مكتوب

در صورتگری قرانی دریایی نا پیدا کرانه و خروشنده از جنس تاریکی مطلق است. ظلمات در دریا جاری است. چهره دریا را امواج متلاطم تاریکی پوشانده است. آسمان دریای تاریکی آکنده از ابرهای سیاه تاریکی است. تاریکی های سه گانه که بر هم چیده شده اند. تاریکی نه مانند روایت ساراماگو در رمان کوری « سفت و چسبنده» است. بلکه تاریکی مانند تیغ بر چهره ما می لغزد. شتاب امواج تاریکی را حس می کنیم. این جهان لبالب تاریکی کجا و گرداب حافظ و غریق او!؟
:
وَالَّذِينَ كَفَرُوا أَعْمَالُهُمْ كَسَرَابٍ بِقِيعَةٍ يَحْسَبُهُ الظَّمْآنُ مَاءً حَتَّىٰ إِذَا جَاءَهُ لَمْ يَجِدْهُ شَيْئًا وَوَجَدَ اللَّهَ عِندَهُ فَوَفَّاهُ حِسَابَهُ ۗ وَاللَّهُ سَرِيعُ الْحِسَابِ ﴿٣٩﴾
و کسانی که کفر ورزیدند، کارهایشان چون سرابی در برهوت است که تشنه، آن را آبی می‌پندارد، تا چون بدان رسد آن را چیزی نیابد و خدا را نزد خویش یابد و حسابش را تمام به او دهد و خدا زودشمار است.

أَوْ كَظُلُمَاتٍ فِي بَحْرٍ لُّجِّيٍّ يَغْشَاهُ مَوْجٌ مِّن فَوْقِهِ مَوْجٌ مِّن فَوْقِهِ سَحَابٌ ۚ ظُلُمَاتٌ بَعْضُهَا فَوْقَ بَعْضٍ إِذَا أَخْرَجَ يَدَهُ لَمْ يَكَدْ يَرَاهَا ۗ وَمَن لَّمْ يَجْعَلِ اللَّهُ لَهُ نُورًا فَمَا لَهُ مِن نُّورٍ ﴿٤٠﴾
یا [کارهایشان‌] مانند تاریکیهایی است که در دریایی ژرف است که موجی آن را می‌پوشاند [و] روی آن موجی [دیگر] است [و] بالای آن ابری است. تاریکی هایی است که بعضی بر روی بعضی قرار گرفته است. هر گاه [غرقه‌] دستش را بیرون آورد، به زحمت آن را می‌بیند، و خدا به هر کس نوری نداده باشد او را هیچ نوری نخواهد بود.
منظومه تصاویر سه رکن اصلی دارد. نور، سراب که نور کاذب است و انسان آب نما را آب می انگارد و سوم ظلمات متراکم سه گانه.
۳- صورتگری که در آیات ۳۵ تا ۴۰ ترسیم شده است. آیه نور، تمثیل سراب و تمثیل دریای تاریک، هر یک حاوی داستانی نیز هستند. تمثیلی که داستان دارد و مانند غزل های عرشی حافظ که داستان واره هست. زیبایی و ژرفای دیگری پیدا می کند. انسان و خدا مضمون اصلی این صورتگری هستند. انسان در نور خدا را می یابد. در ظلمت خود را گم می کند. تماشاگه صورتگری بی پایان است!









روزنامه اطلاعات، شنبه ۱۷ خرداد ۱۴۰۴
Https://www.tgoop.com/maktuob

Telegram

مكتوب

کانال تلگرام جمیله کدیور و سید عطاالله مهاجرانی

❤1

www.tgoop.com/maktuob/3889

1.24K viewsJun 7 at 01:33

در صورتگری قرانی دریایی نا پیدا کرانه و خروشنده از جنس تاریکی مطلق است. ظلمات در دریا جاری است. چهره دریا را امواج متلاطم تاریکی پوشانده است. آسمان دریای تاریکی آکنده از ابرهای سیاه تاریکی است. تاریکی های سه گانه که بر هم چیده شده اند. تاریکی نه مانند روایت ساراماگو در رمان کوری « سفت و چسبنده» است. بلکه تاریکی مانند تیغ بر چهره ما می لغزد. شتاب امواج تاریکی را حس می کنیم. این جهان لبالب تاریکی کجا و گرداب حافظ و غریق او!؟
:
وَالَّذِينَ كَفَرُوا أَعْمَالُهُمْ كَسَرَابٍ بِقِيعَةٍ يَحْسَبُهُ الظَّمْآنُ مَاءً حَتَّىٰ إِذَا جَاءَهُ لَمْ يَجِدْهُ شَيْئًا وَوَجَدَ اللَّهَ عِندَهُ فَوَفَّاهُ حِسَابَهُ ۗ وَاللَّهُ سَرِيعُ الْحِسَابِ ﴿٣٩﴾
و کسانی که کفر ورزیدند، کارهایشان چون سرابی در برهوت است که تشنه، آن را آبی می‌پندارد، تا چون بدان رسد آن را چیزی نیابد و خدا را نزد خویش یابد و حسابش را تمام به او دهد و خدا زودشمار است.

أَوْ كَظُلُمَاتٍ فِي بَحْرٍ لُّجِّيٍّ يَغْشَاهُ مَوْجٌ مِّن فَوْقِهِ مَوْجٌ مِّن فَوْقِهِ سَحَابٌ ۚ ظُلُمَاتٌ بَعْضُهَا فَوْقَ بَعْضٍ إِذَا أَخْرَجَ يَدَهُ لَمْ يَكَدْ يَرَاهَا ۗ وَمَن لَّمْ يَجْعَلِ اللَّهُ لَهُ نُورًا فَمَا لَهُ مِن نُّورٍ ﴿٤٠﴾
یا [کارهایشان‌] مانند تاریکیهایی است که در دریایی ژرف است که موجی آن را می‌پوشاند [و] روی آن موجی [دیگر] است [و] بالای آن ابری است. تاریکی هایی است که بعضی بر روی بعضی قرار گرفته است. هر گاه [غرقه‌] دستش را بیرون آورد، به زحمت آن را می‌بیند، و خدا به هر کس نوری نداده باشد او را هیچ نوری نخواهد بود.
منظومه تصاویر سه رکن اصلی دارد. نور، سراب که نور کاذب است و انسان آب نما را آب می انگارد و سوم ظلمات متراکم سه گانه.
۳- صورتگری که در آیات ۳۵ تا ۴۰ ترسیم شده است. آیه نور، تمثیل سراب و تمثیل دریای تاریک، هر یک حاوی داستانی نیز هستند. تمثیلی که داستان دارد و مانند غزل های عرشی حافظ که داستان واره هست. زیبایی و ژرفای دیگری پیدا می کند. انسان و خدا مضمون اصلی این صورتگری هستند. انسان در نور خدا را می یابد. در ظلمت خود را گم می کند. تماشاگه صورتگری بی پایان است!









روزنامه اطلاعات، شنبه ۱۷ خرداد ۱۴۰۴
Https://www.tgoop.com/maktuob

BY مكتوب