نه به عوام فریبی

پارادایم های ویرانگر در سیستم دولتی و عمومی


در یکی از بازدیدهای نظارتی وارد یکی از مراکز خدمات عمومی شدم و به مدیر مربوطه عرض کردم سوئ برنامه ریزی در فلان قسمت ماهیانه دست کم یک میلیارد تومان زبان به بار می آورد، پذیرفت اما خیلی خونسرد گفت مدیر آن قسمت سه ماه دیگر بازنشسته می شود، بگذارید حرمتش حفظ شود با فرد جدید اصلاح خواهیم کرد؟!؟!

در جایی دیگر با گزارش کارشناسی عرض کردم ماهیانه حداقل پانصد میلیون خسارت وجود دارد، گفتند که حالا این تغییرات ممکن است باعث ناراحتی شود، بی خیال شوید؟!

اتفاقا ادم های بدی نبودند و ابرومند و موجه بودند اما پارادایم ذهنی آنها اینگونه نبود که سیستم را از خود بدانند در واقع از نظر خیلی از این افراد توجیه این بود که حالا میلیارد ها تومان روزانه حیف و میل می شود این هم روی بقیه؟!

تمام کندی امور و تمام مسائل عمده مملکت دقیقا از همینجا نشات می گیرد که درد مملکت و حل مشکلات مملکت و مردم پارادایم غالب اذهان بسیاری از دست اندرکاران نیست. پارادایم غالب این است که آهسته برو و اهسته بیا تا گربه شاخت نزند یا "صدا بلند نشود" یا اگر ورود کنی کی پشتت را می گیرد و... در حالیکه در همین بستر و در همین شرایط که بسیاری از افراد با مافیابافی و خطرات مبارزه با فساد و... در دفاع از حریم مردم و منافع ملی کوچکترین اصلاحات را بی خیال می شوند اگر ریالی خسارت به جیب شخصی انها وارد شود تا پای جان مساله را دنبال می کنند و پای همه مخاطرات می ایستند و در روی بهترین دوستان خود هم می ایستند، پارادایم ویرانگر مدیران دولتی که بازی سیستم و منافع سیستم بازی انها و منافع انها نیست بزرگترین مانع در اصلاحات اساسی سیستم است، پارادایم نمی شود و هزینه دارد و... برای که و برای چه و اخرش چی و بگذارید این چند سال خدمت ما هم تمام شود و... مملکت را بیچاره کرده است،چندی پیش که بحث تغییر در شیوه اداره بخش درمان تامین اجتماعی مطرح شد عرض کردم تا روزیکه منافع و حیات و ممات و حیثیت مدیران به منافع و حیثیت و حیات و ممات سیستم گره نخورد اصلا امکان اجرای موفق هیچ طرحی وجود ندارد که بخواهیم بحث کنیم که این طرح درست است یا غلط؟!
در واقع همسویی مزایا با دست اوردها و تحقق اهداف بدیهی ترین و عقلانی ترین و ابتدایی ترین کاری است که باید برای پیشرفت یک سیستم در نظر داشت و تنها این همسویی است که می تواند پارادایم ها را اصلاح کند و بازی های مدیریتی افراد را در چهارچوب اهداف سازمان ها بیاورد وگرنه هیچ نتیجه ای جز رخوت نخواهیم داشت؛ تنها این بازی است که مدیران را وا خواهد داشت با چراغ دنبال افراد شایسته بگردند و منابع مادی و انسانی را به جایی هدایت کنند که بهره وری و اثربخشی بیشتری داشته باشد.




مهدی اسفندیار

http://Instagram.com/mehdiesfandyar5

کانال"نه به عوام فریبی"

https://www.tgoop.com/nabeavamfaribi/6605

www.tgoop.com/nabeavamfaribi/6605

6.8K viewsعدالت شفافیت, edited  Mar 26 at 17:28

پارادایم های ویرانگر در سیستم دولتی و عمومی


در یکی از بازدیدهای نظارتی وارد یکی از مراکز خدمات عمومی شدم و به مدیر مربوطه عرض کردم سوئ برنامه ریزی در فلان قسمت ماهیانه دست کم یک میلیارد تومان زبان به بار می آورد، پذیرفت اما خیلی خونسرد گفت مدیر آن قسمت سه ماه دیگر بازنشسته می شود، بگذارید حرمتش حفظ شود با فرد جدید اصلاح خواهیم کرد؟!؟!

در جایی دیگر با گزارش کارشناسی عرض کردم ماهیانه حداقل پانصد میلیون خسارت وجود دارد، گفتند که حالا این تغییرات ممکن است باعث ناراحتی شود، بی خیال شوید؟!

اتفاقا ادم های بدی نبودند و ابرومند و موجه بودند اما پارادایم ذهنی آنها اینگونه نبود که سیستم را از خود بدانند در واقع از نظر خیلی از این افراد توجیه این بود که حالا میلیارد ها تومان روزانه حیف و میل می شود این هم روی بقیه؟!

تمام کندی امور و تمام مسائل عمده مملکت دقیقا از همینجا نشات می گیرد که درد مملکت و حل مشکلات مملکت و مردم پارادایم غالب اذهان بسیاری از دست اندرکاران نیست. پارادایم غالب این است که آهسته برو و اهسته بیا تا گربه شاخت نزند یا "صدا بلند نشود" یا اگر ورود کنی کی پشتت را می گیرد و... در حالیکه در همین بستر و در همین شرایط که بسیاری از افراد با مافیابافی و خطرات مبارزه با فساد و... در دفاع از حریم مردم و منافع ملی کوچکترین اصلاحات را بی خیال می شوند اگر ریالی خسارت به جیب شخصی انها وارد شود تا پای جان مساله را دنبال می کنند و پای همه مخاطرات می ایستند و در روی بهترین دوستان خود هم می ایستند، پارادایم ویرانگر مدیران دولتی که بازی سیستم و منافع سیستم بازی انها و منافع انها نیست بزرگترین مانع در اصلاحات اساسی سیستم است، پارادایم نمی شود و هزینه دارد و... برای که و برای چه و اخرش چی و بگذارید این چند سال خدمت ما هم تمام شود و... مملکت را بیچاره کرده است،چندی پیش که بحث تغییر در شیوه اداره بخش درمان تامین اجتماعی مطرح شد عرض کردم تا روزیکه منافع و حیات و ممات و حیثیت مدیران به منافع و حیثیت و حیات و ممات سیستم گره نخورد اصلا امکان اجرای موفق هیچ طرحی وجود ندارد که بخواهیم بحث کنیم که این طرح درست است یا غلط؟!
در واقع همسویی مزایا با دست اوردها و تحقق اهداف بدیهی ترین و عقلانی ترین و ابتدایی ترین کاری است که باید برای پیشرفت یک سیستم در نظر داشت و تنها این همسویی است که می تواند پارادایم ها را اصلاح کند و بازی های مدیریتی افراد را در چهارچوب اهداف سازمان ها بیاورد وگرنه هیچ نتیجه ای جز رخوت نخواهیم داشت؛ تنها این بازی است که مدیران را وا خواهد داشت با چراغ دنبال افراد شایسته بگردند و منابع مادی و انسانی را به جایی هدایت کنند که بهره وری و اثربخشی بیشتری داشته باشد.




مهدی اسفندیار

http://Instagram.com/mehdiesfandyar5

کانال"نه به عوام فریبی"

https://www.tgoop.com/nabeavamfaribi/6605

BY نه به عوام فریبی