انسان‌برده، برده انسانی
علی طایفی

بسیاری از فلاسفه از مارکس تا نیچه و سارتر معتقدند که انسان امروز از نظر تاریخی هرگز تا این‌حد از دست دادن رهایی‌اش و اسارت و بندگی را تجربه نکرده است.

فوکو نیز به چگونگی شکل‌گیری بردگی مدرن از طریق سازوکار‌های قدرت و انضباط می‌پردازد. نهادهایی مانند مدرسه، کارخانه و زندان و به تعبیر مارکس در سطح کلان یک جامعه طبقاتی، افراد را به «بدن‌های فرمانبردار» تبدیل می‌کند.

این فرآیند از طریق نظارت و کنترل مداوم، استانداردسازی رفتار فرد در سازمان‌ها و نهادهای اجتماعی و نهادینه‌سازی ارزش‌ها و هنجارها انجام می‌شود.

آموزش در چنین ساختاری به معنای شرطی‌سازی افراد برای پذیرش جایگاهشان در چرخه ساختارهای قدرتی است که به سود فرد نمی‌گردد.

از نظر فوکو مقاومت در برابر این بردگی با به چالش کشیدن گفتمان‌های غالب و بازتعریف جایگاه و نقش خود فرد در جامعه ممکن است.

سنجشگری مسایل اجتماعی ایران

https://www.tgoop.com/alitayefi1

اپوزیسیون سازی؛ پروژه کلاسیک حکومتی ۱
علی طایفی

راینهارد کسلر جامعه‌شناس آلمانی معتقد بود که جوامع پسااستعماری در پی بازسازی شالوده‌های کاذب ایدیولوژیک و راهبردی برای تامین و تضمین قدرت سیاسی‌اند. این نهادسازی چنانکه بارها نیز نوشته‌ام، ناظر بر‌ نهادهای علمی تا کارشناسی، امنیتی تا نظامی، ایدیولوژیک تا حتی دینی و در نهایت نهادهای فرهنگی و سیاسی است.

تربیت نیروی انسانی متخصص و دانش‌آموخته در حوزه‌های علمی، اجتماعی، پزشکی، فیزیک و سایر علوم شش‌گانه، در‌کنار تربیت متخصص در امور اندیشه‌ورزی سیاسی، تشکیل اتاق‌های فکری، نفوذ در سایر گروه‌های مرجع از حوزه فرهنگی تا سیاسی از جمله راهبردهایی است که با تربیت و تاسیس گروه‌های موازی در پی تامین بدنه دفاعی برای مشروعیت بخشیدن به نظام سیاسی است.

در این راستا یکی از گروه‌های موازی و راهبردی، تاسیس و راه اندازی مخالفان سیاسی یا اپوزیسیون حکومتی است که می‌توانند نقش اپوزیسیون را از چند جهت بازی کنند. حکومت اسلامی ایران اگرچه در طی چند دهه نخست به قلع و قمع دگراندیشان پ تعقیب و گریز و سرکوب اپوزیسیون سیاس می‌پرداخت ولی از دو دهه پیش سیاست اپوزیسیون‌سازی حکومتی را در پیش گرفته است.

پیشینه چنین سیاستی نیز بسیار طولانی است. از حکومت فاشیستی هیتلر که برخی انجمن‌های فرهنگی یا صنفی به ظاهر مستقل را تأسیس و کنترل می‌کرد تا نقش جذب و خنثی‌سازی ناراضیان را ایفا کند. تا کشورهای منطقه مثلا در مصر دوره مبارک، یا در عراق دوره صدام، احزاب و شخصیت‌های مخالفِ «مجاز» بخشی از صحنه سیاسی بودند.

دوران پهلوی نیز در دهه ۴۰ و ۵۰ شمسی، برخی احزاب کوچک و بی‌خطر مثل حزب مردم یا حزب ایران نوین، در چارچوب نظام شاهنشاهی فعالیت داشتند و نقش مخالف قانونی را بازی می‌کردند، اما ساختارشان و رهبرانشان عملاً وابسته به دربار و ساواک بوده و در واقع سوپاپی برای نمایش دمکراتیک بودن نظام سیاسی و تله‌ای برای ردیابی مخالفان سرسخت و واقعی بود.

اهداف اصلی ایجاد اپوزیسیون حکومتی می‌تواند چنین باشد:
نخست. کنترل و هدایت خشم اجتماعی
تا نارضایتی مردم به جای شکل‌گیری اپوزیسیون واقعی، در کانال‌های بی‌خطر تخلیه شود.
دوم. نمایش دموکراسی و آزادی فریبنده
تا رژیم در سطح داخلی و خارجی بگوید «ما مخالف داریم و آنان را تحمل می‌کنیم».

