tgoop.com/matnpazhohi/3203
Last Update:
امروز ۲۶اردیبهشت۱۴۰۳ با دوستم مسعود هوشیار به نهمین همایش ادبیات کودک و نوجوان در دانشکدۀ ادبیات دانشگاه شیراز رفتم.
ما ادبیات کودکان را از دوران نوجوانی شناختیم. صمد بهرنگی پرچمدار میدان بود و با کتاب «ماهی سیاه کوچولو» و «کچل کفترباز» و «یک هلو و هزار هلو» تا می‌توانست مخ نسل ما را زد و ایدئولوژی چپ را با سوزن واژه‌ها در سلول‌های پاک و دست‌نخوردۀ مغزمان فرو کرد!
و بعد از آن دوران کانون پرورش فکری کودک و نوجوان بود که دیگر به ردۀ سنی ما نمی‌خورد؛ اما کوشش‌های آن کانون بسیار سودمند بود و کتاب‌خوان و هنرمند بسیاری از آنجا به میدان فرهنگ ایران ره یافتند و بزرگ‌ترین کار آن‌ها پررنگ‌تر کردن چیزی بود به نام ادبیات کودک و نوجوان.
در چند سال گذشته دانشگاه‌های ایران توانستند گرایشی به همین نام را به رشتۀ زبان و ادب پارسی بیفزایند که بستر شایسته‌ای است برای شناخت و گسترش ادبیاتی ویژۀ ردۀ سنی کودک و نوجوان و این نوید خوبی است، برای رشته ادبیات دانشگاه‌ها که مهار را از دست استادان ریش‌وسبیل‌دار درآورده است و با همکاری و کوشش استادان جوان و نوجو و دگرگونی‌خواه می‌خواهند با روند روبه‌رشد ادب امروز همگام شوند و دستاوردهای نو در این زمینه را نیز به چشم خریدار بنگرند. دراین‌باره چندی پیش گفت‌وگویی با دکتر محمد مرادی استاد دانشگاه شیراز کردم و در مجلۀ چامه چاپ شد، افق روشن آینده را به سود ادب و شعر امروز نشان دادند.
آنچه امروز در همایش دیدم، راستیِ گفته‌های دکتر مرادی را برایم آشکار کرد و دیدم که در همین چندساله ادبیات کودک و نوجوان به مرزهای شایسته و بسنده‌ای رسیده و همچنان این کوشش‌ها رو به افزونی و بهبود دارند.
گرچه در این جستار نه می‌توانم و نه بر آن هستم که همۀ گفته‌های استادان را بازتابانم؛ بااین‌همه بر نکته‌‌ای پا می‌فشارم که در گذشته ادبیات کودک و نوجوان را آغشته یا بهتر بگویم آلوده کرده بود و آن سیاست‌زدگی و چپگرایی بود که بیشترینۀ موضوع و درونۀ این گونۀ ادبی را در بر می‌گرفت و... گذشت.
امروز دیدم که ادبیات کودک و نوجوان به راه راستین خود افتاده و بر آفرینش و نوآوری و هنر نویسندگی یشتر ارج می‌نهد و در این راه از روان‌شناسی یادگیری کودک و نوجوان و جنبه‌های گوناگون آن بهره می‌جوید و نیز نقش خانواده و پیوندهایی که در میان پدر و مادر با فرزندان، همچنین پیوندها یا گسست‌هایی که میان کودکان و نوجوانان هست، انگشت گذارده و برای برون‌رفت از تنگناهای ناگزیر این راه در پی چاره‌جویی برآمده‌اند. یکی از پیشنهادها که از سوی جناب آقای صالح گفته شد، نگاه ویژه به کودکان و نوجوانان توان‌خواه (معلول) بود که تاکنون چندان به آن پرداخته نشده بود.
گرچه نتوانستم بخش واپسین همایش را ببینم، همین اندازه را بسنده دانستم که در ایران کوشش‌هایی می‌شود تا با دستاوردهای دانش نوین خود را سازگار و همراه کنند و این امیدبخش است.
صمد مهمان‌دوست
شیراز
۲۶اردیبهشت۱۴۰۳
BY شبکۀ متن‌پژوهی
Share with your friend now:
tgoop.com/matnpazhohi/3203