هتریک دروغ‌پراکنی علی کریمی در ۴۸ ساعت

🔹علی کریمی ساعاتی قبل در یک استوری مدعی شلیک دوشکا به معترضان و مجروح شدن یکی از آن‌ها شد. این شایعه ارتباطی یا روزهای اخیر ندارد و اصلا ماموران امنیتی ای سلاح‌های جنگی استفاده نمی‌کنند چه برسد به دوشکا!

🔹کریمی در استوری قبلی خود تصویر مربوط به سال ۲۰۱۶ شهر کابل افغانستان را به عنوان تصویر جوانرود جا زده بود.

🔹همچنین در یک استوری دیگر تصویر قدیمی نمایشگاه بسیج در شمال را به عنوان حمله به مردم ایذه خوزستان منتشر کرده بود.
@Farsna

https://www.tgoop.com/ha_mim1377

چقدر دور شده ایم از این فضاها و نغمه ها. حیف، حیف!
صدای خوب و شنیدنی ِشهید غلامعلی رجبی

https://www.tgoop.com/ha_mim1377

کاش "معترضین" می‌فهمیدند.

مایک پمپئو رئیس اسبق CIA و وزیر سابق امور خارجه ایالات متحده در مصاحبه اخیر خود در 30 آبان با سایت "سندیکای خبری یهود"، ابائی ندارد که بگوید: ایران در سال جاری شش الی هشت درصد رشد اقتصادی دارد که به طرز ویرانگری خطرناک است.

The regime and its economy will grow at 6-8% this year, and that’s devastatingly dangerous.

وی که واعظ و فعال کلیساهای ایوانجلیستی و صهیونیستی است و در سخنرانی‌های خود جنگ با مسلمانان را جنگ مقدس می‌خواند، در این مصاحبه و بخصوص در این جمله، تمام نگرانی سیاستگذاران غربی را لو می‌دهد.

تمام جنگ و جدال با ایران بر سر عدم رشد آن و راسا ممانعت از رشد اقتصاد ایران است.
رشد مستقل ایران، هر ایران مستقلی، چه جمهوری اسلامی اش و چه غیره، مرگ غرب و سیاستهای غربی است و به هر قیمتی باید جلوی آن را گرفت. همه تحریم و جنگ و آشوب و محاصره از دهه هشتاد تا کنون، برای سرکوب رشد ایران آزاد است. از اهداف مهم آشوب‌های فعلی ایران نیز نجات دادن ایده خرد کنندگی تحریم است که ایران در حال عبور از اثر آن است. کاش "معترضین" می‌فهمیدند.

https://www.jns.org/mike-pompeo-speaks-to-jns-on-us-israel-ties-and-whether-he-will-run-for-president/

ای کاش مومنان ما ایمان، دینداران ما دین، روحانیون ما قران و نهج البلاغه، شیعیان ما علی، هیأت های ما شناخت امام حسین، سیاست مداران ما اخلاق و کارمندان ما تعهد داشتند.

از نظر حقیر، دین و وطن و نظام مسئله ای بعد از مسئله مرگ هستند. چگونه مردن، بزرگترین و مهم ترین مسئله ی زندگیست.
بیایید و بیاییم به این فکر کنیم. قرار است چگونه بمیریم؟ اینطور که گفته شده، قرار است آخرین وضعیت حیاتمان، در لحظه مرگ، تبدیل به ابدیت شود. یعنی تا ابد در همان شرایطی که هستیم خواهیم ماند. خوب این جسم را که قرار است ترک کنیم. پس آن حالتی که قرار است به صورت ابدی در آن بمانیم، حالت روحی، ذهنی و روانی ماست.
بسم الله. فرض کنیم الان لحظه مرگ است. آیا وضعیت روحی ای که در آن قرار داریم ارزش این را دارد که تا ابد در آن باقی بمانیم؟
فقط چند لحظه ( شما بگیر 40 سال دیگر که فرقی با 40 ثانیه دیگر نمی کند) وقت داریم برای تغییر این شرایطمان.
ارزشش را دارد چیز دیگری اولویت قرار بگیرد؟
پس اگر به دین، فلسفه، وطن، دیگری، عشق، سیاست، هنر یا هر چیز دیگر می پردازیم می بایست غایتش این باشد که لحظه آخر در بهترین شرایط باشیم...

احمقانه است همه آنچه به ما داده شده است، همه فرصت ها و ظرفیت ها و از همه مهمتر، آنچه می توانیم در لحظه آخر باشیم را بدهیم تا
یک غضنفر (که ممکن است رئیس، فیلسوف، سلبریتی، مرجع تقلید، سیاست مدار، استاد اخلاق یا هر کوفت دیگری باشد) که خود هنوز برای لحظه آخرش کاری نکرده راضی شود...
همه اینها که گفتم قراراست فدای لحظه آخر من شوند و نه بالعکس...
ميثم غضنفری

https://www.tgoop.com/ha_mim1377

آفرین
تبریک❤️

▪️واقعیت!

