tgoop.com/marzockacademy/21312
Last Update:
شبیهسازی و شبیهسازی ژان بودریار
آیا این زندگی واقعی است؟ یا فقط خیال است؟ آیا ما در انبوهی از نشانههای پوچ و پیامهای بیمعنی گرفتار شدهایم؟
تعریف شبیه سازی
ژان بودریار استدلال میکرد که جدا کردن بازنمایی از واقعیت به طور فزایندهای دشوار شده است، زیرا ما در فرهنگی از مصرفگرایی زندگی میکنیم که در آن رسانههای جمعی الکترونیکی «توهم یک واقعیت» را حفظ میکنند تا ما را به خرید و سرگرمی وادارند.
به این فکر کنید که چگونه تبلیغات از علائمی استفاده میکند که دنیای واقعی را منعکس نمیکنند، اما همچنان باعث ایجاد تمایل به آن محصولات میشوند.
تجربیات ما قبل از انتشار در رسانههای اجتماعی، برش داده و فیلتر میشوند. ما هر چیزی را که «ترند» است تماشا میکنیم. شما به لیست پخش شخص دیگری گوش میدهید. به نظر میرسد هر وبسایتی میخواهد موقعیت مکانی شما را بداند و اعلانها را فعال کند. اخبار جعلی. متاورس.
وقتی اطلاعات شخصی شما در سراسر جهان فروخته میشود، شما دیگر مخاطب نیستید. شما محصول هستید.
در کتاب «شبیهسازی و شبیهسازیها» که اولین بار در سال ۱۹۸۱ منتشر شد، ژان بودریار نتیجه گرفت که ما اکنون در یک شبیهسازی ساخته و پرداخته رسانهها زندگی میکنیم.
از آنجا که شبیهسازی به محو شدن اجتنابناپذیر واقعیت و بازنمایی اشاره دارد، ما با توضیح این نظریه بر اساس نشانهها شروع خواهیم کرد. سپس سعی خواهیم کرد مفهوم شبیهسازی او را با مثالهای خاصی از هر مرحله توضیح دهیم تا به شما در درک این نظریه مهم مطالعات رسانهای کمک کنیم.
مراحل متوالی تصویر
بودریار چهار مرحله را در گذار یک نشانه به شبیهسازی تعریف کرد. مرحله اول شامل «نشانههایی است که چیزی را پنهان میکنند». به عبارت دیگر، دلالتهای ضمنی به دنیای واقعی مرتبط هستند.
در مقابل، شبیهسازیها «نشانههایی هستند که چیزی را پنهان میکنند». این نشانههای تهی به واقعیت اشاره نمیکنند - آنها ساختارهایی هستند که ما مصرف میکنیم.
نظم مقدس
مرحله اول شبیهسازی «بازتابی از یک واقعیت عمیق» است. بودریار تصویر را دارای «ظاهری خوب» توصیف کرد، بنابراین «بازنمایی از مرتبهای مقدس» است. در این مرحله، ما اصالت نشانه را میپذیریم زیرا به معادل و مرجع واقعی خود شباهت دارد .
یک ویدیوی ضبطشدهی ویرایشنشده از یک کنسرت، نمونهی بسیار خوبی از این مرحلهی اول است، زیرا کپی دقیقی از لحظهی اصلی است. به عکسهای مسافرانی که در تریپادوایزر آپلود میشوند و اتاقهای هتل، پیادهروی در ساحل و ژست گرفتن در کنار یک بنای تاریخی معروف را ثبت میکنند، فکر کنید. احتمالاً، این محتوای تولیدشده توسط کاربر، تجربیات واقعی آنها را از آن مقاصد تعطیلات منعکس میکند.
دستور شرارت
مرحله دوم «واقعیتی ژرف را میپوشاند و ماهیت آن را تغییر میدهد» زیرا نشانه «ظاهری شیطانی» به خود میگیرد و دیگر کپی وفادارانهای از پیام اصلی نیست. بودریار این تحریف واقعیت را «نظم شرارت» مینامد.
آیا واقعاً چیزی اصیل یا تازه است؟ دفعه بعد که در رستوران لازانیای «خانگی» سفارش میدهید، از سرآشپز بپرسید که غذا کجا تهیه و پخته شده است.
تبلیغ زیر برای سس باربیکیو کرافت در سال ۱۹۶۸ برای مخاطبان آمریکایی ساخته شد:
درتبلیغ سس باربیکیو کرافت ، ادعا شده است که این سس «طعم واقعی پختوپز را به جوش میآورد»، اما آیا این عبارت به معنای اظهار نظر معناداری در مورد طعم سس است؟
این سس در طعمهای «دودی تند یا دودی هیکوری» موجود است.
فرض کنید سس کارخانهای واقعاً روی کندههای هیکوری سوزان دودی نشده، بلکه صرفاً در یک ظرف صنعتی هم زده شده است. بنابراین، دال در اینجا تحریف و تحریف واقعیت است.
همچنین شایان ذکر است که کرافت در اواخر دهه 1960، زمانی که این تبلیغ در مجلات ظاهر شد، از برنامه «موزیک هال» در تلویزیون NBC حمایت مالی کرد. آیا ما همیشه مصرفکننده بودهایم نه مخاطب؟
به مثال تریپادوایزر برگردیم. میتوانیم به راحتی استدلال کنیم که تصاویر رسمی آپلود شده توسط شرکتهای مسافرتی، واقعیت را تحریف میکنند، زیرا آنها هتلها و رستورانها را به گونهای نمایش میدهند که منعکس کننده تجربه واقعی زندگی نیست. اگر برخی از نظرات تک ستاره را بخوانید، حتی ممکن است بگویید که تصاویر به مرحله سوم شبیهسازی میرسند.
دستور جادوگری
مرحله سوم «عدم وجود یک واقعیت عمیق را میپوشاند».
بودریار این مرحله را «نظم جادوگری» نامید، زیرا نشانه «نقش یک نمود را ایفا میکند». اینها نشانههایی هستند که ادعا میکنند واقعیت را نشان میدهند، اما صرفاً کپیهایی هستند که مرجع اصلی در آنها وجود ندارد.
https://www.tgoop.com/marzockacademy
BY آکادمی فلسفه و هنر مارزوک

Share with your friend now:
tgoop.com/marzockacademy/21312