خروج و اعتراض و وفاداری

گزارش بیان می‌کند که این در مورد هوش مصنوعی، پرینت سه‌بعدی و روباتیک نیز تفاوتی نخواهد داشت. ثالثاً، صرفاً به این دلیل که جایگزین کردن یک حرفه با رایانه از نظر فنی امکان‌پذیر است، به این معنی نیست که این اتفاق خواهد افتاد. عوامل مختلف اقتصادی، قانونی، نظارتی و سیاسی-اجتماعی مانع از بین رفتن بسیاری از مشاغل خواهند شد. یک مطالعه اخیر نشان داد که تا سال 2016، تنها یک شغل از 270 شغل ذکر شده در سرشماری سال 1950 ایالات متحده توسط اتوماسیون (دستگاه‌های خودکار که کردارهای تکراری انسان را انجام می‌دهند) حذف شده است - شغل اپراتور آسانسور. در بسیاری از موارد، مردم به انجام کار ارزان‌تر از ماشین‌ها ادامه می‌دهند. در دیگر موارد، ما باید انتخاب‌های سخت قانونی و سیاسی داشته باشیم. برای مثال، چه کسی باید مسئول تشخیص اشتباه یک هوش مصنوعی پزشکی باشد - سازنده سیستم، برنامه‌نویس یا پزشک؟ اما حتی اگر نزدیک‌ترین آینده ما شبیه مجموعه فیلم‌های بلید رانر (Blade Runner) یا دیگر فیلم‌های علمی-تخیلی پادآرامان‌شهری نباشد، نباید اختلالی را که هوش مصنوعی، رباتیک و سایر نوآوری‌ها در حال حاضر با خود به همراه دارند، کم‌اهمیت جلوه دهیم. تکنولوژی‌های جدید به افزایش نابرابری‌ها کمک می‌کنند - هم بین اقشار مختلف نیروی کار و هم بین کارمندان و صاحبان بنگاه‌ها. در حالی که آن‌ها باعث از دست دادن مشاغل در حجم گسترده نمی‌شوند، تقاضا برای مهارت‌های خاص را تغییر می‌دهند و به تغییر به سمت سازوکار "مشاغل با قرارداد پیمانی" انعطاف‌پذیرتر اما بی‌ثبات‌تر کمک می‌کنند. تکنولوژی یکی از دلایل تبعیض فزاینده میان نیروی کار در بسیاری از کشورها است، به طوری که نیروی کار با دستمزدهای متوسط جایگاه خود را از دست می‌دهند. در سطح بین‌المللی، عدم دسترسی به تکنولوژی‌‌های جدید در کشورهای کمتر توسعه‌یافته و دستاوردهای سریع غو‌های صنعتی تولید، نابرابری بین کشورها را بیش از پیش افزایش می‌دهد. این نوآوری‌های متحول‌کننده ناشی از تکنولوژی‌های پیشرفته ممکن است عواقب عظیمی برای جوامع داشته باشد. این دلیل کافی برای سیاست‌گذاران است تا به پیشرفت‌های تکنولوژیک بدقت نگاه کنند: «تا درک کنند که معنای آن برای کشورهایشان و بهترین روش مداخله چیست؟» تاریخ نشان می‌دهد که تکنولوژی‌های جدید می‌توانند به دستاوردهای بزرگی برای اقتصادهای ما منجر شوند، اما این دستاوردها برای برخی از مردم و جوامع خالی از درد نیست. پینگفان هونگ، مدیر DPAD گفته است: تأثیر کلی به شدت به نهادها و سیاست‌گذاری‌های اجتماعی بستگی خواهد داشت. سیاست‌گذاری‌ها برای کمک به کارگران برای سازگاری با واقعیت جدید و اطمینان از شریک بودن آن‌ها در منافع ناشی از تکنولوژی مورد نیاز است. دولت‌ها ممکن است وسوسه شوند تا بر منافع پیشرفت تکنولوژی‌ها تمرکز کنند، در حالی که تا حد زیادی تأثیرات منفی آن‌ را نادیده می‌گیرند. کشورهای کم‌درآمد به ویژه آسیب‌پذیر هستند مگر اینکه سیاست‌گذاران درک روشنی از ریسک‌ها و پتانسیل‌های این تکنولوژی‌های جدید داشته باشند. هرچه سریع‌تر ما بازنگری و طراحی مجدد سیاست‌گذاری‌های بازار نیروی، طرح‌های تامین اجتماعی و سیستم مالیاتی را آغاز کنیم، بهتر با آینده‌ای که هم‌‍‌اکنون در حال وقوع است سازگار خواهیم شد.