سوم. جمع‌آوری اطلاعات از طریق اپوزیسیون قلابی برای شناسایی فعالان واقعی و شبکه‌های مخالف.
چهارم. شکستن انسجام مخالفان واقعی
با ایجاد رقیبِ ساختگی، اپوزیسیون واقعی تضعیف و پراکنده می‌شود.

حکومت اسلامی ایران در راستای سیاست سرکوب و تداوم جباریت خود، در پی حرکت از اپوزیسیون‌کُشی به ساختن اپوزیسیون‌حکومتی روی آورده است. در اینجا تلاش میکنم به برخی از زوایای این اپوزیسیون حکومتی بپردازم. بی‌تردید بدلیل فقدان داده‌های کافی برخی از این گمانه‌ها بخصوص در باره افراد محل شایبه است ولی در‌جایدخود محل تامل و دقت نظر است.

نخستین بخش از این اپوزیسیون‌سازی حکومتی بسیاری از افراد منسوب به اصلاح‌طلبان هستند که ضمن نقد ساختارهای رویین قدرت در تحلیل نهایی به حفظ و بقای نظام سیاسی اسلامی اهتمام دارند. از افرادی چون بیژن عبدالکریمی، سیدآقا امیری، صادق زیباکلام، مطهری‌نیا و … خواه بصورت فردی یا از طریق حضور در رسانه‌های حکوکتی یا موسساتی نظیر آزاد و مشابه آن برای ایجاد فضای طرح و رشد دگراندیشی در همین راستا عمل می‌کنند.
ادامه دارد

درصورت علاقمندی بازنشر کنید

سنجشگری مسایل اجتماعی ایران
https://www.tgoop.com/alitayefi1

اپوزیسیون‌سازی؛ پروژه کلاسیک حکومتی ۲
علی طایفی

اپوزیسیون حکومتی با تاکتیک جمهوری‌خواهی: یکی از بدیل‌‌های سیاسی جدی در‌برابر حکومت اسلامی، جریان جمهوری‌خواهی است که سالهاست برای برقراری یک جمهوری سکولار در ایران تلاش می‌کند. این جریان به یکی از مخالفان جدی و چالش‌یرانگیز نظام سیاسی در ایران مبدل شده است. از اینرو توجه اتاق فکر حکومت اسلامی به اپوزیسیون‌سازی در این بخش نیز‌ معطوف است.

در هیمن راستا برخی کنشگران حرفه‌ای و دست‌آموخته نظام سیاسی ایران، بعنوان کنشگران مدنی، جمهوری خواه و دمکرات در داخل و پس از خروج از کشور در نهادهای سیاسی خارج از کشور حضور جدی یافته‌اند. طیف گسترده‌ای از اصلاح‌طلبان حکومتی تا مومنان حزب‌اللهی و معتقد به نظام سیاسی با رویکردی جمهوری‌خواهانه در داخل و خارج از کشور‌ فعال شده‌اند.

از رزاق تا علی علیزاده از زمره چهره‌هایی‌هستند که خواه دیر یا زود به این جرگه پیوسته‌اند و از برخی دیگر اگرچه سوابق روشن و قاطعی وجود ندارد ولی در فضا و سابقه‌ای مبهم، منسوب به چنین جایگاهی هستند. دشواری امر ‌اینجاست که اپوزیسیون‌سازی حکومتی سبب تکثیر‌ تخم نفاق و بدبینی در جریان‌های اپوزیسیون می‌گردد که اتفاقا هدف از ساختن گروه‌های استراتژیک نیز همین است.

اپوزیسیون سلطنت‌طلب. جمعیت اگرچه اندک هوادار حکومت پادشاهی، سلطنت‌طلبی و پهلوی‌گرایان، جریان سیاسی است که در پی ‌ بازآفرینی گذشته، نظامی پیشا‌جمهوری و مونارکیستی است ولی از نظر سیاسی برای رژیم وقت ایران دارای اهمیت ‌است. این جریان از دیگر گروه‌هایی بشمار می‌روند که نظام سیاسی وقت ایران در پی اپوزیسیون‌سازی در آن است.

افراد بسیاری از وابستگان نظام سیاسی، اعضای انجمن‌های‌اسلامی دانشجویی ، بسیج و نیروهای نظامی با داعیه تغییر گرایش در داخل و خارج از کشور در‌ پی تقویت نیروی اپوزیسیون سلطنت‌طلب در خارج از کشورند. افرادی از جمله مهدی‌نصیری تا اعضای کادر ‌مشاوران و نزدیکان رضاپهلوی از زمره همین گروه راهبردی است که درصدد کاستن ضریب خطرات اپوزیسیون راست افراطی است.

