*یک قدم تا شهر*

به نام خدا

#سوال_متداول:

* #یک_قدم_تا_شهر * و * #تخصص*

⁉️ یک قدم تا شهر آموزش های تخصصی می دهد و کارگاه های تخصصی برگزار می کند؟
⁉️ دانشجوی ترم دوم هستم و می خواهم به مسیر دانش بنیان فکر کنم و وضعیت اکنون را بهتر بشناسم آیا می توانم در *یک قدم تا شهر* شرکت کنم؟

📝 برای پاسخ به این پرسش ها، مطالعه کنیم:

1⃣ یکی از مشکلات ما، محدودیت هایی است که این تخصص ها برای ما پیش می آورد. ما مهندس نداریم و مهندسی نمی کنیم و بیشتر تکنسین هستیم؛ به این معنا که بیشتر کار کردن با تکنیک و تکنولوژی را می دانیم تا مهندسی کردن و طراحی کردن؛ به این علت است که در یک تخصص خاصی پیش می رویم و خود را در آن تخصص محدود می کنیم و در این محدودیت ناتوان هم می شویم.

2⃣ وقتی با ساخت یک شئ و ابزار روبه رو می شویم، مثلاً می خواهیم موبایل بسازیم، کار این موبایل با یک تخصص تمام نمی شود؛ این طور نیست که صرفاً نرم افزار برای آن کفایت کند، بلکه الکترونیک هم دارد، به مواد هم مربوط است و حوزه های مختلف دانش در آن مؤثرند. وقتی به نرم افزارهایی که حامل کارهای فرهنگی هستند، توجه می کنید، همه این ها در یک فضای یک پارچه ای به آن فکر شده است.

3⃣ یعنی وقتی به این پدیده موبایل نگاه می کنید، در آن یک نحوه ارتباط جدید فرهنگی هم هست. لذا کسی که می خواهد وارد ساخت موبایل شود، علاوه بر این که باید تخصص ها را داشته باشد، باید آن نگاه فرهنگی را هم داشته باشد. از این جهت اگر در یک حوزه خاص محدود شویم، توانایی جمع کردن این مسیر را نداریم و موفق به ساختن موبایل نخواهیم شد. صرفاً ممکن است یک نرم افزارنویس خوب باشی یا صرفاً در حوزه الکترونیک آن بتوانیم کاری انجام دهیم که این شاید آن خاستگاه نتوانستن های ما در حوزه های تکنولوژیک است و به همان محدودیت برمی گردد.

4⃣ ما اگر می توانستیم اینگونه فکر کنیم که وقتی دانشجویی وارد دانشگاه می شود، به همه این حوزه ها چشم بدوزد و به همه این حوزه ها توجه کند و به عبارتی اگر افراد می توانستند در افق ذهنی خود این را قرار دهند که با همدیگر در تخصص های مختلف حرف بزنند، از رشته های خود بگویند، در کلاس های یکدیگر شرکت کنند و حوزه دید خود را وسیع تر کنند و در کار مهندسی یک وسعت نظر پیدا کنند، حاصل این کسانی که چنین راهی را طی می کردند، مسیر بهتری بود و فضای بهتری را ایجاد می کرد.

5⃣ حال به لحاظ محدودیت های آموزشی هرکدام از افراد بالاخره باید در یک مسیری قرار بگیرند و پیش بروند. ولی بحث آن وسعت نظر است که هرکدام از ما باید در خودمان به وجود بیاوریم و از فرصت ها استفاده کنیم. فرصت هایی که در دانشگاه می تواند ما را از بسنده کردن به یک حوزه خاص رها کند و بتوانیم با همدیگر حرف بزنیم.

#یک_قدم_تا_شهر_قدمی_از_جنس_اندیشه

@iut_daneshbonyan

👍6🤔1

www.tgoop.com/iut_daneshbonyan/21

470 viewsedited  Aug 10, 2022 at 21:53

به نام خدا

#سوال_متداول:

* #یک_قدم_تا_شهر * و * #تخصص*

⁉️ یک قدم تا شهر آموزش های تخصصی می دهد و کارگاه های تخصصی برگزار می کند؟
⁉️ دانشجوی ترم دوم هستم و می خواهم به مسیر دانش بنیان فکر کنم و وضعیت اکنون را بهتر بشناسم آیا می توانم در *یک قدم تا شهر* شرکت کنم؟

📝 برای پاسخ به این پرسش ها، مطالعه کنیم:

1⃣ یکی از مشکلات ما، محدودیت هایی است که این تخصص ها برای ما پیش می آورد. ما مهندس نداریم و مهندسی نمی کنیم و بیشتر تکنسین هستیم؛ به این معنا که بیشتر کار کردن با تکنیک و تکنولوژی را می دانیم تا مهندسی کردن و طراحی کردن؛ به این علت است که در یک تخصص خاصی پیش می رویم و خود را در آن تخصص محدود می کنیم و در این محدودیت ناتوان هم می شویم.

2⃣ وقتی با ساخت یک شئ و ابزار روبه رو می شویم، مثلاً می خواهیم موبایل بسازیم، کار این موبایل با یک تخصص تمام نمی شود؛ این طور نیست که صرفاً نرم افزار برای آن کفایت کند، بلکه الکترونیک هم دارد، به مواد هم مربوط است و حوزه های مختلف دانش در آن مؤثرند. وقتی به نرم افزارهایی که حامل کارهای فرهنگی هستند، توجه می کنید، همه این ها در یک فضای یک پارچه ای به آن فکر شده است.

3⃣ یعنی وقتی به این پدیده موبایل نگاه می کنید، در آن یک نحوه ارتباط جدید فرهنگی هم هست. لذا کسی که می خواهد وارد ساخت موبایل شود، علاوه بر این که باید تخصص ها را داشته باشد، باید آن نگاه فرهنگی را هم داشته باشد. از این جهت اگر در یک حوزه خاص محدود شویم، توانایی جمع کردن این مسیر را نداریم و موفق به ساختن موبایل نخواهیم شد. صرفاً ممکن است یک نرم افزارنویس خوب باشی یا صرفاً در حوزه الکترونیک آن بتوانیم کاری انجام دهیم که این شاید آن خاستگاه نتوانستن های ما در حوزه های تکنولوژیک است و به همان محدودیت برمی گردد.

4⃣ ما اگر می توانستیم اینگونه فکر کنیم که وقتی دانشجویی وارد دانشگاه می شود، به همه این حوزه ها چشم بدوزد و به همه این حوزه ها توجه کند و به عبارتی اگر افراد می توانستند در افق ذهنی خود این را قرار دهند که با همدیگر در تخصص های مختلف حرف بزنند، از رشته های خود بگویند، در کلاس های یکدیگر شرکت کنند و حوزه دید خود را وسیع تر کنند و در کار مهندسی یک وسعت نظر پیدا کنند، حاصل این کسانی که چنین راهی را طی می کردند، مسیر بهتری بود و فضای بهتری را ایجاد می کرد.

5⃣ حال به لحاظ محدودیت های آموزشی هرکدام از افراد بالاخره باید در یک مسیری قرار بگیرند و پیش بروند. ولی بحث آن وسعت نظر است که هرکدام از ما باید در خودمان به وجود بیاوریم و از فرصت ها استفاده کنیم. فرصت هایی که در دانشگاه می تواند ما را از بسنده کردن به یک حوزه خاص رها کند و بتوانیم با همدیگر حرف بزنیم.

#یک_قدم_تا_شهر_قدمی_از_جنس_اندیشه

@iut_daneshbonyan

BY *یک قدم تا شهر*