خانه فرهنگ گیلان

سپس دبیر نشست از دیگر منتقد کتاب، سحر یحیی‌پور، دانشجوی مقطع دکترای دانشگاه گیلان، دعوت کرد. یحیی‌پور در ابتدا به بحث تجربه‌گرایی پرداخت. «این تجربه‌ها گاهی در زبان اتفاق می‌افتد و گاهی در حوزه‌ی شعر دیداری. موضوعی که
مزدک: خیلی اهمیت دارد این است که موضع بازی را با شعر بسنجیم.» سپس او افزود که وقتی پنجه‌یی تغییراتی واژه‌ای در کلمات ایجاد می‌کند، مانند «کژاکژ»، «رشارش»، شاید به ‌نوعی آن بازی‌ها در شکل دیگری انجام می‌شود. «ابتدا اینکه بازی یک کنش خودانگیخته است که انسان آزادانه واردش می‌شود. نکته‌ی بعدی قانونمندی بازی است و بعدش متافیزیکی بودن آن که یعنی از زندگی روزمره بیرون‌زدگی دارد و جهان تازه‌ای را خلق می‌کند و به ما ارائه می‌دهد. گادامر هم به ‌نوعی بازی را مشابه شعر می‌داند. سپس این منتقد به تشابه میان بازی و شعر تأکید کرد و به هم‌پوشانی این دو صحه گذاشت. «در لحظه‌ی سُک‌‌سُک چه اتفاقی می‌افتد؟ در بازی قایم ‌باشک، سُک سُک نقش واژه‌ای را دارد که بعد از پیدا کردن شخص پنهان شده، ما به آن اشاره می‌کنیم. شخصی که چشم گذاشته، بعد از اینکه فرد پنهان را پیدا می‌کند، با گفتن واژه‌ی «سُک‌سُک» و لمس جایگاهی که چشم گذاشته‌اند، به یافتن حقیقت اشاره می‌کند.» حالا چرا شاعر از نقش بازی استفاده می‌کند؟ «زیرا کودکانگی بسیاری در افکار پنجه‌یی وجود دارد. اگر بخواهیم به صورت روان‌شناختی به آن بنگریم می‌توانیم بگوییم که وقتی کودک بودند، نتوانستند کودک بودن را به ‌خوبی تجربه کنند. کودکانگی در آن لحظات برایشان اتفاق نمی‌افتاد.» سپس او افزود که شاید در یک نسل از شاعران ما، کودکانگی اتفاق نیفتاد.
یحیی‌پور افزود که مفاهیم در اشعار پنجه‌یی به صورت کلی ظاهر می‌شوند و به دنبال انتقال تجربه‌ی کلی خود هستند. «اما این باعث می‌شود که برداشت‌های متناقض و گوناگونی از یک مفهوم شاعر ببینیم. البته اگر هر شعر را جداگانه ببینیم، این تناقض اتفاق نمی‌افتد.» سپس او بیان کرد که شاعر تجربه‌گرا سمت چیزهایی می‌رود که از پیش به آنها پرداخته نشده است؛ سعی می‌کند جهان‌های جدیدی را تجربه کند و روی مرز شعر و ناشعر حرکت می‌کند تا مرز شعر را گسترش بدهد. خود این میل به ابداع، می‌تواند به ادبیات و شعر ما کمک کند.
در انتهای نشست از علی‌رضا پنجه‌یی دعوت شد. پنجه‌یی در ابتدا از یکایک منتقدان و حاضران تشکر کرد و به میزان دقت نظر مظفر رویایی در قرائت و نقد شعر اشاره کرد. نقد دکتر چراغی و سحر یحیی‌پور را نیز هر یک دارای نکات ممیزه‌ی مربوط به نگاه  ویژه‌ی منتقدان دانست.
در انتهای نشست به تبادل نظر درباره‌ی کتاب سُک ‌سُک‌های عاشقانه پرداختند.
@kfgil
🔻

