tgoop.com/hasa_pas/5492
Last Update:
خیلی عالیه. از ایران هم فقط چیزی جز اینقلاب نمونده. ایران این گربه‌ی بدبخت. تکرارها چه بسا بر چیز ناگفته‌ای پافشاری می‌کنند. اول اینقلابِ زیادی، بعد گفتار در سطرها هی کم و کمتر می‌شود تا به گونه‌ای در فرم هم نشان دهد که نابودی در پی این گربه است؛ تا آب شود و ناپدید گردد. از این بی‌خاصیت محصول و خاطره‌ای جز اینقلابی کثیف و حقیر نمی‌ماند. کثیف از رنگ و روی سطرهای پوچ‌انگار پیداست (قیاس کنید با تهوع سارتر و پوچی اگزیستانسیالیستی‌اش) و حقیر با مدلولی که از واژه‌ی مورچه برمی‌آید. هر چند مورچه دال محور است و ضرورتی ندارد که مدلولی معین برایش پیدا کرد. گربه نیز مدلول معینی ندارد؛ شاید غیر ایران را هم شامل شود. شاید این گربه خوب باشد زیرا آب شدنش ممکن است مایه‌ی دلسوزی باشد و شاید دیگر بد است با آن اینقلابش
نوشته بالا از:
استاد ارجمندم جناب اقای دکتر علی تسلیمی است
BY ""هسا پس""(جریان شعر پیشرو اقوام ایران و جهان)
Share with your friend now:
tgoop.com/hasa_pas/5492