منبع: وبسایت سازمان ملل متحد

مترجم: امیدرضا فرهادی‌پور

@exitvoiceloyalty

www.tgoop.com/exitvoiceloyalty/2153

2.1K viewsApr 1, 2023 at 09:48

گزارش بیان می‌کند که این در مورد هوش مصنوعی، پرینت سه‌بعدی و روباتیک نیز تفاوتی نخواهد داشت. ثالثاً، صرفاً به این دلیل که جایگزین کردن یک حرفه با رایانه از نظر فنی امکان‌پذیر است، به این معنی نیست که این اتفاق خواهد افتاد. عوامل مختلف اقتصادی، قانونی، نظارتی و سیاسی-اجتماعی مانع از بین رفتن بسیاری از مشاغل خواهند شد. یک مطالعه اخیر نشان داد که تا سال 2016، تنها یک شغل از 270 شغل ذکر شده در سرشماری سال 1950 ایالات متحده توسط اتوماسیون (دستگاه‌های خودکار که کردارهای تکراری انسان را انجام می‌دهند) حذف شده است - شغل اپراتور آسانسور. در بسیاری از موارد، مردم به انجام کار ارزان‌تر از ماشین‌ها ادامه می‌دهند. در دیگر موارد، ما باید انتخاب‌های سخت قانونی و سیاسی داشته باشیم. برای مثال، چه کسی باید مسئول تشخیص اشتباه یک هوش مصنوعی پزشکی باشد - سازنده سیستم، برنامه‌نویس یا پزشک؟ اما حتی اگر نزدیک‌ترین آینده ما شبیه مجموعه فیلم‌های بلید رانر (Blade Runner) یا دیگر فیلم‌های علمی-تخیلی پادآرامان‌شهری نباشد، نباید اختلالی را که هوش مصنوعی، رباتیک و سایر نوآوری‌ها در حال حاضر با خود به همراه دارند، کم‌اهمیت جلوه دهیم. تکنولوژی‌های جدید به افزایش نابرابری‌ها کمک می‌کنند - هم بین اقشار مختلف نیروی کار و هم بین کارمندان و صاحبان بنگاه‌ها. در حالی که آن‌ها باعث از دست دادن مشاغل در حجم گسترده نمی‌شوند، تقاضا برای مهارت‌های خاص را تغییر می‌دهند و به تغییر به سمت سازوکار "مشاغل با قرارداد پیمانی" انعطاف‌پذیرتر اما بی‌ثبات‌تر کمک می‌کنند. تکنولوژی یکی از دلایل تبعیض فزاینده میان نیروی کار در بسیاری از کشورها است، به طوری که نیروی کار با دستمزدهای متوسط جایگاه خود را از دست می‌دهند. در سطح بین‌المللی، عدم دسترسی به تکنولوژی‌‌های جدید در کشورهای کمتر توسعه‌یافته و دستاوردهای سریع غو‌های صنعتی تولید، نابرابری بین کشورها را بیش از پیش افزایش می‌دهد. این نوآوری‌های متحول‌کننده ناشی از تکنولوژی‌های پیشرفته ممکن است عواقب عظیمی برای جوامع داشته باشد. این دلیل کافی برای سیاست‌گذاران است تا به پیشرفت‌های تکنولوژیک بدقت نگاه کنند: «تا درک کنند که معنای آن برای کشورهایشان و بهترین روش مداخله چیست؟» تاریخ نشان می‌دهد که تکنولوژی‌های جدید می‌توانند به دستاوردهای بزرگی برای اقتصادهای ما منجر شوند، اما این دستاوردها برای برخی از مردم و جوامع خالی از درد نیست. پینگفان هونگ، مدیر DPAD گفته است: تأثیر کلی به شدت به نهادها و سیاست‌گذاری‌های اجتماعی بستگی خواهد داشت. سیاست‌گذاری‌ها برای کمک به کارگران برای سازگاری با واقعیت جدید و اطمینان از شریک بودن آن‌ها در منافع ناشی از تکنولوژی مورد نیاز است. دولت‌ها ممکن است وسوسه شوند تا بر منافع پیشرفت تکنولوژی‌ها تمرکز کنند، در حالی که تا حد زیادی تأثیرات منفی آن‌ را نادیده می‌گیرند. کشورهای کم‌درآمد به ویژه آسیب‌پذیر هستند مگر اینکه سیاست‌گذاران درک روشنی از ریسک‌ها و پتانسیل‌های این تکنولوژی‌های جدید داشته باشند. هرچه سریع‌تر ما بازنگری و طراحی مجدد سیاست‌گذاری‌های بازار نیروی، طرح‌های تامین اجتماعی و سیستم مالیاتی را آغاز کنیم، بهتر با آینده‌ای که هم‌‍‌اکنون در حال وقوع است سازگار خواهیم شد.

منبع: وبسایت سازمان ملل متحد

مترجم: امیدرضا فرهادی‌پور

@exitvoiceloyalty

BY خروج و اعتراض و وفاداری