از اعتمادی تا قاسمی‌نژاد و کیانی و … از جمله افرادی هستند که با سوابق عضویت در‌ سازمان‌های ایدیولوژیک نظام اسلامی اینک در‌مسیر سازماندهی جریان راست سلطنت‌طلبی قرار دارند تا سبب آشفتگی و تشدید تضاد میان مخالفان حکومتی گردند.

رسانه اپوزیسیون حکومتی. ایران اینترنشنال نیز بنظر گرایشی از اپوزیسیون حکومتی را در خود دارد. از مدیر خبری این رسانه، تا مدیر شبکه از زمره کسانی هستند که با تیم خود در‌پی راهبردهای حکومتی در تخفیف اعتماد به اپوزیسیون قدم بر‌می‌دارند. نیم نگاهی به تلویزیون منوتو نیز نشانگر حمایت ناشیانه از پهلوی و ستیز با جمهوری اسلامی بدون شخص رهبر گویای چنین گرایشی است.

ارتش سایبری نظام اسلامی حتی فراتر از این در پس نام‌های مستعار و هویت‌های جعلی چنان در فضای شبکه‌های اجتماعی ایکس و اینستا فعالند که بر شعله‌های چنددستگی، واگرایی و ناهمبستگی میان اپوزیسیون واقعی و تبارمند اثرات جدی گذارده است. تشدید تضادهای راست و چپ، شاه‌پرستان و نیروهای چپ و رادیکال و بی‌اعتمادی مخاطب جریان‌های سیاسی در این میان از مهم‌ترین دستاوردهای این سیل گسترده نیروهای اطلاعاتی و سربازان مجازی است.

از اینرو شناسایی چهره‌های اصلی و عمده اپوزیسیون‌‌ جعلی یا حکومت‌ساخت در داخل و خارج از کشور چنان سهل و در عین حال سخت است که می‌توان گفت سبب‌ساز ایجاد ابهام و سردرگمی بین کنشگران راستین مدنی و سیاسی شده است. ‌هشیاری فعالان مدنی و سیاسی در داخل و خارج از کشور برای تمییز میام اپوزیسیون واقعی و جعلی و کنشگران دروغین و راستین یکی از مهم‌ترین چالش‌های امروز ایران در داخل و خارج از کشور است.
ادامه دارد

سنجشگری مسایل اجتماعی ایران
https://www.tgoop.com/alitayefi1

اپوزیسیون‌سازی؛ پروژه کلاسیک حکومتی ۳
علی طایفی

رسانه‌های داخلی و خارجی و حتی بنگاه‌های تحلیلی نظیر آزاد، استودیو پات، رادیوهای نوظهور، علی ضیا، تسنیم و ایسنا و دهها موسسه دیگر در همین راستا فعال شده‌اند. گسیل کارشناسان بیشمار حکومتی به این رسانه‌ها نیز در همین مسیر صورت گرفته است. نمونه‌هایی از این دست عبارتند از افرادی که تا دیروز از کروبی و موسوی بعنوان اپوزیسیون حکومتی حمایت می‌کردند و سپس به جمعیت هوادارن سلطنت یا جمهوری‌خواه پیوستند.

با گسترش جنبش‌های سریالی و ظهور فراگیر جنبش زن زندگی آزادی از دیگر فرصت‌هایی بود که شاخه تولید و توسعه اپوزیسیون حکومتی در آن ‌فعال‌تر شد. همه‌گیری کنشگران اپوزیسیون حکومتی چنان است که شامل افراد بسیاری از ورزش تا هنرپیشگی، از خبرنگاری تا نویسندگی و از جامعه‌شناسی تا روانشناسی زرد را در بر می‌گیرد که در داخل و خارج از ایران بشدت فعال شده‌اند.

تاسیس گروه‌های نیابتی مانند نایاک با افرادی چون تریتا پارسی، طالبی و ایلیچ که دارای سوابق بیحد مبهم و پنهانی هستند در ادامه همین سیاست اپوزیسیون‌سازی حکومتی است که بتواند انشقاق و انشعاب در درون جریانات سیاسی اپوزیسیون واقعی را تشدید و تعمیق کند. گروه‌های مشابه دیگر عبارتند از کاسمی، و بنیاد علوی که در امریکا در حمایت از سیاست‌های اصلاح‌طلبانه در جمهوری اسلامی فعالیت دارند.

گمگشتگی و سراسیمگی ناشی از تب شدید اپوزیسیون‌سازی و کنشگری پرخاشجویانه آنان چنان است که سبب شده است حتی برخی افراد با سوابق ستیزه‌جویی با رژیم‌های پهلوی و جمهوری اسلامی نیز در زمین اپوزیسیون حکومتی بازی کنند و ندانسته بجای تمرکز بر تضاد با پوزیسیون در قدرت به ایجاد تفرقه و تضادهای درون اپوزیسیون کرایش یابند.


