خروج و اعتراض و وفاداری

دولت باید چه اهدافی را دنبال کند؟

همانطور که دیدیم در مورد یک مشکل ساده مانند شارژرهای یو اس بی موبایل یا لپ‌تاپ یا ...، انتخاب مسائل و مشکلات در جایی که می‌خواهیم دولت مداخله کند آسان نیست. اولین سوال در حوزه سیاست[گذاری] عمومی این است:

کدام اهداف سیاست عمومی مناسب است؟ آیا دولت باید مالک یک شرکت هواپیمایی باشد یا آن را اداره کند؟ دادگاه‌ها را چطور؟ رستوران‌ها را؟ کارخانه‌های ساعت‌سازی را؟ پارک‌ها را؟ آیا دولت باید به فقرا پول بدهد؟ به فقرا غذا بدهد؟ بیمارستان‌ها را اداره کند؟ درمانگاه‌های سرپایی را چطور؟ کارخانه‌هایی داروسازی را چطور؟ کارخانه‌های ساخت ابزار پزشکی را چطور؟ کامیون‌ها؟ تانک‌ها؟ شارژرها را استاندارد کند؟

دولت، قدرتمندترین بازیگر جامعه است. دولت توانایی اجبار و توانایی اِعمال خشونت بر افراد خصوصی را دارد. بسیاری از افراد از دورنمای استفاده از قدرت دولت سرگشته می‌شوند و به وجود می‌آیند و ایده‌های احمقانه‌ای برای مداخله دولت ارائه می‌کنند. هر یک از ما که چند حیوان خانگی داریم، به سرعت پیشنهاد می‌دهیم از قدرت دولتی برای پیگیری قضاوت‌های ارزشی خود استفاده کنیم.

در هند، دولتی هست که معابد و رستوران‌ها و خطوط هوایی و بانک‌ها را اداره می‌کند. این دولت تا همین اواخر تحریم‌های کیفری را علیه رابطه همجنس‌‌ها اعمال می‌کرد، تحریم‌های کیفری علیه ماری جوانا داشت و قصد دارد استفاده از ارزهای دیجیتال مانند بیت‌کوین را جرم‌انگاری کند.

شاید فکر کنیم بدیهی است که دولت نباید رستوران‌ها را اداره کند، اما دولت تامیل نادو آشپزخانه‌های Amma را اداره می‌کند و به نظر می‌رسد که این کار را به خوبی انجام می‌دهد. شاید فکر کنیم بدیهی است که دولت نباید کارخانه تولید ساعت‌های مچی را راه‌اندازی کند، اما شرکت بخش دولتی هندوستان ماشین تولز (HMT) مدتهاست که انحصار تولید ساعت‌های مچی در هند را در اختیار داشته است.

آرایه وسیعی از اهداف وجود دارد که یک دولت به طور بالقوه می‌تواند از طریق اقداماتش دنبال کند. اما شکاف بزرگی بین آماتوریسم در سیاست[گذاری] عمومی و توانایی حرفه‌ای برای عملی‌کردن آن وجود دارد. ما به ظرفیت فکری نیاز داریم تا تصور کنیم که چگونه یک مداخله با صدای معقول عملاً نتیجه خواهد داد. اولین نقطه عطف در این سفر این است:

آیا دولت باید این کار را انجام دهد؟ آیا می‌توانیم فراتر از احساس درونی و به سراغ یک ابزار تحلیلی برویم که از طریق آن بتوانیم در مورد اهداف مناسب دولت فکر کنیم؟
 
آزادی به خوبی کار می‌کند

برای درک آنچه که دولت باید انجام دهد، ابتدا باید قدردان کارهایی باشیم که مردان و زنان آزاد به تنهایی انجام می‌دهند. بیشتر دستاوردهای بزرگ بشر را می‌توان در خلاقیت و حرکت اشخاص آزاد جستجو کرد.
ریتم عادی فرآیند بازار، ریتمی است که شرکت‌ها برای کسب سود بیشتر با یکدیگر رقابت می‌کنند. شرکت‌ها با انرژی به دنبال اقداماتی هستند که سود بیشتری به همراه داشته باشد. این امر منجر به فرآیندی بی‌وقفه برای بهبود محصول و کاهش هزینه تولید می‌شود. این کار با درک بهتر مصرف‌کننده و از طریق تغییرات تکنولوژیک انجام می‌شود.

