به صورت و حیثیت افراد بیاندازند. عده ای که آب در آسیاب دشمنان این مرز و بوم می کنند و ادعای سوپر انقلابی دارند در حالیکه این انقلاب را که حاصل خون پاک ترین جوانان این مرز و بوم است به لبه پرتگاه رساندند. عده ای که کوچکترین توجه به خواست مردم را عقب نشینی در برابر شیطان می دانند نه شانی برای افکار عمومی قائلند و نه شانی برای همان اسلامی که دم از ان می زنند. اسلامی که نزدیک به دو میلیارد جمعیت جهان را با مهربانی و مسالمت و با پذیرش افکار مختلف کنار هم جا داده و اما اسلام اینها کپی مشق طالبان است و ول بکن یک ملت نیستند و هر روز بهانه ای برای تنش دارند.

معتقد نیستم در ورای مرزها احدی از دولت ها دلش به حال این مردم بسوزد؛ اما خطاب به مسئولین کشور عرض می کنم در هرکجای دنیا اگر حکومتی قدرتمند و قوی و موثر و کارامد بوده (حالا با هر گرایشی فرق نمی کند کمونیستی یا کاپیتالیستی یا سوسیالیستی و..) توانسته راهی برای تعامل با مردم و خصوصا نخبگان پیدا کند، شاید حکومت چین را اگر درست مطالعه کنید می توانید به خوبی چین به فلاکت نشسته در دوران مائو که نخبگان را از حکومت راند با چین پسامائو که حاصل تفکرات چوئن لای بود و مملکت را دست نخبگان داد مقایسه کنید تا خوب دریابید که فهم چوئن لای بر اساس سه اصل ۱_کاهش سوء محاسبات۲_ روشن کردن نیات ۳_ تبیین پیشنهادات
چه شکوهی برای چین به ارمغان آورد.

هامر شولد، سیاست مدارِ سوئدی که دبیرکل سازمان ملل از سال ۱۹۵۳ تا ۱۹۶۱ بود، در مورد او گفته بود: قدری تحقیر آمیز است اگر بگویم که چوئن لای یک مغز فرا انسانی دارد و من بهتر از او در سیاست خارجی ندیده ام. همینطور کیسینجر گفته است: مائو در جلسات متکلم وحده بود ولی چوئن لای می گذاشت همه نظر دهند. مائو در پی حذف مخالفین خود بود ولی چوئن لای می خواست آنها را اقناع کند. مائو زبان تلخی داشت ولی چوئن لای با کلماتش نفوذ می کرد. مائو خیلی حالات فیلسوفانه داشت، ولی چوئن لای خود را مذاکره کننده می دانست. مائو می خواست تاریخ را سرعت بخشد، ولی چوئن لای به دنبال بهره برداری از اوضاع فعلی بود. در آخر کیسینجر می گوید او یکی از دو یا سه نفری است که مرا به شدت تحت تأثیر قرار داده اند. نیکسون که بعد از ریاست جمهوری اش ۱۰ کتاب نوشت و انرژی کاری در مقیاس کهکشان ها داشت، در مورد چوئن لای معتقد بود که بدون ابعاد پیچیدۀ روانی و دقت بحث و فهم او، عادی سازی و به سرانجام رساندن مذاکرات چین و آمریکا امکان پذیر نبود.

باید راهی برای تعامل با نخبگان یافت وگرنه کارمان می شود از این ستون به آن ستون فرج است. مملکت را می شود طوری ساخت که ایران مساله دنیا نباشد بلکه راه حل باشد، راه را پیدا کنید به هر شکل ممکن.


"تعقلوا"


مهدی اسفندیار

کانال"نه به عوام فریبی"

@nabeavamfaribi

BY نه به عوام فریبی