بی‌تردید، فقدان بسترهای دمکراتیک و آزاد برای فعالیت احزاب و جریان‌های سیاسی در تاریخ معاصر ایران سبب‌ساز بروز چنان گسیختگی و بی‌اعتمادی گسترده‌ای میان کنشگران سیاسی و مدنی شده است، در طی دو دهه گذشته نیز شکل‌گیری و راه‌اندازی اپوزیسیون حکومتی برای ازهم‌پاشیدن باقیمانده اپوزیسیون خارج از کشور، بر این تشتت و نابسامانی افزوده است.

اپوزیسیون تاریخ‌دار و تبارمند ایرانی که در پس از انقلاب ۵۷ در دهه شصت تار‌ومار شد، و عمدتا در خارج از کشور مستقر است، بسرعت در حال فروپاشی و انقراض نسلی است. از سوی دیگر نسل جایگزین این اپوزیسیون عمدتا چهره‌ای جوان، غیرسازمان‌یافته، کم تجربه، آرمان‌خواه و در مواردی محافظه‌کار‌ و حکومتی بخود گرفته است.

از اینرو شناسایی چهره‌های اصلی و عمده اپوزیسیون‌‌ جعلی یا حکومت‌ساخت در داخل و خارج از کشور چنان سهل و در عین حال سخت است که می‌توان گفت سبب‌ساز ایجاد ابهام و سردرگمی بین کنشگران راستین مدنی و سیاسی شده است. ‌هشیاری فعالان مدنی و سیاسی در داخل و خارج از کشور برای تمییز میام اپوزیسیون واقعی و جعلی و کنشگران دروغین و راستین یکی از مهم‌ترین چالش‌های امروز ایران در داخل و خارج از کشور است.

درصورت علاقمندی بازنشر کنید

سنجشگری مسایل اجتماعی ایران
https://www.tgoop.com/alitayefi1

رویکردی دیگر
علی طایفی

همواره با تغییر دیدگاه می‌توان به گوشه‌های نوینی از زندگی و هستی اجتماعی دست یافت. گاه با تغییر زوایای دید، تغییر نقش‌ها، تغییر جایگاه‌ها و حتی تغییر پاردایم می‌توان‌چنین تجربه بی‌نظیری را آزمون کرد. اگرچه تغییر رویکرد و چشم‌انداز با تغییر پارادایم یا دیدمان دو امر متفاوت است ولی چه بسا تغییر مستمر رویکردها و چشم‌اندازها بتواند سبب‌ساز تغییر دیدمان ما در زندگی فردی و اجتماعی نیز شود.

در تصویر پیوست، ثبت واقعه از پایین به بالاست. همواره بدلیل جایگاه چشم در بدن، تمایل به تماشای هستی از منظر و قامت انسانی در ارتفاع خاصی صورت می‌گیرد. کافی است کمی چشمان‌مان را به سطحی متفاوت و تا نزدیک زمین بکشانیم آنگاه دنیای دیگری پیش روی ما نمایان خواهد شد.

برپاییم تا آخرین دم‌های زندگی و در طول سال‌ها و روزها شاید بندرت پاهای ما برای رقص و پای‌کوبی می‌جنبند!! پای‌می‌کوبیم برای کارهای سخت طاقت‌فرسا، برای دویدن در پی هیچ و گاه پوچ، برای پای‌بوسی صاحبان قدرت، و البته گاه پای‌مردی/زنی برای دفاع سختِ از ترنّمِ زندگی!!

سنجشگری مسایل اجتماعی ایران
https://www.tgoop.com/alitayefi1

اپوزیسیون سازی؛ پروژه کلاسیک حکومتی
علی طایفی

راینهارد کسلر جامعه‌شناس آلمانی معتقد بود که جوامع پسااستعماری در پی بازسازی شالوده‌های کاذب ایدیولوژیک و راهبردی برای تامین و تضمین قدرت سیاسی‌اند. این نهادسازی چنانکه بارها نیز نوشته‌ام، ناظر بر‌ نهادهای علمی تا کارشناسی، امنیتی تا نظامی، ایدیولوژیک تا حتی دینی و در نهایت نهادهای فرهنگی و سیاسی است.

تربیت نیروی انسانی متخصص و دانش‌آموخته در حوزه‌های علمی، اجتماعی، پزشکی، فیزیک و سایر علوم شش‌گانه، در‌کنار تربیت متخصص در امور اندیشه‌ورزی سیاسی، تشکیل اتاق‌های فکری، نفوذ در سایر گروه‌های مرجع از حوزه فرهنگی تا سیاسی از جمله راهبردهایی است که با تربیت و تاسیس گروه‌های موازی در پی تامین بدنه دفاعی برای مشروعیت بخشیدن به نظام سیاسی است.

درصورت علاقمندی بازنشر کنید

سنجشگری مسایل اجتماعی ایران
https://www.tgoop.com/alitayefi1

تغییر چشم‌انداز!

