🔹 #عقل_مهندسی
#یک_قدم_تا_شهر
🔻یک قدم تا شهر سفری است برای پرواز بر فراز شهر دانش بنیان و مهیا شدن برای ورود به شهر...🔺
🔹اگر بخواهیم به #مسئله_مهندسی فکر کنیم، لازمه اش این است که به یک عقلی فکر کنیم. تلقی های روزمرّه از مسئله مهندسی آن را یک مسئله آموزشی می داند و نهایتاً مسئله ای می داند که تخصص هایی را می آموزیم و با آموزش این تخصص ها و به کار گرفتن آن ها کاری را انجام می دهیم. شاید بتوان گفت سرنوشت آن همین است که با آن روبه رو هستیم که در نهایت #مهندسی_به یک #حالت_تکنسینی #تقلیل پیدا می کند و کسانی که صرفاً می توانند با یک سری از تکنولوژی ها کار کنند.
🔹می توان گفت نسبت ما چه با تکنولوژی های نرم که تحت عنوان مدیریت می بینیم و چه با تکنولوژی های سخت که به تعبیری این اشیاء تکنیک هستند، نسبت تکنسینی است و ما نهایتاً روش هایی را یاد می گیریم و کار کردن با دستگاه هایی را یاد می گیریم که آن ها را به مرحله اجرا درآوریم و در نهایت با یک ناکارآمدی مواجه می شویم. از آن جهت که این ها در یک نظام بهم پیوسته ای هستند، تنظیم تکنولوژی های مختلف و ارتباط با همدیگر کار بسیار مشکلی است و چون ما واجد آن عقلانیت نیستیم که همه این تکنیک ها را بهم پیوند می دهد، در نهایت آن چه هم از تلاش های ما هست، به نوعی همدیگر را خنثی می کند. این پدیده ای است که در جوامع ما بسیار مشاهده می شود و معمولاً اینگونه است که تخصص های مختلفی در کشور داریم که شاید برخی در نقاط اوج هم قرار بگیرند و در آن تخصص خودشان می توانند پیشرفت کنند و به نتایج بالایی هم برسند، اما می بینیم این ها در کنار هم نمی توانند قرار بگیرند و در نهایت هرکدام جزئی از یک مسیر تعریف شده خواهند شد.
🔹لذا بیشتر از اینکه اینها بتوانند در فضای کشور خودمان مؤثر واقع شوند، جزئی از فضای علمی جهان می شوند و به نوعی نقاط اوج تخصص های ما آن جایی که به نتیجه برسند، با نهادهای بین المللی مرتبط می شوند یا مثلاً در کشورهایی هستند که این فضای علمی وجود دارد و این تخصص به عنوان یک پیچ و مهره در مدار زندگی آن ها قرار گرفته است. باید این مسئله را به صورت جدی محل تأمل و بازخوانی قرار دهیم که چرا ما در جهان خود نمی توانیم از این استعدادها و تخصص ها استفاده کنیم؟ اگر این را بازخوانی کنیم، شاید بتوانیم به آن وجه نا اندیشیده فضای خود که همان تکنیک و عقل زندگی در دنیای امروز است، بیشتر پی ببریم و به جای اینکه بخواهیم از رسومات جهان جدید تقلید کنیم، به آن عقلی که پایه گذار این رسومات و روش هاست، پی ببریم و غایت آن رسومات را مدّ نظر قرار دهیم و در توجه به آن غایت، بتوانیم کار خود را پیش ببریم.
🔹چیزی که به صورت کلی در دانشگاه های ما و به صورت کلی تر در نهاد علم ما مفقود است و مغفول واقع می شود، پرورش عقل است. پرورش عقل، یک امر آموزشی نیست که ما بتوانیم مواردی را به همدیگر آموزش دهیم و عقل پرورش پیدا کند. سخن در باب عقل، در فرهنگ های مختلف وجود دارد. اگر نتوانیم به این عقل برسیم، صرفاً ظواهر را رعایت می کنیم. ظواهری که غایاتی در آن نیست.
@iut_daneshbonyan
#یک_قدم_تا_شهر
🔻یک قدم تا شهر سفری است برای پرواز بر فراز شهر دانش بنیان و مهیا شدن برای ورود به شهر...🔺
🔹اگر بخواهیم به #مسئله_مهندسی فکر کنیم، لازمه اش این است که به یک عقلی فکر کنیم. تلقی های روزمرّه از مسئله مهندسی آن را یک مسئله آموزشی می داند و نهایتاً مسئله ای می داند که تخصص هایی را می آموزیم و با آموزش این تخصص ها و به کار گرفتن آن ها کاری را انجام می دهیم. شاید بتوان گفت سرنوشت آن همین است که با آن روبه رو هستیم که در نهایت #مهندسی_به یک #حالت_تکنسینی #تقلیل پیدا می کند و کسانی که صرفاً می توانند با یک سری از تکنولوژی ها کار کنند.
🔹می توان گفت نسبت ما چه با تکنولوژی های نرم که تحت عنوان مدیریت می بینیم و چه با تکنولوژی های سخت که به تعبیری این اشیاء تکنیک هستند، نسبت تکنسینی است و ما نهایتاً روش هایی را یاد می گیریم و کار کردن با دستگاه هایی را یاد می گیریم که آن ها را به مرحله اجرا درآوریم و در نهایت با یک ناکارآمدی مواجه می شویم. از آن جهت که این ها در یک نظام بهم پیوسته ای هستند، تنظیم تکنولوژی های مختلف و ارتباط با همدیگر کار بسیار مشکلی است و چون ما واجد آن عقلانیت نیستیم که همه این تکنیک ها را بهم پیوند می دهد، در نهایت آن چه هم از تلاش های ما هست، به نوعی همدیگر را خنثی می کند. این پدیده ای است که در جوامع ما بسیار مشاهده می شود و معمولاً اینگونه است که تخصص های مختلفی در کشور داریم که شاید برخی در نقاط اوج هم قرار بگیرند و در آن تخصص خودشان می توانند پیشرفت کنند و به نتایج بالایی هم برسند، اما می بینیم این ها در کنار هم نمی توانند قرار بگیرند و در نهایت هرکدام جزئی از یک مسیر تعریف شده خواهند شد.
🔹لذا بیشتر از اینکه اینها بتوانند در فضای کشور خودمان مؤثر واقع شوند، جزئی از فضای علمی جهان می شوند و به نوعی نقاط اوج تخصص های ما آن جایی که به نتیجه برسند، با نهادهای بین المللی مرتبط می شوند یا مثلاً در کشورهایی هستند که این فضای علمی وجود دارد و این تخصص به عنوان یک پیچ و مهره در مدار زندگی آن ها قرار گرفته است. باید این مسئله را به صورت جدی محل تأمل و بازخوانی قرار دهیم که چرا ما در جهان خود نمی توانیم از این استعدادها و تخصص ها استفاده کنیم؟ اگر این را بازخوانی کنیم، شاید بتوانیم به آن وجه نا اندیشیده فضای خود که همان تکنیک و عقل زندگی در دنیای امروز است، بیشتر پی ببریم و به جای اینکه بخواهیم از رسومات جهان جدید تقلید کنیم، به آن عقلی که پایه گذار این رسومات و روش هاست، پی ببریم و غایت آن رسومات را مدّ نظر قرار دهیم و در توجه به آن غایت، بتوانیم کار خود را پیش ببریم.
🔹چیزی که به صورت کلی در دانشگاه های ما و به صورت کلی تر در نهاد علم ما مفقود است و مغفول واقع می شود، پرورش عقل است. پرورش عقل، یک امر آموزشی نیست که ما بتوانیم مواردی را به همدیگر آموزش دهیم و عقل پرورش پیدا کند. سخن در باب عقل، در فرهنگ های مختلف وجود دارد. اگر نتوانیم به این عقل برسیم، صرفاً ظواهر را رعایت می کنیم. ظواهری که غایاتی در آن نیست.
@iut_daneshbonyan
🔹یک قدم تا شهر
*دعوتی است تا هم قدم شویم به سوی آینده...*
🔹وضعیت دشوار کنونی کشور بر هیچ‌کس پوشیده نیست، مسأله معیشت جامعه در وضع نامناسبی بسر می برد.صنایع و کارخانجات بزرگ ما با فداکاری کارگران و کارآفرینان در حال مقاومت نسبت به حملات تحریمی قدرتهای اقتصادی جهانی است. ارزش پول ملی دچار افت شدید شده است. بیکاری جوانان و علی الخصوص قشر تحصیل کرده و میل به مهاجرت و از آن بدتر تشویق به مهاجرت در نسل جوان و...
🔹هر روز که به نقشه اقتصاد کشور نگاه می کنیم گویا بخشی از آن دچار حملات اقتصادی شده است و بعضاً نقاطی از آن به تصرف درآمده و سهم ملت ایران از حضور در موقعیت اقتصادی خویش کمتر شده است...
🔹این وضعیت شاید بی شباهت با وضعیت ایران در سالهای ۵۹ - ۶۰ نباشد، با این تفاوت که آن سالها مرزهای جغرافیایی و سرزمین ایران به لحاظ امنیتی دچار حملات قدرتهای نظامی جهان در مرزها و مزدورانشان در شهرهای مختلف شده بود و امروز ایران به لحاظ موقعیت اقتصادی از درون و بیرون گرفتار حملات اقتصادی شده است.
🔹این جنگ اقتصادی صحنه های دردآوری در مقابل ما گذاشته است اما شاید هنوز مسئولیت خود را در این جنگ پیدا نکرده ایم و گویا هنوز متوجه نیستیم که باید نقشی برای خود پیدا کنیم، نهایتا مانیز فریادی برسر حاکمیت ودولت می زنیم تا آنها شاید کاری کنند. اگر در زمان جنگ نظامی هم جوانان خود را کنار می کشیدند و مسئولیت آن را متوجه حاکمیت و نیروهای نظامی می دیدند شاید امروز ما هنوز مشغول جنگ و صلح برسر سرزمینمان بودیم. اما جوانان آن زمان نقش خود را دریافتند و با حضور موثر خود فتح المبین ها و فتح خرمشهر ها را رقم زدند.
