Hossein Dabbagh حسین دباغ

🗞 ایرانِ در حالِ گذار و مسئولیت اخلاقی ما
منتشر شده در وبلاگ فلسفه سیاسی دانشگاه یو سی ال

من در این نوشته کوتاه استدلال کرده ام که ساختار سیاسی-اجتماعی ایران محتاج یک جراحی عمیق برای تغییر انقلابی است. تظاهرات و اعتراضات اخیر ایران اگر هیچ چیز را به شکل قطعی معین نکند دست کم از یک امر مهم خبر می دهند: ساختار موجود سیاسی-اجتماعی حکومت اسلامی ایران دیگر کارآمد نیست و محتاج یک انقلاب ساختاری است. دفتر تاریخ سیاسی-اجتماعی ایران ورق سهمگینی خورده است آنچنان که ابزارهای پیشین سیاست ورزی برای تحلیل وضعیت فعلی دیگر موثر نمی افتد. شرط عقل است که با ساختار فعلی وداع کنیم؛ چگونه می توان به مرده ای متحرک اعتماد کرد: "بر او نمرده به فتوای من نماز کنید".

ما با یک تغییر پارادیم (پارادایم-شیفت) ذهنی مواجهیم. زمین بازی برای اندیشه سیاسی-اجتماعی در ایران معاصر تغییر اساسی کرده است. برای فهم وضعیت جدید ابزار جدید لازم است. به کار بستن ابزارهای کهنه کارگر نمی افتد: محتمل دیگر نه تئوری سیاسی اصلاح طلبی به کار می آید، نه اصول گرایی! نه دین سنتی جوابگوی حکمرانی است و نه اصلاح طلبی دینی رفوگری می کند. پروژه های اصلاحی میوه داده است و تغییر پارادیم فکری یکی از آن میوه هاست. نسل جدید جامعه ایران تئوری سیاسی جدید در ساختار اجتماعی جدید با یک قانون اساسی جدید طلب می کند.

اما ما که شاهد این تغییر بنیادی اساسی در تاریخ معاصر سیاست ایران هستیم مسئولیت اخلاقی ویژه ای داریم. مهمتر از همه اینکه باید برای صدای نسل جدید گوش شنوا داشت و با جدیت به خواسته های آنان بپردازیم. نسل جدید دریافت دیگری از سیاست، اجتماع، دین، جنسیت و... دارد. طرد آنان از آنجاکه سرمایه جدی کار این جامعه به حساب می آیند نه معقول است و نه شدنی. اما نباید از یاد برد که ابزارهای کهنه سیاست ورزی لزوما به کار گفتگو با این نسل نمی خورد. نسلی که عموما با شبکه های اجتماعی رشد کرده است و هویت دیجیتال خود را از اینترنت گرفته است جهان را طور دیگری می بیند. باید حق آنان در انتخاب نحوه زیست را محترم دانست و با آنان وارد گفتگو شد. گفتگو البته شروطی دارد؛ نادیده گرفتن حقوق اولیه معترضان و سرکوب و سلطه را افزون کردن، هم راههای گفتگو را می بندد، هم اخلاقا مردود و مطرود است.

این مقاله در whattodoaboutnow (انگلیسی)
دریافت مقاله از academia (انگلیسی)
فایل PDF مقاله از تلگرام (انگلیسی)

🆔 @hossein_dabbagh

What to do about now

Iran in transition – what is other nations’ “global” moral responsibility?

As protests continue to unfold in Iran, Hossein Dabbagh asks: what responsibilities do international citizens have towards Iranians?

www.tgoop.com/hossein_dabbagh/331

4.15K viewsOct 24, 2022 at 10:12

🗞 ایرانِ در حالِ گذار و مسئولیت اخلاقی ما
منتشر شده در وبلاگ فلسفه سیاسی دانشگاه یو سی ال

من در این نوشته کوتاه استدلال کرده ام که ساختار سیاسی-اجتماعی ایران محتاج یک جراحی عمیق برای تغییر انقلابی است. تظاهرات و اعتراضات اخیر ایران اگر هیچ چیز را به شکل قطعی معین نکند دست کم از یک امر مهم خبر می دهند: ساختار موجود سیاسی-اجتماعی حکومت اسلامی ایران دیگر کارآمد نیست و محتاج یک انقلاب ساختاری است. دفتر تاریخ سیاسی-اجتماعی ایران ورق سهمگینی خورده است آنچنان که ابزارهای پیشین سیاست ورزی برای تحلیل وضعیت فعلی دیگر موثر نمی افتد. شرط عقل است که با ساختار فعلی وداع کنیم؛ چگونه می توان به مرده ای متحرک اعتماد کرد: "بر او نمرده به فتوای من نماز کنید".

ما با یک تغییر پارادیم (پارادایم-شیفت) ذهنی مواجهیم. زمین بازی برای اندیشه سیاسی-اجتماعی در ایران معاصر تغییر اساسی کرده است. برای فهم وضعیت جدید ابزار جدید لازم است. به کار بستن ابزارهای کهنه کارگر نمی افتد: محتمل دیگر نه تئوری سیاسی اصلاح طلبی به کار می آید، نه اصول گرایی! نه دین سنتی جوابگوی حکمرانی است و نه اصلاح طلبی دینی رفوگری می کند. پروژه های اصلاحی میوه داده است و تغییر پارادیم فکری یکی از آن میوه هاست. نسل جدید جامعه ایران تئوری سیاسی جدید در ساختار اجتماعی جدید با یک قانون اساسی جدید طلب می کند.

اما ما که شاهد این تغییر بنیادی اساسی در تاریخ معاصر سیاست ایران هستیم مسئولیت اخلاقی ویژه ای داریم. مهمتر از همه اینکه باید برای صدای نسل جدید گوش شنوا داشت و با جدیت به خواسته های آنان بپردازیم. نسل جدید دریافت دیگری از سیاست، اجتماع، دین، جنسیت و... دارد. طرد آنان از آنجاکه سرمایه جدی کار این جامعه به حساب می آیند نه معقول است و نه شدنی. اما نباید از یاد برد که ابزارهای کهنه سیاست ورزی لزوما به کار گفتگو با این نسل نمی خورد. نسلی که عموما با شبکه های اجتماعی رشد کرده است و هویت دیجیتال خود را از اینترنت گرفته است جهان را طور دیگری می بیند. باید حق آنان در انتخاب نحوه زیست را محترم دانست و با آنان وارد گفتگو شد. گفتگو البته شروطی دارد؛ نادیده گرفتن حقوق اولیه معترضان و سرکوب و سلطه را افزون کردن، هم راههای گفتگو را می بندد، هم اخلاقا مردود و مطرود است.

این مقاله در whattodoaboutnow (انگلیسی)
دریافت مقاله از academia (انگلیسی)
فایل PDF مقاله از تلگرام (انگلیسی)

🆔 @hossein_dabbagh

BY Hossein Dabbagh حسین دباغ