🔻واقعیت گاهی تلخ است، آنقدر تلخ که بدجور توی ذوق میزند اما واقعیت در هر صورت واقعیت است و ما چاره ای جز پذیرش نداریم. ایران از آمریکا باخت و ما از جام جهانی حذف شدیم، این واقعیت تلخی است اما بنظرم برای ما و مسئولین یک درس بزرگ داشت. واقعیت این بود ما قوی نبودیم، تیم مقابل خیلی بهتر از ما بازی کرد. قدرت بدنی پایین بازیکنان نسبت به حریف، عدم انسجام، نبود بازیکنان بزرگ و... این ها نقاط ضعف تیم ما بود. تیم مقابل آنقدر قوی بود که در نیمه اول مالکیت توپ و میدان کامل دست او بود و در آخر گل هم زد.

🔻ما خیلی تلاش کردیم ولی واقعیت این است که زور ما بیش از این نبود و در نهایت هم نشد. واقعیت این است ما کشور ۲۰ فوتبال جهانیم اما بالای دست ما هم زیاد هستند ما از ولز قوی تر بودیم اما زور ما به ۲ تیم دیگر نرسید. انگلیس یکی از بهترین لیگ های جهان را دارد و در تیم آمریکا نیز چندین مهره قوی هست که در تیم های برتر دنیا بازی میکنند. این یک واقعیت است. برای پیروزی علاوه بر شعار و آرزو باید قوی و بزرگ هم بود و الا با واقعیتی به نام شکست مواجه میشوی! این مساله را میشود علاوه بر فوتبال در سایر مسائل نیز تعمیم داد، این درس بزرگی است که میشود گرفت.

🔻 واقعیت این است اقتصاد ما نسبت به ابرقدرتها کوچک و شکننده است. ما اشکالات جدِی در حکمرانی داریم. ۱۰٪ منابع دست ماست ولی بیش از ۳۰٪ مردم ما زیر خط فقر هستند! ما با نفت کشور داری می کنیم و با تحریمها آسیب جدی می بینیم. بسیاری از نهادهای فرهنگی ما بی اثر شدند و بین ما، ارزش ها و نسل جدید دارد فاصله عمیقی ایجاد میشود. حقوق و دستمزدها بیش از ۶۰٪ بودجه ما را سهم خود میکند اما ساعت مفید کار اداری ما نیم ساعت است! مسکن با اینکه صفر تا صدش( زمین، مجوز، مصالح) دست خود ماست اما به یک گره کور تبدیل شده و بزرگترین سهم را در تحقق بی عدالتی دارد، در شهرهای بزرگ هر روز حاشیه نشینی بیشتر میشود و روستاها خالی تر و...

🔻از آن سمت هم میشود گفت: واقعیت این است ما در عموم دستاوردهای علمی و اختراعات جز ده کشور برتر دنیا هستیم؛ برد موشک هایمان چند هزار کیلومتری است، در منطقه جز با حضور ما مسائل حل نمیشود، در والیبال، فوتسال، کشتی و... جز اولین های جهانیم، ظرفیت گردشگردی بسیار بالایی داریم، کمتر کشوری در جهان به اندازه ما چهره های علمی و ادبی و آثاری فاخر دارد، در هسته ای، کشتی سازی، جز چند کشور اولیم و...

🔻میشود در هر دو طرف ده ها مورد را نوشت، واقعیت این است ما پیشرفت های خوبی داشتیم و عقب ماندگی های جدی هم در جهت عدالت اجتماعی داریم. بازی دیشب این درس بزرگ را به ما داد مستطیل سبز دیگر جای شعار و ادعا نیست، هر چقدر قوی باشی و کار کرده باشی به همان اندازه پیروز میشوی، در سایر مسائل هم قاعده همین است. در اقتصاد، سیاست و فرهنگ نمیشود با ادعا و شعارهای بزرگ واقعیت را پوشاند، واقعیت یک جایی بیرون میزند و تلخی ش را با همه وجود متوجه میشوی.

🔻این مساله به معنای ان نیست که نباید آرمان و شعار داشت که اتفاقا یکی از عوامل حرکت برای تحقق آرمان داشتن است. مساله این است با شعار و ادعای صرف نمیتوانی حکمرانی کنی و با رقبایت بجنگی، باید قوی باشی، بزرگ باشی، آنقدر که کم نیاوری، حواست هم باشد شبیه فوتبال زمانت محدود است، مردم هم برای همیشه پای تو نمی مانند، تشویقت نمیکنند، باید کاری کنی که کارآمد بشوی که پیروز بشوی و الا مردم رهایت خواهند کرد و رقبا و دشمنانت با حیله و نیرنگ تو را شکست خواهند داد این یک واقعیت است، از واقعیتی به نام حذف از جام جهانی هم تلخ تر است.