🔹یک قدم تا شهر فرصتی است تا از نقش آفرینی و مسئولیت خودمان در جنگ اقتصادی بگوییم. مسئولیتی که با حضور در عرصه شرکت های دانش بنیان می تواند نقش موثری در جنگ اقتصادی ایفا کند که علاوه بر دفاع می توان با تسلط بر گلوگاه‌های اقتصاد عرصه وسیعی از سرزمین اقتصادی کشورمان را آزاد کنیم.
@iut_daneshbonyan
*دعوتی است تا هم قدم شویم به سوی آینده...*
🔹وضعیت دشوار کنونی کشور بر هیچ‌کس پوشیده نیست، مسأله معیشت جامعه در وضع نامناسبی بسر می برد.صنایع و کارخانجات بزرگ ما با فداکاری کارگران و کارآفرینان در حال مقاومت نسبت به حملات تحریمی قدرتهای اقتصادی جهانی است. ارزش پول ملی دچار افت شدید شده است. بیکاری جوانان و علی الخصوص قشر تحصیل کرده و میل به مهاجرت و از آن بدتر تشویق به مهاجرت در نسل جوان و...
🔹هر روز که به نقشه اقتصاد کشور نگاه می کنیم گویا بخشی از آن دچار حملات اقتصادی شده است و بعضاً نقاطی از آن به تصرف درآمده و سهم ملت ایران از حضور در موقعیت اقتصادی خویش کمتر شده است...
🔹این وضعیت شاید بی شباهت با وضعیت ایران در سالهای ۵۹ - ۶۰ نباشد، با این تفاوت که آن سالها مرزهای جغرافیایی و سرزمین ایران به لحاظ امنیتی دچار حملات قدرتهای نظامی جهان در مرزها و مزدورانشان در شهرهای مختلف شده بود و امروز ایران به لحاظ موقعیت اقتصادی از درون و بیرون گرفتار حملات اقتصادی شده است.
🔹این جنگ اقتصادی صحنه های دردآوری در مقابل ما گذاشته است اما شاید هنوز مسئولیت خود را در این جنگ پیدا نکرده ایم و گویا هنوز متوجه نیستیم که باید نقشی برای خود پیدا کنیم، نهایتا مانیز فریادی برسر حاکمیت ودولت می زنیم تا آنها شاید کاری کنند. اگر در زمان جنگ نظامی هم جوانان خود را کنار می کشیدند و مسئولیت آن را متوجه حاکمیت و نیروهای نظامی می دیدند شاید امروز ما هنوز مشغول جنگ و صلح برسر سرزمینمان بودیم. اما جوانان آن زمان نقش خود را دریافتند و با حضور موثر خود فتح المبین ها و فتح خرمشهر ها را رقم زدند.
🔹یک قدم تا شهر فرصتی است تا از نقش آفرینی و مسئولیت خودمان در جنگ اقتصادی بگوییم. مسئولیتی که با حضور در عرصه شرکت های دانش بنیان می تواند نقش موثری در جنگ اقتصادی ایفا کند که علاوه بر دفاع می توان با تسلط بر گلوگاه‌های اقتصاد عرصه وسیعی از سرزمین اقتصادی کشورمان را آزاد کنیم.
@iut_daneshbonyan
*یک قدم تا شهر*
🔹تامل و اندیشه در مسیر کسانی که وارد شهر دانش بنیان شده اند و آن را پیشنهاد می دهند، به ما می گوید که فاصله ما تا عرصه دانش بنیان، شاید بیش از یک قدم نباشدو آن قدم،از جنس لحظه ای درنگ و اندیشه است.
🔹یک قدم تا شهر فرصتی است تا مسیر دانش بنیان را بهتر بشناسیم و هم قدم شویم به سوی آینده...
📍شامل بخش های:
1⃣ قصه ی پیشرفت.
📌شامل بررسی راه هایی که در گذشته ی کشور تلاش داشته اند راه تولید و دانش بنیان را طی کنند، اما پس از مدتی از مسیرشان انصراف داده اند.
📌فهم عمیق تری از مناسبات اقتصادی که زندگی ما را دربرگرفته و باید آن را بشناسیم.
2⃣ بررسی میدانی دانش بنیان.
📌با حضور فارغ التحصیلان دانشگاه که مدتی است در فضای دانش بنیان مشغول فعالیت هستند.
📌دعوت از شرکت های مطرح کشور و گفت و گو پیرامون مسیری که طی کرده اند.
🗓 زمان ثبت نام: ۱۸ لغایت ۲۳ مرداد (با ظرفیت محدود ویژه ی دانشجویان صنعتی اصفهان).
🏕 زمان و مکان برگزاری: ۲۹ مرداد الی ۴ شهریور در محیط اردوگاهی
جهت ثبت نام و کسب اطلاعات بیشتر به سایت: http://nahadiut.ir/Xck
و یا کانال تلگرامی
@iut_daneshbonyan
رجوع فرمایید.
@iut_daneshbonyan
🔹تامل و اندیشه در مسیر کسانی که وارد شهر دانش بنیان شده اند و آن را پیشنهاد می دهند، به ما می گوید که فاصله ما تا عرصه دانش بنیان، شاید بیش از یک قدم نباشدو آن قدم،از جنس لحظه ای درنگ و اندیشه است.
🔹یک قدم تا شهر فرصتی است تا مسیر دانش بنیان را بهتر بشناسیم و هم قدم شویم به سوی آینده...
📍شامل بخش های:
1⃣ قصه ی پیشرفت.
📌شامل بررسی راه هایی که در گذشته ی کشور تلاش داشته اند راه تولید و دانش بنیان را طی کنند، اما پس از مدتی از مسیرشان انصراف داده اند.
📌فهم عمیق تری از مناسبات اقتصادی که زندگی ما را دربرگرفته و باید آن را بشناسیم.
2⃣ بررسی میدانی دانش بنیان.
📌با حضور فارغ التحصیلان دانشگاه که مدتی است در فضای دانش بنیان مشغول فعالیت هستند.
📌دعوت از شرکت های مطرح کشور و گفت و گو پیرامون مسیری که طی کرده اند.
🗓 زمان ثبت نام: ۱۸ لغایت ۲۳ مرداد (با ظرفیت محدود ویژه ی دانشجویان صنعتی اصفهان).
🏕 زمان و مکان برگزاری: ۲۹ مرداد الی ۴ شهریور در محیط اردوگاهی
جهت ثبت نام و کسب اطلاعات بیشتر به سایت: http://nahadiut.ir/Xck
و یا کانال تلگرامی
@iut_daneshbonyan
رجوع فرمایید.
@iut_daneshbonyan
به نام خدا
🔹یک قدم تا شهر، ضیافت اندیشه است و بیشتر از آنکه باید منتظر یک دوره آموزشی باشیم باید خود را مهیای اندیشیدن نماییم.
🔹در دوره های آموزشی بیشتر با حاصل اندیشه دیگران روبرو می شویم. اگرچه این امر نیز در جای خود مفید و مناسب است. اما کمتر اتفاق می افتد تا نسبت موضوعات مطرح شده را با خود بیابیم. بلکه شاید در بهترین حالت با حرفها و سخنان مهم آشنا می شویم.
🔹اندیشیدن پیدا کردن جایگاه امور و نسبت آنها با یکدیگر و نسبت خودمان با امور است. از این جهت ضیافت اندیشه نشستن برسر سفره آماده و از قبل تعیین شده نیست. بلکه باید هرکس سهمی در برپایی این ضیافت داشته باشد.
🔹ضیافت اندیشه بیشتر از آنکه به همایش های مرسوم شباهت داشته باشد به هیات و روضه شبیه است. در هیات و روضه همه خود را مهیای یک حضور می کنند.
🔹برای آنکه ضیافت اندیشه برپا شود به روایت و قصه نیاز است. در قصه و روایت هرکس خود را در موضوع می یابد و در نقش بازیگر حاضر می شود نه تماشاچی.
به قول روضه خوانها تماشاچی نباش.
@iut_daneshbonyan
🔹یک قدم تا شهر، ضیافت اندیشه است و بیشتر از آنکه باید منتظر یک دوره آموزشی باشیم باید خود را مهیای اندیشیدن نماییم.
🔹در دوره های آموزشی بیشتر با حاصل اندیشه دیگران روبرو می شویم. اگرچه این امر نیز در جای خود مفید و مناسب است. اما کمتر اتفاق می افتد تا نسبت موضوعات مطرح شده را با خود بیابیم. بلکه شاید در بهترین حالت با حرفها و سخنان مهم آشنا می شویم.
🔹اندیشیدن پیدا کردن جایگاه امور و نسبت آنها با یکدیگر و نسبت خودمان با امور است. از این جهت ضیافت اندیشه نشستن برسر سفره آماده و از قبل تعیین شده نیست. بلکه باید هرکس سهمی در برپایی این ضیافت داشته باشد.
🔹ضیافت اندیشه بیشتر از آنکه به همایش های مرسوم شباهت داشته باشد به هیات و روضه شبیه است. در هیات و روضه همه خود را مهیای یک حضور می کنند.
🔹برای آنکه ضیافت اندیشه برپا شود به روایت و قصه نیاز است. در قصه و روایت هرکس خود را در موضوع می یابد و در نقش بازیگر حاضر می شود نه تماشاچی.
به قول روضه خوانها تماشاچی نباش.
