Infinity

Forwarded from Amiralamlab

آشناییم با این مرد بزرگ و بزرگوار (استاد عباس انواری) به دورانی برمی گردد که در دانشگاه شریف دانشجو بودم. دستیارش بودم در آزمایشگاه اپتیک و لیزر و فیزیک پایه. یادم می‌آید مساله ای را برای امتحانی طرح کردم بسیار جامع و کامل بود و نیز سخت. وقتی نشانش دادم خنده ای ملیح کردند و گفتند "آقای عباس زاده مگر قرار هست با دانشجو کشتی بگیریم؟!". هیچ حرف و نصیحتی نداشت. بسیار گزیده سخن می گفت. رعایت تمام جوانب را می کرد. با رفتار و عملش درس می داد. بسیار حساس شده بودم که در مقابل هر اتفاقی چه موضعی می گیرد و چه رفتاری نشان می دهد. همین است بسیار زیاد از ایشان یاد گرفتم. مردی بود به نهایت ادب. منش و روشش و ادبش باعث شد حدود پنج سال دستیارش باشم هم در دانشکده فیزیک هم دایرتالمعارف بزرگ اسلامی. وارد دفتر ساده اش که می شدیم از پشت میزش پا می شد و در جلوی میز در موضع و شرایط صمیمانه تر و برابر می نشست و صحبت را شروع می کرد.

برخلاف اساتید دیگر که برگه های درس های عمومی را دستیاران تصحیح می کنند خودشان علارغم بیماری قلبی همراهی می کرد و با وسواس نمره می داد و نیز سوالاتی را که دستیاران تصحیح کرده بودند بازبینی می کرد. برگه ها را شماره گذاری می کرد و اسم ها را از برگه جدا می کرد. سوال کردم که چرا اینهمه وسواس به خرج می دهید؟ باز با آن لبخند صمیمی اش جواب داد که بالاخره آدمیزادیم و ممکن است برگه کسی را ناخواسته با دید مثبت تصحیح کنیم و نمره دهیم و کسی را نه!

گاه از خاطراتش می گفت، چه دورانی که ریاست دانشگاه را داشت و دوره ی جنگ بود و چه دورانی که تدریس می کرد. در همه نکته بود و درس. یادم نمی آید در این مدت پنج سال که دستیارش بودم و مرتب در ارتباط بودم و حتی در مدتی که در هلند تحصیل می کردم و ارتباط داشتیم، ببینم نسبت به کسی قضاوتی بکند. عجب شخصیت والایی داشت!

دیوان حافظ را حفظ بود. باهم از دایره المعارف اسلامی برمی گشتیم پرسیدم که چطور همه را حفظ کرده. جواب داد من رادیو و ضبط ماشین ندارم و همه را در مسیر کار به دانشگاه و خانه حفظ کرده ام. از بس با حافظ مانوس بود خود حافظی دیگر گشته بود. شعر زیبا می گفت و شخصیتی مهربان و بسیار ملاحظه گر داشت. با این حال جهان با او خوب تا نکرد چه برادرش که در جوانی درگذشت و چه فرزند برومندش در حادثه سقوط هواپیما مسافر آخرت شد و با این حال صبور و استوار همچون کوه بود.

چه بگویم در رسای استادی که به نهایت استاد بود نه تنها در علم، بلکه در بذل و بخشش و اخلاق و عمل!

خوشا به حال آن جهانیان که امروز مجلس شان نورانی تر شده و به محفل شان حافظی دیگر افزوده شده!

تمام آن دورانی که دستیارش بودم لحظه لحظه اش برای من افتخار بود و هست.

❤22

www.tgoop.com/infinitymath/3753

1.54K viewsHassan Maleki, Jul 13 at 20:22

آشناییم با این مرد بزرگ و بزرگوار (استاد عباس انواری) به دورانی برمی گردد که در دانشگاه شریف دانشجو بودم. دستیارش بودم در آزمایشگاه اپتیک و لیزر و فیزیک پایه. یادم می‌آید مساله ای را برای امتحانی طرح کردم بسیار جامع و کامل بود و نیز سخت. وقتی نشانش دادم خنده ای ملیح کردند و گفتند "آقای عباس زاده مگر قرار هست با دانشجو کشتی بگیریم؟!". هیچ حرف و نصیحتی نداشت. بسیار گزیده سخن می گفت. رعایت تمام جوانب را می کرد. با رفتار و عملش درس می داد. بسیار حساس شده بودم که در مقابل هر اتفاقی چه موضعی می گیرد و چه رفتاری نشان می دهد. همین است بسیار زیاد از ایشان یاد گرفتم. مردی بود به نهایت ادب. منش و روشش و ادبش باعث شد حدود پنج سال دستیارش باشم هم در دانشکده فیزیک هم دایرتالمعارف بزرگ اسلامی. وارد دفتر ساده اش که می شدیم از پشت میزش پا می شد و در جلوی میز در موضع و شرایط صمیمانه تر و برابر می نشست و صحبت را شروع می کرد.

برخلاف اساتید دیگر که برگه های درس های عمومی را دستیاران تصحیح می کنند خودشان علارغم بیماری قلبی همراهی می کرد و با وسواس نمره می داد و نیز سوالاتی را که دستیاران تصحیح کرده بودند بازبینی می کرد. برگه ها را شماره گذاری می کرد و اسم ها را از برگه جدا می کرد. سوال کردم که چرا اینهمه وسواس به خرج می دهید؟ باز با آن لبخند صمیمی اش جواب داد که بالاخره آدمیزادیم و ممکن است برگه کسی را ناخواسته با دید مثبت تصحیح کنیم و نمره دهیم و کسی را نه!

گاه از خاطراتش می گفت، چه دورانی که ریاست دانشگاه را داشت و دوره ی جنگ بود و چه دورانی که تدریس می کرد. در همه نکته بود و درس. یادم نمی آید در این مدت پنج سال که دستیارش بودم و مرتب در ارتباط بودم و حتی در مدتی که در هلند تحصیل می کردم و ارتباط داشتیم، ببینم نسبت به کسی قضاوتی بکند. عجب شخصیت والایی داشت!

دیوان حافظ را حفظ بود. باهم از دایره المعارف اسلامی برمی گشتیم پرسیدم که چطور همه را حفظ کرده. جواب داد من رادیو و ضبط ماشین ندارم و همه را در مسیر کار به دانشگاه و خانه حفظ کرده ام. از بس با حافظ مانوس بود خود حافظی دیگر گشته بود. شعر زیبا می گفت و شخصیتی مهربان و بسیار ملاحظه گر داشت. با این حال جهان با او خوب تا نکرد چه برادرش که در جوانی درگذشت و چه فرزند برومندش در حادثه سقوط هواپیما مسافر آخرت شد و با این حال صبور و استوار همچون کوه بود.

چه بگویم در رسای استادی که به نهایت استاد بود نه تنها در علم، بلکه در بذل و بخشش و اخلاق و عمل!

خوشا به حال آن جهانیان که امروز مجلس شان نورانی تر شده و به محفل شان حافظی دیگر افزوده شده!

تمام آن دورانی که دستیارش بودم لحظه لحظه اش برای من افتخار بود و هست.

BY Infinity