مكتوب

به این آیات توجه و تآمل کنید:
أَذَٰلِكَ خَيْرٌ نُّزُلًا أَمْ شَجَرَةُ الزَّقُّومِ * إِنَّا جَعَلْنَاهَا فِتْنَةً لِّلظَّالِمِينَ *‌ إِنَّهَا شَجَرَةٌ تَخْرُجُ فِي أَصْلِ الْجَحِيمِ * طَلْعُهَا كَأَنَّهُ رُءُوسُ الشَّيَاطِينِ ( ۶۲ تا ۶۵ ، سوره الصافات)
آیا از نظر پذیرایی این بهتر است یا درخت زقّوم؟! در حقیقت، ما آن را برای ستمگران [مایه آزمایش و] عذابی گردانیدیم. آن، درختی است که از قعر آتش سوزان می‌روید، میوه‌ اش گویی چون کله ‌های شیاطین است. ( ترجمه فولادوند)
برخی مترجمان واژه «طلع» را شکوفه یا خوشه ترجمه کرده اند.
ما هیچگونه تصوری یا تصویری از درخت زقّوم و از میوه چنان درخت ناشناخته ای نداریم. درختی که در میان لهیب آتش سوزان در قعر جهنم از میان شعله ها سر می کشد و می بالد و میوه می دهد!
تصویر دیگری از این درخت در سوره الدخان و سوره الواقعة روایت شده است:

إِنَّ شَجَرَتَ الزَّقُّومِ * طَعَامُ الْأَثِيمِ * كَالْمُهْلِ يَغْلِي فِي الْبُطُونِ * كَغَلْيِ الْحَمِيمِ (سورة الدخان، آیات ۴۳تا٤٦)

آری! درخت زقوم، * خوراک گناه پیشه است. * چون مس گداخته در شکمها می‌گدازد؛ * همانند جوشش آب جوشان.

سوره واقعه:
لَآكِلُونَ مِن شَجَرٍ مِّن زَقُّومٍ * فَمَالِئُونَ مِنْهَا الْبُطُونَ * فَشَارِبُونَ عَلَيْهِ مِنَ الْحَمِيمِ * فَشَارِبُونَ شُرْبَ الْهِيمِ( سوره الواقعة ایات ۵۲ تا٥٥)
قطعاً از درختی که از زقّوم است خواهید خورد.* و از آن شکمهایتان را خواهید آکند. *
و روی آن از آب جوش می‌نوشید؛ * [مانند] نوشیدن اشتران تشنه.
تا کنون چنان درختی ندیده ایم. ونمی توانیم از میوه اش تصوری داشته باشیم. آیه به ما می گوید، میوه درخت زقوم مانند سرهای شیطان هاست! تمامی عناصر این تصویر سازی بُهت انگیز است. خیال ما تا ماورای خیال پرواز می کند! و:
از هر طرف که رفتم، جز وحشتم نیفزود
هیهات از این بیابان وین راه بی نهایت
عجیب است که عبدالقاهر گرگانی در دلائل الاعجاز و نیز اسرار البلاغه با همه دقت ها و کنجکاوی های حیرت انگیزی که دارد به این آیات توجه نداشته است.
ابو زکریا فرّاء ( درگذشت، ۲۰۷ قمری) که ایرانی و اهل دیلمستان بوده است؛ کتاب معانی القرآن را بر اساس نظم آیات در سوره های قرآن مجید تنظیم کرده است. در مبحث سوره الصافات در جلد دوم به این آیات توجه کرده است.برای این آیه: « طَلْعُهَا كَأَنَّهُ رُءُوسُ الشَّيَاطِينِ» سه تفسیر یا تبیین مطرح کرده است:
۱- میوه و یا شکوفه درخت را به سر شیاطین از حیث زشتی و زنندگی تشبیه کرده است. زیرا شیاطین نماد زشتی و پلشتی اند. هر چند دیده نشده اند. چنان که شما هنگامی که می خواهید زشتی فردی را وصف کنید. او را به شیطان تشبیه می کنید.می گویید مثل شیطان است.
۲-عرب ها برخی از مارهای شاخدار را شیطان می نامیدند. چنانکه شاعر در وصف زنش سروده است:
عنجرد تحلف حین احلف
کمثل شیطان الحماط اعرف
عنجرد چنان که در تاج العروس آمده است به معنی زن پلید بدخلق سلیطه است!