@iut_daneshbonyan
به نام خدا
#سوال_متداول:
* #یک_قدم_تا_شهر * و * #تخصص*
⁉️ یک قدم تا شهر آموزش های تخصصی می دهد و کارگاه های تخصصی برگزار می کند؟
⁉️ دانشجوی ترم دوم هستم و می خواهم به مسیر دانش بنیان فکر کنم و وضعیت اکنون را بهتر بشناسم آیا می توانم در *یک قدم تا شهر* شرکت کنم؟
📝 برای پاسخ به این پرسش ها، مطالعه کنیم:
1⃣ یکی از مشکلات ما، محدودیت هایی است که این تخصص ها برای ما پیش می آورد. ما مهندس نداریم و مهندسی نمی کنیم و بیشتر تکنسین هستیم؛ به این معنا که بیشتر کار کردن با تکنیک و تکنولوژی را می دانیم تا مهندسی کردن و طراحی کردن؛ به این علت است که در یک تخصص خاصی پیش می رویم و خود را در آن تخصص محدود می کنیم و در این محدودیت ناتوان هم می شویم.
2⃣ وقتی با ساخت یک شئ و ابزار روبه رو می شویم، مثلاً می خواهیم موبایل بسازیم، کار این موبایل با یک تخصص تمام نمی شود؛ این طور نیست که صرفاً نرم افزار برای آن کفایت کند، بلکه الکترونیک هم دارد، به مواد هم مربوط است و حوزه های مختلف دانش در آن مؤثرند. وقتی به نرم افزارهایی که حامل کارهای فرهنگی هستند، توجه می کنید، همه این ها در یک فضای یک پارچه ای به آن فکر شده است.
3⃣ یعنی وقتی به این پدیده موبایل نگاه می کنید، در آن یک نحوه ارتباط جدید فرهنگی هم هست. لذا کسی که می خواهد وارد ساخت موبایل شود، علاوه بر این که باید تخصص ها را داشته باشد، باید آن نگاه فرهنگی را هم داشته باشد. از این جهت اگر در یک حوزه خاص محدود شویم، توانایی جمع کردن این مسیر را نداریم و موفق به ساختن موبایل نخواهیم شد. صرفاً ممکن است یک نرم افزارنویس خوب باشی یا صرفاً در حوزه الکترونیک آن بتوانیم کاری انجام دهیم که این شاید آن خاستگاه نتوانستن های ما در حوزه های تکنولوژیک است و به همان محدودیت برمی گردد.
4⃣ ما اگر می توانستیم اینگونه فکر کنیم که وقتی دانشجویی وارد دانشگاه می شود، به همه این حوزه ها چشم بدوزد و به همه این حوزه ها توجه کند و به عبارتی اگر افراد می توانستند در افق ذهنی خود این را قرار دهند که با همدیگر در تخصص های مختلف حرف بزنند، از رشته های خود بگویند، در کلاس های یکدیگر شرکت کنند و حوزه دید خود را وسیع تر کنند و در کار مهندسی یک وسعت نظر پیدا کنند، حاصل این کسانی که چنین راهی را طی می کردند، مسیر بهتری بود و فضای بهتری را ایجاد می کرد.
5⃣ حال به لحاظ محدودیت های آموزشی هرکدام از افراد بالاخره باید در یک مسیری قرار بگیرند و پیش بروند. ولی بحث آن وسعت نظر است که هرکدام از ما باید در خودمان به وجود بیاوریم و از فرصت ها استفاده کنیم. فرصت هایی که در دانشگاه می تواند ما را از بسنده کردن به یک حوزه خاص رها کند و بتوانیم با همدیگر حرف بزنیم.
#یک_قدم_تا_شهر_قدمی_از_جنس_اندیشه
@iut_daneshbonyan
#سوال_متداول:
* #یک_قدم_تا_شهر * و * #تخصص*
⁉️ یک قدم تا شهر آموزش های تخصصی می دهد و کارگاه های تخصصی برگزار می کند؟
⁉️ دانشجوی ترم دوم هستم و می خواهم به مسیر دانش بنیان فکر کنم و وضعیت اکنون را بهتر بشناسم آیا می توانم در *یک قدم تا شهر* شرکت کنم؟
📝 برای پاسخ به این پرسش ها، مطالعه کنیم:
1⃣ یکی از مشکلات ما، محدودیت هایی است که این تخصص ها برای ما پیش می آورد. ما مهندس نداریم و مهندسی نمی کنیم و بیشتر تکنسین هستیم؛ به این معنا که بیشتر کار کردن با تکنیک و تکنولوژی را می دانیم تا مهندسی کردن و طراحی کردن؛ به این علت است که در یک تخصص خاصی پیش می رویم و خود را در آن تخصص محدود می کنیم و در این محدودیت ناتوان هم می شویم.
2⃣ وقتی با ساخت یک شئ و ابزار روبه رو می شویم، مثلاً می خواهیم موبایل بسازیم، کار این موبایل با یک تخصص تمام نمی شود؛ این طور نیست که صرفاً نرم افزار برای آن کفایت کند، بلکه الکترونیک هم دارد، به مواد هم مربوط است و حوزه های مختلف دانش در آن مؤثرند. وقتی به نرم افزارهایی که حامل کارهای فرهنگی هستند، توجه می کنید، همه این ها در یک فضای یک پارچه ای به آن فکر شده است.
3⃣ یعنی وقتی به این پدیده موبایل نگاه می کنید، در آن یک نحوه ارتباط جدید فرهنگی هم هست. لذا کسی که می خواهد وارد ساخت موبایل شود، علاوه بر این که باید تخصص ها را داشته باشد، باید آن نگاه فرهنگی را هم داشته باشد. از این جهت اگر در یک حوزه خاص محدود شویم، توانایی جمع کردن این مسیر را نداریم و موفق به ساختن موبایل نخواهیم شد. صرفاً ممکن است یک نرم افزارنویس خوب باشی یا صرفاً در حوزه الکترونیک آن بتوانیم کاری انجام دهیم که این شاید آن خاستگاه نتوانستن های ما در حوزه های تکنولوژیک است و به همان محدودیت برمی گردد.
4⃣ ما اگر می توانستیم اینگونه فکر کنیم که وقتی دانشجویی وارد دانشگاه می شود، به همه این حوزه ها چشم بدوزد و به همه این حوزه ها توجه کند و به عبارتی اگر افراد می توانستند در افق ذهنی خود این را قرار دهند که با همدیگر در تخصص های مختلف حرف بزنند، از رشته های خود بگویند، در کلاس های یکدیگر شرکت کنند و حوزه دید خود را وسیع تر کنند و در کار مهندسی یک وسعت نظر پیدا کنند، حاصل این کسانی که چنین راهی را طی می کردند، مسیر بهتری بود و فضای بهتری را ایجاد می کرد.
5⃣ حال به لحاظ محدودیت های آموزشی هرکدام از افراد بالاخره باید در یک مسیری قرار بگیرند و پیش بروند. ولی بحث آن وسعت نظر است که هرکدام از ما باید در خودمان به وجود بیاوریم و از فرصت ها استفاده کنیم. فرصت هایی که در دانشگاه می تواند ما را از بسنده کردن به یک حوزه خاص رها کند و بتوانیم با همدیگر حرف بزنیم.
#یک_قدم_تا_شهر_قدمی_از_جنس_اندیشه
@iut_daneshbonyan
* #یک_قدم_تا_شهر * و * #پیشرفت *
🔹باید مراقب بود در تبیین مسئله دانش بنیان این راه را به یک راه صرفاً اقتصادی تقلیل ندهیم و آن را حتی به آرمان های خوب گذشته تقلیل ندهیم که بگوییم این مجموعه های دانش بنیان مقابل تحریم می ایستند. اکنون یک حضور بسیار وسیع تری داریم. یک حرکت مطالبه گرانه و تهاجمی داریم و در حالت دفاعی نیستیم.
🔹این همان حالتی است که در فتح خرمشهر پیدا می کنید. ما یک دفاع جانانه در خرمشهر توسط شهید جهان آرا و یارانش داریم (در ابتدای جنگ که بعد از آن مقاوت جانانه خرمشهر سقوط می کند) ، یک فتح خرمشهر توسط شهید خرازی و یارانش هم داریم و خرمشهر را باز پس می گیریم.
🔹نکته این است که گذشته ما در اقتصاد یک گذشته تدافعی و مقاومتی است. همان تعبیری که رهبری در دیدار با تولیدکننده ها گفتند: *بحمدالله سنگر اقتصاد و تولید حفظ شده است*. این یعنی که ما هنوز هستیم. اما وقتی با طرح دانش بنیان وسط می آیند، مسئله دیگر حفظ سنگر نیست بلکه مسئله فتح خرمشهر است.
🔹مسئله دیگر تنها این نیست که دارید مقاومت می کنید، بلکه آنچه که از حق خود در این جهان هست را به آن می رسید. دانش بنیان به یک معنا همان جهاد است کما این که شهید خرازی همان جهان آراست، اما شهید خرازی تفاوتی با شهید جهان آرا دارد که آن تفاوت زمانی است؛ آن جا زمان فتح خرمشهر است ولی این ها یگانه اند.
🔹شاید جهان آرا اسطوره شهید خرازی است و این جهان آراست که به او گفته چگونه باید در جهان امروز ماند. اما شهید خرازی خود را در ظاهری که جهان آرا بوده، پنهان نکرده است. یعنی نگفته که من یک جایی در یک شهری می روم و مقاومت می کنم. من چگونه این شهر را می توانم از دشمن بگیرم؟ این همان جهان آراست اما در آن حیات اصیل جهان آرا در معنای امروزی خود حاضر می شویم که این جا دیگر فتح خرمشهر می شود.