در بازار به شرکت‌ها هیچ تضمینی برای سود یا بقا داده نمی‌شود. نظام بازار نیازمند نوآوری بی‌وقفه است. هر از گاهی، برخی شرکت‌ها که نمی‌توانند نیازهای مشتریان را برآورده کنند، از دور خارج می‌شوند. و هنگامی که نرخ سود شرکت‌های فعلی جذاب می‌شود، شرکت‌های جدیدی برای رقابت در این تجارت پیدا می‌شوند.

بنابراین، شرکت‌ها باید بی‌پایان روی تردمیل بدوند و بیشتر تلاش کنند تا مشتریان را با محصولات بهتر و ارزان‌تر راضی کنند. دستاوردهای بهره‌وری یک شرکت (از طریق سرمایه‌گذاری بیشتر یا از طریق فن‌آوری بهتر) با افزایش سهم آنها در تولید، دستمزد بیشتری را برای کارگرانشان ایجاد می‌کند.

همه این چیزهای خوب صرفاً به خاطر منافع شخصی شرکت‌ها و مصرف‌کنندگان اتفاق می‌افتد. این فرآیند بازار آزاد باعث رفاه و خلاقیت و نوآوری و آزادی فردی می‌شود. برای رسیدن به یک روند بی‌پایان رشد و شکوفایی اقتصادی، نیازی به برنامه‌ریزی یا کنترل مرکزی نیست.

جوامعی که در آنها آزادی افراد ارزشمند است، جوامعی هستند که از انرژی مردم خود استفاده می‌کنند. مرفه‌ترین کشورهای جهان لیبرال دموکراسی هستند. هر از گاهی، نسبت به نرخ‌های رشدی که یک رژیم استبدادی در چین توانسته رقم بزند حسادت می‌شود، اما تعداد کمی دوست دارند آنجا زندگی کنند. مهاجرت، صادقانه‌ترین شکل چاپلوسی است و اینجاست که دموکراسی‌های لیبرال برجسته می‌شوند.

بعضی دولت‌ها خیلی عادت دارند که بر جامعه تسلط داشته باشند. اما یادآوری دستاوردهای قابل‌توجه در تاریخ که عمدتاً نشات گرفته از ابتکارات فردی است، مایه تعجب آنهاست.

ما تمایل داریم فرض کنیم که اکتشاف (مثلا) قطب جنوب کار برخی سازمان‌های دولتی است.

www.tgoop.com/exitvoiceloyalty/2198

1.2K viewsAug 20, 2023 at 08:16

دولت باید چه اهدافی را دنبال کند؟

همانطور که دیدیم در مورد یک مشکل ساده مانند شارژرهای یو اس بی موبایل یا لپ‌تاپ یا ...، انتخاب مسائل و مشکلات در جایی که می‌خواهیم دولت مداخله کند آسان نیست. اولین سوال در حوزه سیاست[گذاری] عمومی این است:

کدام اهداف سیاست عمومی مناسب است؟ آیا دولت باید مالک یک شرکت هواپیمایی باشد یا آن را اداره کند؟ دادگاه‌ها را چطور؟ رستوران‌ها را؟ کارخانه‌های ساعت‌سازی را؟ پارک‌ها را؟ آیا دولت باید به فقرا پول بدهد؟ به فقرا غذا بدهد؟ بیمارستان‌ها را اداره کند؟ درمانگاه‌های سرپایی را چطور؟ کارخانه‌هایی داروسازی را چطور؟ کارخانه‌های ساخت ابزار پزشکی را چطور؟ کامیون‌ها؟ تانک‌ها؟ شارژرها را استاندارد کند؟

دولت، قدرتمندترین بازیگر جامعه است. دولت توانایی اجبار و توانایی اِعمال خشونت بر افراد خصوصی را دارد. بسیاری از افراد از دورنمای استفاده از قدرت دولت سرگشته می‌شوند و به وجود می‌آیند و ایده‌های احمقانه‌ای برای مداخله دولت ارائه می‌کنند. هر یک از ما که چند حیوان خانگی داریم، به سرعت پیشنهاد می‌دهیم از قدرت دولتی برای پیگیری قضاوت‌های ارزشی خود استفاده کنیم.

در هند، دولتی هست که معابد و رستوران‌ها و خطوط هوایی و بانک‌ها را اداره می‌کند. این دولت تا همین اواخر تحریم‌های کیفری را علیه رابطه همجنس‌‌ها اعمال می‌کرد، تحریم‌های کیفری علیه ماری جوانا داشت و قصد دارد استفاده از ارزهای دیجیتال مانند بیت‌کوین را جرم‌انگاری کند.

