tgoop.com/ha_mim1377/5328
Last Update:
سلبریتیِ خوب، کچلِ مو فرفری است. وجود خارجی ندارد. توهم است. دقیقا همان لحظه که به خیال خودتان برای مقابله با سلبریتیهای «بد»، سلبریتیهایِ به قول خودتان «خوب» را باد میکنید، دارید به دست خودتان برای آیندهتان بحران میسازید. همین سلبریتی که امروز حرفِ باب طبع شما را میزند و شما به خاطر حرفهایش بزرگش میکنید، فرداروز ممکن است از دنده چپ بلند شود و همه گذشتهاش را منکر شود. شما بابت حرفهای دیروزش به او مرجعیت دادید اما این مرجعیت دیگر تا همیشه با او خواهد بود حتی اگر مهملترین حرفها را بزند. آغاز این بازی با شماست اما پایانش دست شما نیست. به جایِ باد کردن سلبریتی جلوی سلبریتی و دستهبندیِ سلبریتیها به «خوب» و «بد»، به اظهارنظرهایِ خارج از تخصصشان بیاعتنایی کنید. فلان مداح حرف خوبی زده؟ فلان مجری یا بازیگر نظر سیاسیِ باب طبعِ شما را گفته؟ فلان بازیکن فوتبال موضعگیری سیاسیِ خوبی داشته؟ به درک! اصلاً مداح و بازیگر و مجری و بازیکن فوتبال چه شانیتی دارند برای اینکه موضعشان مهم و دارای ارزش باشد؟ اینجا مساله محتوای موضعی که آنها اتخاذ میکنند نیست، مساله ذاتِ مرجعیت دادن به یک شخص برای اظهارنظر در حوزههای مختلف است. مساله این است که یک عده فکر میکنند الناز شاکردوست و محمدحسین پویانفر تفاوت ویژهای دارند. فکر میکنند اولی سلبریتیِ بد است و دومی خوب؛ در حالی که اگر نتیجه مرجعیت یافتنشان را دنبال کنیم، خواهیم دید که این دو مثل سیبی هستند که از وسط نصف شدهاند. عین یکدیگرند. دوقلوهای همزادند. جفتشان یک کاری را بلدند اما به واسطه شهرت، حس میکنند باید درباره همه چیز حرف بزنند. یک عده هم عامدانه یا از سر سادگی، آنها را پروموت میکنند. بعد کم کم خودِ سلبریتی هم حس میکند واقعا حرفش مهم است و خب این توهم دیگر ته ندارد. مهم نیست این سلبرتی چه میگوید، مهم موضعگیریهایش نیست. مهم این است که اصلاً چرا باید او حرف بزند؟ با چه متری صلاحیت اظهارنظر دارد؟ چرا باید او را جدی گرفت؟
🆔 https://ble.ir/naneveshteha
BY حسن مجیدیان

Share with your friend now:
tgoop.com/ha_mim1377/5328