مكتوب

تبدیل «کمک» به مکانیسمی برای کنترل، نه متعلق به این طرح است و نه از ۷ اکتبر ۲۰۲۳آغاز شده است. فلسطینی‌ها از ۱۹۴۸، از زمانی که «نکبة» آنها را از مردمی که خودکفا و صادرکننده مرکبات و زیتون و صابون و محصولات دیگر بودند، به مردمی وابسته که چشم شان به کمک نهادهای بین المللی بود، تبدیل کرد، استقلال خود را از دست دادند. این یک استراتژی عمدی برای تحقیر، شکستن کرامت و خدشه به حق فلسطینی‌ها برای تعیین سرنوشت خود و جایگزینی آن با نیاز دائمی و وابستگی به کمک های خیریه ای بود که هر زمان توسط اشغالگرقابل سلب شدن بود. نکبة صرفاً ۷۵۰ هزار فلسطینی را آواره نکرد، بلکه مهندسی منطقه اشغال شده از مناطقی خودکفا به مناطق وابسته و تبدیل فلسطینیان به افرادی نیازمند به کمک از بیرون بود. سیستم اشغال به گونه ای طراحی شد که فلسطینی ها دهه ها تحت پوشش کمک قرار گرفتند و از سهمیه‌های اونروا دریافت ‌کردند وحال باید توسط سیستم استعماری «بنیاد بشردوستانه غزه» و کمک‌هایی که در مناطق دوردست نظامی توزیع می‌شود، برای تهیه یک جعبه ۴ کیلویی مواد غذایی تحت سیستمی که برای تحقیرو کنترل طراحی شده، تقلا کنند. در حالی که گفته شده محتویات هر جعبه متفاوت است، ولی اکثر آنها حاوی اقلام غذایی زیر بودند که اهل غزه باید کیلومترها طی مسیر کنند تا این جعبه را دریافت کنند: یک لیتر روغن، دو کیلوگرم برنج، چهار کیلوگرم آرد، یک کیلوگرم لوبیا، چهار قوطی تن ماهی، یک شیشه برگ انگور پر شده، یک شیشه مربای زردآلو، یک جعبه بیسکویت، ۶ بسته ماکارونی و یک جعبه چای کیسه‌ای. جعبه ها فاقد آب معدنی، سوخت پخت و پز، دارو، پتو، صابون، پودر لباسشویی یا پد قاعدگی بوده اند. علاوه بر این، تا امروز، هیچ کس از دریافت شیر ​​خشک، غذای کودک، پوشک و لوازم ضروری برای نوزادان و کودکان گزارش نداده‌است. طبق گفته بنیاد، هر یک از جعبه‌های توزیع شده، دقیقاً برای تغذیه ۵.۵ نفر و برای ۳.۵ روز در نظر گرفته شده است.
مشکل«بنیاد بشردوستانه‌غزه» فقط شیوه غیرانسانی و خطرناک آن برای ارائه کمک با زور اسلحه و در مناطق دوردست نیست. خودِ کمک‌ها هم از نظر کیفیت و هم از نظر کمیت و هم نحوه ارائه تحقیرآمیزند. سازمان ملل متحد و گروه‌های امدادی می‌گویند که این بنیاد به اصول بشردوستانه پایبند نیست و اقداماتش می‌تواند به آوارگی بیشتر مردم از خانه‌هایشان منجر شود، زیرا فلسطینی‌ها برای دریافت کمک باید از تعداد محدودی از مراکز توزیع اقدام ‌کنند. آنچه در این چند روز نصیب برخی شد، غیر از کشته و زخمی و مفقود شدن دهها نفر، جعبه هایی حاوی کالری کافی برای جلوگیری از مرگ فوری بود - مقداری غذای فرآوری‌شده، مهندسی‌شده برای حفظ جمعیتی که به کمک های قاتلان و ویرانگران و اشغالگران سرزمین خود وابسته اند و در حالی که نسل‌کشی و پاکسازی قومی ادامه دارد، عاملان محرومیت، نقش ناجی را بازی می‌کنند.
استفاده از کمک‌های بشردوستانه وغذا به عنوان سلاح در غزه نتیجه قابل پیش‌بینی محاصره‌ای است که برای کنترل و آوارگی طراحی شده است. این شکل از کنترل کمک‌ها، محاصره را به جای کاهش، تشدید می‌کند. بنابراین، آنچه ذیل کمک های «بنیاد بشردوستانه‌غزه» شاهدیم، الگویی از «بشردوستانه» جلوه دادن «نسل‌کشی» و «پاکسازی قومی» است. تام فلچر، هماهنگ‌کننده امداد اضطراری سازمان ملل، برنامه‌های ارائه شده توسط بنیاد را «پوششی برای خشونت و آوارگی بیشتر» توصیف کرده است.

