tgoop.com/ardabilnote/251
Last Update:
ایرانین پای
محمد زینالی اُناری
اگر فیلم های امریکن پای را دیده باشید، موضوع اساسی آن نظارت والدین به روابط دوستانه ی دختران و پسران شان است تا آسیب کمتری از این موضوع ببینند، چرا که این پدیده در مدارس شیوع کرده و والدین نه می خواهند تقابل کنند و نه می خواهند فرزندان شان آسیب ببیند. و با بحث های علم روانشناسی بر این خصوص که عشق ورزی در دوران نوجوانی در صورت ناکامی، آسیب های جدی به روح و روان فرزندان می زند، آن را به صورت دوستی مدرسه ای نظارت کرده و سعی می کنند فرزندان از این عرف رایج در جامعه، آسیب نبینند و تم این فیلم ها چنین است که با این رویه فرزندان شان علاقه ی غیرآسیب زننده به غیرهمجنس را می آموزند تا بالأخره با ازدواج شان با جنس مخالف نسل آمریکایی را بقا دهند.
در جامعه ی ما، این نوع دوست پسر دوست دختری در غیاب روابط مدرسه ای شکل گرفته و خیلی ها که پیشتر مخالف هم بودند، برای این که دیپلماسی تک فرزندان امروزی قویتر از نظارت والدین شده است، بالاجبار با فرزندان همراهی می کنند تا آسیب نبینند، اما با این روندی که در مهاجرت پولداران ایرانی به خارج وجود دارد، احتمال این که کسی به فکر هژمونی و بقای خانواده ی ایرانی باشد خیلی کم است. اما نگاه غالب این است که این رویه توسط هنجارهای رسمی ترویج نمی شود و به برنامه های تنظیم خانواده هم به دید سلامتی نوجوانان و بقای ایرانیت نگاه نمی شود.
اما گاهی سخنانی در جامعه ما زده می شود که هیچ ارتباطی با هنجارهای مشروع ما ندارد، اما به اشتباه به هنجارهای رسمی تنه هم می زند. اخیرا سخنرانی اظهار کرده است که دبستانی ها می توانند با هم باشند و رابطه نداشته باشند و این را در لفافه ی ازدواج اظهار کرده است. ایشان نمی دانند که با این اظهارات در واقع به ترویج فرهنگ دوست دختر -دوست پسری آن هم در سنین کودکی کمک کرده است. سالها بود در جامعه ی ما برخی از افراد دنبال چنین مشروعیتی بودند و ما آن را غربی می دانستیم، اینک سخنرانان مشروع خود ما این پدیده را ترویج می کنند.
اما مسئله ی اصلی ما این است که با ترویج این پدیده توسط سخنرانان مذهبی، چگونه می توان دوست پسرها و دوست دخترهای دبستانی را کنترل کرد؟ از فردا ممکن است اتفاقات بسیاری رخ دهد و بچه ها نتوانند خود را کنترل کنند و آسیب های جدی روانی و بهداشتی ببینند، ایدز گسترش پیدا کند و خانواده ی ایرانی به قهقرا برود. چرا که زدن حرف های بی مطالعه و بدون تخصص در ایران به راحتی صورت می گیرد. جامعه ای که سواد ضرورت سخن نباشد، بالأخره از بین میرود.
@thing
BY یادداشت
Share with your friend now:
tgoop.com/ardabilnote/251