tgoop.com/gholow2/497
Last Update:
⛔️ تکفیر سران غلات نسبت به شیعه
در کتاب آداب عبد المطلب (ص282 از ج6 تراث علوی) به روایت حسین بن حمدان آمده هرکس دینش را از تعدادی از فقهای اصحاب مانند زراره و محمد بن مسلم و... بگیرد نجس است:
«من أخذ من علم زرارة و أبی بصیر و سدیر و ابن أبی یعفور و محمد بن مسلم و حنان بن سدیر و الحکم بن أبی عقبة و برید العجلی ... و من هو مثلهم فلا یقربن المسجد الحرام»
این کتاب منسوب به جعفر بن محمد بن مفضل است که در اسناد کتب معتبر ابدا اثری از او نیست، و تنها فرقه شناس خبیر، ابن غضائری در مورد او در الرجال، ص: 47 گفته: «جعفر بن محمّد بن مفضّل، كوفيّ. يروي عنه الغلاة خاصّة. و ما رأيت له- قطّ- رواية صحيحة. و هو متّهم في كلّ أحواله.»
اما در عین حال مشایخ نصیریه در الهداية و المائدة و الرسالة المصرية، حقائق اسرار و دیگر کتب از جعفر بن محمد بن المفضل روایت می کند. او مورد مدح بزرگان نصیری مانند ابن شعبه است.
و در همان کتاب آداب عبد المطلب که صاحب کتاب حقائق اسرار الدین (ص136) نیز از او روایت می کند، آمده: «إِلَّا أَنْ يَأْتِينَ بِفاحِشَةٍ مُبَيِّنَةٍ و هی ولاية الطواغیت أو یأتی الضعیف بولاية زرارة و ابن أبی یعفور.» (و نیز برای شواهد بیشتر ر.ک حقائق اسرار الدین، ابن شعبة الحرانی، ص118، 128)
نصیریه در رویکرد تناسخی خود حتی می گویند: زراره همان خلیفه اول و نیز باب عمر و فرعون است!!
در الرسالة المصریة، ص516 آمده:
«الرهطِ المفسدونَ... فالضدُّ الكليُ كان المنصورُ المسمَّى بالدوانیقي وبابهُ زرارةُ بنُ أعیَنَ وذلك كما كان ظاهراً بعُمَرٍ وبابهُ الأولُ ، وهو فرعونُ مصرَ وبابهُ هامانُ وكلُ فرعونٍ فهو الثاني وتمامُ التسعةِ معَ المنصورِ: أبو بُصیرٍ الثقفي لا الأسدي وأبو بكرٍ الخضرمي ومحمداً بنَ أبي یعفورَ ومحمدٌ بنُ مسلمٍ الثقفي وعامرُ بنُ جزاعة وكُثیِّرٌ بیاعُ النوى وبریدةُ العجلي وحجرُ بنُ زائدة ، ویدخلُ معهم: عیسى بنُ موسى...»
در نسخه خطی کتاب المراتب و الدرج للخزاعی، ص 49 به روایت حسین بن حمدان در ذکر اضداد و یتیمان ایشان در تکفیر اضداد بر فقاهت ایشان تأکید شده است:
«ابو عبیدة و عمر بن العاص و معاوية و ابو هریرة ... و من قام مقامهم من أهل الرواية و الحدیث مثل زرارة بن اعین و ابو بصیر الثقفی و برید العجلی و حنان بن سدیر و هم الذین قاموا لأنفسهم الدعوة بالرواية و الحدیث و الأخبار عن رسول الله و مخالفة بعضهم لبعض فی الفقه و التحریم و التحلیل و کل ذلک یحتجوا فیه بالرواية عن رسول الله ص فقام بذلک الشرائع و الملل فصار اهل ذلک کلهم ظلم و ظلمة؛ و قد ذکرهم الله فی کتابه العزیز فقال ظُلُماتٌ بَعْضُها فَوْقَ بَعْضٍ إِذا أَخْرَجَ يَدَهُ لَمْ يَكَدْ يَراها و قال فی ذکر العارض فَلَمَّا رَأَوْهُ عارِضاً مُسْتَقْبِلَ أَوْدِيَتِهِمْ...»
خصیبی نیز در دو موضع از الرسالة نیز به مذمت مجموع فقهای اصحاب پرداخته است (خصیبی، الرسالة، 2016م، ص34، 41؛ همان، 2006م، ص74، 82). او سیری تناسخی از اضداد و مصادیق آیه «وَ كانَ فِي الْمَدينَةِ تِسْعَةُ رَهْطٍ يُفْسِدُونَ فِي الْأَرْضِ وَ لا يُصْلِحُون (النمل: 48) را چنین یاد می‌کند: «عتیق والثاني والثالث وطلحة وسعد وسعید بن العاص وعبد الرحمن بن عوف وابو عبیدة عامر بن الجراح وخالد بن الولید. واسماؤهم في زمن الصادق: ... زرارة بن اعین وابو بصیر الثقفي لا الاسدي وابو بكر الحضرمي ومحمد بن ابي یعفور ومحمد بن مسلم الثقفي وعامر بن جذاعة وُكثیر بیاع النوى وبرید العجلي وحجر بن زائدة» (خصیبی، الرسالة، 2006م، ص73-74)
از شواهد احتراز خصیبی از فقهای اصحاب این است که او در آثارش به شدت از آن ها پرهیز می کند. اما از افراد متهم به غلو بسیار نقل می کند. و حتی در فرض اشتراک اسم روات هم این را از خود نشان می دهد. (نک: الهداية الكبرى، ص39؛ الرسالة، 2006م، ص82)
و یا در کتاب اعیاد منسوب به جانشین جلی (شاگرد خصیبی)، یعنی میمون طبرانی، عموم شیعه را در نقل هایی به خاطر اعتقاد به شهادت سید الشهداء، و قبول روایات ظاهری به شدید ترین نحو تکفیر کرده. چرا که روز عاشورا روز وصال یکی از اولیای خداست و به کلی منکر جنایات عاشورا می شود.
و نیز نک:
www.tgoop.com/gholow2/279
BY غلوپژوهی
Share with your friend now:
tgoop.com/gholow2/497