🔹دانش بنیان همان جهاد سازندگی است اما جهاد به معنای فتح خرمشهر است. به این معنا که ما حضور مؤثر در دنیای امروز پیدا می کنیم و نه اینکه صرفاً مشکلات خود در جهان امروز را حل کنیم و آن ها امروز یک هجمه ای در اقتصاد به ما کرده اند و ما به دلیل هجمه آن ها دفاع می کنیم. در صورتی که ما می توانیم اکنون پیش برویم. این جا مدار پیشرفت است و گام دوم است. گام دوم به تعبیری گام پیشرفت و ساختن است.
#یک_قدم_تا_شهر_قدمی_از_جنس_اندیشه
@iut_daneshbonyan
🔹باید مراقب بود در تبیین مسئله دانش بنیان این راه را به یک راه صرفاً اقتصادی تقلیل ندهیم و آن را حتی به آرمان های خوب گذشته تقلیل ندهیم که بگوییم این مجموعه های دانش بنیان مقابل تحریم می ایستند. اکنون یک حضور بسیار وسیع تری داریم. یک حرکت مطالبه گرانه و تهاجمی داریم و در حالت دفاعی نیستیم.
🔹این همان حالتی است که در فتح خرمشهر پیدا می کنید. ما یک دفاع جانانه در خرمشهر توسط شهید جهان آرا و یارانش داریم (در ابتدای جنگ که بعد از آن مقاوت جانانه خرمشهر سقوط می کند) ، یک فتح خرمشهر توسط شهید خرازی و یارانش هم داریم و خرمشهر را باز پس می گیریم.
🔹نکته این است که گذشته ما در اقتصاد یک گذشته تدافعی و مقاومتی است. همان تعبیری که رهبری در دیدار با تولیدکننده ها گفتند: *بحمدالله سنگر اقتصاد و تولید حفظ شده است*. این یعنی که ما هنوز هستیم. اما وقتی با طرح دانش بنیان وسط می آیند، مسئله دیگر حفظ سنگر نیست بلکه مسئله فتح خرمشهر است.
🔹مسئله دیگر تنها این نیست که دارید مقاومت می کنید، بلکه آنچه که از حق خود در این جهان هست را به آن می رسید. دانش بنیان به یک معنا همان جهاد است کما این که شهید خرازی همان جهان آراست، اما شهید خرازی تفاوتی با شهید جهان آرا دارد که آن تفاوت زمانی است؛ آن جا زمان فتح خرمشهر است ولی این ها یگانه اند.
🔹شاید جهان آرا اسطوره شهید خرازی است و این جهان آراست که به او گفته چگونه باید در جهان امروز ماند. اما شهید خرازی خود را در ظاهری که جهان آرا بوده، پنهان نکرده است. یعنی نگفته که من یک جایی در یک شهری می روم و مقاومت می کنم. من چگونه این شهر را می توانم از دشمن بگیرم؟ این همان جهان آراست اما در آن حیات اصیل جهان آرا در معنای امروزی خود حاضر می شویم که این جا دیگر فتح خرمشهر می شود.
🔹دانش بنیان همان جهاد سازندگی است اما جهاد به معنای فتح خرمشهر است. به این معنا که ما حضور مؤثر در دنیای امروز پیدا می کنیم و نه اینکه صرفاً مشکلات خود در جهان امروز را حل کنیم و آن ها امروز یک هجمه ای در اقتصاد به ما کرده اند و ما به دلیل هجمه آن ها دفاع می کنیم. در صورتی که ما می توانیم اکنون پیش برویم. این جا مدار پیشرفت است و گام دوم است. گام دوم به تعبیری گام پیشرفت و ساختن است.
#یک_قدم_تا_شهر_قدمی_از_جنس_اندیشه
@iut_daneshbonyan
Media is too big
VIEW IN TELEGRAM
#یک_قدم_تا_شهر ...
ببینیم،
از شهر دیروز، تا شهر امروز...
آخرین مهلت ثبت نام در طرح یک قدم تا شهر، ویژه ی دانشجویان دانشگاه صنعتی اصفهان، جهت اندیشیدن به مسیر دانش بنیان، ۲۳ مرداد ماه ۱۴۰۱
سایت http://nahadiut.ir/Xck
شروع دوره ۳۰ مرداد ماه لغایت ۵ شهریور
با حضور اساتید مختلف حوزه ی دانش بنیان، بازدید از صنایع بزرگ کشور و دعوت از مجموعه های بزرگ دانش بنیان جهت اندیشیدن در راه دانش بنیان.
@iut_daneshbonyan
ببینیم،
از شهر دیروز، تا شهر امروز...
آخرین مهلت ثبت نام در طرح یک قدم تا شهر، ویژه ی دانشجویان دانشگاه صنعتی اصفهان، جهت اندیشیدن به مسیر دانش بنیان، ۲۳ مرداد ماه ۱۴۰۱
سایت http://nahadiut.ir/Xck
شروع دوره ۳۰ مرداد ماه لغایت ۵ شهریور
با حضور اساتید مختلف حوزه ی دانش بنیان، بازدید از صنایع بزرگ کشور و دعوت از مجموعه های بزرگ دانش بنیان جهت اندیشیدن در راه دانش بنیان.
@iut_daneshbonyan
#یک_قدم_تا_شهر و #بروز_استعداد_انسان
🔹گویا مسئله دانشجوی امروز، پیش رفتن است؛ حتی اگر این ابزار و تکنولوژی را هم کشور های دیگر به ما بدهند، او می خواهد وارد ساختن آن شود تا خود را در نسبت با این ساختن پیدا کند و نه تنها این را پیدا کند، بلکه خود را به مرز دانش برساند.
🔹آن اتفاقی که در ظاهر گذشته ما بوده است این است که مشکلات و ضرورت هایی است که این ضرورت ها را باید برطرف کنیم، مثلاً هواپیما به ما نمی دهند یا مشکل دفاعی پیدا می کنیم که در عرصه های مختلف آن مشکلات را حل می کنیم و اگر هواپیما را به ما دادند، دیگر لازم نیست هواپیما بسازیم. این مربوط به گذشته ماست.
🔹در گذشته در یک مشکلاتی بودیم و در یک فهمی نسبت به حضور در این جهان بودیم ولی امروز وقتی به دانشجویان نگاه می کنیم، می بینیم چیزی بالاتر از این می خواهند؛ مسئله این نیست که ابزار و تکنولوژی به ما نمی دهند پس ما می سازیم تا مشکلات کشور را برطرف کنیم. مسئله این است که من درکی و استعدادی در وجود خود دارم که می خواهم حرکت کنم که این استعداد من پیدا شود و به ثمر برسد.
🔹 اگر کسی بخواهد در ظاهر گذشته متوقف شود، مدام می خواهد دلیلی بیابد که آیا چیزی که می خواهی بسازی، تحریم هستیم؟ ممکن است دنبال این بگردد و بگوید اگر چیزی تحریم نباشد، نمی سازم و حسی نسبت به آن ندارم. اگر این را نفهمیم، ممکن است بخواهیم به دانشجوی خود طوری بگوییم که چون این چیز تحریم است، آن را بساز؛
🔹حال آنکه انقلاب اکنون در مرحله بالاتری از تحول قرار گرفته است. مرحله ای که در آن انسانی که خود را تا اینجا ذیل جهان جدید می دید، تمنای حرکتی دارد که بتواند فراتر از آن چیزی که دنیای امروز دارد، حرکت کند.
#یک_قدم_تا_شهر_قدمی_از_جنس_اندیشه
@iut_daneshbonyan
🔹گویا مسئله دانشجوی امروز، پیش رفتن است؛ حتی اگر این ابزار و تکنولوژی را هم کشور های دیگر به ما بدهند، او می خواهد وارد ساختن آن شود تا خود را در نسبت با این ساختن پیدا کند و نه تنها این را پیدا کند، بلکه خود را به مرز دانش برساند.
🔹آن اتفاقی که در ظاهر گذشته ما بوده است این است که مشکلات و ضرورت هایی است که این ضرورت ها را باید برطرف کنیم، مثلاً هواپیما به ما نمی دهند یا مشکل دفاعی پیدا می کنیم که در عرصه های مختلف آن مشکلات را حل می کنیم و اگر هواپیما را به ما دادند، دیگر لازم نیست هواپیما بسازیم. این مربوط به گذشته ماست.
🔹در گذشته در یک مشکلاتی بودیم و در یک فهمی نسبت به حضور در این جهان بودیم ولی امروز وقتی به دانشجویان نگاه می کنیم، می بینیم چیزی بالاتر از این می خواهند؛ مسئله این نیست که ابزار و تکنولوژی به ما نمی دهند پس ما می سازیم تا مشکلات کشور را برطرف کنیم. مسئله این است که من درکی و استعدادی در وجود خود دارم که می خواهم حرکت کنم که این استعداد من پیدا شود و به ثمر برسد.
🔹 اگر کسی بخواهد در ظاهر گذشته متوقف شود، مدام می خواهد دلیلی بیابد که آیا چیزی که می خواهی بسازی، تحریم هستیم؟ ممکن است دنبال این بگردد و بگوید اگر چیزی تحریم نباشد، نمی سازم و حسی نسبت به آن ندارم. اگر این را نفهمیم، ممکن است بخواهیم به دانشجوی خود طوری بگوییم که چون این چیز تحریم است، آن را بساز؛
🔹حال آنکه انقلاب اکنون در مرحله بالاتری از تحول قرار گرفته است. مرحله ای که در آن انسانی که خود را تا اینجا ذیل جهان جدید می دید، تمنای حرکتی دارد که بتواند فراتر از آن چیزی که دنیای امروز دارد، حرکت کند.
