tgoop.com/davat1394/17910
Last Update:
ابوالقاسم ایرانی و دستور زبان سیال جنوب
✔️ بابک شاکر
دوات،خبری_تحلیلی(فرهنگی_هنری) یاداباد:
در جغرافیای ادبیات معاصر ایران، جنوب همواره به‌عنوان یک حاشیه پررنگ و زنده حضور داشته است؛ حاشیه‌ای که نه در خاموشی، که در گفت‌وگویی دائم با مرکز و جهان شکل گرفته است. در این میان، ابوالقاسم ایرانی ـ شاعر متولد بوشهر ـ یکی از شاخص‌ترین چهره‌هایی است که توانست تجربه زیسته این جغرافیا را به دستور زبانی شعری و متمایز بدل کند. او نه صرفاً یک شاعر محلی، بلکه معمار زبانی بود که از ساحل، بادبان و چراغ دریایی استعاره‌هایی ساخت برای بیان وضعیت‌های تعلیق، حرکت و جست‌وجو.
ایرانی در دهه‌های پرآشوب ۱۳۴۰ و ۱۳۵۰ پا به عرصه گذاشت؛ زمانی که شعر فارسی میان دو قطب ایستاده بود: از یک سو سنت عروضی و از سوی دیگر تجربه‌های آزادتر و زبان‌های تازه. انتخاب او، رفتن به سمت شعر سپید بود، اما با حفظ پیوند عمیق با جغرافیا و حافظه جمعی جنوب. در نگاه او، دریا صرفاً یک پس‌زمینه تصویری نبود، بلکه عنصری ساختاری بود که حرکت، مهاجرت، و گسست را در بافت زبان تثبیت می‌کرد.
https://www.tgoop.com/davat1394/17910
بقیه پست پایین👇
BY دوات پایگاه خبری_تحلیلی فرهنگی،هنری و ادبی Davat News-Analytical Base Cultural, Artistic, and Literary
Share with your friend now:
tgoop.com/davat1394/17910