شاید فکر کنیم بدیهی است که دولت نباید رستوران‌ها را اداره کند، اما دولت تامیل نادو آشپزخانه‌های Amma را اداره می‌کند و به نظر می‌رسد که این کار را به خوبی انجام می‌دهد. شاید فکر کنیم بدیهی است که دولت نباید کارخانه تولید ساعت‌های مچی را راه‌اندازی کند، اما شرکت بخش دولتی هندوستان ماشین تولز (HMT) مدتهاست که انحصار تولید ساعت‌های مچی در هند را در اختیار داشته است.

آرایه وسیعی از اهداف وجود دارد که یک دولت به طور بالقوه می‌تواند از طریق اقداماتش دنبال کند. اما شکاف بزرگی بین آماتوریسم در سیاست[گذاری] عمومی و توانایی حرفه‌ای برای عملی‌کردن آن وجود دارد. ما به ظرفیت فکری نیاز داریم تا تصور کنیم که چگونه یک مداخله با صدای معقول عملاً نتیجه خواهد داد. اولین نقطه عطف در این سفر این است:

آیا دولت باید این کار را انجام دهد؟ آیا می‌توانیم فراتر از احساس درونی و به سراغ یک ابزار تحلیلی برویم که از طریق آن بتوانیم در مورد اهداف مناسب دولت فکر کنیم؟
 
آزادی به خوبی کار می‌کند

برای درک آنچه که دولت باید انجام دهد، ابتدا باید قدردان کارهایی باشیم که مردان و زنان آزاد به تنهایی انجام می‌دهند. بیشتر دستاوردهای بزرگ بشر را می‌توان در خلاقیت و حرکت اشخاص آزاد جستجو کرد.
ریتم عادی فرآیند بازار، ریتمی است که شرکت‌ها برای کسب سود بیشتر با یکدیگر رقابت می‌کنند. شرکت‌ها با انرژی به دنبال اقداماتی هستند که سود بیشتری به همراه داشته باشد. این امر منجر به فرآیندی بی‌وقفه برای بهبود محصول و کاهش هزینه تولید می‌شود. این کار با درک بهتر مصرف‌کننده و از طریق تغییرات تکنولوژیک انجام می‌شود.

در بازار به شرکت‌ها هیچ تضمینی برای سود یا بقا داده نمی‌شود. نظام بازار نیازمند نوآوری بی‌وقفه است. هر از گاهی، برخی شرکت‌ها که نمی‌توانند نیازهای مشتریان را برآورده کنند، از دور خارج می‌شوند. و هنگامی که نرخ سود شرکت‌های فعلی جذاب می‌شود، شرکت‌های جدیدی برای رقابت در این تجارت پیدا می‌شوند.

بنابراین، شرکت‌ها باید بی‌پایان روی تردمیل بدوند و بیشتر تلاش کنند تا مشتریان را با محصولات بهتر و ارزان‌تر راضی کنند. دستاوردهای بهره‌وری یک شرکت (از طریق سرمایه‌گذاری بیشتر یا از طریق فن‌آوری بهتر) با افزایش سهم آنها در تولید، دستمزد بیشتری را برای کارگرانشان ایجاد می‌کند.

همه این چیزهای خوب صرفاً به خاطر منافع شخصی شرکت‌ها و مصرف‌کنندگان اتفاق می‌افتد. این فرآیند بازار آزاد باعث رفاه و خلاقیت و نوآوری و آزادی فردی می‌شود. برای رسیدن به یک روند بی‌پایان رشد و شکوفایی اقتصادی، نیازی به برنامه‌ریزی یا کنترل مرکزی نیست.

جوامعی که در آنها آزادی افراد ارزشمند است، جوامعی هستند که از انرژی مردم خود استفاده می‌کنند. مرفه‌ترین کشورهای جهان لیبرال دموکراسی هستند. هر از گاهی، نسبت به نرخ‌های رشدی که یک رژیم استبدادی در چین توانسته رقم بزند حسادت می‌شود، اما تعداد کمی دوست دارند آنجا زندگی کنند. مهاجرت، صادقانه‌ترین شکل چاپلوسی است و اینجاست که دموکراسی‌های لیبرال برجسته می‌شوند.

بعضی دولت‌ها خیلی عادت دارند که بر جامعه تسلط داشته باشند. اما یادآوری دستاوردهای قابل‌توجه در تاریخ که عمدتاً نشات گرفته از ابتکارات فردی است، مایه تعجب آنهاست.

ما تمایل داریم فرض کنیم که اکتشاف (مثلا) قطب جنوب کار برخی سازمان‌های دولتی است.

BY خروج و اعتراض و وفاداری