#یک_قدم_تا_شهر_قدمی_از_جنس_اندیشه
@iut_daneshbonyan
#یک_قدم_تا_شهر
دنیای امروز دنیای شهر است؛ ما انسانهای شهر هستیم و خود را فارغ از شهر نمی‌توانیم ببینیم. گویی مرزهای دنیای انسان امروز از خانه و محله گذشته و در شهر و کشور معنا یافته است.
اما گویی معنای شهر کنونی بیشتر تحت سیطره فناوری و تکنولوژی است، شهری پر از غوغا، با انبوهی از جلوه های رنگارنگ؛ آدمی با تکنولوژی جدید عالمی مصنوع خود ایجاد کرده که هرچه پیش تر می‌رود و بسط میابد، از طبیعت دورتر می‌شود تا آنجا که هوش مصنوعی نظیر ربات و کامپیوتر به عالم اوهام او شبیه می‌گردد و مکمل کار طبیعت نیست. به عبارتی آدمی تابع تکنیک شده و تکنیک است که آینده او را رقم می‌زند. شهر اکنون در بطن خود محل دیده شدن است، محل دیدن و شنیدن و گوش سپردن نیست و آدمی بجای یافتن خود، خود را در آن گم می‌کند. انسان در شهر گم می‌شود. شهر امروزی آدمی را در خود پناه نمی‌دهد و جای تنهایی انسان است. شهری که منتظر ما نیست...
اما گویا در پس این شهر، شهری هست که منتظر ماست تا از راه برسیم، آن را فتح کنیم و بسازیم. شهری که انسان در آن عاملیت و اثر دارد در آن تنها شهرسازان و معماران مؤثر نیستند بلکه با فعلیت شهروندان شهر ساخته می‌شود و آدمی به خاطر عمل کردن و داشتن حیات در آن، راغب آن است. چنین شهری قصه دارد و خود را روایت کند. بی حافظه نیست و در آن مفهوم وطن و هموطن معنا دارد و اهالی آن زبان مادری خود را می‌شناسند. این شهر منتظر مهندسان و شهروندان خود است...
عمق جهان مرا میشناسی وقتی از دره سیلیکون عبور کنی و شهری را به نظاره بنشینی که اهالی آن در حال بنیاد کردن اقلیم آشنایی هستند.
#یک_قدم_تا_شهر
#یک_قدم_تا_شهر_قدمی_از_جنس_اندیشه
@iut_daneshbonyan
دنیای امروز دنیای شهر است؛ ما انسانهای شهر هستیم و خود را فارغ از شهر نمی‌توانیم ببینیم. گویی مرزهای دنیای انسان امروز از خانه و محله گذشته و در شهر و کشور معنا یافته است.
اما گویی معنای شهر کنونی بیشتر تحت سیطره فناوری و تکنولوژی است، شهری پر از غوغا، با انبوهی از جلوه های رنگارنگ؛ آدمی با تکنولوژی جدید عالمی مصنوع خود ایجاد کرده که هرچه پیش تر می‌رود و بسط میابد، از طبیعت دورتر می‌شود تا آنجا که هوش مصنوعی نظیر ربات و کامپیوتر به عالم اوهام او شبیه می‌گردد و مکمل کار طبیعت نیست. به عبارتی آدمی تابع تکنیک شده و تکنیک است که آینده او را رقم می‌زند. شهر اکنون در بطن خود محل دیده شدن است، محل دیدن و شنیدن و گوش سپردن نیست و آدمی بجای یافتن خود، خود را در آن گم می‌کند. انسان در شهر گم می‌شود. شهر امروزی آدمی را در خود پناه نمی‌دهد و جای تنهایی انسان است. شهری که منتظر ما نیست...
اما گویا در پس این شهر، شهری هست که منتظر ماست تا از راه برسیم، آن را فتح کنیم و بسازیم. شهری که انسان در آن عاملیت و اثر دارد در آن تنها شهرسازان و معماران مؤثر نیستند بلکه با فعلیت شهروندان شهر ساخته می‌شود و آدمی به خاطر عمل کردن و داشتن حیات در آن، راغب آن است. چنین شهری قصه دارد و خود را روایت کند. بی حافظه نیست و در آن مفهوم وطن و هموطن معنا دارد و اهالی آن زبان مادری خود را می‌شناسند. این شهر منتظر مهندسان و شهروندان خود است...
عمق جهان مرا میشناسی وقتی از دره سیلیکون عبور کنی و شهری را به نظاره بنشینی که اهالی آن در حال بنیاد کردن اقلیم آشنایی هستند.
#یک_قدم_تا_شهر
#یک_قدم_تا_شهر_قدمی_از_جنس_اندیشه
@iut_daneshbonyan
#یک_قدم_تا_شهر
پشت دریاها شهری ست،
که در آن پنجره ها رو به تجلی باز است،
بامها جای کبوترهایی است، که به فواره هوش بشری می نگرند،
دست هر کودک ده ساله شهر، شاخه معرفتی است،
مردم شهر به یک چینه چنان می نگرند،
که به یک شعله، به یک خواب لطیف...
خاک، موسیقی احساس تو را می شنود
و صدای پر مرغان اساطیر می آید در باد....
پشت دریا شهری ست،
که درآن وسعت خورشید به اندازه چشمان سحرخیزان است.
شاعران وارث آب و خرد و روشنی اند.
پشت دریاها شهری ست!
قایقی باید ساخت.
#یک_قدم_تا_شهر_قدمی_از_جنس_اندیشه
@iut_daneshbonyan
پشت دریاها شهری ست،
که در آن پنجره ها رو به تجلی باز است،
بامها جای کبوترهایی است، که به فواره هوش بشری می نگرند،
دست هر کودک ده ساله شهر، شاخه معرفتی است،
مردم شهر به یک چینه چنان می نگرند،
که به یک شعله، به یک خواب لطیف...
خاک، موسیقی احساس تو را می شنود
و صدای پر مرغان اساطیر می آید در باد....
پشت دریا شهری ست،
که درآن وسعت خورشید به اندازه چشمان سحرخیزان است.
شاعران وارث آب و خرد و روشنی اند.
پشت دریاها شهری ست!
قایقی باید ساخت.
#یک_قدم_تا_شهر_قدمی_از_جنس_اندیشه
@iut_daneshbonyan
بسم الله...
وقت است تا برگ سفر بر باره بندیم
دل بر عبور از سد خار و خاره بندیم
گاه سفر آمد؛ نه هنگام درنگ است
چاووش می‌گوید که ما را وقت تنگ است...
در *یک قدم تا شهر* قرار است همه نقشی داشته باشیم و همه در آن حاضر باشیم... پس خود را مهیای حضور می کنیم... یک قدم تا شهر فرصتی است که از روزمرگی ها و فشار های مرسوم فاصله ای بگیریم تا به استقبال زندگی برویم...
قرار ما: راس ساعت ۷:۳۰ صبح روز *یکشنبه* مسجد فاطمه الزهرا (س) ...
شماره جهت هماهنگی برای اسکان دانشگاه دوستان شهرستانی که روز قبل می رسند: آقای جهان بخش 09132065530.
ضمنا دوستانی که در دوره حاضرند و هنوز در گروه واتس آپ *یک قدم تا شهر* عضو نشدند، لطفا به ادمین @iutdaneshbonyan جهت ارسال لینک گروه پیام دهند...
*چاووش می گوید...*
*چاووش نامه ۱*
@iut_daneshbonyan
وقت است تا برگ سفر بر باره بندیم
دل بر عبور از سد خار و خاره بندیم
گاه سفر آمد؛ نه هنگام درنگ است
چاووش می‌گوید که ما را وقت تنگ است...
در *یک قدم تا شهر* قرار است همه نقشی داشته باشیم و همه در آن حاضر باشیم... پس خود را مهیای حضور می کنیم... یک قدم تا شهر فرصتی است که از روزمرگی ها و فشار های مرسوم فاصله ای بگیریم تا به استقبال زندگی برویم...
قرار ما: راس ساعت ۷:۳۰ صبح روز *یکشنبه* مسجد فاطمه الزهرا (س) ...
شماره جهت هماهنگی برای اسکان دانشگاه دوستان شهرستانی که روز قبل می رسند: آقای جهان بخش 09132065530.
ضمنا دوستانی که در دوره حاضرند و هنوز در گروه واتس آپ *یک قدم تا شهر* عضو نشدند، لطفا به ادمین @iutdaneshbonyan جهت ارسال لینک گروه پیام دهند...
*چاووش می گوید...*
*چاووش نامه ۱*
@iut_daneshbonyan
#عناوین_دوره و #زمان_بندی_جلسات
دریادلان راه سفر در پیش دارند
پا در رکاب راهوار خویش دارند....
*دانش بنیان و حضور تاریخی انقلاب اسلامی در اقتصاد*
شاید در منظر اول وضعیت امروز اقتصاد را نیازمند اقدامات و تدابیر ویژه بدانیم. هرچند که نباید و نمی توان از انجام تدابیر و اقدامات صرف نظر کرد، اما واقعیت آن است که ما *درگیر مسائلی هستیم که هرساله دوباره تکرار می شوند.*
وقتی مشکلی دائما تکرار می شود و افراد با برنامه های مختلف نمی توانند قدمی برای حل آن بردارند نشان از آن دارد که همه در یک نسبت قرار دارند و مناسباتی در کار است و به تعبیری مشکلات ما تاریخی است و *اقتصاد ما از یک مشکل تاریخی رنج می برد*. تا زمانی که نتوان این مناسبات را دگرگون نمود بهترین تدابیر و اقدامات نیز راه به جایی نمی برند.
انقلاب اسلامی به مثابه یک حضور تاریخی راه عبور از مشکلات تاریخی ماست همانگونه که در دفاع مقدس این حضور تاریخی انقلاب اسلامی بود که با سریان خود در عرصه نظامی بر ناتوانیهای تاریخی ما غلبه کرد و اقدامات و تدابیر را به ثمر رساند.
