دغدغه ایران

Forwarded from پیغام آشنا - ناصر دانشفر

‍ جناب فاضلی منشاء این دو شر مطلق کجاست؟

✍ ناصر دانشفر

در آغاز سخن عرض می‌کنم که به وجود امثال دکتر فاضلی در این دیار افتخار می‌نمایم و بدون تعارف عرض می‌کنم که در محضر این استاد درس پس می‌دهم، اما هرگز بنا نداشته‌ام و اکنون نیز قصد ندارم، شاگردی مطیع باشم و از پرسیدن و به چالش کشیدن اساتید خود، لحظه‌ای غافل شوم.
استاد با شما کاملاً موافقم که جنگ و تحریم هر دو شر مطلق هستند‌ و از اینکه برخی از هموطنان ما در واکنش به شیوهٔ حکمرانی حضرت‌آقا، حتی از حملهٔ سردمداران جانی اسرائیل نیز استقبال می‌کنند، بسیار اندوهگین و حتی می‌باشم و چون شما آن را با هیچ منطقی سازگار نمی‌دانم.
جناب فاضلی شاید از خود بپرسید که با این حساب چه نقدی بر بیانات حضرتعالی در کلیپ زیر دارم و نیت حقیر از نگارش این متن چه می‌باشد؟ به گمانم از تیتر این نوشتار مشخص است که سؤالم چیست و چه مقصودی دارم.
بله، استاد ارجمند، حرف من این است که اولاً چرا از علت این دو معلول عبور می‌کنید و ثانیاً به کدام دلیل ادامهٔ حیات این نظام را همپای دو شر مذکور ارزیابی نمی‌نمایید؟
جناب فاضلی، درست است که اگر خدایی ناکرده بین ایران و غرب جنگی درگیرد، ما به عصر حجر برمی‌گردیم و حدس بنده آن است که دچار یک انقلاب به مراتب فاجعه‌بارتر از رخداد ۵۷ خواهیم شد، این مسئله دقیقاً صحت دارد که تحریم‌ها همیشه نقمت بوده‌اند و هیچ خیری در آنها نبوده است، اما مگر نه اینست که علت اصلی این هر دو شر، اتخاذ راهبردهای ویرانگر نظام‌مقدس بوده است؟ آیا این ادعا مقرون به صحت نیست که اگر علت‌العلل این دو پدیدهٔ شوم جمهوری‌اسلامی هم نباشد، بدون تردید این نظام در وقوع آنها نقش اساسی داشته و خواهد داشت؟
پرسش دیگر بنده از شما این است که با توجه به ساختار، شیوهٔ مدیریت، سیاست‌گذاری‌ها و عملکرد نظام، آیا آثار غیرقابل انکار جنگ و تحریم از تبعات ادامهٔ حیات نظام ولایی خیلی زیانبارتر می‌باشد؟ آیا نتایج این همه ناتراتزی که کشور را در آستانهٔ فروپاشی قرار داده، خیلی کمتر از آثار یک جنگ ویرانگر است؟
من متوجه هستم که اگر جنگی اتفاق بیفتد، ما را از همین امکانات فعلی که زندگی بخور و نمیرمان را تأمین می‌کند، نیز محروم می‌نماید. اما از شما می‌پرسم که اگر این نظام تا بیست سال دیگر با همین دست فرمان براند، بر فرض ماندن، آیا هزینهٔ کمتری از جنگ بر کشورمان تحمیل خواهد کرد؟
حق با شماست، جنگ در کوتاه مدت سرزمین مادری ما را ویران خواهد کرد، اما مگر دوام این حکومت که حاضر نیست به اصلاحات بنیادین تن دهد، کمتر از یک جنگ به کشور خسارت وارد خواهد کرد؟ به عبارت دیگر چنانچه نظام زیر بار تحولات اساسی منجر به گذار از این ساختار نرود، آیا ادامهٔ روند کنونی هزینهٔ کمتری از یک جنگ حتی منتهی به یک انقلاب خواهد داشت؟
شما به درستی، هم جنگ و هم تحریم را شرمطلق نامیده‌اید، بعید می‌دانم که شر تحریم را کمتر از شر جنگ بدانید و یقین دارم که قبول دارید، با ادامهٔ کار جمهوری‌اسلامی سایهٔ شوم این هر دو شر بر سر ما ماندگار خواهد بود.
اینک با این دو دو تا چهارتای به گمانم منطقی، آیا این استنتاج ناصواب است که برای دفع آن دو شر، باید قال شری را کند که علت آن دو معلول می‌باشد.
نفرمایید که باید همهٔ هم و غم خود را مصروف اصلاحات مورد نیاز کنیم تا با استحالهٔ حاکمیت، علت این معلول‌ها را از حیز انتفاع ساقط کنیم که خداوند هم امر به محال نمی‌کند.
جناب فاضلی، سالهاست که به ولی‌امر مسلمین‌جهان التماس می‌کنم که خود عامل گذار به مطلوب خلایق شوند، اما شما خود شاهد بودید که حضرتشان ما را لایق نظر دادن و شرکت در رفراندوم ندانستند، پس امیدی به تحقق این آرزو نیست، اما اگر شما همچنان باور دارید که با روزنه‌گشایی امکان چنین رخدادی وجود دارد، با همهٔ احترامی که برای شما قائل هستم، باید به صراحت عرض کنم که با این کاسهٔ ماست و این اقیانوس، دوغ نمی‌شود که نمی‌شود، که ای کاش می‌شد.

