tgoop.com/javadrooh/37452
Last Update:
👁🗨 نگاه تحلیلگران: چرا افکارعمومی غیبت در شرم‌الشیخ را نمی‌پذیرد؟
👈 روزبه علمداری، روزنامه‌نگار و تحلیلگر سیاسی، در یادداشتی برای #راهبرد نوشت:
✍ نپذیرفتن دعوت برای حضور در اجلاس شرم‌الشیخ توسط ایران اتفاق غیرمنتظره‌ای نبود؛ مبنای حرکات #ترامپ و خصوصا در سفر اخیر به اسرائیل و شرم‌الشیخ، «نمایش» قدرت است و اعمال امور روی زمین واقعیت در اولویت دوم قرار دارد و این دقیقا در تقابل ۱۸۰درجه‌ای -یا به عبارتی در تناسب کامل!- با رفتارهای کلان دیپلماتیک در ایران است که جنبه‌های نمادین و حفظ شئونات ظاهری برای آن اهمیتی حیات دارد.
✍ بدین معنا که همواره مذاکرات مستقیم و دوجانبه محرمانه، از نشستن دور یک میز بزرگ جهانی با آمریکا ساده‌تر بوده است؛ آن هم میزی مانند اجلاس دیروز شرم‌الشیخ که حقیقتا یک نمایش تحقیر سران جهان و محلی برای نمایش عریان برتری‌جویی ترامپ و تکمیل رزومه صلح‌جویی! او بود.
✍ اما، چرا بسیاری از کارشناسان و رسانه‌های ایران منتقد عدم حضور ایران هستند؟
✍ دلیل اول را باید در پرهیز همیشگی ایران در برخورد با چنین امکان‌های دیپلماتیکی جُست. اگر ایران به‌عنوان مثال در ادوار قبل، از حضور در مجمع عمومی سازمان ملل متحد برای توافق یا دست‌کم نمایش اعتماد به نفس در مواجهه با آمریکا بهره جسته بود، امروز عدم حضور در شرم‌الشیخ قابل درک بود.
✍ دلیل دوم، توییت #عباس_عراقچی بود. وزیرخارجه دلایلی را برای عدم حضور در این اجلاس اقامه کرد که بیان آن از زبان وزیرخارجه عجیب بود.
✍ وی گفت: «نمی‌توانیم با کسانی وارد تعامل شویم که به مردم ایران حمله کرده‌اند و همچنان ما را تهدید و تحریم می‌کنند.» مگر تا همین چندی قبل با همین‌ها که ایشان می‌گوید مذاکره غیرمستقیم نمی‌کردیم؟ مگر برای برجام با آنها مذاکره محرمانه و علنی دوجانبه و چندجانبه نکردیم؟ مگر با صدام پس از هشت‌سال حمله مذاکره نکردیم و حقوقمان را یکی یکی پس نگرفتیم؟
✍ وقتی عراقچی با این زبان سخن می گوید و از جایگاه تخصصی خود فاصله می‌گیرد، کلام او هم در فضای سیاست داخلی فهم می‌شود و از آنجایی که ما در سیاست داخلی دارای فاصله‌های زیاد در فهم امور هستیم، پس قابل‌انتظار است که افکارعمومی نیز از عدم حضور ایران قانع نشود.
✍ به نظر می رسد، مشاهده کامل متن و حاشیه اجلاس شرح‌الشیخ و سخنان ترامپ، افکارعمومی را بابت این غیبت بیشتر از توییت وزیر خارجه قانع کند!
✍ آنچه اما در این میان جایش خالی است، حفظ ابتکار عمل و بدل زدن ایران به حرکات نمایشی ترامپ است. اگر مسئولان ایرانی به ادعاهای متناقض ترامپ که از یک طرف دم از صلح می‌زند، اما از آن طرف با حمله به ایران یا دفاع از اسرائیل در حمله، «صلح از طریق قدرت» را پیاده می‌کند، معترضند؛ راهی جز بهره‌گیری از نیروهای انسانی و خصوصا دیپلمات‌های توانمندی چون #محمد_جواد_ظریف ندارند که بتوانند مخاطب جهانی را -اعم از دولت‌ها و افکارعمومی- تحت‌تأثیر قرار دهند و زور دستگاه نظام و دیپلماسی را بیشتر کنند. در این زمینه نیز، وضعیت سیاست داخلی بزرگترین مانع است.
@javadrooh
BY راهبرد
Share with your friend now:
tgoop.com/javadrooh/37452