*یک قدم تا شهر*

🔹 #عقل_مهندسی

#یک_قدم_تا_شهر

🔻یک قدم تا شهر سفری است برای پرواز بر فراز شهر دانش بنیان و مهیا شدن برای ورود به شهر...🔺

🔹اگر بخواهیم به #مسئله_مهندسی فکر کنیم، لازمه اش این است که به یک عقلی فکر کنیم. تلقی های روزمرّه از مسئله مهندسی آن را یک مسئله آموزشی می داند و نهایتاً مسئله ای می داند که تخصص هایی را می آموزیم و با آموزش این تخصص ها و به کار گرفتن آن ها کاری را انجام می دهیم. شاید بتوان گفت سرنوشت آن همین است که با آن روبه رو هستیم که در نهایت #مهندسی_به یک #حالت_تکنسینی #تقلیل پیدا می کند و کسانی که صرفاً می توانند با یک سری از تکنولوژی ها کار کنند.

🔹می توان گفت نسبت ما چه با تکنولوژی های نرم که تحت عنوان مدیریت می بینیم و چه با تکنولوژی های سخت که به تعبیری این اشیاء تکنیک هستند، نسبت تکنسینی است و ما نهایتاً روش هایی را یاد می گیریم و کار کردن با دستگاه هایی را یاد می گیریم که آن ها را به مرحله اجرا درآوریم و در نهایت با یک ناکارآمدی مواجه می شویم. از آن جهت که این ها در یک نظام بهم پیوسته ای هستند، تنظیم تکنولوژی های مختلف و ارتباط با همدیگر کار بسیار مشکلی است و چون ما واجد آن عقلانیت نیستیم که همه این تکنیک ها را بهم پیوند می دهد، در نهایت آن چه هم از تلاش های ما هست، به نوعی همدیگر را خنثی می کند. این پدیده ای است که در جوامع ما بسیار مشاهده می شود و معمولاً اینگونه است که تخصص های مختلفی در کشور داریم که شاید برخی در نقاط اوج هم قرار بگیرند و در آن تخصص خودشان می توانند پیشرفت کنند و به نتایج بالایی هم برسند، اما می بینیم این ها در کنار هم نمی توانند قرار بگیرند و در نهایت هرکدام جزئی از یک مسیر تعریف شده خواهند شد.

🔹لذا بیشتر از اینکه اینها بتوانند در فضای کشور خودمان مؤثر واقع شوند، جزئی از فضای علمی جهان می شوند و به نوعی نقاط اوج تخصص های ما آن جایی که به نتیجه برسند، با نهادهای بین المللی مرتبط می شوند یا مثلاً در کشورهایی هستند که این فضای علمی وجود دارد و این تخصص به عنوان یک پیچ و مهره در مدار زندگی آن ها قرار گرفته است. باید این مسئله را به صورت جدی محل تأمل و بازخوانی قرار دهیم که چرا ما در جهان خود نمی توانیم از این استعدادها و تخصص ها استفاده کنیم؟ اگر این را بازخوانی کنیم، شاید بتوانیم به آن وجه نا اندیشیده فضای خود که همان تکنیک و عقل زندگی در دنیای امروز است، بیشتر پی ببریم و به جای اینکه بخواهیم از رسومات جهان جدید تقلید کنیم، به آن عقلی که پایه گذار این رسومات و روش هاست، پی ببریم و غایت آن رسومات را مدّ نظر قرار دهیم و در توجه به آن غایت، بتوانیم کار خود را پیش ببریم.

🔹چیزی که به صورت کلی در دانشگاه های ما و به صورت کلی تر در نهاد علم ما مفقود است و مغفول واقع می شود، پرورش عقل است. پرورش عقل، یک امر آموزشی نیست که ما بتوانیم مواردی را به همدیگر آموزش دهیم و عقل پرورش پیدا کند. سخن در باب عقل، در فرهنگ های مختلف وجود دارد. اگر نتوانیم به این عقل برسیم، صرفاً ظواهر را رعایت می کنیم. ظواهری که غایاتی در آن نیست.