عزت زیاد

@peyghameashna

Telegram

12:20

attach 📎

👍353👎55

www.tgoop.com/fazeli_mohammad/4370

23.6K viewsMar 30 at 07:19

‍ جناب فاضلی منشاء این دو شر مطلق کجاست؟

✍ ناصر دانشفر

در آغاز سخن عرض می‌کنم که به وجود امثال دکتر فاضلی در این دیار افتخار می‌نمایم و بدون تعارف عرض می‌کنم که در محضر این استاد درس پس می‌دهم، اما هرگز بنا نداشته‌ام و اکنون نیز قصد ندارم، شاگردی مطیع باشم و از پرسیدن و به چالش کشیدن اساتید خود، لحظه‌ای غافل شوم.
استاد با شما کاملاً موافقم که جنگ و تحریم هر دو شر مطلق هستند‌ و از اینکه برخی از هموطنان ما در واکنش به شیوهٔ حکمرانی حضرت‌آقا، حتی از حملهٔ سردمداران جانی اسرائیل نیز استقبال می‌کنند، بسیار اندوهگین و حتی می‌باشم و چون شما آن را با هیچ منطقی سازگار نمی‌دانم.
جناب فاضلی شاید از خود بپرسید که با این حساب چه نقدی بر بیانات حضرتعالی در کلیپ زیر دارم و نیت حقیر از نگارش این متن چه می‌باشد؟ به گمانم از تیتر این نوشتار مشخص است که سؤالم چیست و چه مقصودی دارم.
بله، استاد ارجمند، حرف من این است که اولاً چرا از علت این دو معلول عبور می‌کنید و ثانیاً به کدام دلیل ادامهٔ حیات این نظام را همپای دو شر مذکور ارزیابی نمی‌نمایید؟
جناب فاضلی، درست است که اگر خدایی ناکرده بین ایران و غرب جنگی درگیرد، ما به عصر حجر برمی‌گردیم و حدس بنده آن است که دچار یک انقلاب به مراتب فاجعه‌بارتر از رخداد ۵۷ خواهیم شد، این مسئله دقیقاً صحت دارد که تحریم‌ها همیشه نقمت بوده‌اند و هیچ خیری در آنها نبوده است، اما مگر نه اینست که علت اصلی این هر دو شر، اتخاذ راهبردهای ویرانگر نظام‌مقدس بوده است؟ آیا این ادعا مقرون به صحت نیست که اگر علت‌العلل این دو پدیدهٔ شوم جمهوری‌اسلامی هم نباشد، بدون تردید این نظام در وقوع آنها نقش اساسی داشته و خواهد داشت؟
پرسش دیگر بنده از شما این است که با توجه به ساختار، شیوهٔ مدیریت، سیاست‌گذاری‌ها و عملکرد نظام، آیا آثار غیرقابل انکار جنگ و تحریم از تبعات ادامهٔ حیات نظام ولایی خیلی زیانبارتر می‌باشد؟ آیا نتایج این همه ناتراتزی که کشور را در آستانهٔ فروپاشی قرار داده، خیلی کمتر از آثار یک جنگ ویرانگر است؟
من متوجه هستم که اگر جنگی اتفاق بیفتد، ما را از همین امکانات فعلی که زندگی بخور و نمیرمان را تأمین می‌کند، نیز محروم می‌نماید. اما از شما می‌پرسم که اگر این نظام تا بیست سال دیگر با همین دست فرمان براند، بر فرض ماندن، آیا هزینهٔ کمتری از جنگ بر کشورمان تحمیل خواهد کرد؟
حق با شماست، جنگ در کوتاه مدت سرزمین مادری ما را ویران خواهد کرد، اما مگر دوام این حکومت که حاضر نیست به اصلاحات بنیادین تن دهد، کمتر از یک جنگ به کشور خسارت وارد خواهد کرد؟ به عبارت دیگر چنانچه نظام زیر بار تحولات اساسی منجر به گذار از این ساختار نرود، آیا ادامهٔ روند کنونی هزینهٔ کمتری از یک جنگ حتی منتهی به یک انقلاب خواهد داشت؟
شما به درستی، هم جنگ و هم تحریم را شرمطلق نامیده‌اید، بعید می‌دانم که شر تحریم را کمتر از شر جنگ بدانید و یقین دارم که قبول دارید، با ادامهٔ کار جمهوری‌اسلامی سایهٔ شوم این هر دو شر بر سر ما ماندگار خواهد بود.
اینک با این دو دو تا چهارتای به گمانم منطقی، آیا این استنتاج ناصواب است که برای دفع آن دو شر، باید قال شری را کند که علت آن دو معلول می‌باشد.
نفرمایید که باید همهٔ هم و غم خود را مصروف اصلاحات مورد نیاز کنیم تا با استحالهٔ حاکمیت، علت این معلول‌ها را از حیز انتفاع ساقط کنیم که خداوند هم امر به محال نمی‌کند.
جناب فاضلی، سالهاست که به ولی‌امر مسلمین‌جهان التماس می‌کنم که خود عامل گذار به مطلوب خلایق شوند، اما شما خود شاهد بودید که حضرتشان ما را لایق نظر دادن و شرکت در رفراندوم ندانستند، پس امیدی به تحقق این آرزو نیست، اما اگر شما همچنان باور دارید که با روزنه‌گشایی امکان چنین رخدادی وجود دارد، با همهٔ احترامی که برای شما قائل هستم، باید به صراحت عرض کنم که با این کاسهٔ ماست و این اقیانوس، دوغ نمی‌شود که نمی‌شود، که ای کاش می‌شد.

عزت زیاد

@peyghameashna

BY دغدغه ایران