مكتوب

میناگری های قرآنی
(۵۳)
مقدمه پانزدهم
صورتگری قرآن مجید
(۸)
نور هدایت

صورتگری آیه نور، برای این است که ما پیام آیه و یا گوهر آیه را که نور هدایت الهی است؛ به روشنی دریابیم. نور خدا را تماشا کنیم. از آن شعله نور همانند موسی در کوه طور،اخگری تابان اقتباس کنیم. یعنی پاره ای، اخگری از نور به جانمان بتابد. جسم ما همانند مشکات و قلبمان همانند مصباح افروخته شود. چشمان مان همانند آبگینه زلال، روشنایی بگیرد. در یک کلام مصداق آیه نور شویم! به روایت شمس:
فرمود که نور من ماننده مصباح است
مشکات و زجاجه گفت سینه و بصر ما را
( غزل ۷۶)
نوری که بر دل ما و بر چشم ما می تابد، روشنایی دل و دیده از آن حاصل می شود. نور هدایت است. نور حسّی در صورتگری با مصادیق مصباح و مشکات و زجاجه و درخت زیتون تبیین شده است. نور معنوی و یا باطنی به هدایت الهی نسبت داده شده است. جلال الدین بلخی به این مضمون و مفهوم نور حسی و نور باطنی همواره توجه داشته است. در مثنوی معنوی نسبت نور حسّی و نور باطنی را تبیین کرده است:

سوی حسّی رو که نورش راکب است
حسّ را آن نور نیکو صاحب است
نور حسّ را نور حق تزیین بود
معنی نورٌ علی نور این بود
نورحسّی می کشد سوی ثَری
نور حقّش می برد سوی عُلی
زانک محسوسات دون تر عالمی ست
نور حق دریا و حسّ چون شبنمی ست
( مثنوی، دفتر دوم، ابیات ۱۲۹۶ تا ۱۲۹۹)

این ابیات تفسیر آیه نور است! مولانا به صراحت معنای «نورٌ علی نور» را برای ما تبیین و تفسیر می کند. کسانی که گفته اند مثنوی معنوی قرآن پارسی است به همین لطایف توجه داشته اند.مثنوی سرشار از اشاره و تصریح به آیات قرآن مجید است. در کتاب «قرآن و مثنوی» به شناور بودن کتاب مثنوی در دریای آیات قرانی به تفصیل و با دقت اشاره شده است. به عنوان نمونه می توان نشان آیه نور را هیجده بار در ابیات متفاوت در دفاتر ششگانه مثنوی جستجو کرد. حافظ نیز همین مضمون نور خداوند و تمثیل دریای نور را مطرح کرده است:

گر نور عشق حق به دل و جانت اوفتد
بالله کز آفتاب فلک خوب‌تر شوی

یک دم غریق بحر خدا شو گمان مبر
کز آب هفت بحر به یک موی تر شوی

از پای تا سرت همه نور خدا شود
در راه ذوالجلال چو بی پا و سر شوی

❤8

www.tgoop.com/maktuob/3925

1.9K viewsJun 26 at 09:49

میناگری های قرآنی
(۵۳)
مقدمه پانزدهم
صورتگری قرآن مجید
(۸)
نور هدایت

صورتگری آیه نور، برای این است که ما پیام آیه و یا گوهر آیه را که نور هدایت الهی است؛ به روشنی دریابیم. نور خدا را تماشا کنیم. از آن شعله نور همانند موسی در کوه طور،اخگری تابان اقتباس کنیم. یعنی پاره ای، اخگری از نور به جانمان بتابد. جسم ما همانند مشکات و قلبمان همانند مصباح افروخته شود. چشمان مان همانند آبگینه زلال، روشنایی بگیرد. در یک کلام مصداق آیه نور شویم! به روایت شمس:
فرمود که نور من ماننده مصباح است
مشکات و زجاجه گفت سینه و بصر ما را
( غزل ۷۶)
نوری که بر دل ما و بر چشم ما می تابد، روشنایی دل و دیده از آن حاصل می شود. نور هدایت است. نور حسّی در صورتگری با مصادیق مصباح و مشکات و زجاجه و درخت زیتون تبیین شده است. نور معنوی و یا باطنی به هدایت الهی نسبت داده شده است. جلال الدین بلخی به این مضمون و مفهوم نور حسی و نور باطنی همواره توجه داشته است. در مثنوی معنوی نسبت نور حسّی و نور باطنی را تبیین کرده است:

سوی حسّی رو که نورش راکب است
حسّ را آن نور نیکو صاحب است
نور حسّ را نور حق تزیین بود
معنی نورٌ علی نور این بود
نورحسّی می کشد سوی ثَری
نور حقّش می برد سوی عُلی
زانک محسوسات دون تر عالمی ست
نور حق دریا و حسّ چون شبنمی ست
( مثنوی، دفتر دوم، ابیات ۱۲۹۶ تا ۱۲۹۹)

این ابیات تفسیر آیه نور است! مولانا به صراحت معنای «نورٌ علی نور» را برای ما تبیین و تفسیر می کند. کسانی که گفته اند مثنوی معنوی قرآن پارسی است به همین لطایف توجه داشته اند.مثنوی سرشار از اشاره و تصریح به آیات قرآن مجید است. در کتاب «قرآن و مثنوی» به شناور بودن کتاب مثنوی در دریای آیات قرانی به تفصیل و با دقت اشاره شده است. به عنوان نمونه می توان نشان آیه نور را هیجده بار در ابیات متفاوت در دفاتر ششگانه مثنوی جستجو کرد. حافظ نیز همین مضمون نور خداوند و تمثیل دریای نور را مطرح کرده است:

گر نور عشق حق به دل و جانت اوفتد
بالله کز آفتاب فلک خوب‌تر شوی

یک دم غریق بحر خدا شو گمان مبر
کز آب هفت بحر به یک موی تر شوی

از پای تا سرت همه نور خدا شود
در راه ذوالجلال چو بی پا و سر شوی

BY مكتوب