Javadafranotebook

توارد در لغت به معنای رسیدن دو نفر است با هم در یک جای و برداشتن آب از یک چشمه. و در اصطلاح ادبی اینه که دو شاعر بدون اطلاع از حال و شعر یکدیگر، مطلبی به ذهنشون برسه و اونو توی یک بیت یا مصراع عین هم بنویسن. این هم ممکنه که شاعر، مصراعی از شعری که یه جایی شنیده یا خونده در زوایای کور ذهنش پنهان مونده باشه و شاعر اونو بنویسه و خیال کنه که از خودشه. این مسأله به کرات اتفاق افتاده. روی صحبت من با خدابیامرز حافظه که خیلی هم دوستش دارم(اما نه به اندازه ی سعدی)، تهمت سرقت ادبی نمی زنم اما مگه میشه اینهمه توارد؟ مگه داریم اینهمه توارد؟
به گوشه ای از تواردهای همشهریمون اشاره میکنم：

من آن مورم که در پایم بمالند
نه زنبورم که از دستم بنالند
کجا خود شکر این نعمت گزارم
که زور مردم آزاری ندارم
(سعدی)


من از بازوی خود دارم بسی شکر
که زور مردم آزاری ندارم
(حافظ)


صبر بر جور رقیبت چه کنم گر نکنم؟
همه دانند که در صحبت گل خاری هست
(سعدی)


صبر بر جور رقیبت چه کنم گر نکنم؟
عاشقان را نبود چاره بجز مسکینی
(حافظ)


وصال او ز عمر جاودان به
خداوندا مرا آن ده که آن به
به شمشیرم زد و با کس نگفتم
که راز دوست از دشمن نهان به
(حافظ)


(خداوندا مرا آن ده که آن به) در مناجات های خواجه عبدالله انصاری است.
(که راز دوست از دشمن نهان به) در (ویس و رامین) از فخرالدین اسعد گرگانی است.


https://www.tgoop.com/joinchat-CFReXkCdL-5y_lJdnjWe0Q

Telegram

Javadafranotebook

@Afrajavad

www.tgoop.com/javadafranotebook/164

637 viewsMar 4, 2017 at 10:56

توارد در لغت به معنای رسیدن دو نفر است با هم در یک جای و برداشتن آب از یک چشمه. و در اصطلاح ادبی اینه که دو شاعر بدون اطلاع از حال و شعر یکدیگر، مطلبی به ذهنشون برسه و اونو توی یک بیت یا مصراع عین هم بنویسن. این هم ممکنه که شاعر، مصراعی از شعری که یه جایی شنیده یا خونده در زوایای کور ذهنش پنهان مونده باشه و شاعر اونو بنویسه و خیال کنه که از خودشه. این مسأله به کرات اتفاق افتاده. روی صحبت من با خدابیامرز حافظه که خیلی هم دوستش دارم(اما نه به اندازه ی سعدی)، تهمت سرقت ادبی نمی زنم اما مگه میشه اینهمه توارد؟ مگه داریم اینهمه توارد؟
به گوشه ای از تواردهای همشهریمون اشاره میکنم：

من آن مورم که در پایم بمالند
نه زنبورم که از دستم بنالند
کجا خود شکر این نعمت گزارم
که زور مردم آزاری ندارم
(سعدی)


من از بازوی خود دارم بسی شکر
که زور مردم آزاری ندارم
(حافظ)


صبر بر جور رقیبت چه کنم گر نکنم؟
همه دانند که در صحبت گل خاری هست
(سعدی)


صبر بر جور رقیبت چه کنم گر نکنم؟
عاشقان را نبود چاره بجز مسکینی
(حافظ)


وصال او ز عمر جاودان به
خداوندا مرا آن ده که آن به
به شمشیرم زد و با کس نگفتم
که راز دوست از دشمن نهان به
(حافظ)


(خداوندا مرا آن ده که آن به) در مناجات های خواجه عبدالله انصاری است.
(که راز دوست از دشمن نهان به) در (ویس و رامین) از فخرالدین اسعد گرگانی است.


https://www.tgoop.com/joinchat-CFReXkCdL-5y_lJdnjWe0Q

BY Javadafranotebook