tgoop.com/jannat_adn8/5617
Last Update:
بعد از وفات پیامبر اکرم (صلیاللهعلیهوسلم)، حضرت بلال حبشی (رضیاللهعنه) که مؤذن ایشان بود، دیگر توانایی گفتن اذان را نداشت. اندوه و غم از دست دادن پیامبر چنان بر او سنگینی میکرد که هنگام اذان گفتن، بهخصوص وقتی به نام مبارک «محمد» (صلیاللهعلیهوسلم) میرسید، بغضش میترکید و گریه میکرد.
روایت شده است که پس از وفات پیامبر (صلیاللهعلیهوسلم)، بلال یکبار تلاش کرد اذان بگوید، اما وقتی به «أشهد أن محمداً رسولالله» رسید، نتوانست ادامه دهد و مردم مدینه نیز با شنیدن صدای او، به گریه افتادند. بعد از آن، بلال تصمیم گرفت که دیگر در مدینه نماند و برای جهاد به شام رفت.
سالها بعد، زمانی که حضرت عمر (رضیاللهعنه) به شام سفر کرد، مسلمانان از او خواستند که بلال یکبار دیگر اذان بگوید. بلال پذیرفت و هنگامی که اذان گفت، مردم شام که بسیاری از آنها دوران پیامبر را ندیده بودند، نیز از شدت شوق و دلتنگی برای پیامبر گریه کردند.
این ماجرا یکی از تأثیرگذارترین داستانهای تاریخ اسلام است که عشق و ارادت بلال به پیامبر اکرم (صلیاللهعلیهوسلم) را نشان میدهد.
@jannat_adn8 ♥️🦋
BY جَنَّـٰتُ عَـــدْنٍ||🇵🇸
Share with your friend now:
tgoop.com/jannat_adn8/5617