❤4

www.tgoop.com/maktuob/3858

1.19K viewsMay 24 at 19:56

به این آیات توجه و تآمل کنید:
أَذَٰلِكَ خَيْرٌ نُّزُلًا أَمْ شَجَرَةُ الزَّقُّومِ * إِنَّا جَعَلْنَاهَا فِتْنَةً لِّلظَّالِمِينَ *‌ إِنَّهَا شَجَرَةٌ تَخْرُجُ فِي أَصْلِ الْجَحِيمِ * طَلْعُهَا كَأَنَّهُ رُءُوسُ الشَّيَاطِينِ ( ۶۲ تا ۶۵ ، سوره الصافات)
آیا از نظر پذیرایی این بهتر است یا درخت زقّوم؟! در حقیقت، ما آن را برای ستمگران [مایه آزمایش و] عذابی گردانیدیم. آن، درختی است که از قعر آتش سوزان می‌روید، میوه‌ اش گویی چون کله ‌های شیاطین است. ( ترجمه فولادوند)
برخی مترجمان واژه «طلع» را شکوفه یا خوشه ترجمه کرده اند.
ما هیچگونه تصوری یا تصویری از درخت زقّوم و از میوه چنان درخت ناشناخته ای نداریم. درختی که در میان لهیب آتش سوزان در قعر جهنم از میان شعله ها سر می کشد و می بالد و میوه می دهد!
تصویر دیگری از این درخت در سوره الدخان و سوره الواقعة روایت شده است:

إِنَّ شَجَرَتَ الزَّقُّومِ * طَعَامُ الْأَثِيمِ * كَالْمُهْلِ يَغْلِي فِي الْبُطُونِ * كَغَلْيِ الْحَمِيمِ (سورة الدخان، آیات ۴۳تا٤٦)

آری! درخت زقوم، * خوراک گناه پیشه است. * چون مس گداخته در شکمها می‌گدازد؛ * همانند جوشش آب جوشان.

سوره واقعه:
لَآكِلُونَ مِن شَجَرٍ مِّن زَقُّومٍ * فَمَالِئُونَ مِنْهَا الْبُطُونَ * فَشَارِبُونَ عَلَيْهِ مِنَ الْحَمِيمِ * فَشَارِبُونَ شُرْبَ الْهِيمِ( سوره الواقعة ایات ۵۲ تا٥٥)
قطعاً از درختی که از زقّوم است خواهید خورد.* و از آن شکمهایتان را خواهید آکند. *
و روی آن از آب جوش می‌نوشید؛ * [مانند] نوشیدن اشتران تشنه.
تا کنون چنان درختی ندیده ایم. ونمی توانیم از میوه اش تصوری داشته باشیم. آیه به ما می گوید، میوه درخت زقوم مانند سرهای شیطان هاست! تمامی عناصر این تصویر سازی بُهت انگیز است. خیال ما تا ماورای خیال پرواز می کند! و:
از هر طرف که رفتم، جز وحشتم نیفزود
هیهات از این بیابان وین راه بی نهایت
عجیب است که عبدالقاهر گرگانی در دلائل الاعجاز و نیز اسرار البلاغه با همه دقت ها و کنجکاوی های حیرت انگیزی که دارد به این آیات توجه نداشته است.
ابو زکریا فرّاء ( درگذشت، ۲۰۷ قمری) که ایرانی و اهل دیلمستان بوده است؛ کتاب معانی القرآن را بر اساس نظم آیات در سوره های قرآن مجید تنظیم کرده است. در مبحث سوره الصافات در جلد دوم به این آیات توجه کرده است.برای این آیه: « طَلْعُهَا كَأَنَّهُ رُءُوسُ الشَّيَاطِينِ» سه تفسیر یا تبیین مطرح کرده است:
۱- میوه و یا شکوفه درخت را به سر شیاطین از حیث زشتی و زنندگی تشبیه کرده است. زیرا شیاطین نماد زشتی و پلشتی اند. هر چند دیده نشده اند. چنان که شما هنگامی که می خواهید زشتی فردی را وصف کنید. او را به شیطان تشبیه می کنید.می گویید مثل شیطان است.
۲-عرب ها برخی از مارهای شاخدار را شیطان می نامیدند. چنانکه شاعر در وصف زنش سروده است:
عنجرد تحلف حین احلف
کمثل شیطان الحماط اعرف
عنجرد چنان که در تاج العروس آمده است به معنی زن پلید بدخلق سلیطه است!

BY مكتوب