امروز اصلی ترین مسأله ای که در راستای عبور از مشکلات اقتصادی باید دنبال کرد سریان حضور تاریخی انقلاب اسلامی در امر اقتصاد است و این امر نیازمند اندیشیدن است. یک قدم تا شهر *به وضعیت اقتصاد می پردازد* اما بیشتر از آنکه داعیه تدبیر و برنامه جدیدی داشته باشد به حضور تاریخی انقلاب اسلامی در امر اقتصاد می اندیشد.
سرو کار ما در این دوره بیشتر از آنکه با اقتصاددان ها باشد با کسانی است که توانسته اند *درکی از وضعیت اقتصاد و شرایط تاریخی امروزمان* داشته باشند و همچنین تلاش می کنیم که از خلال قصه ها و روایتهای دفاع مقدس خود را مهیای تذکر به حضور تاریخی انقلاب اسلامی کنیم .
و شاید همانگونه که بسیج عامل بسط حضور انقلاب اسلامی در صحنه دفاع مقدس بود *می توان امید داشت که دانش بنیان* نیز همان نقش را ایفا کند و همچون هوایی تازه اقتصاد امروز ما را در بر بگیرد.
بر این اساس فضای کلی دوره ان شاء الله در سرفصل های زیر بررسی می شود:
گفت و گو پیرامون تاریخ سازندگی در ایران
گفت و گو پیرامون وضعیت اقتصاد حاکم بر جهان
گفت و گو پیرامون وضعیت اقتصاد ایران
گفت و گو پیرامون مسیر و راه دانش بنیان
*زمان جلسات:*
طرف صبح: ۹ تا ۱۰:۳۰ ، ساعت ۱۱ تا ۱۲:۳۰؛
بعد از ظهر: ۱۶ تا ۱۷:۳۰ و ۱۸ تا ۱۹:۳۰.
شب ها امکان دیدن فیلم و مستند و گفت و گو با اساتید و استفاده از روایت ها، متناسب با فضای دوره فراهم می باشد.
قابل ذکر است که مدت زمان جلسات با توجه به پرسش ها و میز گفت و گو ها ممکن است ادامه دار شود و اساس دوره بر اساس میز های گفت و گو است.
دوره به صورت شبانه روزی در اردوگاه درچه برگزار می گردد، امکانات رفاهی و خوابگاهی فراهم شده و جز وسایل شخصی، نیازی به وسیله ای نیست. دوستانی که احیانا برای کار ضروری (امتحان یا...) از اردوگاه خارج می شوند لطفا با آقای مستاجران 09131708812 هماهنگ کنند.
وعده ی ما فردا ساعت ۷:۳۰ مسجد دانشگاه صنعتی اصفهان.
*چاووش می گوید...*
*چاووش نامه ۲*
@iut_daneshbonyan
دریادلان راه سفر در پیش دارند
پا در رکاب راهوار خویش دارند....
*دانش بنیان و حضور تاریخی انقلاب اسلامی در اقتصاد*
شاید در منظر اول وضعیت امروز اقتصاد را نیازمند اقدامات و تدابیر ویژه بدانیم. هرچند که نباید و نمی توان از انجام تدابیر و اقدامات صرف نظر کرد، اما واقعیت آن است که ما *درگیر مسائلی هستیم که هرساله دوباره تکرار می شوند.*
وقتی مشکلی دائما تکرار می شود و افراد با برنامه های مختلف نمی توانند قدمی برای حل آن بردارند نشان از آن دارد که همه در یک نسبت قرار دارند و مناسباتی در کار است و به تعبیری مشکلات ما تاریخی است و *اقتصاد ما از یک مشکل تاریخی رنج می برد*. تا زمانی که نتوان این مناسبات را دگرگون نمود بهترین تدابیر و اقدامات نیز راه به جایی نمی برند.
انقلاب اسلامی به مثابه یک حضور تاریخی راه عبور از مشکلات تاریخی ماست همانگونه که در دفاع مقدس این حضور تاریخی انقلاب اسلامی بود که با سریان خود در عرصه نظامی بر ناتوانیهای تاریخی ما غلبه کرد و اقدامات و تدابیر را به ثمر رساند.
امروز اصلی ترین مسأله ای که در راستای عبور از مشکلات اقتصادی باید دنبال کرد سریان حضور تاریخی انقلاب اسلامی در امر اقتصاد است و این امر نیازمند اندیشیدن است. یک قدم تا شهر *به وضعیت اقتصاد می پردازد* اما بیشتر از آنکه داعیه تدبیر و برنامه جدیدی داشته باشد به حضور تاریخی انقلاب اسلامی در امر اقتصاد می اندیشد.
سرو کار ما در این دوره بیشتر از آنکه با اقتصاددان ها باشد با کسانی است که توانسته اند *درکی از وضعیت اقتصاد و شرایط تاریخی امروزمان* داشته باشند و همچنین تلاش می کنیم که از خلال قصه ها و روایتهای دفاع مقدس خود را مهیای تذکر به حضور تاریخی انقلاب اسلامی کنیم .
و شاید همانگونه که بسیج عامل بسط حضور انقلاب اسلامی در صحنه دفاع مقدس بود *می توان امید داشت که دانش بنیان* نیز همان نقش را ایفا کند و همچون هوایی تازه اقتصاد امروز ما را در بر بگیرد.
بر این اساس فضای کلی دوره ان شاء الله در سرفصل های زیر بررسی می شود:
گفت و گو پیرامون تاریخ سازندگی در ایران
گفت و گو پیرامون وضعیت اقتصاد حاکم بر جهان
گفت و گو پیرامون وضعیت اقتصاد ایران
گفت و گو پیرامون مسیر و راه دانش بنیان
*زمان جلسات:*
طرف صبح: ۹ تا ۱۰:۳۰ ، ساعت ۱۱ تا ۱۲:۳۰؛
بعد از ظهر: ۱۶ تا ۱۷:۳۰ و ۱۸ تا ۱۹:۳۰.
شب ها امکان دیدن فیلم و مستند و گفت و گو با اساتید و استفاده از روایت ها، متناسب با فضای دوره فراهم می باشد.
قابل ذکر است که مدت زمان جلسات با توجه به پرسش ها و میز گفت و گو ها ممکن است ادامه دار شود و اساس دوره بر اساس میز های گفت و گو است.
دوره به صورت شبانه روزی در اردوگاه درچه برگزار می گردد، امکانات رفاهی و خوابگاهی فراهم شده و جز وسایل شخصی، نیازی به وسیله ای نیست. دوستانی که احیانا برای کار ضروری (امتحان یا...) از اردوگاه خارج می شوند لطفا با آقای مستاجران 09131708812 هماهنگ کنند.
وعده ی ما فردا ساعت ۷:۳۰ مسجد دانشگاه صنعتی اصفهان.
*چاووش می گوید...*
*چاووش نامه ۲*
@iut_daneshbonyan
بسم الله الرحمن الرحیم
خدا قوت به همه ی دوستان و عزیزان.
ان شاء الله صوت روزانه ی جلسات، جزوات، مصاحبه ها، گفت و گو با دوستان حاضر در دوره و ...در کانال تلگرامی @iut_daneshbonyan بارگذاری می گردد.
@iut_daneshbonyan
خدا قوت به همه ی دوستان و عزیزان.
ان شاء الله صوت روزانه ی جلسات، جزوات، مصاحبه ها، گفت و گو با دوستان حاضر در دوره و ...در کانال تلگرامی @iut_daneshbonyan بارگذاری می گردد.
@iut_daneshbonyan
*یک قدم تا شهر*
روایت_دوم_،_کار_برای_زنده_ماندن_یا_کار_برای_زندگی.pdf
#یک_قدم_تا_شهر
🔹*کار برای زنده ماندن یا کار برای زندگی کردن؟*
🔻جهان متجدد با کار گره خورده است و گرد کار می گردد و به همین جهت اقتصاد در آن اینهمه اهمیت دارد. مارکس می گفت انسان با کار انسان می شود و البته معتقد بود که کار در جهان بورژوازی و سرمایه داری صورتی پیدا کرده است که لایق شان بشر نیست و او را از وجود خود دور و بیگانه کرده است. در وصف مارکس معلوم است که کار بیگانه کننده چیست، اما با اینکه در حدود یکصد و پنجاه سال از زمان انتشار جلد اول کاپیتال (کتاب مارکس) می گذرد، آدمی هنوز کار آزادی بخش را نیازموده است و نمی شناسد و البته این سرمایه داری است که همچنان در صورت های گوناگون حکومت می کند.
🔻راستی کار چیست و برای چیست؟ و چگونه زندگی به کار تحویل شده شده است؟ مگر گذشتگان و مردم جهان های قدیم کار نمی کردند؟ کار به یک معنی صرف کردن نیروی تن و جان در ازاء مزد است. شخص که کار می کند گویی توانایی خود را برای ساعات و روز ها و سالهایی می فروشد. شاید گفته شود که اهل حرفه و گروه هایی از کشاورزان هم وقت و نیروی خود را صرف می کنند تا وجه معاش فراهم آورند. مانعی ندارد که شغل آن ها را هم کار بنامیم ولی حرفه و صنعت به معنی قدیم آن ضرورتا بیگانه کننده با زندگی نبود، زیرا کنندگان کار می دانستند که چه می کنند و وجود خود را در چیزی که پدید اورده بودند می دیدند.