www.tgoop.com/maktuob/3871

1.06K viewsMay 31 at 19:03

تبدیل «کمک» به مکانیسمی برای کنترل، نه متعلق به این طرح است و نه از ۷ اکتبر ۲۰۲۳آغاز شده است. فلسطینی‌ها از ۱۹۴۸، از زمانی که «نکبة» آنها را از مردمی که خودکفا و صادرکننده مرکبات و زیتون و صابون و محصولات دیگر بودند، به مردمی وابسته که چشم شان به کمک نهادهای بین المللی بود، تبدیل کرد، استقلال خود را از دست دادند. این یک استراتژی عمدی برای تحقیر، شکستن کرامت و خدشه به حق فلسطینی‌ها برای تعیین سرنوشت خود و جایگزینی آن با نیاز دائمی و وابستگی به کمک های خیریه ای بود که هر زمان توسط اشغالگرقابل سلب شدن بود. نکبة صرفاً ۷۵۰ هزار فلسطینی را آواره نکرد، بلکه مهندسی منطقه اشغال شده از مناطقی خودکفا به مناطق وابسته و تبدیل فلسطینیان به افرادی نیازمند به کمک از بیرون بود. سیستم اشغال به گونه ای طراحی شد که فلسطینی ها دهه ها تحت پوشش کمک قرار گرفتند و از سهمیه‌های اونروا دریافت ‌کردند وحال باید توسط سیستم استعماری «بنیاد بشردوستانه غزه» و کمک‌هایی که در مناطق دوردست نظامی توزیع می‌شود، برای تهیه یک جعبه ۴ کیلویی مواد غذایی تحت سیستمی که برای تحقیرو کنترل طراحی شده، تقلا کنند. در حالی که گفته شده محتویات هر جعبه متفاوت است، ولی اکثر آنها حاوی اقلام غذایی زیر بودند که اهل غزه باید کیلومترها طی مسیر کنند تا این جعبه را دریافت کنند: یک لیتر روغن، دو کیلوگرم برنج، چهار کیلوگرم آرد، یک کیلوگرم لوبیا، چهار قوطی تن ماهی، یک شیشه برگ انگور پر شده، یک شیشه مربای زردآلو، یک جعبه بیسکویت، ۶ بسته ماکارونی و یک جعبه چای کیسه‌ای. جعبه ها فاقد آب معدنی، سوخت پخت و پز، دارو، پتو، صابون، پودر لباسشویی یا پد قاعدگی بوده اند. علاوه بر این، تا امروز، هیچ کس از دریافت شیر ​​خشک، غذای کودک، پوشک و لوازم ضروری برای نوزادان و کودکان گزارش نداده‌است. طبق گفته بنیاد، هر یک از جعبه‌های توزیع شده، دقیقاً برای تغذیه ۵.۵ نفر و برای ۳.۵ روز در نظر گرفته شده است.
مشکل«بنیاد بشردوستانه‌غزه» فقط شیوه غیرانسانی و خطرناک آن برای ارائه کمک با زور اسلحه و در مناطق دوردست نیست. خودِ کمک‌ها هم از نظر کیفیت و هم از نظر کمیت و هم نحوه ارائه تحقیرآمیزند. سازمان ملل متحد و گروه‌های امدادی می‌گویند که این بنیاد به اصول بشردوستانه پایبند نیست و اقداماتش می‌تواند به آوارگی بیشتر مردم از خانه‌هایشان منجر شود، زیرا فلسطینی‌ها برای دریافت کمک باید از تعداد محدودی از مراکز توزیع اقدام ‌کنند. آنچه در این چند روز نصیب برخی شد، غیر از کشته و زخمی و مفقود شدن دهها نفر، جعبه هایی حاوی کالری کافی برای جلوگیری از مرگ فوری بود - مقداری غذای فرآوری‌شده، مهندسی‌شده برای حفظ جمعیتی که به کمک های قاتلان و ویرانگران و اشغالگران سرزمین خود وابسته اند و در حالی که نسل‌کشی و پاکسازی قومی ادامه دارد، عاملان محرومیت، نقش ناجی را بازی می‌کنند.
استفاده از کمک‌های بشردوستانه وغذا به عنوان سلاح در غزه نتیجه قابل پیش‌بینی محاصره‌ای است که برای کنترل و آوارگی طراحی شده است. این شکل از کنترل کمک‌ها، محاصره را به جای کاهش، تشدید می‌کند. بنابراین، آنچه ذیل کمک های «بنیاد بشردوستانه‌غزه» شاهدیم، الگویی از «بشردوستانه» جلوه دادن «نسل‌کشی» و «پاکسازی قومی» است. تام فلچر، هماهنگ‌کننده امداد اضطراری سازمان ملل، برنامه‌های ارائه شده توسط بنیاد را «پوششی برای خشونت و آوارگی بیشتر» توصیف کرده است.

BY مكتوب