داوطلب

📣کنشگران نسل جدید و بدبینی آن‌ها به ساختارهای سنتی؛
تغییر شیوه رهبری و بازبینی در زبان می‌تواند کنشگران پراکنده نسل نو را وارد مطالبات مشترک کند

گزارش تحلیلی داوطلب

بهروز، ۲۸ ساله، مهندس و کارگر یکی از شرکت‌های پیمانکاری غرب کشور، بلافاصله پس از استخدام به شرایط ناعادلانه و قراردادهای موقت و نابرابری و ناشفافی در پردات‌ها اعتراض کرد.

وی نماینده‌ی یک نسل است که مثل نسل قبل سکوت نمی‌کند؛ نسلی که به ساختارهای رسمی و سنتی کنشگری صنفی بی‌اعتماد شده و مشارکت در آن‌ها را بی‌فایده می‌داند. در عوض، به دنبال اشکال جدیدتری از کنشگری است.

هویت فردی او باعث می‌شود که از پیوستن به تشکل‌ها و اتحادیه‌های کارگری با ساختارهای مشخص اجتناب کند، چرا که این ساختارها معمولاً بر اصول و هویت‌های جمعی متمرکز هستند. اعضای تشکل‌ها ممکن است درگیر فرآیندهایی شوند که از دید هم‌نسلان بهروز برخلاف فردگرایی و آزادی‌های شخصی آنهاست.

تشکل‌های باتجربه‌تر چگونه می‌توانند هم‌نسلان به روز را جذب کنند؟

برای آنکه پیوند میان نسل‌های مختلف در جریان‌های صنفی و کارگری تقویت شود، نسل‌های قدیمی‌تر باید نقش خود را از “رهبران ثابت” به “تسهیل‌گران تجربه‌محور” تغییر دهند. به‌جای اصرار بر تکرار الگوهای پیشین، می‌توانند میدان را برای گفت‌وگو و نوآوری باز کنند. انتقال تجربه در قالب گفت‌وگوهای برابر، روایت‌های واقعی از موفقیت‌ها و شکست‌ها، و حمایت از ابتکارات جوانان – حتی اگر با الگوهای مرسوم فاصله داشته باشد – بخشی از این هنر است. نسل‌های پیشین اگر بتوانند از تجربه خود نه برای کنترل بلکه برای توانمندسازی نسل جدید استفاده کنند، زمینه را برای ظهور هویت‌های تازه فراهم خواهند کرد.

از سوی دیگر، نسل قدیمی می‌تواند با بازنگری در زبان و نمادهای مورد استفاده‌ی جریان‌های صنفی و کارگری، در جهت به روزرسانی آن‌ها کمک کند.

تغییر این دو مورد در یک گروه، ساده یا بی‌هزینه نیست اما می‌تواند نتایج شگفت‌انگیزی داشته باشد.

گزارش داوطلب را ببینید و برای دیگران نیز بفرستید.

✅ خبرها و مسائل کارگری را در تارنمای داوطلب دنبال کنید.
@davtalaborg  -  اینستاگرام -  توییتر

Please open Telegram to view this post

VIEW IN TELEGRAM

داوطلب

مشارکت‌گریزی و بدبینی به ساختارهای سنتی - داوطلب

تارنمای داوطلب: بهروز، ۲۸ ساله، مهندس و کارگر یکی از شرکت‌های پیمانکاری غرب کشور است. او از همان بدو ورودش به شرکت، با شرایط ناعادلانه‌ی قراردادهای موقت و نابرابری در پرداخت‌ها مواجه شد. برخلاف بسیاری از همکاران قدیمی که به سکوت عادت کرده بودند، بهروز تصمیم…

❤3👍2🔥11

www.tgoop.com/davtalaborg/8814

130 viewsedited  Aug 18 at 05:02

📣کنشگران نسل جدید و بدبینی آن‌ها به ساختارهای سنتی؛
تغییر شیوه رهبری و بازبینی در زبان می‌تواند کنشگران پراکنده نسل نو را وارد مطالبات مشترک کند

گزارش تحلیلی داوطلب

بهروز، ۲۸ ساله، مهندس و کارگر یکی از شرکت‌های پیمانکاری غرب کشور، بلافاصله پس از استخدام به شرایط ناعادلانه و قراردادهای موقت و نابرابری و ناشفافی در پردات‌ها اعتراض کرد.

وی نماینده‌ی یک نسل است که مثل نسل قبل سکوت نمی‌کند؛ نسلی که به ساختارهای رسمی و سنتی کنشگری صنفی بی‌اعتماد شده و مشارکت در آن‌ها را بی‌فایده می‌داند. در عوض، به دنبال اشکال جدیدتری از کنشگری است.

هویت فردی او باعث می‌شود که از پیوستن به تشکل‌ها و اتحادیه‌های کارگری با ساختارهای مشخص اجتناب کند، چرا که این ساختارها معمولاً بر اصول و هویت‌های جمعی متمرکز هستند. اعضای تشکل‌ها ممکن است درگیر فرآیندهایی شوند که از دید هم‌نسلان بهروز برخلاف فردگرایی و آزادی‌های شخصی آنهاست.

تشکل‌های باتجربه‌تر چگونه می‌توانند هم‌نسلان به روز را جذب کنند؟

برای آنکه پیوند میان نسل‌های مختلف در جریان‌های صنفی و کارگری تقویت شود، نسل‌های قدیمی‌تر باید نقش خود را از “رهبران ثابت” به “تسهیل‌گران تجربه‌محور” تغییر دهند. به‌جای اصرار بر تکرار الگوهای پیشین، می‌توانند میدان را برای گفت‌وگو و نوآوری باز کنند. انتقال تجربه در قالب گفت‌وگوهای برابر، روایت‌های واقعی از موفقیت‌ها و شکست‌ها، و حمایت از ابتکارات جوانان – حتی اگر با الگوهای مرسوم فاصله داشته باشد – بخشی از این هنر است. نسل‌های پیشین اگر بتوانند از تجربه خود نه برای کنترل بلکه برای توانمندسازی نسل جدید استفاده کنند، زمینه را برای ظهور هویت‌های تازه فراهم خواهند کرد.