🔻با توجه به آنچه که گفته شد می توان کار را به دو قسم تقسیم کرد، کار برای زنده ماندن و کار برای زندگی کردن. بسیاری از صاحب نظران دو قرن اخیر برای تمیز و تشخیص این دو صورت کار تعابیر متفاوت داشتند که ما می توانیم یکی را زحمت و مشقت و دیگری را کار بنامیم. اگر از ما بپرسند که چرا و برای چه کار می کنیم پاسخمان چیست و چه می تواند باشد؟
🔻شاید بیگانه گشتگی مورد نظر را بتوان وجهی از بازگشت انسان به وضع بردگی دانست. ما امروز همه برای نان کار می کنیم. حرفه ها و صنعت های دستی هم به کار تولیدی برای ساختن اشیاء مصرفی تبدیل شده است. ما نان می خوریم که زنده بمانیم و البته از این جهت بر ما باسی نیست. ولی چه می کنیم و نتیجه کارمان چیست؟
🔻در شرایط کنونی به جای توقع بیش از حد از سیاست باید اندیشید که در آشوب کنونی در جهان چه تغییری روی داده و بر سر آدمیان چه امده است و مردم با عالم پر آشوبی که گرفتار آنند چه می توانند و باید بکنند و چگونه می توانند از قریه ای که عدل و تعادل و اعتدال دیگر در آن وجود ندارد بیرون شوند و بنایی دیگر بگذارند. این امر موکول به پدید آمدن تحولی در وجود انسان و گشایش افق زمانی دیگر است.
🔻اهل نظر باید به فکر آن زمان و فراهم اوردن شرایط انتظار و امادگی باشند و مراد از انتظار، انتظار فعال و انتظاری است که در آن بسیاری جان های غیرتمند بستوه می آیند و شاید قربانی شوند.
قسمتی از فصل نهم کتاب *خرد سیاسی در زمان توسعه نیافتگی*
@iut_daneshbonyan
🔹*کار برای زنده ماندن یا کار برای زندگی کردن؟*
🔻جهان متجدد با کار گره خورده است و گرد کار می گردد و به همین جهت اقتصاد در آن اینهمه اهمیت دارد. مارکس می گفت انسان با کار انسان می شود و البته معتقد بود که کار در جهان بورژوازی و سرمایه داری صورتی پیدا کرده است که لایق شان بشر نیست و او را از وجود خود دور و بیگانه کرده است. در وصف مارکس معلوم است که کار بیگانه کننده چیست، اما با اینکه در حدود یکصد و پنجاه سال از زمان انتشار جلد اول کاپیتال (کتاب مارکس) می گذرد، آدمی هنوز کار آزادی بخش را نیازموده است و نمی شناسد و البته این سرمایه داری است که همچنان در صورت های گوناگون حکومت می کند.
🔻راستی کار چیست و برای چیست؟ و چگونه زندگی به کار تحویل شده شده است؟ مگر گذشتگان و مردم جهان های قدیم کار نمی کردند؟ کار به یک معنی صرف کردن نیروی تن و جان در ازاء مزد است. شخص که کار می کند گویی توانایی خود را برای ساعات و روز ها و سالهایی می فروشد. شاید گفته شود که اهل حرفه و گروه هایی از کشاورزان هم وقت و نیروی خود را صرف می کنند تا وجه معاش فراهم آورند. مانعی ندارد که شغل آن ها را هم کار بنامیم ولی حرفه و صنعت به معنی قدیم آن ضرورتا بیگانه کننده با زندگی نبود، زیرا کنندگان کار می دانستند که چه می کنند و وجود خود را در چیزی که پدید اورده بودند می دیدند.
🔻با توجه به آنچه که گفته شد می توان کار را به دو قسم تقسیم کرد، کار برای زنده ماندن و کار برای زندگی کردن. بسیاری از صاحب نظران دو قرن اخیر برای تمیز و تشخیص این دو صورت کار تعابیر متفاوت داشتند که ما می توانیم یکی را زحمت و مشقت و دیگری را کار بنامیم. اگر از ما بپرسند که چرا و برای چه کار می کنیم پاسخمان چیست و چه می تواند باشد؟
🔻شاید بیگانه گشتگی مورد نظر را بتوان وجهی از بازگشت انسان به وضع بردگی دانست. ما امروز همه برای نان کار می کنیم. حرفه ها و صنعت های دستی هم به کار تولیدی برای ساختن اشیاء مصرفی تبدیل شده است. ما نان می خوریم که زنده بمانیم و البته از این جهت بر ما باسی نیست. ولی چه می کنیم و نتیجه کارمان چیست؟
🔻در شرایط کنونی به جای توقع بیش از حد از سیاست باید اندیشید که در آشوب کنونی در جهان چه تغییری روی داده و بر سر آدمیان چه امده است و مردم با عالم پر آشوبی که گرفتار آنند چه می توانند و باید بکنند و چگونه می توانند از قریه ای که عدل و تعادل و اعتدال دیگر در آن وجود ندارد بیرون شوند و بنایی دیگر بگذارند. این امر موکول به پدید آمدن تحولی در وجود انسان و گشایش افق زمانی دیگر است.
🔻اهل نظر باید به فکر آن زمان و فراهم اوردن شرایط انتظار و امادگی باشند و مراد از انتظار، انتظار فعال و انتظاری است که در آن بسیاری جان های غیرتمند بستوه می آیند و شاید قربانی شوند.
قسمتی از فصل نهم کتاب *خرد سیاسی در زمان توسعه نیافتگی*
@iut_daneshbonyan
*یک قدم تا شهر*
روایت_اول،_شرایط_انتقال_علم_و_تکنولوژی.pdf
*شرایط انتقال علم و تکنولوژی*
🔹در کشور ما بنای اولین مدرسه آموزش عالی در حدود یکصد و پنجاه سال پیش گذاشته شد. مقصود مؤسس بزرگ آن این بود که در آنجا (دارالفنون) به دانشجویان علوم کاربردی بیاموزند. این مدرسه مدت‌ها دائر بود اما پیشرفتی نکرد و اقدامی برای توسعه آن یا تأسیس مدارس مشابه‌صورت نگرفت. مشکل این بود که رابطه درست و شایسته با علم برقرار نشده بود. علم مدرن بااینکه کارکردی است، در دیاری که به آن به‌عنوان وسیله نگاه می‌کنند و آن را برای مصرف می‌خواهند ریشه نمی‌کند و بر و بار نمی‌دهد؛ یعنی برخلاف آنچه معمولاً می‌پندارند، علم کالایی نیست که آن را از بازار بخرند و به هر مصرفی که می‌خواهند برسانند.
🔹اخیراً کسانی که دشواری و اهمیت انتقال تکنولوژی را درنیافته‌اند، گفته‌اند که گیرندگان و اقتباس کنندگان علم و تکنولوژی مقلدند. مقلد دانستن کشورهای موفق در اخذ تکنولوژی، با هر قصد و غرضی که صورت گیرد، حاکی از نشناختن یا نادیده گرفتن ماهیت علم تکنولوژیک و شرایط تاریخی کشورهای درحال‌توسعه و دشواری‌های راه این کشورها است. این مشکلات ازآنجا پیش می‌آید که علم و تکنولوژی را مجموعه قضایا و روش‌ها و دستورالعمل‌های تماماً آموختنی و یادگرفتنی می‌انگارند و می‌پندارند که همه کشورها و مردمان با علم و تکنولوژی نسبت مساوی و یکسان دارند و هر وقت بخواهند می‌توانند تمام مراتب آن را کسب کنند. ولی اولاً از علم و تکنولوژی معمولاً ظاهر آموختنی آن را می‌بینند و از ریشه آن که باید در زمین روح مردمان استوار شود غافل‌اند و به این جهت انتقال علم و تکنولوژی را سهل می‌انگارند. ثانیاً درس آموختن و بهره گرفتن از علم دیگران را که گاهی یک امر ضروری است عیب می‌دانند و آموختن را با تقلید اشتباه می‌کنند.
🔹اگر انتقال تکنولوژی با گرفتن امتیاز و خریداری بعضی وسایل تکنیک و گزارش و حاصل چند پژوهش علمی به انجام می‌رسید همه کشورهای توسعه‌نیافته کم‌وبیش از عهده این کار برمی‌آمدند. شاید کمتر کشوری را بیابیم که برای خرید تکنولوژی اقدام نکرده باشد. اما چنان‌که میدانیم همه به یک اندازه موفق نبوده‌اند. به نظر نمی‌رسد که در هیچ‌یک از کشورها توسعه‌نیافته با انتقال تکنولوژی مخالفت رسمی شده باشد و بشود. اگر مخالفتی وجود دارد از ناحيه بعضی دانشمندان است که در این کار از یک‌سو ناکارآمدی‌ها و از سوی دیگر، آثار اعمال غرض‌های سیاسی و سوداگری را به عیان می‌بینند. آنها می‌گویند که مسائل علم و تکنولوژی هر کشور را دانشمندان آن کشور باید حل کنند. مسلماً دانشمندان کشور خریدار تکنولوژی باید در انتخاب تکنولوژی مناسب و استقرار آن در جایگاه مناسب دخالت داشته باشند و اگر این شرط محقق نشود، در حقیقت انتقال تکنولوژی مورد پیدا نمی‌کند.
🔹صرف‌نظر از ملاحظات سیاسی، وجهی که برای مخالفت با انتقال تکنولوژی به نظر می‌رسد این است که خریداران علم و تکنولوژی ممکن است پایه‌ومایه روحی و فرهنگی برای حفظ و بسط تکنولوژی نداشته باشند. در این مشکل بیشتر باید تأمل کرد زیرا علم و تکنولوژی مسبوق به تلقی خاصی از جهان و موجودات است. علم جدید براثر انقلابی در روح و تفکر بشر به وجود آمده است. گالیله که از بنیان‌گذاران علم جدید است فیزیک ریاضی را با این اصل پدید آورد که جهان با قلم ریاضی رقم خورده است. اگر این نگاه به جهان و طبیعت پدید نیامده و انتشار و شیوع نیافته بود، فیزیک جدید به وجود نمی‌آمد. البته این اصل را می‌توان یاد گرفت و تکرار کرد، اما چنان‌که گفته شد، علم و مبادی آن باطن و لوازم پوشیده‌ای دارد که تماماً یادگرفتنی نیست بلکه باید آن را به جان آزمود. می‌توان یاد گرفت و تکرار کرد که خداوند جهان را با قلم ریاضی خلق کرده است، اما دریافت این معنی و زندگی کردن و ترتیب دادن روابط و مناسبات بر وفق آن به‌صرف دانستن سطحی و لفظی میسر نمی‌شود بلکه باید انقلابی در وجود آدمی پدید آید و براثر آن بشر به قدرت تصرف در موجودات و تسخیر جهان مبدل شود.