Telegram

تصاویر

www.tgoop.com/kfgil/5022

832 viewsAug 9 at 15:40

سپس دبیر نشست از دیگر منتقد کتاب، سحر یحیی‌پور، دانشجوی مقطع دکترای دانشگاه گیلان، دعوت کرد. یحیی‌پور در ابتدا به بحث تجربه‌گرایی پرداخت. «این تجربه‌ها گاهی در زبان اتفاق می‌افتد و گاهی در حوزه‌ی شعر دیداری. موضوعی که
مزدک: خیلی اهمیت دارد این است که موضع بازی را با شعر بسنجیم.» سپس او افزود که وقتی پنجه‌یی تغییراتی واژه‌ای در کلمات ایجاد می‌کند، مانند «کژاکژ»، «رشارش»، شاید به ‌نوعی آن بازی‌ها در شکل دیگری انجام می‌شود. «ابتدا اینکه بازی یک کنش خودانگیخته است که انسان آزادانه واردش می‌شود. نکته‌ی بعدی قانونمندی بازی است و بعدش متافیزیکی بودن آن که یعنی از زندگی روزمره بیرون‌زدگی دارد و جهان تازه‌ای را خلق می‌کند و به ما ارائه می‌دهد. گادامر هم به ‌نوعی بازی را مشابه شعر می‌داند. سپس این منتقد به تشابه میان بازی و شعر تأکید کرد و به هم‌پوشانی این دو صحه گذاشت. «در لحظه‌ی سُک‌‌سُک چه اتفاقی می‌افتد؟ در بازی قایم ‌باشک، سُک سُک نقش واژه‌ای را دارد که بعد از پیدا کردن شخص پنهان شده، ما به آن اشاره می‌کنیم. شخصی که چشم گذاشته، بعد از اینکه فرد پنهان را پیدا می‌کند، با گفتن واژه‌ی «سُک‌سُک» و لمس جایگاهی که چشم گذاشته‌اند، به یافتن حقیقت اشاره می‌کند.» حالا چرا شاعر از نقش بازی استفاده می‌کند؟ «زیرا کودکانگی بسیاری در افکار پنجه‌یی وجود دارد. اگر بخواهیم به صورت روان‌شناختی به آن بنگریم می‌توانیم بگوییم که وقتی کودک بودند، نتوانستند کودک بودن را به ‌خوبی تجربه کنند. کودکانگی در آن لحظات برایشان اتفاق نمی‌افتاد.» سپس او افزود که شاید در یک نسل از شاعران ما، کودکانگی اتفاق نیفتاد.
یحیی‌پور افزود که مفاهیم در اشعار پنجه‌یی به صورت کلی ظاهر می‌شوند و به دنبال انتقال تجربه‌ی کلی خود هستند. «اما این باعث می‌شود که برداشت‌های متناقض و گوناگونی از یک مفهوم شاعر ببینیم. البته اگر هر شعر را جداگانه ببینیم، این تناقض اتفاق نمی‌افتد.» سپس او بیان کرد که شاعر تجربه‌گرا سمت چیزهایی می‌رود که از پیش به آنها پرداخته نشده است؛ سعی می‌کند جهان‌های جدیدی را تجربه کند و روی مرز شعر و ناشعر حرکت می‌کند تا مرز شعر را گسترش بدهد. خود این میل به ابداع، می‌تواند به ادبیات و شعر ما کمک کند.
در انتهای نشست از علی‌رضا پنجه‌یی دعوت شد. پنجه‌یی در ابتدا از یکایک منتقدان و حاضران تشکر کرد و به میزان دقت نظر مظفر رویایی در قرائت و نقد شعر اشاره کرد. نقد دکتر چراغی و سحر یحیی‌پور را نیز هر یک دارای نکات ممیزه‌ی مربوط به نگاه  ویژه‌ی منتقدان دانست.
در انتهای نشست به تبادل نظر درباره‌ی کتاب سُک ‌سُک‌های عاشقانه پرداختند.
@kfgil
🔻

BY خانه فرهنگ گیلان