دوستان عزیز گرانقدر
قریب نه سال از آغاز فعالیت کانال سنجشگری مسایل اجتماعی ایران می‌گذرد.
به پاس حمایت‌های شما، بطور دوره ای تلاش کرده‌ام برخی تحلیل‌های جامعه‌شناختی خود را از رویکرد عمدتا انتقادی و مردم‌مدار در این صفحه ارایه کنم. تحلیل هایی که عمدتا در مسیر مسیله‌یابی تا مسیله‌شناسی در جامعه ایران محقق شده است.

شاید وقت آن رسیده است که این بار در فصلی نوین در این کانال به رویکرد تحولی از منظری دیگر و نه لزوما مسیله‌شناسی بلکه معرفی راه‌کارهای جامعه‌شناختی پیرامون برخی امور واقع و اجتماعی در ایران بپردازم تا بتوان در فرازی نوین به چاره‌یابی مسایل ایران توجه کرد.

حمایت و تشویق‌های یکایک شما در این رهگذر، مهم‌ترین انگیزه ماندگاری این کانال است، لذا کنار من بمانید و در بازنشر آرایی که سودمند می‌دانید همراهی کنید.

با مهر و ارادت
علی طایفی

درصورت علاقمندی بازنشر کنید

سنجشگری مسایل اجتماعی ایران
https://www.tgoop.com/alitayefi1

🔱رنسانس ایرانی:
شکوفایی فرهنگ ‌در سایه
علی طایفی

اگرچه موافق بهره گیری نعل به نعل از الگوهای توسعه ای خاصه مبتنی بر ‌تجربه اروپای غربی و جنوبی نبوده و از تحلیل تحولات جوامع با رویکردی آنیورسالیستی و همه جا شمول پرهیز می کنم ولی در ادبیات جامعه شناختی و مبتنی بر مطالعات تطبیقی و فرهنگی، رگه های مشترک و قابل بازیابی می توان یافت که زمینه شناسایی و تمییز وجوهی از تحولات و تغییرات اجتماعی را فراهم می سازد. در این رهگذر نگاهی به آنچه رنسانس اروپایی نام دارد نمایانگر زایمان مدرنیزم، صنعتی شدن، تحول جامعه سنتی به نوین، نظام اقتصادی اجتماعی زمینداری به سرمایه داری و در نهایت چرخش استبداد فکری و دینی به تکثرگرایی، انقلاب های اجتماعی، انسانگرایی، دمکراسی و آزادیخواهی است.

متن مقاله را در فایل پیوست بخوانید و درصورت علاقمندی، بازنشر دهید

سنجشگری مسایل اجتماعی ایران
https://www.tgoop.com/alitayefi1

جامعه شناسی فرار مغزها
تالیف و پژوهش از علی طایفی

معرفی کتاب: فرارمغزها در تاریخ ایران یک پدیده خاص پس از انقلاب است که ظهور‌ و تحکیم قدرت پخمگان سبب ساز آن شد. حکومت نخودمغزها چنان عرصه را برای دگراندیشان تنگ ساخت که هر اندیشه‌ای که توانست جان سالم بدر برد، جلای وطن کرد.

سنجشگری مسایل اجتماعی در ایران
https://www.tgoop.com/alitayefi1

✊️واژه، يعني اعتراض
مجموعه اشعار اجتماعی
علی طایفی

شعر اجتماعي يا اجتماعيات در شعر، فراورده جديدي نيست شاید بتوان در آن نقطه آغازي يافت اما نمي توان بر اين سيلان موجدار واژه كه در كوچه پس كوچه هاي زندگي عینی و اجتماعي انسان در جولان است،خط پایانی متصور شد .
بي شك شعر اجتماعي نه تنها گوياي نوعي مسئوليت اجتماعي است، بلكه بيانگر حساسيت و دردمندی و درک زود هنگام كسي است كه با زبانِ واژه ها ، حجم سنگين رخدادها و معضلات اجتماعي را بر سبكبال هاي تصور و تصديق بار مي كند تا خود و مخاطب بتواند با نيم نگاهي، ژرفاي درد و اندوه حاصل از آن مصيبت را درك و لمس و تصویر كند.

واژه در اين معنا، و البته در شعرگونه هاي من، خشت آن معماري است كه هنرِ ديدن و چشيدن خاك واقعيت را بر طاق بستان آرزو و احساس ، ميسر مي سازد. شعر در قامت اجتماع مردمی اش، نوعی بلوغ واژه است و ادبيات استواري را به لوح اندیشه مي نگارد كه در آن، واژه، مانند ساقه اي، از درون خاك فرديت خارج شده و در میان مردم نفس مي كشد.