#یک_قدم_تا_شهر
@iut_daneshbonyan
🔹در کشور ما بنای اولین مدرسه آموزش عالی در حدود یکصد و پنجاه سال پیش گذاشته شد. مقصود مؤسس بزرگ آن این بود که در آنجا (دارالفنون) به دانشجویان علوم کاربردی بیاموزند. این مدرسه مدت‌ها دائر بود اما پیشرفتی نکرد و اقدامی برای توسعه آن یا تأسیس مدارس مشابه‌صورت نگرفت. مشکل این بود که رابطه درست و شایسته با علم برقرار نشده بود. علم مدرن بااینکه کارکردی است، در دیاری که به آن به‌عنوان وسیله نگاه می‌کنند و آن را برای مصرف می‌خواهند ریشه نمی‌کند و بر و بار نمی‌دهد؛ یعنی برخلاف آنچه معمولاً می‌پندارند، علم کالایی نیست که آن را از بازار بخرند و به هر مصرفی که می‌خواهند برسانند.
🔹اخیراً کسانی که دشواری و اهمیت انتقال تکنولوژی را درنیافته‌اند، گفته‌اند که گیرندگان و اقتباس کنندگان علم و تکنولوژی مقلدند. مقلد دانستن کشورهای موفق در اخذ تکنولوژی، با هر قصد و غرضی که صورت گیرد، حاکی از نشناختن یا نادیده گرفتن ماهیت علم تکنولوژیک و شرایط تاریخی کشورهای درحال‌توسعه و دشواری‌های راه این کشورها است. این مشکلات ازآنجا پیش می‌آید که علم و تکنولوژی را مجموعه قضایا و روش‌ها و دستورالعمل‌های تماماً آموختنی و یادگرفتنی می‌انگارند و می‌پندارند که همه کشورها و مردمان با علم و تکنولوژی نسبت مساوی و یکسان دارند و هر وقت بخواهند می‌توانند تمام مراتب آن را کسب کنند. ولی اولاً از علم و تکنولوژی معمولاً ظاهر آموختنی آن را می‌بینند و از ریشه آن که باید در زمین روح مردمان استوار شود غافل‌اند و به این جهت انتقال علم و تکنولوژی را سهل می‌انگارند. ثانیاً درس آموختن و بهره گرفتن از علم دیگران را که گاهی یک امر ضروری است عیب می‌دانند و آموختن را با تقلید اشتباه می‌کنند.
🔹اگر انتقال تکنولوژی با گرفتن امتیاز و خریداری بعضی وسایل تکنیک و گزارش و حاصل چند پژوهش علمی به انجام می‌رسید همه کشورهای توسعه‌نیافته کم‌وبیش از عهده این کار برمی‌آمدند. شاید کمتر کشوری را بیابیم که برای خرید تکنولوژی اقدام نکرده باشد. اما چنان‌که میدانیم همه به یک اندازه موفق نبوده‌اند. به نظر نمی‌رسد که در هیچ‌یک از کشورها توسعه‌نیافته با انتقال تکنولوژی مخالفت رسمی شده باشد و بشود. اگر مخالفتی وجود دارد از ناحيه بعضی دانشمندان است که در این کار از یک‌سو ناکارآمدی‌ها و از سوی دیگر، آثار اعمال غرض‌های سیاسی و سوداگری را به عیان می‌بینند. آنها می‌گویند که مسائل علم و تکنولوژی هر کشور را دانشمندان آن کشور باید حل کنند. مسلماً دانشمندان کشور خریدار تکنولوژی باید در انتخاب تکنولوژی مناسب و استقرار آن در جایگاه مناسب دخالت داشته باشند و اگر این شرط محقق نشود، در حقیقت انتقال تکنولوژی مورد پیدا نمی‌کند.
🔹صرف‌نظر از ملاحظات سیاسی، وجهی که برای مخالفت با انتقال تکنولوژی به نظر می‌رسد این است که خریداران علم و تکنولوژی ممکن است پایه‌ومایه روحی و فرهنگی برای حفظ و بسط تکنولوژی نداشته باشند. در این مشکل بیشتر باید تأمل کرد زیرا علم و تکنولوژی مسبوق به تلقی خاصی از جهان و موجودات است. علم جدید براثر انقلابی در روح و تفکر بشر به وجود آمده است. گالیله که از بنیان‌گذاران علم جدید است فیزیک ریاضی را با این اصل پدید آورد که جهان با قلم ریاضی رقم خورده است. اگر این نگاه به جهان و طبیعت پدید نیامده و انتشار و شیوع نیافته بود، فیزیک جدید به وجود نمی‌آمد. البته این اصل را می‌توان یاد گرفت و تکرار کرد، اما چنان‌که گفته شد، علم و مبادی آن باطن و لوازم پوشیده‌ای دارد که تماماً یادگرفتنی نیست بلکه باید آن را به جان آزمود. می‌توان یاد گرفت و تکرار کرد که خداوند جهان را با قلم ریاضی خلق کرده است، اما دریافت این معنی و زندگی کردن و ترتیب دادن روابط و مناسبات بر وفق آن به‌صرف دانستن سطحی و لفظی میسر نمی‌شود بلکه باید انقلابی در وجود آدمی پدید آید و براثر آن بشر به قدرت تصرف در موجودات و تسخیر جهان مبدل شود.
#یک_قدم_تا_شهر
@iut_daneshbonyan
Forwarded from بنیاد علم و فناوری بهیارصنعت سپاهان
باسمه تعالی
🔹 بنا به درخواست عزیزان و شرکت کنندگان دوره ی یک قدم تا شهر، و همچنین استفاده سایر مخاطبین بنیاد علم و فناوری بهیار صنعت، صوت جلسات این دوره در کانال بنیاد علم و فناوری بارگذاری می گردد. ضمن پوزش از تاخیر فراوان.
در وصف دوره ی یک قدم تا شهر نوشته شد:
🔹یک قدم تا شهر، ضیافت اندیشه است و بیشتر از آنکه باید منتظر یک دوره آموزشی باشیم باید خود را مهیای اندیشیدن نماییم.
🔹در دوره های آموزشی بیشتر با حاصل اندیشه دیگران روبرو می شویم. اگرچه این امر نیز در جای خود مفید و مناسب است. اما کمتر اتفاق می افتد تا نسبت موضوعات مطرح شده را با خود بیابیم. بلکه شاید در بهترین حالت با حرفها و سخنان مهم آشنا می شویم.
🔹اندیشیدن پیدا کردن جایگاه امور و نسبت آنها با یکدیگر و نسبت خودمان با امور است. از این جهت ضیافت اندیشه نشستن برسر سفره آماده و از قبل تعیین شده نیست. بلکه باید هرکس سهمی در برپایی این ضیافت داشته باشد.
🔹ضیافت اندیشه بیشتر از آنکه به همایش های مرسوم شباهت داشته باشد به هیات و روضه شبیه است. در هیات و روضه همه خود را مهیای یک حضور می کنند.
🔹برای آنکه ضیافت اندیشه برپا شود به روایت و قصه نیاز است. در قصه و روایت هرکس خود را در موضوع می یابد و در نقش بازیگر حاضر می شود نه تماشاچی.
به قول روضه خوانها تماشاچی نباش.
@behyaarstf_ir
🔹 بنا به درخواست عزیزان و شرکت کنندگان دوره ی یک قدم تا شهر، و همچنین استفاده سایر مخاطبین بنیاد علم و فناوری بهیار صنعت، صوت جلسات این دوره در کانال بنیاد علم و فناوری بارگذاری می گردد. ضمن پوزش از تاخیر فراوان.
در وصف دوره ی یک قدم تا شهر نوشته شد:
🔹یک قدم تا شهر، ضیافت اندیشه است و بیشتر از آنکه باید منتظر یک دوره آموزشی باشیم باید خود را مهیای اندیشیدن نماییم.
🔹در دوره های آموزشی بیشتر با حاصل اندیشه دیگران روبرو می شویم. اگرچه این امر نیز در جای خود مفید و مناسب است. اما کمتر اتفاق می افتد تا نسبت موضوعات مطرح شده را با خود بیابیم. بلکه شاید در بهترین حالت با حرفها و سخنان مهم آشنا می شویم.
🔹اندیشیدن پیدا کردن جایگاه امور و نسبت آنها با یکدیگر و نسبت خودمان با امور است. از این جهت ضیافت اندیشه نشستن برسر سفره آماده و از قبل تعیین شده نیست. بلکه باید هرکس سهمی در برپایی این ضیافت داشته باشد.
🔹ضیافت اندیشه بیشتر از آنکه به همایش های مرسوم شباهت داشته باشد به هیات و روضه شبیه است. در هیات و روضه همه خود را مهیای یک حضور می کنند.
🔹برای آنکه ضیافت اندیشه برپا شود به روایت و قصه نیاز است. در قصه و روایت هرکس خود را در موضوع می یابد و در نقش بازیگر حاضر می شود نه تماشاچی.
به قول روضه خوانها تماشاچی نباش.
@behyaarstf_ir