tgoop.com/hossein_dabbagh/417
Last Update:
انتخابات و استقرار استبداد:
آیا رای ندادن یک رفتار سیاسی معقول است؟
✍️ حسین دباغ
در این مقاله تلاش می کنم گفتگویی میان حامیان رای دادن و رای ندادن شکل دهم. نشان خواهم داد که رای ندادن در سایه یک نظام سیاسی استبدادی میتواند معقول باشد.
در ابتدا استدلالم را به نفع این ادعا طرح میکنم، سپس به اعتراضات احتمالی که عموما به این رفتار سیاسی وارد میشود پاسخ میدهم. مفروض من در استدلالی که در زیر اقامه می کنم این است که نظام حاکم بر ایران یک نظام اقتدارگرای متکی بر رای گیری است و اقتدارگرایی در آن بنا بر تجربه تاریخی پس از انقلاب رو به صعود است. درست است که تجلی دموکراسی (یعنی صندوق رای) هدفی آرمانی برای بسیاری از جوامع از جمله جامعه ایران محسوب میشود، اما در نظامهای سیاسی اقتدارگرا، رایگیری میتواند به یک ابزار فریبکارانه برای استقرار استبداد تبدیل شود.
در نگاه نخست، دموکراسی صندوق محور و استبداد بهعنوان دو قطب متضاد بهنظر میرسند، اما در عمل این دو میتوانند در یک ساختار سیاسی اقتدارگرا همزیستی کنند. انتخابات در نظامهای اقتدارگرا، بهجای اینکه وسیلهای برای تغییر و اصلاح باشد، به ابزاری برای بازتولید قدرت حاکم تبدیل میشود. در حقیقت، این نظامها با ظاهری دموکراتیک، خود را مشروع و مردمی جلوه میدهند، در حالی که در باطن، تغییر واقعی در ساختارهای قدرت رخ نمیدهد.
این مقاله نگاه پارتیزانی را تشویق نمیکند. کسانی که هنوز به صندوق باور دارند شهروندان این جامعه هستند و تنها با گفتگوست که میتوانیم یکدیگر را قانع کنیم. قابل فهم است که رای دهندهگان به تأثیر انکارناپذیر هر کدام از نامزدها بر زندگی خود اشاره میکنند و یا اینکه می گویند تا جای ممکن باید جلوی بعضی تصمیمات برگشت ناپذیر را گرفت. اما مسئله بنیادین پیش روی ما اینجاست که کدام یک اهمیت اخلاقی بیشتری دارد: طولانیتر شدن استبداد در دراز مدت یا بهبود اندک اوضاع در کوتاه مدت؟
برای مطالعه مقاله کلیک کنید یا Instant View را در پایین فرسته لمس کنید.
🆔 @hossein_dabbagh
BY Hossein Dabbagh حسین دباغ
Share with your friend now:
tgoop.com/hossein_dabbagh/417