یادداشت

صنعت علیه صنعت

محمد زینالی اُناری
در محفل یکی از اساتید دانشگاه محقق اردبیلی نشسته بودم و ایشان درباره ی موقعیت استراتژیک اردبیل در دوره ی پیش از مغول صحبت می کردند. به اذعان وی، اردبیل پیش از مناسبات قدرتی که بعدا در منطقه شکل گرفته، نقش نظامی وکمتر و نقش فرهنگی بیشتری ادا می کند. حال آن که پیش از آن دوره،‌ یکی از نقاطی بود که تاکتیک های تعامل یا تقابل ایران با سرزمین های غربی خودش را تشکیل می داد. در میان اخبارهای روز، به یکی از آثار این بعد تاریخ دست پیدا کردیم، کشف منطقه ای با قدمت تاریخی در شهرستان نمین که شواهد تاریخی زیادی را عیان خواهد کرد.

در میان اخبار روز، میتوان حساسیتی را شاهد بود که آثار باستانی دارند، ‌اما این حساسیت ها تنها برای علاقمندان به فرهنگ و تاریخ معنادار است و بس. بلکه گروه های دیگری هستند که منافعشان با توسعه و گردشگری استان اردبیل، معارض است. بگذارید روشنتر بگویم که البته دهانم از بس که این را گفتم و قلمم خشک شد. فهم توسعه در استان اردبیل، در صد سال قبل و راه اندازی کارخانه های پیزوری مانده است. علت این است که کسانی که دم از توسعه صنعت در اردبیل صحبت می کنند،‌ اقتصاد دان یا پیرو علم اقتصاد نیستند، بلکه تنها تاجرند و توجه خاصی برای گردش مالی صنعت دارند (و چه میکند این گردش مالی!!).

چرا که اگر صنعتی خواست راه بیفتد، باید خودرا در پازل توسعه استان و اگر توسعه ای خواست محقق شود، خود را باید در وضعیت دانش امروز ببیند نه دانش صد سال پیش که بسیاری از مضرات مدرنیته ی صنعتی گل نکرده بود. در واقع این صنعت نیست که به پیوست اجتماعی نیاز دارند،‌ بلکه این سند توسعه ی اجتماعی استان است که به سند جزئی توسعه اقتصادی نیاز دارد. اما متأسفانه همان طور که شریعتی در مذهب علیه مذهب ترسیم کرده بود،‌ فهم تاجران از توسعه با فهم زمانه از توسعه مغایر است و صنایع تولیدی را در برابر صنعت پاک گردشگری استان اردبیل قرار داده است.

این تاجر مسلکان مغایر با توسعه به زودی و با مقاومت اهل فرهنگ استان به دکان شان بر خواهند گشت؛ این ها که هیچ، حتی هر آن چه سخت است و استوار است دود می شود و به هوا می رود!

@ardabilnote

www.tgoop.com/ardabilnote/332

116 viewsJul 16, 2022 at 18:13

صنعت علیه صنعت

محمد زینالی اُناری
در محفل یکی از اساتید دانشگاه محقق اردبیلی نشسته بودم و ایشان درباره ی موقعیت استراتژیک اردبیل در دوره ی پیش از مغول صحبت می کردند. به اذعان وی، اردبیل پیش از مناسبات قدرتی که بعدا در منطقه شکل گرفته، نقش نظامی وکمتر و نقش فرهنگی بیشتری ادا می کند. حال آن که پیش از آن دوره،‌ یکی از نقاطی بود که تاکتیک های تعامل یا تقابل ایران با سرزمین های غربی خودش را تشکیل می داد. در میان اخبارهای روز، به یکی از آثار این بعد تاریخ دست پیدا کردیم، کشف منطقه ای با قدمت تاریخی در شهرستان نمین که شواهد تاریخی زیادی را عیان خواهد کرد.

در میان اخبار روز، میتوان حساسیتی را شاهد بود که آثار باستانی دارند، ‌اما این حساسیت ها تنها برای علاقمندان به فرهنگ و تاریخ معنادار است و بس. بلکه گروه های دیگری هستند که منافعشان با توسعه و گردشگری استان اردبیل، معارض است. بگذارید روشنتر بگویم که البته دهانم از بس که این را گفتم و قلمم خشک شد. فهم توسعه در استان اردبیل، در صد سال قبل و راه اندازی کارخانه های پیزوری مانده است. علت این است که کسانی که دم از توسعه صنعت در اردبیل صحبت می کنند،‌ اقتصاد دان یا پیرو علم اقتصاد نیستند، بلکه تنها تاجرند و توجه خاصی برای گردش مالی صنعت دارند (و چه میکند این گردش مالی!!).

چرا که اگر صنعتی خواست راه بیفتد، باید خودرا در پازل توسعه استان و اگر توسعه ای خواست محقق شود، خود را باید در وضعیت دانش امروز ببیند نه دانش صد سال پیش که بسیاری از مضرات مدرنیته ی صنعتی گل نکرده بود. در واقع این صنعت نیست که به پیوست اجتماعی نیاز دارند،‌ بلکه این سند توسعه ی اجتماعی استان است که به سند جزئی توسعه اقتصادی نیاز دارد. اما متأسفانه همان طور که شریعتی در مذهب علیه مذهب ترسیم کرده بود،‌ فهم تاجران از توسعه با فهم زمانه از توسعه مغایر است و صنایع تولیدی را در برابر صنعت پاک گردشگری استان اردبیل قرار داده است.

این تاجر مسلکان مغایر با توسعه به زودی و با مقاومت اهل فرهنگ استان به دکان شان بر خواهند گشت؛ این ها که هیچ، حتی هر آن چه سخت است و استوار است دود می شود و به هوا می رود!

@ardabilnote

BY یادداشت