@iut_daneshbonyan

🤔1

www.tgoop.com/iut_daneshbonyan/5

400 viewsedited  Aug 5, 2022 at 11:43

🔹 #عقل_مهندسی

#یک_قدم_تا_شهر

🔻یک قدم تا شهر سفری است برای پرواز بر فراز شهر دانش بنیان و مهیا شدن برای ورود به شهر...🔺

🔹اگر بخواهیم به #مسئله_مهندسی فکر کنیم، لازمه اش این است که به یک عقلی فکر کنیم. تلقی های روزمرّه از مسئله مهندسی آن را یک مسئله آموزشی می داند و نهایتاً مسئله ای می داند که تخصص هایی را می آموزیم و با آموزش این تخصص ها و به کار گرفتن آن ها کاری را انجام می دهیم. شاید بتوان گفت سرنوشت آن همین است که با آن روبه رو هستیم که در نهایت #مهندسی_به یک #حالت_تکنسینی #تقلیل پیدا می کند و کسانی که صرفاً می توانند با یک سری از تکنولوژی ها کار کنند.

🔹می توان گفت نسبت ما چه با تکنولوژی های نرم که تحت عنوان مدیریت می بینیم و چه با تکنولوژی های سخت که به تعبیری این اشیاء تکنیک هستند، نسبت تکنسینی است و ما نهایتاً روش هایی را یاد می گیریم و کار کردن با دستگاه هایی را یاد می گیریم که آن ها را به مرحله اجرا درآوریم و در نهایت با یک ناکارآمدی مواجه می شویم. از آن جهت که این ها در یک نظام بهم پیوسته ای هستند، تنظیم تکنولوژی های مختلف و ارتباط با همدیگر کار بسیار مشکلی است و چون ما واجد آن عقلانیت نیستیم که همه این تکنیک ها را بهم پیوند می دهد، در نهایت آن چه هم از تلاش های ما هست، به نوعی همدیگر را خنثی می کند. این پدیده ای است که در جوامع ما بسیار مشاهده می شود و معمولاً اینگونه است که تخصص های مختلفی در کشور داریم که شاید برخی در نقاط اوج هم قرار بگیرند و در آن تخصص خودشان می توانند پیشرفت کنند و به نتایج بالایی هم برسند، اما می بینیم این ها در کنار هم نمی توانند قرار بگیرند و در نهایت هرکدام جزئی از یک مسیر تعریف شده خواهند شد.

🔹لذا بیشتر از اینکه اینها بتوانند در فضای کشور خودمان مؤثر واقع شوند، جزئی از فضای علمی جهان می شوند و به نوعی نقاط اوج تخصص های ما آن جایی که به نتیجه برسند، با نهادهای بین المللی مرتبط می شوند یا مثلاً در کشورهایی هستند که این فضای علمی وجود دارد و این تخصص به عنوان یک پیچ و مهره در مدار زندگی آن ها قرار گرفته است. باید این مسئله را به صورت جدی محل تأمل و بازخوانی قرار دهیم که چرا ما در جهان خود نمی توانیم از این استعدادها و تخصص ها استفاده کنیم؟ اگر این را بازخوانی کنیم، شاید بتوانیم به آن وجه نا اندیشیده فضای خود که همان تکنیک و عقل زندگی در دنیای امروز است، بیشتر پی ببریم و به جای اینکه بخواهیم از رسومات جهان جدید تقلید کنیم، به آن عقلی که پایه گذار این رسومات و روش هاست، پی ببریم و غایت آن رسومات را مدّ نظر قرار دهیم و در توجه به آن غایت، بتوانیم کار خود را پیش ببریم.

🔹چیزی که به صورت کلی در دانشگاه های ما و به صورت کلی تر در نهاد علم ما مفقود است و مغفول واقع می شود، پرورش عقل است. پرورش عقل، یک امر آموزشی نیست که ما بتوانیم مواردی را به همدیگر آموزش دهیم و عقل پرورش پیدا کند. سخن در باب عقل، در فرهنگ های مختلف وجود دارد. اگر نتوانیم به این عقل برسیم، صرفاً ظواهر را رعایت می کنیم. ظواهری که غایاتی در آن نیست.

@iut_daneshbonyan

BY *یک قدم تا شهر*