مجموعه اشعار را در اينجا بخوانيد:

https://www.tgoop.com/alitayefi1/1350

علي طايفي
https://www.tgoop.com/alitayefi1

انسان، اندوه انسان!
علی طایفی

مجسمه اندوهگین در شهر مالمو بنام Tungsinnet نمادی است از اینکه در جهان اطراف ما همواره چیزی برای اندوه بشر وجود دارد.

شوپنهاور معتقد به ذاتی بودن اندوه در حیات انسان بود، نیچه آنرا بخشی از روندِ شدن و آفرینش ارزش‌ها می‌دانست و کیرکی‌گارد، اندوه را برای سفر معنوی انسان ضروری می‌انگاشت.

بنظرم ورای همه این رویکردها، اگزیتنس انسان اصولا با اشک زاده شده و با اندوه در آمیخته است و همواره خود بواسطه اراده یا حماقت فردی، سانحه طبیعی و اقدامی جمعی سبب‌ساز این اندوه شده و خواهد شد.
هر کنشی برای زدودن یک اندوه، خود آغاز فلسفه شادی است.

موسیقی، خرد جان؛ شعر، جانِ خِرَد
https://www.tgoop.com/Musikdelangiz

انسان، اسیر حبس‌های خودساخته
علی طایفی

انسان بیش از هر چیزی اسیر آرا، افکار، تخیلات، ذهنیت و منتال و منقال خود است. هیچ موجودی بجز انسان چنین در اسیری اوهام و اثیری ارزش‌داوری‌های خودساخته بسر نمی‌برد. این روایت تاریخی از اسارت، بندگی، درماندگی و گرفتاری البته امری است که متعلق به انسان هوشمند است. انسان هوشمندی که حتی هوشمندی لازم برای رهایی و مدیریت این ذهنیات و اوهام خود را ندارد.

این ناتوانی انسان در تدبیر و معلولیت ذهنی او چنان است که همواره در کشمکش‌های ذهنی خود سَر می‌خورد چه سر خود چه سر دیگران. او قربانی آرای ذهنی خود است؛ بخاطر ذهنیات، انسان دیگر را به حبس می‌کشد، شکنجه می‌کند، می‌کشد و در گودال انتقام‌های اخلاقی دفن می‌کند. انسان، در حبس‌ ذهنیات خود زندانی است.

رهایی انسان از انسان، انسان از تله‌های اجتماعی، انسان از طبیعت، و انسان از باورهای انسان‌ساخت، رهایی فکری و ذهنی است. انسان امروز اگر به رهایی و آزادی اندیشه‌ورزی دست نیابد، تا ابد در نشخوار ذهنی خود، خودخوری می‌کند و تمدن انسانی را نیز به تباهی می‌کشاند.

سنجشگری مسایل اجتماعی ایران

https://www.tgoop.com/alitayefi1

مای طغیانگر
علی طایفی

منِ ما، مایی است در‌ من‌های یکایک ما ادمها. منِ منفرد و یک‌بعدی وجود خارجی ندارد و من‌ِ ما مجموعه پر کشمکشی از وجوهی است که گویی در دوگانه‌های خیر و شر یا باید و نباید‌ها قابل ردیابی است. به بیان دیگر انسان در درون خود، ضدانسان است. ما مجموعه‌ای از من‌های اجتماعی شده و ضد‌اجتماعی هستیم که کشاکش آنها هویت ماست. هویتی سرگشته، از خودبیگانه، پر تضاد و پرآشوب. چنین مایی حتی در هنگامه یگانگی، بازهم در پی جداسری، تک‌سری، شورش‌گری ‌و حتی درخوددرماندگی است.

سنجشگری مسایل اجتماعی ایران
https://www.tgoop.com/alitayefi1

با عشق خواهید رویید
علی طایفی

اگر فقط عشق را به فلسفه روزانه زندگی‌تان بیفزایید و در راستای یک عشق انسانی، برابرخواه، آزاد و توام با احترام گام بردارید حتمن سبز خواهید شد. تمام رویش فرهنگ، اندیشه، روان و مناسبات اجتماعی سالم انسان محصول کلبه‌ای است که بنیان‌های آن مشتکل از آجرهای عشق باشد. عمارتی که در آن عشق نیست، حتی اگر کاخ ملوکانه باشد، فروخواهد ریخت.

در تعریف مفهوم عشق نیز بسیار نوشته‌ام و نوشته‌اند و بسیاری از ما نیز اینجا و آنجا و دیروز و امروز آنرا تجربه و حس کرده‌ایم. اما مهم‌ترین بخشی که بسیاری با همین تجربه نتوانسته‌اند عشق را بمعنای واقعی زیست تجربی و حس معنوی کنند، این است که عشق‌های صرف هورمونی، یکسویه، نابرابر، ستمگرانه، مستبدانه و منفعت‌طلبانه، نمی‌تواند سبب رهایی و تعالی انسان گردد.