✍ #محمدامین_رضایی

eitaa.com/joinchat-3252879362C12bea3a2ca

🔹آیت الله حائری شیرازی🔹

🔸از امام رضا خجالت بکش!🔸

مادرم نقل می‌کرد موقع کشف حجاب، پاسبانی در مشهد می‌خواست روسری از سر زنی بردارد. اتفاقاً جلوی حرم امام رضا (ع) بود! پاسبان، اطلاعات ضعیفی داشت، به زن گفته بودند که این حجاب باعث عقب ماندگی کشور می‌شود، این باعث بدبختی‌ها و این‌ها است. وقتی می‌خواست روسری را از سر زن بردارد، به او گفته بود: لااقل از امام رضا خجالت بکش!! این چیست که سر کردی؟! از سرش برداشت.

شما به ذهنت می‌آید که این جوک است! نه، وقتی کار کردند روی انسان‌ها، بی اطلاعشان گذاشتند و مسائل لازم را به آنها منتقل نکردند، این فرد بی‌اطلاع، مثل یک زمین دست نخورده است، هرچه داخلش بکاری سبز می‌شود. حالا چه درخت مضر، چه درخت مفید. وقتی کسی تربیت نشده، ساخته نشده، آگاه نشده، همه اتفاقی می‌افتد.

@haerishirazi

کتاب بخونید و تلخی روزگار رو به کامتون شیرین کنید. شب ها چند ورق "نام من سرخ " اثر اورهان پاموک رو میخونم و غرق در استانبول و دنیای رنگ ها و نقاشی ها و سلاطین و عشق و نفرت های تصویر شده در کتاب میشم. کتاب از اون مُسکن های خوب و حال خوب کُن های همیشگی ماست. کارهای پاموک خوندنیه و این هم یکی از بهترین آثارشه...
#معرفی_کتاب
#نام_من_سرخ
#اورهان_پاموک

https://www.tgoop.com/ha_mim1377

سلبریتیِ خوب، کچلِ مو فرفری است. وجود خارجی ندارد. توهم است. دقیقا همان لحظه که به خیال خودتان برای مقابله با سلبریتی‌های «بد»، سلبریتی‌هایِ به قول خودتان «خوب» را باد می‌کنید، دارید به دست خودتان برای آینده‌تان بحران می‌سازید. همین سلبریتی که امروز حرفِ باب طبع شما را می‌زند و شما به خاطر حرف‌هایش بزرگش می‌کنید، فرداروز ممکن است از دنده چپ بلند شود و همه گذشته‌اش را منکر شود. شما بابت حرف‌های دیروزش به او مرجعیت دادید اما این مرجعیت دیگر تا همیشه با او خواهد بود حتی اگر مهمل‌ترین حرف‌ها را بزند. آغاز این بازی با شماست اما پایانش دست شما نیست. به جایِ باد کردن سلبریتی جلوی سلبریتی و دسته‌بندیِ سلبریتی‌ها به «خوب» و «بد»، به اظهارنظرهایِ خارج از تخصص‌شان بی‌اعتنایی کنید. فلان مداح حرف خوبی زده؟ فلان مجری یا بازیگر نظر سیاسیِ باب طبعِ شما را گفته؟ فلان بازیکن فوتبال موضع‌گیری سیاسیِ خوبی داشته؟ به درک! اصلاً مداح و بازیگر و مجری و بازیکن فوتبال چه شانیتی دارند برای اینکه موضع‌شان مهم و دارای ارزش باشد؟ اینجا مساله محتوای موضعی که آن‌ها اتخاذ می‌کنند نیست، مساله ذاتِ مرجعیت دادن به یک شخص برای اظهارنظر در حوزه‌های مختلف است. مساله این است که یک عده فکر می‌کنند الناز شاکردوست و محمدحسین پویانفر تفاوت ویژه‌ای دارند. فکر می‌کنند اولی سلبریتیِ بد است و دومی خوب؛ در حالی که اگر نتیجه مرجعیت یافتن‌شان را دنبال کنیم، خواهیم دید که این دو مثل سیبی هستند که از وسط نصف شده‌اند. عین یکدیگرند. دوقلوهای همزادند. جفت‌شان یک کاری را بلدند اما به واسطه شهرت، حس می‌کنند باید درباره همه چیز حرف بزنند. یک عده هم عامدانه یا از سر سادگی، آن‌ها را پروموت می‌کنند. بعد کم کم خودِ سلبریتی هم حس می‌کند واقعا حرفش مهم است و خب این توهم دیگر ته ندارد. مهم نیست این سلبرتی چه می‌گوید، مهم موضع‌گیری‌هایش نیست. مهم این است که اصلاً چرا باید او حرف بزند؟ با چه متری صلاحیت اظهارنظر دارد؟ چرا باید او را جدی گرفت؟

🆔 https://ble.ir/naneveshteha

نامه سردار سلیمانی به دخترشان درخصوص غربت حضرت زینب با تصاویر حضور ایشان در مرقد حضرت
@soleimany_stories