tgoop.com/maktuob/4084
Last Update:
اما، بایست غزه را به عنوان گنجینه مقاومت تبدیل به فرهنگ و ادبیات کرد. کاری که یهودیان به نحو شایسته‌ای درباره هولوکاست انجام دادند. سال‌های سال از مظلومیت هولوکاست تغذیه فکری و عاطفی و تبلیغاتی و سیاسی کردند. از هولوکاست ادبیات ساختند. مروان عبدالعال رمان‌نویس و شخصیت سیاسی فلسطینی سخن بسیار تأمل‌انگیزی گفته است: «در معرکه بین ما فلسطینی‌ها و صهیونیسم، بایست در ادب روایت و حکایت پیروز شویم.» سخن عبدالعال بسیار سخن بااهمیتی است. شاهد بوده‌ایم که موساد با ترور «غسان کنفانی» رمان‌نویس بزرگ فلسطینی در لبنان و ترور «ناجی العلی» کاریکاتوریست فلسطینی در لندن به اهمیت روایت و حکایت پی برده است. صدای راویان را با گلوله خاموش کرده است.
بایست غزه تبدیل به ادبیات و هنر شود؛ انواع هنر‌ها، با صورتگری و پیکرتراشی و موسیقی و فیلم و شعر و داستان. با سمفونی غزه! چرا موسیقیدانان ایرانی در این زمینه کاری نکنند؟ مگر به روایت «یاسر عبدربّه» وزیر سابق فرهنگ فلسطین که روزی به من گفت: «زیباترین و مؤثرترین فیلم فلسطین را ایرانی‌ها ساخته‌اند! فیلم بازمانده» به کارگردانی دوست تمام عمرم سیف‌الله داد. بایست روایت غزه را از تک تک مردم غزه شنید. نام و نشان و موقعیت هر کدام را ثبت و ضبط کرد. ملتی با خون و رنج و استقامت و شهادت فرزندان خود در میانه میدان ایستاد. حکایت و روایت این استقامت «ملت معجزه» می‌بایست حفظ شود. گوزن‌ها دیوار محال را با شاخ‌های بلند خود شکستند. هنرمندان ثبت کنند! با کلمه با رنگ با آهنگ با سنگ! اگر عمری بود و توفیقی به غزه می‌روم! از «ملت معجزه» روایت می‌کنم. روزنامه ایران، سه شنبه ۲۲ مهر ۱۴۰۴
BY مكتوب
Share with your friend now:
tgoop.com/maktuob/4084