عشق هارمونیک و هورمونیک که محصول آمیزه‌ای از آموزه پیوند عقل و دل، انصاف و احترام، برابری و آزادی است مهم‌ترین بذر رشد آدمی است؛ جایی که در کلبه سبز آن، آرامشی دل انگیز را تجربه خواهید کرد. چه بسا یکی از مهم‌ترین لوازم امنیت و رشد انسان همین عشق و‌ عشق‌ورزی است.

سنجشگری مسایل اجتماعی ایران

با مترسک درون خود آشتی کنی
علی طایفی

هراس انسان اگرچه ریشه در بیرون از او و در محیط انسانی و اجتماعی او دارد، دارای یک ریشه در درون او نیز است. مترسکی که در ذهن و اندیشه ما در پرهیز از دستیابی به آرزو ها و آمال انسان نقش‌آفرینی می‌کند، بتدریج به بزرگ‌ترین هیولایی مبدل شده و می‌شود که مانع از بلوغ انسان در شلوغِ روابط اجتماعی می‌گردد.

هر انسانی دارای هوبی‌ها و فوبی‌هایی است. آنچه که مانع از رسیدن به اوج خرسندی از هوبی‌ها و علاقمندی‌های اوست، همانا هراس و فوبی‌هایی است که در جان او ریشه دوانده و مانع از شکوفایی او می‌گردد. هراس از شکست، هراس از ندامت، ترس از انتقاد، ترس از سرکوب، هراس از باختن و ازدست دادن، و هراس از ماندن در تنهایی از جمله موانعی است که انسان را از بلوغ انسانی دور می‌سازد.

آشنایی با این هراس‌ها، آنالیز دلایل آن، و شهامت روبرو شدن با چنین هراس‌هایی سبب می‌شود انسان با مترسک درون ذهن و روان خود کنار آید و با پذیرش آن، بدان چیره شود. شعار نترسید نترسید در جنبش زن زندگی آزادی، ناظر بر همین چیرگی بر مترسک‌هایی است که ما را احاطه کرده‌اند.

سنجشگری مسایل اجتماعی ایران

قدسی‌زدایی از شهادت‌طلبی
سنجشگری مسایل اجتماعی ایران
جلد هشتم

هشتمین نسخه از مجموعه گاه‌نوشت‌ها و تحلیل‌های من از مسایل اجتماعی ایران نیز جمع‌آوری شد. تمرکز عمده من در طی این سلسله سنجشگری‌ها و از جمله دفتر هشتم بر مسایل و مصایب اجتماعی چه بسا در ذهن خواننده این امر را متبادر می‌کرد که سیاهه مسایل نمایشگر بی‌چارگی و بدبختی جامعه ایران است. غافل از اینکه هر جامعه انسانی اساسا فارغ از مسایل انسانی و اجتماعی نبوده و با طرح این مسایل فقط در پی بهبود وضعیت و حیات اجتماعی فرد در جامعه است.
در طی یکسال گذشته برخی از مسایل روز نیز بر وزن و گرایش تحلیل‌ها سایه انداخت. جنگ تحمیلی حکومت به ملت بواسطه حمله اسراییل با مشارکت امریکا به ایران، زنده شدن مجدد مفهوم شهادت طلبی و وطن‌دوستی و ستیز با مهاجران ‌و ده‌ها مسیله مشابه دیگر دست‌مایه مجموعه حاضر است.
امیدوارم توانایی تداوم این کانال با
تحلیل‌های نوین مبتنی بر رویکرد راه‌یابی همچنان قدرت تغییر رویکرد و بینش جامعه‌شناختی در تحلیل مسایل اجتماعی را بیش از پیش فراهم سازد.

علی طایفی
https://www.tgoop.com/alitayefi1

یک کارنامه:

فهرست برخي از فعاليت ها و نوشته‌های من:

جامعه شناسان بدون مرز-ايران
بلاگ "اجتماع بيش از دو نَفَر ممنوع"
بلاگ مستقل جامعه‌شناسی در میهن‌بلاگ
نشريه مستقل "جامعه شناسي ايران"
کانال سنجشگري مسايل اجتماعي ايران
کانال موسیقی، جان ‌خرد، شعر، خردجان

کتاب هایم:
جامعه شناسی مسایل اجتماعی ایران
جامعه شناسی فرار مغزها
موانع فرهنگی تحقیق در ایران
سنجشگری مسایل اجتماعی ۱
سنجشگری مسایل اجتماعی ۲
سنجشگری مسایل اجتماعی ۳
سنجشگری مسایل اجتماعی ۴
سنجشگری مسایل اجتماعی ۵
سنجشگری مسایل اجتماعی ۶
سنجشگری مسایل اجتماعی ۷
سنجشگری مسایل اجتماعی ۸
ترجمه عصر مهاجرت
ترجمه مقدمه گرافیکی بر جامعه‌شناسی
درآمدی بر جامعه‌شناسی کودکی
جامعه‌شناسی عشق
اشعار اجتماعی جلد یک
اشعار عاشقانه جلد دوم
اشعار و زمزمه‌های درون جلد سوم
کتاب قصه‌های من و تو

کتاب‌های در دست تدوین:
جامعه‌شناسی تنهایی (سویدی)
جامعه‌شناسی کودکی (انگلیسی)
داستان‌ اجتماعی: نطفه

كارنامه شخصي ام
دسترسی به کتابها در فضای مجازی
جایزه آلوین گولدنر

تماس
@alitayefy

نگاهی بر گزاره تجزیه ایران ۱
علی طایفی

همواره یک هراس عمومی از سوی حاکمیت فاسد سیاسی از یکسو و برخی جریانات به اصطلاح اپوزیسیون با گرایش شاه و سلطنت‌پرستی در فضای فکری و روانی عمومی در کشور اشاعه داده می‌شود که درصورت گسترش اعتراضات و تغییرات سیاسی ریشه‌ای، کشور دستخوش تجزیه سرزمینی خواهد شد!! مروری بر ساختارهای احتمالی کشور اما بیانگر بحران دیگری است. بنظرم در وضعیت کنونی جامعه ایران تحت حاکمیت اسلامی، جامعه ایران هم اکنون نیز دستخوش تجزیه فراگیر و بحرانی است. کزاره اصلی من در اینجا این است که حکومت دینی خود سبب‌ساز تجزیه فراگیر شده و می‌شود. برخی از شواهد این تحلیل چنین است:

هم اینک قریب ده درصد از مردم ایران در خارج از کشور زندگی می‌کنند و نیمی از جمعیت کشور نیز در سودای خروج از کشورند. بدین معنا بخش بزرگی از صاحبان دانش، تخصص، سرمایه و نیروی کار در وضعیت کنونی از کشور تجزیه شده و در سرزمین‌های دیگری رخت اقامت بر طناب تبعید انداخته‌اند.

از سوی دیگر تقریبا نیمی از جمعیت کشور یعنی زنان در جامعه دارای کمترین نقش‌های اجتماعی و حقوق انسانی و اجتماعی اند. تبعیض انسانی و اجتماعی تا فرهنگی و اقتصادی چنان وضعیتی را سبب‌ساز شده است که گویی نیمی از جامعه ایران در فضای زیستی جز ایران اقامت داشته و بدون برخورداری از حق حیات برابر با مردان، فقط در حاشیه و سایه‌ حیات اجتماعی زنده‌اند.

دیگر اینکه قریب ده میلیون معتاد در کشور که در حاشیه حیات انسانی با محرومیت و‌ بیماری دست و پنجه نرم می‌کنند فاقد کمترین حقوق اجتماعی برای پیشگیری و تامین سلامت روانی و جانی‌اند. قشر بزرگ معتادان شامل بخش بزرگی از مردان و زنان از سنین کودکی تا کهنسالی است که در گوشه‌کنار جوامع شهری بدون کمترین تامین اجتماعی پراکنده‌اند. این قشر در واقع جماعتی تجزیه‌شده از جامعه ایران هستند که حتی از سوی مردم نیز طرد و محروم‌شده‌اند.

همچنین ۷۰ درصد مردم زحمتکش از اقشار مختلف در زیر خط فقر میان مرزهای حیات و ممات/مرگ روزگار می‌گذرانند. این قشر وسیع توانایی تامین مسکن سالم، تغذیه مناسب و لازم، بهداشت و تامین اجتماعی کارآمد و امنیت اجتماعی و انسانی برای خود ندارند. شکاف طبقاتی چنان تعمیق یافته و گسترده شده است که بخش بزرگی از مردم ایران، خود را در حاشیه‌ای ناامن، بدون آینده و فاقد تعلق‌های ملی و سرزمینی یافته و بنوعی در تجزیه اجتماعی مورد غفلت انسانی و اجتماعی‌ قرار گرفته‌اند.

از منظری دیگر قریب حداقل ۲۶ میلیون نفر از جمعیت کشور یعنی یک چهارم مردم ایران حاشیه‌نشین بوده و در محرومیت شدید مسکن، شغل، امنیت و سلامت اند. این قشر وسیع اجتماعی فاقد حس همپیوستگی اجتماعی بوده و در حاشیه جامعه ایران از حوزه اقتصادی تا فرهنگی، حقوقی و اجتماعی بسر می‌برند.
ادامه دارد …

در صورت علاقه بازنشردهید

سنجشگری مسایل اجتماعی ایران
https://www.tgoop.com/alitayefi1